Η Ελλάδα ζει ένα πραξικόπημα γελοιότητας

.

ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)

Αν κανείς είναι ελάχιστα φιλοσοφημένος, είτε αριστερός είτε δεξιός, δεν θα μπορεί παρά να απορεί με την κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει ο πλανήτης. Οι 26 πλουσιώτεροι άνθρωποι όπου Γης διαθέτουν περιουσία ίση με το εισόδημα 3,8 δισεκατομμυρίων φτωχών! Το εισόδημα των πλουσίων αυξήθηκε το 2018 κατά 12% ή κατά 2,5 δισ. δολάρια την ημέρα! Αντιθέτως το εισόδημα των φτωχών μειώθηκε κατά 11% ή κατά 500 εκατ. δολάρια την ημέρα.

Στοιχεία, όπως αυτά, δημοσιεύονται ανελλιπώς τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κάθε χρονιά όλο και χειρότερα, με το χάσμα πλούτου-φτώχειας να μεγαλώνει όλο και περισσότερο έτος κατ’ έτος, χωρίς σταματημό. Το παράξενο είναι ότι το θέμα αυτό φαίνεται να απασχολεί εφημερίδες, περιοδικά και επιστήμονες, αλλά καθόλου τις κυβερνήσεις.

Ένας φιλοσοφημένος (κατ’ ελάχιστον) άνθρωπος θα ομιλούσε περί οικονομικής τρέλας και πολιτικής παράνοιας, αν θα ήθελε να εκφρασθεί κάπως ασαφώς, σχεδόν ποιητικώς. Διότι αν ήθελε να κυριολεκτήσει, θα άφηνε στην άκρη τα περί την άθλια φύση του ανθρώπου, την απληστία και τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα και θα αναγκαζόταν να κυριολεκτήσει: ο καπιταλισμός κατατρώει τον πλανήτη, τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά, τα νερά και τον αέρα με γεωμετρική πλέον πρόοδο.

Facebook, ο «Μεγάλος Αδελφός» στο εδώλιο

.

Νεφέλη Λυγερού

Το 2017 το Facebook ξεπέρασε τους δύο δισεκατομμύρια χρήστες. Η πέρα από κάθε προσδοκία εξάπλωσή του ήγειρε μείζονα ηθικά-δεοντολογικά ερωτήματα και ανησυχίες, οι οποίες, όμως, παρακάμφθηκαν υπό το βάρος του οικονομικού θριάμβου.

Το σκάνδαλο, όμως, που απ ό,τι φαίνεται θα μείνει στην ιστορία ως «σκάνδαλο Cambridge Analytica» επιβεβαίωσε με τον πλέον περίτρανο τρόπο τους κινδύνους που ενέχει η μετατροπή μίας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης σε πρωτοφανή παγκόσμιο φορέα φασκελώματος της ιδιωτικής ζωής στον πρώιμο 21ο αιώνα.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η οποία από ό,τι φαίνεται δεν είναι ούτε μοναδική, ούτε μεμονωμένη, την πλάστιγγα έγειρε η κομβικής πολιτικής σημασίας προεκλογική καμπάνια υπέρ του Τραμπ με τη βοήθεια μίας απλής εφαρμογής. Με άλλα λόγια, ένα παιχνίδι που παρότρυνε τους χρήστες να απαντήσουν σε προσωπικές ερωτήσεις με την μορφή ενός τέστ προσωπικότητας, επηρέασε το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών στις ΗΠΑ.

Οι «Πρέσπες» ανοίγουν και παλι το Μακεδονικό

.

Παναγιώτης Ήφαιστος

Πολλά γράφονται και δηλώνονται όσον αφορά το λεγόμενο Μακεδονικό και το τι σημαίνει η εκατέρωθεν επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αντίθετα με τους συνήθεις διθυραμβικούς ισχυρισμούς, το Μακεδονικό βασικά τώρα ανοίγει. Αντί μιας ορθολογιστικής διαχείρισης ενός ιστορικά ευαίσθητου ζητήματος με τις ηγεμονικές δυνάμεις και τα ενδιαφερόμενα γειτονικά κράτη, εμείς οι ίδιοι ανοίξαμε τον «ασκό των βαλκανικών ανέμων». Ιδεολογήματα και διεθνιστικές φαντασιοπληξίες δεν επέτρεψαν σωστή θέαση του γεγονότος πως το Μακεδονικό ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένα επίπλαστο ζήτημα πάνω στη σκακιέρα των στρατηγικών παιγνίων.

