Η Αριστερά και ο Γιαρουζέλσκι

.

Tου Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Την ώρα που όλη η χώρα δοκιμάζεται από την πανδημία η συμπεριφορά της Αριστεράς, κυρίως του ΚΚΕ και του ιδεολογικού του ακολούθου ΣΥΡΙΖΑ, κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήταν κάτι το  αναμενόμενο. Η Αριστερά κάνει αυτό που πιστεύει, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Όπως γράφει ο ρώσος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεβ οι ιδέες της είναι στην ουσία τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η Αριστερά πιστεύει ότι κατέχει την αλήθεια, ότι έχει τον προορισμό της, τους προφήτες της. Απέναντί της οι αιρετικοί, οι άπιστοι, που υπονομεύουν τον μεσσιανισμό της.

Φέτος συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από την επίσημη ίδρυση του ανεξάρτητου πολωνικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» και τριάντα  από την εκλογή ως πρώτου προέδρου της Πολωνίας μετά την κομμουνιστική δικτατορία, του ηγέτη της Λεχ Βαλέσα. Μετά τις γενικές απεργίες σε όλη την Πολωνία, η κομμουνιστική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την «Αλληλεγγύη», ως ανεξάρτητο συνδικάτο, στις 31 Αυγούστου 1980. Ήταν το πρώτο επίσημα αναγνωρισμένο ανεξάρτητο συνδικάτο στις κομμουνιστικές χώρες. Σε αυτό ελευθέρως προσήλθαν ως μέλη του έντεκα εκατομμύρια πολωνοί εργαζόμενοι, ενώ τα κρατικά συνδικάτα πνίγηκαν στην ανυποληψία τους.

Το κομμουνιστικό καθεστώς δεν άντεξε την πίεση της «Αλληλεγγύης» για περισσότερη ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και πραγματική δημοκρατία και στις 13 Δεκεμβρίου 1981 επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο με  τον στρατηγό Γιαρουζέλσκι. Ουδέν σχόλιο από την Αριστερά… Όλα καλώς καμωμένα. Κατά την προπαγάνδα της ο στρατός έσωσε τους πολωνούς, που δεν ήξεραν το συμφέρον τους και  ακολουθούσαν την αμερικανοκινούμενη «Αλληλεγγύη»…

Γραφείο Τελετών “κλεμμένων” νεκρών…

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Η παράλυση της Αθήνας κάθε 6η Δεκεμβρίου, “επέτειο” του άδικου χαμού ενός 15χρονου μαθητή, πρέπει να σταματήσει!

Όπως πρέπει να σταματήσουν και τα έκτροπα, που γίνονται “εις ανάμνησιν”…

Όλο αυτό το σκηνικό τρόμου είναι παρανοϊκό!

Δείχνει έλλειψη Παιδείας και έλλειμμα πολιτικής ωριμότητας…

1. –Το πρώτο – η έλλειψη Παιδείας – αφορά την πνευματική ηγεσία της χώρας, που δεν σηκώνει το ανάστημά της να καταγγείλει αυτό το αίσχος (ακόμα και η μητέρα του αδικοχαμένου παιδιού, ζήτησε να σταματήσει, επί τέλους αυτή η αξιοθρήνητη εκμετάλλευση του θανάτου του!)

2. –Το δεύτερο – έλλειψη πολιτική ωριμότητας – αφορά την πολιτική ηγεσία της χώρας που δεν τολμά να βάλει τέλος σε όλες αυτές τις ασχήμιες…

Άμα ξύσεις τον Μαρξιστή θα βγει ο Φαρισαίος.

