ΑΒΕΡΩΦ: ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Κανόνες    Η «Γέφυρα»   Επικοινωνία     Σύνδεσμοι    e-Βιβλιοθήκη   Μαθαινοντας WordPress   Διαφημίσεις

Ερεσός: Η πρώτη ναυτική νίκη των Ελλήνων (27 Μαΐου 1821)

άρθρο του Γιάννη Κουζίου
Facebook: Ιστορικό Χρονολόγιο

.

Το πρώτο έτος της επανάστασης το τουρκικό ναυτικό δεν χρησιμοποιήθηκε σε επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας εναντίον των επαναστατών, εξαιτίας του φόβου της επέμβασης των Ρώσων στις Ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας και παρέμενε αγκυροβολημένος στον Βόσπορο. Ο τουρκικός στόλος του 1821 δεν είχε την ίδια ισχύ με αυτόν το 1770, που καταστράφηκε από τους Ρώσους στο Τσεσμέ, δεν έπαυε όμως να είναι πολυάριθμος και βαριά εξοπλισμένος και σε σχέση με τον ελληνικό στόλο, ήταν γιγάντιος. Κάθε τουρκικό πλοίο διέθετε περίπου 74 κανόνια μεγάλου διαμετρήματος εν αντιθέσει με τα βαρύτερα εξοπλισμένα ελληνικά που διέθεταν μόλις 20 κανόνια. Στα μέσα όμως του Μαΐου, αφενός η εδραίωση της επανάστασης στην Πελοπόννησο και αφετέρου η επανάσταση στην Σάμο με τι αποβατικές ενέργειες των Ελλήνων στα μικρασιατικά παράλια, έκαναν τον Σουλτάνο να επίσπευσή τον απόπλου του Τουρκικού στόλου, με κατεύθυνση αρχικά τα στενά της Χίου και κατόπιν την Ερεσό.

Ο ελληνικός στόλος αποτελούνταν από 69 πλοία κυρίως μπρίκια και γολέτες με αρχιναύαρχο τον Γιακουμάκη Τομπάζη. Όταν οι Έλληνες πληροφορήθηκαν την έξοδο του τουρκικού στόλου που αποτελούνταν από 8 πολεμικά απέπλευσαν προς συνάντησή του. Αρχικά η κατεύθυνση του τουρκικού στόλου ήταν τα στενά της Χίου, κατά την διάρκεια όμως της πορείας του άλλαξε ρότα με κατεύθυνση τις ακτές της Ερεσού δυτικά της Λέσβου. Η εμπροσθοφυλακή του στόλου ήταν ένα γιγαντιαίο δίκροτο, ονομαζόμενο Κινούμενον Όρος, με 84 κανόνια βεληνεκούς 1600 μέτρων και πλήρωμα αποτελούμενο από 1000 άνδρες. Ο ελληνικός στόλος μόλις συνάντησε το τεράστιο πολεμικό, επιτέθηκε εναντίον του με κανονιοβολισμούς αλλά αναγκάστηκε άμεσα να υποχωρήσει καθώς τα κανόνια των ελληνικών πλοίων είχαν μικρό βεληνεκές και δεν μπορούσαν να το πλήξουν. Επιτέθηκε σε δεύτερο χρόνο η γολέτα του Τομπάζη με το όνομα Τερψιχόρη, που διέθετε κανόνι 48 λίτρων και μπορούσε να το πλησιάσει και να το κτυπήσει αλλά σύντομα και αυτή αποκρούστηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει.

Η προσβολή της μνήμης των νεκρών τα χρόνια του κορονοϊού

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Κορονοϊός και ταφή νεκρών. Ο πολιτισμός και η ταφή των νεκρών.

Μα πολιτείας ανάξιος εκείνος που τολμάει
γιατί έτσι το φαντάστηκε, τ’ άδικο ν’ αγαπάει.
Και δεν τον θέλω σύμμαχο, φίλο μου δεν τον πιάνω,
στο σπίτι δεν τον βάνω, όπου τα κάνει αυτά!
Αντιγόνη του Σοφοκλή 5 π. Χ. αιώνας

(Άρθρο:Κορονοϊός και ταφή νεκρών) Οι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος αρχίζει να δημιουργεί πολιτισμό από τη στιγμή που θάβει με τιμή τους νεκρούς του. Και είναι αλήθεια ότι τα μεγαλύτερα μνημεία πολιτισμού που διαθέτει η ανθρωπότητα, είναι ταφικά μνημεία. Ας θυμηθούμε τους Ίνκας, τους Μάγιας, τους Αιγυπτίους αλλά και τους Έλληνες των ιστορικών και προϊστορικών χρόνων. Ο σεβασμός στους προγόνους είναι στοιχείο που συνδέεται βαθύτατα με το επίπεδο των αρχαίων αλλά και νεότερων πολιτισμών. Ακόμη ανακαλύπτουμε τον τρόπο με τον οποίο έθαβαν και οι προϊστορικοί άνθρωποι τους νεκρούς τους και θαυμάζουμε το σεβασμό που έδειχναν σε αυτούς.

Η ιστορία και ο σεβασμός στους νεκρούς.

Η άγνωστη ναυμαχία της Σούδας και το παράπονο του Μιαούλη

αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα Νέα
άρθρο της φιλολόγου Μαρίας Μαράκη

.