Στο παρελθόν το ζήτημα αυτό ήταν υπό έλεγχο, κυρίως λόγω ιδιομορφιών της διεθνούς θέσης της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας. Μεταψυχροπολεμικά υπέβοσκε ακίνδυνα. Ακόμη και η αναγνώριση από πολλά άλλα κράτη της ευπαθούς, εθνοτικά διαφοροποιημένης και δυνητικά θνησιγενούς ΠΓΔΜ, δεν είχε μεγάλη σημασία. Σημασία έχει εάν εμείς σπεύδαμε να αναγνωρίσουμε αυτή την επίπλαστη κρατική κατασκευή και αυτό ακριβώς συνέβη. Λέμε επίπλαστη κατασκευή γιατί εξ αντικειμένου αυτό ισχύει εκτός και εάν υιοθετηθεί η λανθασμένη θέση πως το κράτος κατασκευάζει το έθνος.

Οικουμενικός Πατριάρχης: Μεγάλης σημασίας η επίσκεψη Τσίπρα σε Χάλκη

.

Απευθυνόμενος στους πιστούς, μετά τη σημερινή Θεία Λειτουργία στον Ι.Ναό Παναγίας Πύλης Βελιγραδίου, στην Πόλη, ο Παναγιώτατος μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την επικείμενη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα στη Χάλκη.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο συμβολισμό της επίσκεψης του πρωθυπουργού της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα στη «σιωπηλή», από το 1971, Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας που χοροστάτησε σήμερα κατά τη Θεία Λειτουργία, στον Ι.Ν. Γενεθλίων της Παναγίας, Πύλης Βελιγραδίου, στην Κωνσταντινούπολη, στην ομιλία του προς τους πιστούς, στην κοινοτική αίθουσα του ναού, ευχήθηκε, επίσης, η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας και η συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να συμβάλει καταλυτικά και αποφασιστικά στη βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία:

Πώς κατασκευάστηκε “μακεδονική” ταυτότητα

.

Σταύρος Λυγερός

Σύμφωνα με τη σλαβομακεδονική ιστοριογραφία, το “μακεδονικό έθνος” έχει ιστορία 13 αιώνων. Αρνούμενη την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων και τη συνεχή ελληνική παρουσία στην περιοχή, διατείνεται ότι το “νέο μακεδονικό έθνος” διαμορφώθηκε τον 7ο μ.Χ. αιώνα από την επιμιξία των ιθαγενών Μακεδόνων με τα σλαβικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Μακεδονίας.

Ούτε κατά το Μεσαίωνα, ούτε αργότερα, όμως, προέκυψαν στοιχεία που να θεμελιώνουν την προπαγανδιστική αυτή θεωρία. Τα γραπτά των ξένων περιηγητών και οι διπλωματικές πηγές της εποχής, που αναφέρονται στους κατοίκους της Μακεδονίας, αναφέρουν την ύπαρξη ελληνικών και σλαβο-βουλγαρικών πληθυσμών.

Στην πραγματικότητα, οι προπαππούδες των σημερινών Σλαβομακεδόνων, εάν είχαν εθνική συνείδηση, είχαν βουλγαρική. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι και οι απόγονοί τους είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν το ίδιο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι από τις αρχές του 20ου αιώνα είχε αρχίσει μία αργή διαδικασία εθνογέννεσης. Προέκυψε από μία αντίθεση στους κόλπους του σλαβικού πληθυσμού στην ευρύτερη Μακεδονία.

Ο γεωπολιτικός ρόλος Ελλάδας και Σκοπίων στο μεταλλαγμένο ΝΑΤΟ

.

Κώστας Γρίβας

Η λέξη κλειδί για την ερμηνεία του σημερινού κόσμου είναι η λέξη «πολυπολικότητα» (multipolarity). Το διεθνές σύστημα είναι εδώ και καιρό πολυπολικό και η πραγματικότητα αυτή γίνεται με ταχύτατους ρυθμούς αποδεκτή ακόμη και από τους τελευταίους λάτρεις της α-πολικότητας (non polarity), που υποτίθεται ότι είχε επιβάλλει η περιβόητη (και απροσδιόριστη) παγκοσμιοποίηση και η νίκη του ΝΑΤΟ στον ψυχρό πόλεμο.