 π. Διονύσιος Ταμπάκης

ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΣ, εκ της ανάγκης, αριστερός μας είχε αναφέρει κάποτε μεταξύ καφέ και κουλουρακίου, ένα σοφό γνωμικό: «Άμα ξύσεις τον Μαρξιστή θα βγεί ο Φαρισαίος»

Πράγματι στην ουσία της η μαρξιστική και η αριστερή γενικότερα κουλτούρα θέλει τον εαυτό της ανώτερο και ξεχωριστό από τους άλλους τους αναξίους και αντιφρονούντες «τελώνες» και με κάθε τρόπο, ακόμη και απολυταρχικό, προσπαθεί να διορθώσει την κακή κοινωνία. Θέλει να φτιάξει ένα Θεϊκό Παράδεισο δίχως Τον Θεό. Σαν τα λόγια τότε του Όφι στους πρωτοπλάστους.

Ενδεικτικό δείγμα είναι οι νεώτεροι Μαρξιστές της Καμπότζης, οι Ερυθροί Χμέρ που «ανδραγάθησαν» έως το 1980 περίπου με πλήθος ανατριχιαστικών και απάνθρωπων μεθόδων.

Πίστευαν πως για να επιτευχθεί πραγματική κοινωνική επανάσταση στην Καμπότζη, ήταν απαραίτητο ολόκληρη η χώρα να επιστρέψει σε μια αγροτική οικονομία, στην οποία δεν θα είχαν θέση η βιομηχανία, οι χρηματικές συναλλαγές, οι πόλεις και η μόρφωση. Αρχικά, μετέφεραν ολόκληρο τον πληθυσμό στην ύπαιθρο, με τη δικαιολογία πως στις πόλεις δεν υπήρχε αρκετή τροφή για να συντηρηθούν όλοι. Θα λέγαμε, με την Χριστιανική ορολογία, πως προσπάθησαν να φτιάξουν ένα μεγάλο Μοναστηριακό Κοινόβιο με το ζόρι και χωρίς Χριστό.

«Το θέμα Παύλο είναι…» ότι σε αδειάζει και η Αυγή

.

Το άρθρο της εφημερίδας έχει τίτλο: «Το θέμα Παύλο είναι…» και προσπαθεί, με έμμεσο τρόπο να «νουθετήσει» τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας.

Ο αρθρογράφος της Αυγής, Ανδρέας Πετρόπουλος «σφάζει με το γάντι» τον αναπληρωτή υπουργό υγείας, γράφοντας-αναφερόμενος στο δάνειό του: «Τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που μεγαλώνουν επίσης παιδιά με φροντιστήρια και πανεπιστήμια χωρίς την παραμικρή βοήθεια.

Προφανώς – σε ένα νόμιμο δάνειο – δεν μπορεί να βάλει τα ίδια ερωτήματα το πολιτικό προσωπικό με τις διαχρονικές χορηγίες. Τελειώνει το θέμα εδώ; Όχι. Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι. Κινδυνεύει όμως να μοιάσει στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο στον καθημερινό πόλεμο με το «σύστημα».

Ο αγώνας αυτός, είναι διαρκής και έρχεται η στιγμή που θα έχει και προσωπική σφραγίδα. Όμως, δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε προσωπική υπόθεση. Δεν είναι ένας «ανοικτός προσωπικός λογαριασμός».Η μάχη με την διαπλοκή και τη διαφθορά είναι μια συλλογική δουλειά, έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και του βασικού πολιτικού υποκειμένου που συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του».

Le Figaro: Η μεταμόρφωση του Τσίπρα – Κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τους Ευρωπαίους

Για έναν «μεταμορφωμένο» Αλέξη Τσίπρα κάνει λόγο η Le Figaro σχολιάζοντας την πολιτική που ακολουθεί ο πρωθυπουργός με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Μάλιστα, η γαλλική εφημερίδα αναφέρει πως «Τέσσερα χρόνια μετά την εκλογή του, ο πρώην αριστερός έγινε ένας επιδέξιος πολιτικός που κατάφερε να τραβήξει τη χώρα του από την ύφεση, εγκαταλείποντας τις αρχές του από τη στιγμή που δεν τον εξυπηρετούν πλέον».

