Τσετίγκαγια – Πύλα – Άγιος Δομέτιος: Η αρχή του τέλους της νεκρής ζώνης;

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Δρος Πέτρου Σαββίδη*

.

Ακόμη και στον πλέον αδαή κρατικό αξιωματούχο δεν πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι στόχος της Άγκυρας και του κατοχικού καθεστώτος το τελευταίο διάστημα, είναι η αμφισβήτηση της ακεραιότητας της νεκρής ζώνης, μέσω ντε φάκτο διεκδικήσεων επί του εδάφους που σταδιακά κλιμακώνονται. Αντί, όμως, η Κυπριακή Κυβέρνηση να διεκδικεί με αποφασιστικότητα και να υπερασπίζεται με αυστηρότητα τα δικαιώματά της χωρίς συμβιβασμούς, εμφανίζεται σήμερα να χειραγωγείται, όχι μόνο από την Τουρκία και το ψευδοκράτος αλλά και την ίδια την UNFICYP.

Ο «αιφνιδιασμός» της Τσετίγκαγια

Όταν στις 18 Οκτωβρίου 2022 άρχιζαν οι εργασίες εντός της νεκρής ζώνης στην περιοχή του Λήδρα Πάλλας, για την κατασκευή του γηπέδου “Taksim – Διχοτόμηση” της τουρκοκυπριακής ομάδας Τσετίγκαγια, η κυβέρνηση, δημόσια τουλάχιστον, εξέφρασε έκπληξη και δυσαρέσκεια γιατί η UNFICYP συμφώνησε να παραχωρηθεί έδαφος της νεκρής ζώνης στις “αρχές” του ψευδοκράτος, χωρίς την έγκριση της Δημοκρατίας. Ο “υπουργός εξωτερικών” Ταχσίν Ερτουγρούλογλου, αναφερόμενος στις μακράς διάρκειας επαφές με τους αξιωματούχους του ΟΗΕ, τόνισε ότι «ο επικεφαλής της αποστολής Κόλιν Στιούαρτ, συνέχισε να βρίσκεται σε επαφή και καλή πίστη μαζί μας και κυρίως με την προεδρία. Στο τέλος επιτεύχθηκε συμφωνία και σήμερα άρχισαν οι εργασίες». Τα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ πρόβαλλαν πανηγυρικά ότι οι εργασίες για την κατασκευή του γηπέδου είχαν αναληφθεί από το τουρκικό Υπουργείου Νεολαίας και Αθλητισμού στο πλαίσιο της «συμφωνίας οικονομικής και δημοσιοοικονομικής συνεργασίας» για το 2022.

Μισός Αιώνας Βάρβαρης Τουρκικής Κατοχής στην Κύπρο – οι στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας

αναδημοσίευση από το International Hellenic Association
άρθρο του αντιστράτηγου ε.α. Φοίβου Κλόκκαρη*

.

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της. Η επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας για την Κύπρο πηγάζει από τον εθνικό όρκο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ανάκτησης απωλεσθέντων εδαφών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 από την Τουρκική κυβέρνηση Μεντερές, με την συνδρομή της Βρετανίας, προς αποτροπή της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα, που αξίωσε ο Κυπριακός Ελληνισμός με δημοψήφισμα το 1950 και με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1955-59.

Η Τουρκική Στρατηγική περιλαμβάνεται :

– Στις Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ 1956 και

– Στο Σχέδιο επανάκτησης Κύπρου 1957 του Γραφείου Ειδικού πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού τής Τουρκίας.

Ο Νιχάτ Ερίμ, ήταν συνταγματολόγος, σύμβουλος τού Πρωθυπουργού Μεντερές. Μετέπειτα διετέλεσε και πρωθυπουργός της Τουρκίας. Βασικά στοιχεία της τουρκικής στρατηγικής :

Μεγάλη Ἑβδομάδα 1941 «Ἡ Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν καί τῆς Σωτηρίας τοῦ Θ/Κ «Ἀβέρωφ»»

.

Νικόλαος Παπανικολόπουλος,
Ὑποναύαρχος Λ.Σ. (ἐ.ἀ.)

