Προσωπικές Μαρτυρίες από τη μάχη της Κρήτης 20 Μαΐου 1941

.

Η ιστορική πραγματικότητα της μάχης της Κρήτης αποτυπώνεται μέσα από προσωπικές μαρτυρίες. Οι μαρτυρίες αυτές περιέχονται στο βιβλίο της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού «Μνήμες Πολέμου 1897-1974, Αθήνα, 2012» και είναι προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων, οι οποίοι καταγράφουν τα γεγονότα μέσα από μια προσωπική, ενδεχομένως πιο συναισθηματική και εκ των πραγμάτων υποκειμενική ματιά.

Περιοχή Ρεθύμνου, 20 Μαΐου 1941, Απόσπασμα από το βιβλίο Διαφυγή από την Κρήτη του Αυστραλού Υπολοχαγού Lew Lind

Εκατοντάδες σκοτεινές μορφές εκσφενδονίζονταν από τις πλευρές των αεροπλάνων, ρίχνονταν για ένα δευτερόλεπτο σαν βολίδες και μετά άνθιζαν μέσα στο χρώμα. Ήταν αλεξιπτωτιστές και ο ουρανός φαινόταν να είναι γεμάτος απ’ αυτούς. Πράσινα, άσπρα, καφέ, μπλε, κίτρινα και κόκκινα αλεξίπτωτα έπεφταν σαν κομφετί και ήδη οι μονάδες μας στην ανατολική περίμετρο του αεροδρομίου ανάμεναν αυτούς με όπλα και πολυβόλα.

Μάρκου Γ. Πολιουδάκη, Η μάχη της Κρήτης στο Ρέθυμνο, Αθήνα 1983, σελ. 122

Ηράκλειο, 24 Μαΐου 1941

Δίπλα στο σπίτι ήτον ένας μεγάλος ελαιώνας σπαρμένος στάρι. Υποψιάστηκα ότι ίσως νάναι Γερμανοί.
Λέω λοιπόν του Νικολή, του προσδιορίζω και του λέω. – Θα κάμεις κύκλο, θα πας απ’ αυτό το μέρος, θα πιάσεις αυτή την ελιά, τούδειξα δε (μ)πιστεύω νάναι Γερμανοί, ας λάβομε τα μέτρα μας, διότι ίσως να μας έμεινε καμιά ομάδα στη (μ)προηγούμενη μάχη, η οποία μας εδιέφυγε κι είναι εκεί οχυρωμένη.

Οχυρά θέση Κρήτης (1944-1945) : Η τελευταία γωνιά της Ευρώπης που απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς

αναδημοσίευση από το Greek History and Prehistory

.

Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.

Τις παραμονές της επίθεσης, οι Σύμμαχοι είχαν τακτικό πλεονέκτημα σε ξηρά και θάλασσα, ενώ οι Γερμανοί στον αέρα. Την Κρήτη υπερασπίζονταν όσοι έλληνες στρατιώτες είχαν παραμείνει στο νησί και δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιωτικοί), που είχαν διεκπεραιωθεί από την κατεχόμενη Ελλάδα. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, 52 ετών, βετεράνος και αυτός του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι υπερασπιστές της Μεγαλονήσου ανήρχοντο σε περίπου 40.000, αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό, ιδίως οι Έλληνες. Οι Σύμμαχοι γνώριζαν με μεγάλες λεπτομέρειες το γερμανικό σχέδιο επίθεσης, αφού είχαν κατορθώσει για πρώτη φορά να σπάσουν του γερμανικό κώδικα επικοινωνιών («Επιχείρηση Αίνιγμα»). Όμως, το πλεονέκτημα αυτό δεν το εκμεταλλεύτηκαν, εξαιτίας των διαφωνιών του Φράιμπεργκ με τους ανωτέρους του στο Λονδίνο.

Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγων που δεν είχαν υπολογίσει οι γερμανοί σχεδιαστές της επιχείρησης. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα υποδέχονταν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές. Οι Κρητικοί ζητούσαν με επιμονή όπλα εν όψει της γερμανικής επίθεσης.

Η Μάχη της Κρήτης – Ένα κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη (20 Μαϊου 1941)

.