Όταν οι ΣΥΡΙΖΑίοι μοίραζαν ψόφους και ΑΦΙΣΕΣ «κρεμάστε τους δοσίλογους του ΔΝΤ» ήταν αριστερά. Σήμερα που βλέπουν τις φάτσες τους σε αφίσες, είναι …φασισμός.

Τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ μάζευε ψηφαλάκια για να ανέβει από το 3% στο 36% με βασική ρητορική του, τους «ψόφους» και τις «κρεμάλες», που μοίραζαν οι «αγανακτισμένοι» του στους «μερκελιστές» και τους «μνημονιακούς», οι ελληνικές πόλεις είχαν γεμίσει με αφίσες των βουλευτών που…. «ψήφισαν το μνημόνιο και υποδούλωσαν τη χώρα στο ΔΝΤ».

Ο εθνομηδενισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Σχολή της Φρανκφούρτης.

 Από τότε που ανέλαβε την εξουσία στην πατρίδα μας το αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα του Σύριζα είμαστε θεατές πολλών αρνητικών παρεμβάσεων στην παιδεία, στο ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό, στα εθνικά σύμβολα, στην οικογένεια, στην εθνική μας ταυτότητα κ.λπ.

Άραγε όλα αυτά γίνονται τυχαία ή αποτελούν μέρος μιας κρυφής ατζέντας η οποία προσπαθεί να αλλάξει εκ βάθρων αυτό που βιώνουμε ως πατρίδα, ως κοινωνία και ως έθνος, τουλάχιστον από την εποχή της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821.

Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:

Οι πρώτες επιθέσεις του πρώην Υπουργού Παιδείας κου Φίλη – όπως υποστήριξε ο ίδιος κατ’ εντολή του πρωθυπουργού – ενάντια στην χριστιανική πίστη και το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, με την προσπάθεια αλλαγής του περιεχομένου της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και την δημιουργία ενός συγκριτιστικού μορφώματος απαξίωσης και προσβολής της πίστεως του απλού Έλληνα πιστού, απέτυχαν, αλλά επακολούθησαν νέες σκληρότερες επιθέσεις από τον παρόντα υπουργό κο Γαβρόγλου. Ο κος υπουργός αφού χρησιμοποίησε τις υπουργικές αποφάσεις του προκατόχου του – οι οποίες σημειωτέον είχαν καταδικαστεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας – για να αλλάξει το περιεχόμενο της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών εξαπέλυσε και σφοδρότατη επίθεση εναντίον των απλών ιερέων θέλοντας να τους εξωπετάξει από το ενιαίο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Η «εξαφάνιση» του Πανάγου Τζινιέρη !

.

Του Φάνη Ζουρόπουλου*

Στον κόσμο της Αριστεράς ήταν και είναι ακόμα, βαθιά ριζωμένη η πίστη ότι η πολιτική  δεν είναι ένα δημοκρατικό δικαίωμα που έχει στόχο να διαχειριστεί αντιθέσεις, σε κλίμα ειρήνης, με σκοπό να βελτιώσει την ζωή των πολιτών.

Για τους παθιασμένους Αριστερούς-ακόμα και για πολλά από τα σημερινά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-η πολιτική είναι αποστολή, ή μάλλον για την ακρίβεια ιεραποστολή. Και όπως οι ιεραπόστολοι μπορούσαν να κάνουν  τα φρικτότερα πράγματα πάνω στα σώματα και στις ψυχές των ανθρώπων για να τους προσηλυτίσουν έτσι και οι επαναστάτες της Αριστεράς έχουν απεριόριστη ελευθερία (από τον εαυτό τους βασικά!…) να κάνουν ότι θέλουν στο όνομα του δίκιου των καταπιεσμένων λαών αυτού του κόσμου!…

Με αυτή τη λογική που σήμερα σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της ανοησίας, αλλά είναι και επικίνδυνη, εξόντωσαν χιλιάδες δικούς τους ανθρώπους γιατί δεν τήρησαν τα θέσφατα του κόμματος ή της κομματικής νομενκλατούρας ή ξέφυγαν από την γραμμή του «ηγετικού ιερατείου», ή σε άλλες περιπτώσεις για παραδειγματισμό προκειμένου να μην αμφισβητηθεί το «αλάθητο» της ηγεσίας…

Οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις στη Σταλινική Ρωσία «εξαφάνισαν» εκατομμύρια αντιφρονούντες, ενώ δεκάδες χιλιάδες είναι και τα  θύματα της εγχώριας Αριστεράς, την περίοδο 1940-49 που το ΚΚΕ βρέθηκε πολύ κοντά στην κατάληψη της εξουσίας.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο..