Ἡ κήρυξη τοῦ πολέμου τό 1940, βρῆκε τό θρυλικό Θ/Κ «Ἀβέρωφ» στόν Ναύσταθμο, μέ περιορισμένη ἐπιχειρησιακή ἱκανότητα. Μετά τόν βομβαρδισμό τοῦ Ναύσταθμου, τήν 1η Νοεμβρίου 1940, μεθόρμισε στόν κόλπο τῆς Ἐλευσίνας. Τίς δύσκολες μέρες τοῦ Ἀπριλίου τοῦ 1941, μέ τήν εἰσβολή τῶν Γερμανῶν, γιά τό Θ/Κ «Ἀβέρωφ», κυκλοφοροῦσαν φῆμες περί ἐγκατάλειψής του ἤ αὐτοβύθισής του.

Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου (12/04/1941) δόθηκε διαταγή νά ἐκκενωθεῖ.
Τήν ἑπομένη μέρα, Κυριακή τῶν Βαΐων, ἀποφασίστηκε ἡ ἐκ νέου λειτουργία του.
Τό ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Δευτέρας καί πάλι ἦταν ὅλα ἕτοιμα. Ὅμως, τή Μεγάλη Τέταρτη ἀνακοινώθηκε ἡ ἀναβολή τοῦ ἀπόπλου τῆς νηοπομπῆς στήν ὁποία θά συμμετεῖχε καί τό «Ἀβέρωφ».
Ὁρισμένοι ἀξιωματικοί καί μέλη τοῦ πληρώματος δέν μποροῦσαν νά ἀνεχτοῦν νά τό βυθίσουν ἤ νά τό ἐγκαταλείψουν καί ἀποφάσισαν ἀνεξάρτητα ἀπό διαταγή τοῦ Γ.Ε.Ν. νά ἀποπλεύσουν γιά τήν Κρήτη.
Ἔτσι, ξέσπασε βίαιη κίνηση τοῦ πληρώματος μέ αἴτημα τόν ἄμεσο ἀπόπλου του.

24 Απριλίου: Μια πολύ σημαντική ημέρα μνήμης

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη*

.

Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.

Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων – ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.

Tο υποβρύχιο “Γλαύκος” στην κόλαση της Μάλτας

αναδημοσίευση από το navalhistory.gr
άρθρο του Γιώργου Απιδιανάκη

.

Η ιστορία του υποβρυχίου Γλαύκος (Υ-6) ξεκινά τον Νοέμβριο του 1925, όντας το τρίτο υποβρύχιο τύπου Loire-Simonot de 730 Tonnes που παραγγέλθηκε στα ναυπηγεία Chantiers Navals Francais στο Μπλαινβίλ της Γαλλίας, με τα άλλα δύο (Πρωτεύς-Νηρεύς) να έχουν παραγγελθεί στα ναυπηγεία Ateliers et Chantiers de la Loire. Η σημαντική καθυστέρηση που επέδειξαν τα ναυπηγεία στην κατασκευή του υποβρυχίου οδήγησαν τελικά στην παράδοσή του στα τέλη του 1930, ως τέταρτο και τελευταίο, αφού στο μεταξύ είχε παραγγελθεί ένα επιπλέον υποβρύχιο στα Ateliers et Chantiers de la Loire και είχε ήδη παραδοθεί, το Τρίτων (Υ-5).

Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος βρήκε τον Γλαύκο (Πλωτάρχης Δ. Ζέππος) σε προγραμματισμένη μακρά επισκευή. Ο σημαντικός φόρτος εργασίας των συνεργείων, για τη διατήρηση του αξιόμαχου των υπολοίπων υποβρυχίων που εκτελούσαν πολεμικές περιπολίες εκ περιτροπής, δεν επέτρεψαν την έγκαιρη ενεργοποίηση του Γλαύκου. Σας αποτέλεσμα, ο πρώτος του πλους ήταν η διαφυγή προς την Αλεξάνδρεια, στις παραμονές της κατάληψης της Αθήνας από τους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν κατά την αποδημία του Γλαύκου ήταν αντίστοιχα του ανώμαλου επικρατούντος κλίματος αλλά αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος. Τελικά, μετά από διαδοχικές αλλαγές Κυβερνητών, στις 9 Ιουνίου 1941, παρέλαβε Κυβερνήτης ο Πλωτάρχης Αρσλάνογλου με το δύσκολο έργο της τελικής ενεργοποίησης του υποβρυχίου και της έναρξης συμμετοχής του σε περιπολίες να βρίσκεται μπροστά του.