Η παγκοσμιοποίηση αποτελούσε ένα ενιαίο διαλεκτικό μέγεθος με μια ανορθολογική ανάγνωση της ισχύος των ΗΠΑ και τη φαντασιακή μονοπολικότητα (unipolarity) του διεθνούς συστήματος που προέκυπτε από αυτήν. Έτσι λοιπόν, σε έναν πολυπολικό κόσμο οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκην συμπαγείς γεωπολιτικές δομές, οι οποίες θα στρέφονται εναντίον ενός κύριου αντιπάλου, όπως φιλοδοξούσε να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.

Τώρα, ο πρωταρχικός ρόλος του ΝΑΤΟ είναι να αποτελέσει τον ζωτικό χώρο των ΗΠΑ στην Ευρασία. Άλλωστε, η ανάπτυξη ιδιόρρυθμων πολεμικών μεθοδολογιών, όπως είναι ο υβριδικός πόλεμος, που κινούνται στη γκρίζα ζώνη μεταξύ ειρήνης και πολέμου, καθιστούν, εν μέρει, αναχρονιστικές τις διαδικασίες συλλογικής Άμυνας της Συμμαχίας. Έτσι, οι ΗΠΑ φαίνεται πως αναπτύσσουν μια αυτονομημένη από το ΝΑΤΟ δομή αποτροπής και προβολής ισχύος έναντι της Ρωσίας, με τη συνεργασία επιλεγμένων χωρών, όπως είναι η Πολωνία, χωρίς να πολυβασίζονται πλέον στη συλλογική λειτουργία της Συμμαχίας.

Γιατί πρέπει να είναι δυσαρεστημένοι όσοι υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Σταύρος Λυγερός

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί πλέον νόμο του ελληνικού κράτους. Εάν σε λίγο κυρωθεί και το πρωτόκολλο ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, δρόμος διαφυγής δεν θα υφίσταται πλέον. Από τη στιγμή που η Συμφωνία ετέθη σε ισχύ καταργήθηκε η Ενδιάμεση Συμφωνία της δεκαετίας του 1990. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν η Ελλάδα καταγγείλει τις «Πρέσπες», τα Σκόπια θα έχουν δικαίωμα να αλλάξουν το Σύνταγμά τους να επαναφέρουν το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Για την ακρίβεια, να το επαναφέρουν στο εσωτερικό τους και ταυτοχρόνως να ζητήσουν και να επιτύχουν χωρίς δυσκολία να αναγνωρισθούν από όλους τους διεθνείς οργανισμούς σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και όχι σαν FYROM, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Μετά την κύρωση της Συμφωνίας, το FYROM έχει πάψει να υφίσταται και δεν μπορεί να επανέλθει. Δεδομένου, μάλιστα, ότι η Βόρεια Μακεδονία θα έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η Αθήνα δεν θα έχει αποτελεσματικό μοχλό πίεση για να την πιέσει προς την κατεύθυνση μίας νέας συμφωνίας.

Τα δύο πρόσωπα του εθνομηδενισμού.

 Κώστας Γρίβας

Όπως ακριβώς περίμενα, τα δύο προηγούμενα άρθρα μου στο SLpress, συγκέντρωσαν τα πυρά των καθ’ έξιν δουλοφρόνων, χαρακτηριζόμενα ως «βλακείες», «επικίνδυνες απόψεις» και διάφορα άλλα. Το ίδιο έχει συμβεί και με κάθε άλλο κείμενο, δικό μου ή άλλων, που επιχειρηματολογεί για ρεαλιστική δυνατότητα άσκησης εθνοκεντρικών στρατηγικών, για την αναγκαιότητα εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής και για την απεξάρτηση από τα πάσης φύσεως «ανήκειν».

Ο αντιιμπεριαλιστικός οίστρος της Αναγνωστοπούλου σάρωσε και τις «Πρέσπες»!

.

Βαγγέλης Γεωργίου

Την πρώην αναπληρώτρια υπουργό και εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ  για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών κα Σία Αναγνωστοπούλου είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ως φοιτητής. Δίδασκε Τουρκική Ιστορία και Νεώτερη Κυπριακή Ιστορία.