 .

Υπάρχει άραγε κάτι που δεν ξεπούλησε η αριστερά;
Πανευρωπαϊκά, παγκόσμια, αλλά ειδικά στην χώρα μας;
     Κάτι από τα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, κάτι από τα δικά της όνειρα;
     Κάτι από την ψυχή των πρώτων ματωμένων επαναστάσεων; 

     Και όλο αυτό το ξεπούλημα γιατί; Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιά καρέκλα.
     Για μιά εφήμερη συναναστροφή με την εξουσία. (ακόμη και τα 70 χρόνια του «υπαρκτού» εφήμερα ήταν)
Για τρείς ιδεοληψίες και δέκα επιτήδειους.
     Για πέντε τυχοδιώκτες, και τα εκατό σκουλήκια τους.

Τί δεν ξεπούλησε η αριστερά στην Ελλάδα;
     Όλη η αριστερά:
     Η κυβερνώσα, η νεοφιλελεύθερη, τα πάντα: κράτος, λαό, έθνος, μαζί με την τιμή της και την υστεροφημία της.
Η αντιπολιτευόμενη εντός Βουλής, που αρκείται και αποσκοπεί μόνον στην κρατική επιδότησητων κομμάτων, και περιμένει να πέσει πρώτα(!) ο καπιταλισμός για να επέμβει,
..ξεπουλάει ιστορία και πραγματικούς, ιστορικούς αγώνες, κοινωνικούς και εθνικούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στον καθρέπτη

.

Μάκης Ανδρονόπουλος

Η «αλήθεια» και η «αποκομματικοποίηση» ήταν, και ίσως παραμένουν για λίγο ακόμα, τα δύο πολιτικά κριτήρια πάνω στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να θεμελιώσει την πολιτική αλλαγή που συντελέστηκε το 2015, πέρα από το «ηθικό πλεονέκτημα» που σημειωτέον έχει τρωθεί στα σημεία.

Οι αλήθειες που ειπώθηκαν στην τετραετία ήταν μισές για να δικαιολογήσουν λάθη και αδυναμίες και να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα να μην πείθουν και συχνά να καθίστανται ύποπτες.

Η αποκομματικοποίηση απέτυχε, αν κρίνουμε από τις συνεχείς παραιτήσεις ανεξάρτητων προσωπικοτήτων που εκτέθηκαν για να στηρίξουν την πατριωτική προοπτική, με συνέπεια ο ΣΥΡΙΖΑ να αποπνέει επίσης συχνά έναν ειδεχθή κομματισμό σταλινικής αισθητικής. Η επικείμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Σαββατοκύριακο δρομολογήθηκε για να έχει στρατηγικό χαρακτήρα σε ότι αφορά τις ευρωεκλογές και κυρίως τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

ΜΑΥΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

 Άρθρο του Marcello Veneziani
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Μπορείτε να μαντέψετε τι θέμα είχε το βιβλίο που κέρδισε χθες το βράδυ το βραβείο λογοτεχνίας; Μα το ναζισμό, φυσικά! Το ίδιο έγινε με το βραβείο Strega που το κέρδισε ένα βιβλίο με θέμα την αντιφασιστική ιστορία. Το ίδιο ισχύει και αλλού όπως στο σινεμά ή στο θέατρο. Στην πολιτική δε, μας επαναλαμβάνουν κάθε ημέρα πως επιστρέφει ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι.