Ο Αλέξιος Ε΄ Δούκας ο Μούρτζουφλος [1140 – 1204] και η εκ Λατίνων Άλωση της Πόλης [13 Απριλίου 1204]

.

Ευαγγελία Κ. Λάππα,
3 Απριλίου 2024

.O Αλέξιος Ε΄ Δούκας εγεννήθη το 1140^[1] και ήταν γιος του Σεβαστοκράτορος Ισαακίου Δούκα^[2]. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, «είλκε το γένος εξ ενός των αρχαίων της στρατιωτικής αριστοκρατίας οίκων και είχεν άπαντα τα συνήθη αυτών προτερήματα και τα συνήθη ελαττώματα.»^[3] Ο ίδιος έφερε το παρωνύμιο Μούρτζουφλος, για το οποίο υπάρχουν διάφορες εκδοχές^[4]. Πιθανότερη είναι η εκδοχή ότι λεγόταν έτσι λόγω των σμιχτών φρυδιών που σκίαζαν τα μάτια του^[5].

Σύμφωνα με τον Χωνιάτη, ήταν «σοφισματίας ών τό ήθος και τον τρόπον φρονηματίας» δηλαδή εξαιρετικά έξυπνος και θρασύς^[6]. Επίσης, «ήτο ανήρ γενναίος, πλούσιος, πονηρός και αγαπητός παρά τω λαώ.»^[7] Ως προς την προσωπική του ζωή, είχε νυμφευθεί δύο φορές^[8], αλλά είχε χωρίσει και τις δύο του συζύγους^[9], λόγω του έρωτά του προς την Ευδοκία Αγγελίνα^[10], κόρη του μετέπειτα αυτοκράτορος Αλεξίου Γ΄ Αγγέλου.

Δ΄ Σταυροφορία

Στις 8 Απριλίου 1195, ο Αυτοκράτωρ Ισαάκιος Β΄ Άγγελος^[11], ενώ ήταν σε κυνήγι στη Θράκη, εξεθρονίσθη από τον αδερφό του Αλέξιο Γ΄ Άγγελο^[12], ο οποίος, αν και είχε ευεργετηθεί πολλαπλά από τον αδελφό του, τον τύφλωσε και τον φυλάκισε μαζί με τον γιο του, Αλέξιο.

«Σανιδικά»: η κατάληψη της εξουσίας με τα θαυματουργά καδρόνια

.

Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

Σε προηγούμενο post αναφέρθηκα στη φοιτητική εξέγερση (το Νοέμβριο του 1901) με αφορμή τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη δημοτική. Τότε ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄, μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Γεώργιου Θεοτόκη, ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στον Αλέξανδρο Ζαΐμη, που ηγούνταν στη Βουλή ομάδας 14 βουλευτών, και όχι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Θεόδωρο Δεληγιάννη. Η νέα κυβέρνηση ήταν βραχύβια. Ένα σχεδόν χρόνο αργότερα ο πρωθυπουργός με τη σύμφωνη γνώμη του βασιλιά αναγκάστηκε να προκηρύξει εκλογές για τις 17 Νοεμβρίου 1902.

Οι εκλογές εκείνες παρουσίασαν μια ιδιαιτερότητα συγκριτικά με όσα συνέβαιναν ως τότε. Ενώ υπήρχε οξύτατος ανταγωνισμός ανάμεσα στα κόμματα του Γ. Θεοτόκη και του Θ. Δηλιγιάννη, οι υποψήφιοι βουλευτές, επιδιώκοντας ο καθένας το προσωπικό του συμφέρον και υπολογίζοντας με ποιο τρόπο θα είχε περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί, κατέφυγαν σε συναλλαγές με υποψηφίους αντίπαλων κομμάτων και σχημάτισαν μικτούς τοπικούς συνδυασμούς. Μόνο σε λίγες εκλογικές περιφέρειες (την Αττική, την Κέρκυρα, τη Γορτυνία κ. ά.) συγκροτήθηκαν αμιγείς κομματικοί συνδυασμοί.