Μπορώ να πω ότι στις προφορικές εξετάσεις ήταν ας πούμε… «ψαρωτική» για κάποιους εξεταζόμενους. Και ορθώς έκανε, εξετάσεις ήταν αυτές. Φοβάμαι, όμως, ότι η παλαιά ακαδημαϊκή δασκάλα πεδικλώθηκε κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων, στις ιδεοληψίες της και στις κομματικές σκοπιμότητες.

Η επιχειρηματολογία λοιπόν της πρώην αναπληρώτριας υπουργού στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας (22 Ιανουαρίου) ξετυλίγεται ξεκάθαρα, δημοκρατικά και επενδυμένη με ιδεολογικά «αριστερά» στερεότυπα. Μπορεί ο καθείς να την ακούσει και να διαμορφώσει άποψη. Εκείνο το σημείο, όμως, που μπορεί να τινάξει τον τηλεθεατή λες και το τρύπησε καρφίτσα είναι η εξής δήλωσή της:

Το Μακεδονικό μας ξανακάνει πολίτες

.

Γιώργος Μιχαήλ

Εάν κάποιος θέλει να αναζητήσει την βαθύτερη αιτία της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, πρέπει πρώτα από όλα να αποκτήσει μια καλή ιδέα του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο στην περίπτωσή μας στηρίζει την ελευθερία και την επιβίωση των Ελλήνων. Βάσει αυτού, δεν θα περίμενε κανείς πως σύγχρονοι πολιτικοί, που στα λόγια σχίζουν τα ρούχα τους για τη δημοκρατία, στην πράξη το υπονομεύουν.

Γιατί η επιβίωση και η ελευθερία των πολιτών, ως κεντρική ιδέα και στόχος της δημοκρατίας, αντικαθίστανται από το μικροκομματικό συμφέρον και ακόμα χειρότερα από το προσωπικό συμφέρον του πολιτικού προσωπικού. Τότε η δημοκρατία εκφυλίζεται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον πολιτικό βίο. Σε αυτό το σημείο ξεκινά ο κατήφορος, με την μια ντροπή να διαδέχεται την άλλη και την ίδια την κοινωνία να διολισθαίνει στα πολιτικά πάθη και στη διαφθορά.

Όταν αυτοί που καλούνται να ηγηθούν των πολιτών έχουν ιδιοτελή κριτήρια στις αποφάσεις τους, τότε δυστυχώς η ίδια νοοτροπία διαχέεται στο κοινωνικό σύνολο. Ο λαός διασπάται σε εκατομμύρια ιδιοτελή άτομα. Έτσι η κοινωνία είναι καταδικασμένη να καταντήσει έρμαιο λαοπλάνων πολιτικάντηδων.

Το συλλαλητήριο και η σταλινική συνταγή-μπούμεραγκ

.

Σταύρος Λυγερός

Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά μπορεί να είναι κανόνας για τις κυβερνήσεις, αλλά υπάρχει και ένα όριο. Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν διαφέρει από τις προηγούμενες, αλλά αποδεικνύεται αντάξια της άθλιας αυτής πολιτικής παράδοσης. Αυτό δεν αφορά μόνο τον θεσμό του δημοψηφίσματος, τον οποίο προωθεί και συνταγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε καν συζήτησε να θέσει προς έγκριση σε δημοψήφισμα την εθνικά κρίσιμη Συμφωνία των Πρεσπών. Αφορά και το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν. Ρητορικά, βεβαίως, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν το αμφισβητούν, αλλά στην πράξη, όπως φάνηκε και στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το τορπιλίσουν.

Στο επιχειρησιακό επίπεδο η συνταγή που εφαρμόσθηκε είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Μία μικρή ομάδα «χρήσιμων» μπαχαλάκηδων επιτέθηκε στην αστυνομική δύναμη που φρουρούσε τη Βουλή. Αυτή, αντί να τους απομονώσει, άδραξε την ευκαιρία και με τη μαζική χρήση χημικών διέλυσε το συλλαλητήριο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στο Σύνταγμα ήταν ηλικιωμένοι και παιδιά.

Ο Πούτιν, τα Βαλκάνια και ο Ορθόδοξος άξονας

.

Βαγγέλης Σαρακινός

Μια μακραίωνη φιλία, που είχε αντέξει ακόμη και στην περίοδο των ταραγμένων σχέσεων του Τίτο με τους Σοβιετικούς, επιβεβαίωσαν στο Βελιγράδι οι πρόεδροι Πούτιν και Βούτσιτς. Οι συμφωνίες που υπέγραψαν, 21 τον αριθμό, οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Σερβίας κάνουν ακόμη πιο έντονη την παρουσία των Ρώσων στα Βαλκάνια, γεγονός που σχολιάστηκε ήδη από ευρωατλαντικά κέντρα.