Λοιπόν ας το θέσουμε έτσι: εάν είναι αλήθεια ότι επιστρέφει ο Φασισμός υπό το ένδυμα της εθνικής κυριαρχίας (ιτ. sovranismo), τότε είναι αλήθεια ότι επιστρέφει ο Κομμουνισμός υπό το ένδυμα του μεταναστευτισμού. Εάν ο Salvini και οι άλλοι είναι οι μικροί Μουσολίνι του σήμερα, τότε βρίθουν στην αριστερά οι μικροί Λένιν που βλέπουν στους μετανάστες το νέο προλεταριάτο, του οποίου θα ηγηθούν και το οποίο θα ανατρέψει τις κοινωνίες μας, τα θεμέλια τους και θα καταλύσει τα σύνορα τους. Θα εφοδιάσει δηλαδή την αριστερά με ‘υλικό’ προς πολιτική εκμετάλλευση. Ωμή απλοποίηση, θα πείτε, ωστόσο είναι συνεπής και αμφίπλευρη. Μάλιστα, η σειρά είναι ακριβώς αντεστραμμένη: η απειλή ενός νέου κομμουνισμού μέσω της ανεξέλεγκτης εισόδου αφρικανικού και ισλαμικού προλεταριάτου, γεννά την απειλή ενός νέου Φασισμού για να σταματήσει την εισβολή και την παρακμή της κοινωνίας μας. Χωρίς Κομμουνισμό δεν υπάρχει Φασισμός, αυτό διδάσκει η ιστορία.

Ένα κείμενο του 1922 που γνώρισε πολύ επιτυχία στους ιταλικούς κομμουνιστικούς κύκλους, γραμμένο από τον άναρχο-κομμουνιστή Luigi Fabbri, όριζε το Φασισμό ως μία ‘προληπτική αντεπανάσταση’, οπότε ο Φασισμός δεν γεννιόταν από το τίποτα αλλά αναδυόταν ακριβώς για να εμποδίσει και να προλάβει την κομμουνιστική επανάσταση.

«Παραθρησκευτικές οργανώσεις» τα Χριστιανικά Σωματεία που συμμετέχουν στο Συλλαλητήριο σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών!!

Σύμφωνα με την σταλινική φυλλάδα «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ», η οποία έχει ξεπεράσει και τον Γκαίμπελς στην προπαγάνδα και δίνει ρεσιτάλ χουντικής νοοτροπίας (ο Ιωαννίδης ωχριά μπροστά τους), οι Σύλλογοι και τα Χριστιανικά Σωματεία που δήλωσαν ότι θα συμμετέχουν στο Συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη είναι «ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ»!! Έτσι εξηγείται και η έφοδος της Κρατικής Ασφάλειας στα γραφεία μιας από τις γνωστότερες χριστιανικές αδελφότητες της Θεσσαλονίκης. Μαύρη στοχοποίηση και εκφοβισμός των Ελλήνων, και μάλιστα των πιο ειρηνικών, από το ίδιο το καθεστώς. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο της σταλινικής φυλλάδας «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» με τίτλο: «Συλλαλητήριο για το Μακεδονικό με στόχο την κατάλυση των θεσμών»!!, αναφέρεται:

Τσε Γκεβάρα: Αναδομώντας έναν σύγχρονο μύθο

.

του Κωνσταντίνου Τσοπάνη
Δρα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών

Συχνά πυκνά, περπατώντας στον δρόμο, θα συναντήσεις κι από κάποιον νέο – ή λιγότερο νέο – να φοράει ένα μπλουζάκι με τη μορφή του Che Guevara. Και λέμε αυτό για να μην μιλήσουμε για καφετέριες, πανεπιστημιακούς χώρους ή και περιοχές του κέντρου όπως τα Εξάρχεια, όπου ο Guevara θα αισθανόταν σα να βρισκόταν σπίτι του. Φανέλες, μπλουζάκια, πουκάμισα, κονκάρδες κι ένα σωρό άλλα είδη, είναι μερικά από τα πολλά αντικείμενα που φέρουν τη μορφή του Guevara.