Ο αιφνιδιασμός κατά τις ναυτικές επιχειρήσεις στην αρχαία Ελλάδα

ΦΩΤΟ: Αρχαιοπρεπές Οπλιτικό Άγημα «ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ» (www.koryvantes.org)

αναδημοσίευση από το Περί Αλός
Απόσπασμα από την δημοσιευμένη μελέτη
της Κρίστυ Ε. Ιωαννίδου: «Ο Παράγων Ελιγμός
κατά τις ναυμαχίες των αρχαίων Ελλήνων»
περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,
τεύχος 568, σελ. 87, εκδόσεις ΓΕΝ
/ Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού 2009.

.

…Ο Αιφνιδιασμός ήταν με λίγα λόγια η επιθετική κίνηση με καίριες και απρόβλεπτες επιλογές σε σημείο/ στιγμή που δεν το περίμενε ο εχθρός.

Μια ιδιαίτερη ερμηνεία του αιφνιδιασμού με τον όρο «κεραυνοβόληση» παραθέτει ο Πλωτάρχης Γ. Κατσούλης Π.Ν., συγγραφεύς και συντάκτης του νέου εγχειριδίου της ΣΔΕΠΝ Επιχειρησιακή Σχεδίαση στο Π.Ν. : «Η άμεση συγκέντρωση και ακολούθως ακαριαία εκτόνωση μαχητικής ισχύος, παρομοιάζεται δηλαδή με την συγκέντρωση και ακολούθως την εκτόνωση τεράστιου ηλεκτρικού φορτίου σε ελάχιστο χρόνο. Το τεράστιο ηλεκτρικό φορτίο της αστραπής βραχυκυκλώνει τους μηχανισμούς συνοχής του αντιπάλου, τον αποσυντονίζει, τον κάνει να χάσει τον ρυθμό και το ηθικό του. Το δυνατό χτύπημα που δέχεται αφενός τον εμποδίζει να ανασυγκροτείται και αφετέρου τον υποχρεώνει να έπεται χρονικά της ημέτερης πρωτοβουλίας»[1]

Κατά τον Κατσούλη, στην τήρηση αυτής της αρχής βασίστηκε ο Θεμιστοκλής κατά την ναυμαχία της Σαλαμίνος (480 π.Χ.), ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει: «έκρυψε τις προθέσεις του μέχρι την τελευταία στιγμή, ανάγκασε τον εχθρό να κινηθεί εκεί που ήθελε, και ξαφνικά, σαν αστραπή, κινήθηκε αιφνιδιαστικά εναντίον του, συντρίβοντας τον κομμάτι – κομμάτι μέσω διαδοχικών πλεονεκτημάτων στον χώρο και στον χρόνο. Τον βρήκε κουρασμένο, ξάγρυπνο, σε χαλαρές γραμμές, πεπεισμένο σε εύκολη νίκη σε ναυμαχία περιπάτου, και τον χτύπησε με τέτοια αποφασιστικότητα που η ιστορία του ανθρωπίνου γένους άλλαξε για πάντα»

Μισός Αιώνας Βάρβαρης Τουρκικής Κατοχής στήν Κύπρο – η μάστιγα τής εθνοκάθαρσης

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Φοίβου Κλόκκαρη

.