Σε μια περίοδο που τα Δυτικά Βαλκάνια φαίνονται να προσανατολίζονται προς την ΕΕ, υιοθετώντας μια όλο και πιο ευρωατλαντική πορεία, το Βελιγράδι δείχνει να μην ξεχνά τους παλιούς φίλους και τις σχέσεις του σερβικού λαού με την «μαμά Ρωσία». Σχέσεις δοκιμασμένες που, αν κρίνει κανείς από τις δεκάδες χιλιάδες πολίτες που ταξίδεψαν από όλα τα μέρη της Σερβίας, ακόμη και από το Κόσοβο και την Βοσνία για να καλωσορίσουν τον Πούτιν μπροστά στον ορθόδοξο ναό του Αγίου Σάββα, εξακολουθούν να παραμένουν ισχυρές.

Πέρα από την συναισθηματική διάσταση όμως, η επίσκεψη του Πούτιν στο Βελιγράδι έχει βαρύνουσα πολιτική σημασία για τον Βούτσιτς, για την Σερβία, αλλά και για όλες τις βαλκανικές χώρες. Τα Βαλκάνια υπήρξαν άλλωστε, αιώνες τώρα, εκτός από σταυροδρόμι πολιτισμών και χώρος σύγκλισης γεωπολιτικών συμφερόντων Δύσης και Ανατολής.

Στην Ελλάδα η παλαιά Ύβρις γεννά νέα Ύβριν

.

Κώστας Μελάς

Μες στις γενεές της ανομίας
Η Ύβρις η παλαιά το συνηθίζει να γεννά
Την νέα Ύβριν. Αργά ή νωρίς
την πεπρωμένη μέρα θα γεννηθεί.
Αισχύλος, Αγαμέμνων.

Η τραγωδία της σημερινής Ελλάδας δεν μπορεί παρά να  σηματοδοτείται από μια διαρκή επιστροφή στο παρελθόν. Η συνεχής αναψηλάφηση γεγονότων του πρόσφατου, αλλά και του απώτερου παρελθόντος αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη σημερινή δύσκολη κατάσταση. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο μια αλληλουχία “χυμένου αίματος”, η διερεύνηση του οποίου θα αναδείξει τις ευθύνες όλων όσων συμμετείχαν στη διαμόρφωση της παρούσας κατάστασης.

Πρωτίστως, το μεγάλο βάρος πέφτει στους ώμους των ταγών της πολιτικής, οι οποίοι συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας. Περί αυτού δεν υπάρχει νομίζω καμία διαφωνία. Όλοι όσοι κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία χρόνια δεν αρνούνται μόνο την οποιαδήποτε συζήτηση για το παρελθόν, αλλά επιδιώκουν με χίλιους τρόπους να το διαγράψουν, να το εξαφανίσουν. Το βάρος του είναι ασήκωτο.

Η αποθέωση του ελληνικού πολιτικού σουρεαλισμού

.

Κωνσταντίνος Κόλμερ

Από τα πρόσφατα πολιτικά γεγονότα σταχυολογούμε ορισμένες κρίσιμες αντιφάσεις: Ο Αλέξης Τσίπρας κερδίζει βραχύβια ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, αλλά έχει χάσει τελεσιδίκως την προσεχή εκλογική αναμέτρηση. Η αποχώρηση του μέχρι πρότινος κυβερνητικού συνεταίρου, Πάνου Καμμένου, δεν απέτρεψε την αποστασία των βουλευτών του.

Η πολιτική μετάβαση σε μία περισσότερο ενιαία διακυβέρνηση δεν επέτρεψε την «πολυπόθητη» έξοδο της Ελλάδος στις αγορές (δανεισμού).«Οι πρόωρες εκλογές θα ήσαν προς το συμφέρον της οικονομίας», κατά την άποψη των αγορών, αλλά αναβάλλονται για περίοδο ασφαλώς χειρότερη. Στρατιωτικός εν ενεργεία αναλαμβάνει το υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ενώ το μεταπολιτευτικό δόγμα απέκλειε την άποψη Βαν Φλητ ότι «στην Ελλάδα ο στρατός βουλεύεται», ως παρωχημένη.