Μια ολόκληρη βιομηχανία δημιουργήθηκε παγκοσμίως, συν τω χρόνω, γύρω από αυτή τη χαρισματική προσωπικότητα. Κι εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος, είναι ο Che Guevara, ένας τόσο αγαπητός ήρωας παγκοσμίως; Είναι στην πραγματικότητα το πρότυπο μιας μεγάλης μερίδας των νέων; Ή πρόκειται απλώς για το αποτέλεσμα μιας ιδιοτροπίας, για μια απλή δημιουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης με σκοπούς εμπορικούς ή ότι ακόμα πρόκειται έστω απλώς για μια μόδα;

Στην πραγματικότητα, γύρω από τη διάδοση της φήμης του, υπάρχουν στοιχεία από όλες αυτές τις κατηγορίες. Ακριβώς χάρη σε αυτή του την έντονη δημοφιλία επάνω στις νέες γενιές, προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί φαντάζει τόσο σημαντικός στα μάτια αυτών των ανθρώπων κάποιος, που στα μάτια άλλων είναι απλώς ένας ψυχρόαιμος δολοφόνος, ενώ για κάποιους άλλους παραμένει απλώς ένας άγνωστος.

ΟΙ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

O κατά φαντασίαν ασθενής του H.V. Daumier

 Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Εάν κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι οι πρωταγωνιστές και οι υποκινητές όλων των πολιτικών μεταβολών, όλων των επαναστάσεων, όπως και των πολέμων χρησιμοποιούσαν πάντα μία προπαγάνδα ή μία μέθοδο πειθούς, η οποία βασιζόταν στο να υποδεικνύει ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να νικηθεί. Και φυσικά απέδιδαν σε αυτό τον εχθρό όλες τις βαναυσότητες. Πρόκειται για μια μέθοδο που διαχωρίζει πλήρως το ‘εμείς’ από το ‘αυτοί’ που συχνά (ειδικά σε πολεμικές συγκρούσεις) παρουσιάζονται ως κάτι λιγότερο από μέλη του ανθρώπινου είδους. Αυτή η μέθοδος ήταν και είναι κοινή σε όλες τις ιδεολογικές-πολιτικές παρατάξεις και σε όλα τα γεωπολιτικά στρατόπεδα.

Στην εποχή μας, για πρώτη φορά, εφαρμόζεται μία νέα μέθοδος προπαγάνδας η οποία δεν βασίζεται στο να υποδεικνύει τον εξωτερικό εχθρό, τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε ή να απομονώσουμε, αλλά στο να δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σε κάθε άνθρωπο ή με άλλα λόγια, να κάνει τον κάθε άνθρωπο να ερευνά εάν πάσχει από κάποια συγκεκριμένη (κοινωνική) ασθένεια, οπότε ή θα πρέπει να την θεραπεύσει ή διαφορετικά θα πρέπει να τεθεί σε καραντίνα. Σήμερα λοιπόν, ο καθημερινός άνθρωπος ψάχνει εναγωνίως να δει μήπως τυχόν είναι ‘ομοφοβικός’ ή ίσως ‘ξενοφοβικός’ ή ‘ζωοφοβικός’ ή θεός φυλάξει ‘οπισθοδρομικός’. Δηλαδή σαν εγώ να αναρωτιέμαι: μήπως είμαι καρκινοπαθής ή διαβητικός ή καρδιοπαθής;

Με το που ανοίξει την τηλεόραση του ή την εφημερίδα του, ο πολίτης συναντά διάφορες κατηγορίες ‘ασθενειών’ και μία λίστα με τα σύμπτωμά τους και προσπαθεί να διαγνώσει από πια από αυτές τις ‘ασθένειες’ πάσχει ή εάν έχει και μεταφυσικές ανησυχίες, ερευνά να δει πιο εχθρικό δαιμόνιο έχει εισχωρήσει μέσα του και που θα βρει έναν καλό εξορκιστή για να το βγάλει.