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια απο τήν τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της.Τα λόγια τού Άγγλου πολιτικού William Gladstone για τους Τούρκους επαληθεύτηκαν και για την Κύπρο «Οπουδήποτε κι αν πήγαν μιά φαρδιά κηλίδα αίματος ακολούθησε το πέρασμα τους.Όπου απλώθηκε η κυριαρχία τους, εξαφανίστηκε ο πολιτισμός».Το βόρειο τμήμα τής Κύπρου βίωσε τα δεινά που υπέστησαν οι κάτοικοι τής Αλεξανδρέττας και οι μειονότητες τής Μ. Ασίας(γεννοκτονία Αρμενίων,Έλλήνων, Ασσυρίων κ.ά.) από τήν Τουρκία ,η οποία εφάρμοσε και στηνΚύπρο τον δοκιμασμένο φρικτό μηχανισμό εθνοκάθαρσης άμαχων πληθυσμών.Πράξεις βίας και εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, που έμειναν ατιμώρητα αλλά δεν παραγράφονται και ο Ελληνισμός δέν έπραξε όσα θα έπρεπε για την τιμωρία τους.Οι παραβιάσεις τών άρθρων 7 και 8 τού καταστατικού τού Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου(ΔΠΔ) ,που διέπραξε στην Κύπρο η Τουρκία,περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο «Γεωπολιτική Πραγματικότητα στο Δίπολο Ελλάδα – Κύπρος» Αθήνα2014, τού καθηγητή Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μάζη και τής Βιργινίας Μπαλαφούτα.Εγκλήματα εθνοκάθαρσης κατά των Ελλήνων τής Κύπρου από την Τουρκία:

-Εκρίζωση του Ελληνικού πληθυσμού που πλειοψηφούσε συντριπτικά στα καταληφθέντα εδάφη και αρπαγή των περιουσιών του.

«Ευαγγελικά»: μια εξέγερση με γερμανική υποκίνηση

Λιθογραφία της εποχής με θέμα τα «Ευαγγελικά»

.

Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

Ένα γεγονός που συντάραξε την πολιτική ζωή της χώρας στις αρχές του 20^ου αιώνα ήταν τα «Ευαγγελικά». Το 1898 με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας μεταφράστηκε το Ευαγγέλιο στην απλή καθαρεύουσα, για να καταστούν τα χριστιανικά κηρύγματα κατανοητά και από τους αμόρφωτους.

Οι εκφρασθείσες τότε διαμαρτυρίες ήταν περιορισμένες, γιατί με τη μετάφραση συμφωνούσε και ο . Όταν όμως μετά τριετία άρχισε να δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ η μετάφραση του Ευαγγελίου που είχε κάνει ο Πάλλης στη δημοτική, ο υπόλοιπος Τύπος, με εξαίρεση το ΑΣΤΥ, υπογράμμιζε ότι έτσι διαβρωνόταν η εθνική συνείδηση του ελληνικού λαού. Στο χορό της αντίδρασης προσχώρησαν αμέσως η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου, η Ιερά Σύνοδος και το Πατριαρχείο. Από την 5^η έως τη 11^η Νοεμβρίου 1901 ξέσπασαν στην Αθήνα φοιτητικές ταραχές με αίτημα την απόσυρση των μεταφράσεων του Ευαγγελίου. Η  πρωτεύουσα επί ένα δεκαήμερο σχεδόν είχε όψη επαναστατημένης πόλης και σε πολλές περιπτώσεις οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με το στρατό.

Οι Έλληνες και οι Μεγάλες Εξερευνήσεις. Η περίπτωση του πρώτου Περίπλου της Γης.

Victoria, το μοναδικό πλοίο του Μαγγελάνου που ολοκλήρωσε τον πρώτο περίπλου της γης. Λεπτομέρεια από χάρτη του Ortelius,1590

αναδημοσίευση από το navalhistory.gr
άρθρο του Ζήση Φωτάκη

 