Σοβαρό είναι το πρόσωπο της Κρήτης, πολυβασανισμένο. Μαδάρες γυμνές, τραχειές,, αγέλαστες. Κοιτάζεις από το αεροπλάνο την Κρήτη ν’ απλώνεται στη θάλασσα και νιώθεις πώς αληθινά το νησί τούτο είναι γιοφύρι ανάμεσα στις τρεις τούτες μεγάλες Μοίρες. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη πήδηξε κι’ έχτισε φωλιά στην Κρήτη το πεινασμένο αρπαχτικό πουλί πού το λέμε Πνεύμα. Άπλωσε τις φτερούγες του στο Κρητικό χώμα και γέννησε το μυστηριώδη, βουβό ακόμα, όλο ζωή, χάρη, κίνηση και λαμπρότητα, Κρητικό πολιτισμό.

Η Κρήτη έχει αληθινά κάτι το πανάρχαιο, το άγιο, το πικραμένο και περήφανο, που έχουν οι χαροκαμένες μάνες που γέννησαν παλικάρια. Έχει τόσο πολύ πολεμήσει κι υποφέρει η γης ετούτη, έχει τόσο πολύ συνηθίσει το θάνατο, που τον ξεφοβήθηκε πια και μπορεί να γελάει και να παίζει μαζί του.

Σαράντα μέρες γύριζα το περασμένο καλοκαίρι την Κρήτη, για να δω τα χωριά που γκρέμισαν κι έκαψαν οι βάρβαροι και τους άντρες και τις γυναίκες που τους έντυσαν τη μαύρη αρματωσιά του πένθους. Περίμενα ν’ ακούσω κλάματα και να δω χέρια ν’ απλώνονται να ζητούν την βοήθεια. Και βρήκα ανυπόταχτες, απαράδοτες ψυχές και κορμιά μισόγυμνα πεινασμένα Κι’ αλύγιστα.

Τι δύναμη και τι αντοχή είναι τούτη, συλλογιζόμουν, και πού βρίσκουν τα κορμιά τούτα τόση ψυχή; Και ποια ακριτική πνοή τους δίνει τόση αψηφισιά να παλεύουν με το θάνατο;

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ μια «τύχη» κι ένα ποίημα

Εικόνα από:www.haniotika-nea.gr

Τη σχολική χρονιά 1972-73 πήγαινα στη Δευτέρα Δημοτικού. Εκείνη τη χρονιά συμπλήρωνα, όπως και διάφοροι άλλοι συμμαθητές, το άλμπουμ της σοκολατοβιομηχανίας ΜΕΛΟΣταθμοί στην Ιστορία.

Για όσους δεν γνωρίζουν να πω πως στις γκοφρέτες ΜΕΛΟ της εποχής υπήρχε εσώκλειστη μία «τύχη» (έτσι την αποκαλούσαμε, επειδή δεν ήξερες τι θα σου τύχει), ένα «χαρτάκι» τέλος πάντων, το οποίο κόλλαγες στο σχετικό άλμπουμ, στο συγκεκριμένο πλαίσιο, στο συγκεκριμένο νούμερο.

Κάποιος που θα κατόρθωνε να μαζέψει και τα 120 νούμερα-χαρτάκια με τους «ιστορικούς σταθμούς» (από την… ανακάλυψη της φωτιάς, μέχρι την διαστημική εποχή!), θα μπορούσε να στείλει το άλμπουμ (συμπληρωμένο) στα γραφεία της ΜΕΛΟ, παίρνοντας δώρο μία δερμάτινη μπάλα (το να είχες και να έπαιζες με δερμάτινη μπάλα ήταν σχεδόν αδιανόητο για τα πιτσιρίκια των λαϊκών γειτονιών του ’72), ή μία κούκλα (αν ήσουν κορίτσι), ή ένα μεγάλο πακέτο σοκολάτες (για τους γλυκατζήδες και των δύο φύλων).

Εγώ, κατά έναν περίεργο τρόπο, και παρότι είχα συμπληρώσει εκείνο το άλμπουμ, δεν το επέστρεψα ποτέ στη ΜΕΛΟ (και τώρα που… μεγάλωσα προσπαθώ να καταλάβω το «γιατί»). Είχα κοπιάσει για να το ολοκληρώσω, για να βρω δηλαδή και τα 120 πολύχρωμα «χαρτάκια» μέσα στις γκοφρέτες, και ίσως γι’ αυτό προτίμησα να το κρατήσω, καταχωνιάζοντάς το κάπου στο πατρικό μου. Η πιο ωραία κίνηση; Αναμφιβόλως!

Πριν κανα-δυο χρόνια σ’ ένα παζάρι δίσκων κουβεντιάζοντας μ’ έναν μαγαζάτορα που ασχολείται (και) με τα πράγματα της παιδικής μας ηλικίας (τώρα ως έμπορος πλέον – πάντα υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να χρυσοπληρώσουν τις αναμνήσεις τους…) έφερε η κουβέντα, ανάμεσα σε άλλα, κι εκείνα τα άλμπουμ της ΜΕΛΟ (που δεν ήταν ένα, ήταν περισσότερα, αλλά το Σταθμοί στην Ιστορία ήταν το πιο ωραίο).