Οι Μεγάλες Ανακαλύψεις είχαν ως αφετηρία πρωτοβουλίες των Ιβήρων και έδωσαν ώθηση στη σταδιακή πολιτικο-οικονομική ενοποίηση του πλανήτη. Στόχος του παρόντος ευσύνοπτου κειμένου είναι η σκιαγράφηση του σημαντικότερου εξερευνητικού επιτεύγματος της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας, του πρώτου περίπλου της γης, καθώς και της ελληνικής συμβολής σε αυτό. Στο ξεκίνημα των Νέων Χρόνων οι γεωγραφικές γνώσεις των Ευρωπαίων εδράζονταν στο ογκώδες σώμα των αστρονομικών και μαθηματικών υπολογισμών του Έλληνα αστρονόμου και μαθηματικού Κλαύδιου Πτολεμαίου που έζησε στην Αίγυπτο τον 2ο αιώνα μ.Χ. Το σύστημα του Πτολεμαίου ανασύρθηκε από τη λησμονιά το 1410 και πάνω σε αυτό βασίστηκε ο πρώτος χάρτης της Γης που τυπώθηκε στην πανεπιστημιούπολη της Μπολόνια το 1477. Το Πτολεμαïκό σύστημα ενθάρρυνε την ανάληψη εξερευνητικών πρωτοβουλιών με την ορθή εκτίμησή του περί της σφαιρικότητας της Γης. Διευκόλυνε δε ακόμα περισσότερο την ανάληψη των πρωτοβουλιών αυτών μέσω της εσφαλμένης εκτίμησής του ότι η Γη ήταν πολύ μικρότερη απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Δημιούργησε δηλαδή τη λανθασμένη εντύπωση στους εξερευνητές ότι οι αποστάσεις που είχαν να διανύσουν ήταν πολύ μικρότερες από τις πραγματικές. Χωρίς το σφάλμα αυτό ίσως οι Ευρωπαίοι να μην είχαν αποδυθεί σε τόσο δύσκολα εξερευνητικά εγχειρήματα.

25η Μαρτἰου 1821 – άγγελμα Σωτηρίας του ανθρώπινου γένους και Ελευθερίας του Ελληνισμού.

άρθρο του Παναγιώτη Μυργιώτη

.

Αγάλλεται και πανηγυρίζει η Ορθοδοξία και σύμπας ο Ελληνισμός. Ξημερώνει η 25η Μαρτίου. Ημέρα που σηματοδοτεί την Ελευθερία του ανθρώπου. Ελευθερώνεται ο άνθρωπος από τα δεσμά της αμαρτίας και ο Έλληνας αποκτά την Λευτεριά του. Τον ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου και την έναρξη του αγώνα του 21 για την Ελευθερία πανηγυρίζει ο ελληνισμός πανταχού της γης.

Ο αρχάγγελος Γαβριήλ με εντολή του Θεού Πατρός μεταφέρει στην Παναγία μας το χαρμόσυνο μήνυμα: θα γίνει η μητέρα του Θεού, του Χριστού μας, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Στην άσημη πόλη της Ναζαρέτ στην 15χρονη, τότε, Μαρία έρχεται η στιγμή της εκπλήρωσης της υπόσχεσης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Τη στιγμή της εξόδου των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο ο Πλαστουργός μας έδινε ένα μήνυμα λυτρώσεως του πεπτωκότος ανθρώπου (πρωτευαγγέλιο). Απευθυνόμενος προς τον αρχαίκακο διάβολο με την μορφή του όφεως είπε «Και έχθραν θύσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής, αυτός σού τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν»(Γέν. Γ΄, 15). Ο μονογενής μου Υιός θα συντρίψει το κράτος της διαβολικής αμαρτίας και του σκότους. Θα γεννηθεί από παρθένο. Θα νικήσει το φως, η Ζωή και η Αλήθεια. Την υπόσχεση αυτή εκπληρώνει ο Θεός μας. Ο Πλάστης μας πάντα εκπληρώνει τις υποσχέσεις του. Ψεύτης ο Θεός, μη γένοιτο!! Ο Αρχάγγελος μεταφέρει στην ταπεινή δούλη του Θεού τη χαρμόσυνη είδηση ότι θα γίνει η μητέρα του Υιού του Θεού, με θαυματουργικό τρόπο. Η Πάναγνος παρθένος Μαρία αποδέχεται με περισσή ταπεινοφροσύνη την είδηση λέγουσα «Ιδού η Δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Απλά και ταπεινά. Χωρίς εγωισμούς και επάρσεις.

Η επανάσταση στις Ηγεμονίες (24 Φεβ 1821)

αναδημοσίευση από τα Θέματα Στρατιωτικής Ιστορίας

.