Στο Αστέρι οι πρώτες ομαδικές εκτελέσεις στην Ευρώπη (1η Ιουνίου 1941)

Oι φωτογραφίες των εκτελεσθέντων σε αίθουσα του μουσείου «Το Σπίτι του Πολιού» στο Αστέρι

Μια μαρτυρία για τις βαρβαρότητες των ναζί στην Κρήτη συγκλονίζει

Οι Γερμανοί ναζί εγκαινίασαν τα αντίποινα των ομαδικών εκτελέσεων στην Ευρώπη, ξεκινώντας από το Αστέρι Ρεθύμνου την 1^η Ιουνίου 1941, μια μέρα μετά την κατάληψη της Κρήτης. Ωστόσο, οι λόγοι  της επιλογής του οικισμού για την πραγματοποίηση της χιτλερικής εκδίκησης, παρότι παρήλθαν 73 χρόνια, δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί απόλυτα και συνεχίζει να απασχολεί τους ιστορικούς, που ερευνούν τα ενδεχόμενα το μένος του κατακτητή να στράφηκε στο Αστέρι επειδή ο οικισμός ήταν φωλιά των αριστερών, ή γιατί υπήρξε μαζική συμμετοχή των κατοίκων στα μέτωπα του πολέμου στο κοντινό αεροδρόμιο Σταυρωμένου κατά την εισβολή των αλεξιπτωτιστών. Ακολούθησαν εκτελέσεις αμέσως τις επόμενες μέρες, στο Άδελε, τη Λούτρα και το Παγαλοχώρι, χωριά που βρίσκονται στην ίδια γεωγραφική ενότητα…

Κακόπετρος Βουκολιῶν (24 Μαΐου 1941)…τό πρῶτο Ὁλοκαύτωμα

kakopetros.gr

Μεσημέρι Σαββάτου,24 Μαΐου 1941. Μια ομάδα τριάντα περίπου Γερμανών οπισθοχωρούν προς Βουκολιές, πεζοπόροι (έπειτα από την σθεναρή αντίσταση που συνάντησαν από κατοίκους των γύρω χωριών, λίγο πριν το χωριό Φλώρια). Βρίσκονται ακριβώς στο κέντρο του χωριού Κακόπετρος, στο δημόσιο δρόμο, πάνω από τη συνοικία Μιχελιανά.

ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ

Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν. Ἦσαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα. Ἦσαν ἀδελφές. Ἀρετὴ ὠνομαζόταν ἡ μεγαλύτερη κι Ἐλευθερία ἡ μικρότερη. Εἶχαν πιασθῆ αἰχμάλωτες σὲ μία συμπλοκὴ κοντὰ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Μάλεμε στὴ μάχη τῆς Κρήτης. Κι ἡ διαταγὴ ἦταν: Ὅσοι ἔνοπλοι πολῖται συνελαμβάνοντο αἰχμάλωτοι νὰ τουφεκίζωνται « ἐπὶ τόπου ».

Ἔναρξις τῆς ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (20 Μαΐου 1941)

Ἡ βύθισις τοῦ Α/Τ «ΛΕΩΝ» (Σοῦδα,15 Μαΐου 1941)

Ἀπό τίς πρωτότυπες φωτογραφίες ΕΔΩ καί ΕΔΩ

Πάντα θα υπάρχει θέμα αποζημιώσεων κ.Μέρκελ.Δείτε το βίντεο με τις γερμανικές φρικαλεότητες

Είτε τους αρέσει,είτε όχι,είτε είναι παντοδύναμοι οικονομικά ,είτε πολιτικά,οι Γερμανοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι θέμα αποζημιώσεων για όσα φρικτά έκαναν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρχε ,υπάρχει και πάντα θα είναι ανοιχτό.Δεν είναι θέμα που μπορεί να λυθεί μόνο από δικαστήρια και νομικούς.

Θα είναι πάντα μια ανοιχτή πληγή,πρώτα απ΄ όλα για τους ίδιους τους Γερμανούς που κατά τ΄ άλλα …ηθικολογούν αλλά ξεχνάνε ηθική και ανθρωπιά όταν αυτά μπορεί να έχουν σχέση μ΄ αυτό που τελικά φαίνεται ότι λατρεύουν:το χρήμα.