Όταν ο Αλή πασάς ήρθε σε σύγκρουση με το σουλτάνο, οι φιλικοί αποφάσισαν να αρχίσουν την επανάσταση για να επωφεληθούν από τον τουρκικό εμφύλιο πόλεμο που είχε αναστατώσει την Ήπειρο και απασχολούσε μεγάλες τουρκικές δυνάμεις.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ζήτησε άδεια από τον Τσάρο, δήθεν για λουτρά, και κατέβηκε στο Ισμαήλιο της Βεσσαραβίας, όπου σε μια τελευταία σύσκεψη με τους αρχηγούς της εταιρίας (20 Οκτωβρίου 1820) αποφασίστηκε να κηρυχθεί η επανάσταση στις ηγεμονίες και όχι στην Πελοπόννησο, όπως ήταν η αρχική απόφαση.

Αισιόδοξος από τη φύση του ο Υψηλάντης υπολόγιζε στη ρωσική βοήθεια. Ξεκινούσε από την υπόθεση ότι αυτή θα δινόταν ακόμα γρηγορότερα στις Ηγεμονίες και πολύ πιο σίγουρα, αν πετύχαινε να προκαλέσει τους Τούρκους να παραβούν τις συνθήκες, που προέβλεπαν ότι οι δυνάμεις τους δεν έπρεπε να διαβούν τον Δούναβη χωρίς τη άδεια του Τσάρου.

Μετά την απόφαση αυτή οι φιλικοί έστειλαν απεσταλμένους στις διάφορες ελληνικές επαρχίες για να ενημερώσουν τον λαό ότι η επανάσταση θα αρχίσει και ο Παπαφλέσσας, ένας από τους δυναμικότερους φιλικούς, ξεκίνησε για την Πελοπόννησο για να την ξεσηκώσει σ’ επανάσταση χωρίς τον Υψηλάντη.

Ο πόλεμος στις Ηγεμονίες

Το Φεβρουάριο του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο και ήρθε στο Ιάσιο της Μολδαβίας, όπου τον υποδέχτηκε ο ηγεμόνας Μιχαήλ Σούτσος. Στις 24 Φεβρουαρίου εξέδωσε την πρώτη επαναστατική προκήρυξη, όπου για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες υπήρχε η φράση:

Το πρώτο κτήριο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων στο Ναύπλιο

.

Κείμενο: Ταξχος Δρ Ανδρέας Καστάνης,
Αναπληρωτής Καθηγητής Στρατιωτικής Ιστορίας

H πόλη του Ναυπλίου δημιουργήθηκε τον 15ο αιώνα από τους Βενετούς. Αργότερα όμως, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (α΄περίοδος 1540-1685 και β΄ περίοδος 1715-1822), υπεισήλθαν πολλά στοιχεία της οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Αρχικά, είχε αποτελέσει στρατηγικό σημείο για μια δύναμη που διεκδικούσε τη ναυτική κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.

Το γεγονός αυτό ήρθε να επιβεβαιωθεί αργότερα, στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν η οθωμανική αυτοκρατορία εδραίωσε την κυριαρχία της. Με τη διαμόρφωση νέων συσχετισμών δυνάμεων, οι τουρκικές Αρχές μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη, με αποτέλεσμα το Ναύπλιο να μετατραπεί σε μια απλή επαρχιακή πόλη. Τις παραμονές της Επανάστασης, η αρχιτεκτονική της παρουσίαζε ένα μίγμα βενετικών και οθωμανικών χαρακτηριστικών. Το 1822 η πόλη απελευθερώθηκε και κατέστη έδρα των προσωρινών Ελληνικών Διοικήσεων. Η Επανάσταση δημιούργησε ένα προσφυγικό κύμα, με αποδέκτη το Ναύπλιο. Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, οι πρόσφυγες υπερέβησαν τις στεγαστικές δυνατότητες της πόλης.1

Όταν έφθασε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας, έστρεψε την προσοχή του στον καθαρισμό και την εξυγίανση του Ναυπλίου. Η συσσώρευση χιλιάδων προσφύγων στους στενούς χώρους της πόλης ήταν η κυρία αιτία μολύνσεων. Ο Διευθυντής του Τακτικού Σώματος, Συνταγματάρχης Heideck,2 ανέλαβε τον καθαρισμό των δρόμων από τις ακαθαρσίες, την απομάκρυνση των υπαίθριων μαγαζιών, εργαστηρίων κ.λπ.3