Η Μάχη της Κρήτης (20 Μαϊου 1941) – Το χρονικό

Φωτογραφία από:eaaslarisas.blogspot.gr

Λίγες ημέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, ο Χίτλερ αποφάσισε και για την κατάληψη της Κρήτης.

Το σχέδιο για την κατάληψη της Κρήτης εκπονήθηκε από το διοικητή της 7ης Γερμανικής μεραρχίας αλεξιπτωτιστών στρατηγό Kurt Studend και παρουσιάστηκε στο Χίτλερ από το αρχηγό της Γερμανικής αεροπορίας Goring.

Σύμφωνα με το σχέδιο Στούντετ και την απόφαση του Χίτλερ, στις 25 Απριλίου 1941 εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 28 διαταγή γενικών κατευθύνσεων με τη κωδική ονομασία «Unternehmen Merkury» («Επιχείρηση Ερμής»), που αφορούσε στην κατάληψη της Κρήτης.

Σκοπός του σχεδίου της επιχείρησης αυτής ήταν το να εξασφαλιστούν τα νοτιοανατολικά νώτα των Γερμανών, ενόψει της μεγάλης Επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» και γενικότερα η χρησιμοποίηση της νήσου σαν βάση για οποιεσδήποτε επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στη βόρεια Αφρική.

Για το σκοπό αυτό είχαν διατεθεί από τους Γερμανούς η 7η Μεραρχία αλεξιπτωτιστών, η 5η Ορεινή μεραρχία και ένα σύνταγμα της 5ης Θωρακισμένης μεραρχίας. Επίσης περίπου 1.370 γερμανικά αεροπλάνα, τα οποία έριξαν περίπου 60.000 Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη με παντός είδους οπλισμό.

Οι συμμαχικές δυνάμεις που έλαβαν μέρος στη Μάχη της Κρήτης αποτελούνταν από…περίπου 30.000 στρατιώτες και 1500 αξιωματικούς (Άγγλους, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς). Επίσης 11.500 Έλληνες νεοσύλλεκτοι (στο νησί διατίθεντο οκτώ τάγματα νεοσύλλεκτων που μεταφέρθηκαν από την Τρίπολη και το Ναύπλιο αγύμναστοι και χωρίς οπλισμό), μια αξιόμαχη δύναμη της Σχολής χωροφυλακής και σύσσωμος ο ηρωικός Κρητικός λαός.

Επικεφαλής της Δύναμης Κρήτης (Creforce) ήταν ο στρατηγός Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ, Νεοζηλανδός, ήρωας του Α΄ παγκόσμιου Πολέμου, ο οποίος είχε μεταβεί στην Κρήτη στις 29 Απριλίου του 1941.

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟΝ «ΛΕΩΝ» D50 (15 Μαΐου 1941)

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ – ΑΝΙΧΝΕΥΤΙΚΟ (Πρώην Αργεντινό «TUKUMAN»).
Εναυπηγήθη στα Αγγλικά ναυπηγεία Camel Laird στο Λίβερπουλ.
Αγοράσθηκε μαζί με τα ΙΕΡΑΞ, AETOΣ, ΠΑΝΘΗΡ έτοιμοπαράδοτα,αντί 148.000 λιρών το καθένα,με επείγουσες διαδικασίες,εν όψει των Βαλκανικών Πολέμων,ενώ είχαν αρχικά παραγγελθή από την Αργεντινή.
Ύψωσε την Ελληνική σημαία την 19ην Σεπτεμβρίου 1912 στην Αγγλία,αν και είχε ακόμη ξένο πλήρωμα και αμέσως απέπλευσε με πρώτο προορισμό το Αλγέρι όπου περίμενε το επίτακτο ΙΩΝIΑ με τα Ελληνικά πληρώματα.
Πυρομαχικά αγοράσθηκαν τα απολύτως απαραίτητα για πολεμικές επιχειρήσεις (μόνο 3.000 τεμάχια) ενώ τορπίλλες δεν απεκτήθησαν στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων και για τον λόγο αυτόν τα πλοία αρχικά ωνομάσθηκαν ΑΝΙΧΝΕΥΤΙΚΑ και όχι ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΑ.
Κατά την παραλαβή οι Έλληνες αντιμετώπισαν σοβαρές δυσκολίες γιατί δεν είχαν τη σχετική εμπειρία αφ’ ενός και αφ’ ετέρου τα εγχειρίδια, επιγραφές και έντυπα ήσαν στα ισπανικά. Παρ’ όλα αυτά, επέτυχαν να κινήσουν το πλοίο και να αποπλεύσουν από το Αλγέρι σε 24 ώρες!