Δεν φαίνεται να έμεινε ικανοποιημένος ο υδραίος ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης από το αποτέλεσμα της Ναυμαχίας της Σούδας που πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1825 στην είσοδο του λιμανιού, παρά το νικηφόρο για τον Ελληνικό στόλο αποτέλεσμα αυτής.

Αυτό αποδεικνύεται από την επιστολή που έστειλε προς την Ελληνική κεντρική Διοίκηση, μία ημέρα μετά τη διεξαγωγή της, ζητώντας εναγωνίως την ενίσχυση του ελληνικού στόλου σε πυρπολικά. Γράφει λοιπόν ο θρυλικός θαλασσομάχος στην επιστολή αυτή που αποπνέει, κατά τον ιστορικό Σίμψα, το ανικανοποίητο και την ανησυχία του ηγέτη που δεν έχει τα μέσα να φέρει σε πέρας την αποστολή του :« Βλέπετε, λοιπόν, πόση ανάγκη είναι να ετοιμασθούν και να κατασκευασθούν πολλότατα πυρπολικά. Όσο και αν κοστίζουν αυτά είναι το μόνον ισχυρόν όπλον της Ελλάδος κατά της Τουρκίας, μάλιστα εις τον εφετεινόν χρόνον…Ειδεμή σας βεβαιώνω και η ευγενία σας το γνωρίζει καλά, ότι δεν μας ωφελούν τίποτε όλων των εχθρικών στόλων αι τωριναί ζημίαι, όταν ημείς μία φοράν ευρεθώμεν χωρίς πυρπολικά ήγουν άοπλοι».

Και δεν παραπονιόταν άδικα ο Μιαούλης για την απουσία των πυρπολικών καθώς τα πυρπολικά ήταν ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσει ο Ελληνικός στόλος εκείνη τη ν περίοδο τον πολυάριθμο Τουρκοαιγυπτιακό. Τα πυρπολικά, όμως κόστιζαν και τα χρήματα από το δάνειο των Άγγλων είχαν δαπανηθεί κατά τον εμφύλιο πόλεμο.

ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ

Μετά τη νίκη του Ελληνικού στόλου εναντίον του οθωμανικού στη ναυμαχία του Κάβο Ντόρο στις 20 Μαΐου 1825 ο Οθωμανικός στόλος που απόμεινε κατευθύνθηκε προς το λιμάνι της Σούδας. Τα καράβια του Σαχτούρη κυνήγησαν το στόλο αυτό μέχρι το Μαλέα. Από εκεί και κάτω ανέλαβε τη δίωξη τους ο Μιαούλης με τη δική του ναυτική μοίρα. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στη Μήλο από όπου παρακολουθούσε τις κινήσεις του εχθρού προκειμένου να εμποδίσει νέα μελλοντική απόβαση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου που βρισκόταν στο λιμάνι της Σούδας στην Πελοπόννησο. Μαζί του ήταν και ο Γεώργιος Ανδρούτσος και ο Νικολής Αποστόλης.

Ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών: Η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα και η Αίγυπτος θα διαδραματίσουν τον εξέχοντα ρόλο στην ανοικοδόμηση της Συρίας

αναδημοσίευση από το Echedoros’s Blog
Μάιος 31, 2023. Ελλάδα.

.

Ο επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας εξωτερικών πληροφοριών, Σεργκέι Ναρίσκιν, δήλωσε ότι η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος «προετοιμάζονται να παίξουν εξέχοντα ρόλο» στη διαδικασία ανοικοδόμησης στη Συρία.

Σε δηλώσεις που μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο «Tass», ο Ρώσος αξιωματούχος κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι διαταράσσουν την εξομάλυνση των σχέσεων του συριακού καθεστώτος με τις αραβικές χώρες και πρόσθεσε ότι «μισούν τις θετικές τάσεις στη Συρία, που σημειώθηκαν χάρη στις ενεργές προσπάθειες της Ρωσίας και άλλων χωρών φιλικών προς το συριακό καθεστώς, και οδήγησαν στην επιστροφή του Άσαντ στην Κοινωνία των Αραβικών Εθνών καθώς συμμετείχε στην Αραβική Σύνοδο Κορυφής στη Τζέντα.

Ο Ναρίσκιν τόνισε ότι «η ανοικοδόμηση θα πρέπει τώρα να ξεκινήσει στη Συρία, με την ενεργό συμμετοχή του αραβικού κόσμου» και σημείωσε ότι «η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος σκοπεύουν να διαδραματίσουν εξέχοντα ρόλο σε αυτή τη διαδικασία».

ωΗ ρωσική πηγή ανέφερε ότι «υπάρχουν πολλές αλλαγές στη Μέση Ανατολή που είναι αντίθετες με τις επιθυμίες των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης της Ρωσίας, της αραβικής πλειοψηφίας και άλλων χωρών στον κόσμο στην ανοικοδόμηση της Συρίας».

Ανοικοδόμηση της Συρίας – Έργο 900 δις δολαρίων!

Το ζήτημα της ανοικοδόμησης στη Συρία αντιτίθεται σθεναρά από τη διεθνή κοινότητα, η οποία απαιτεί την έναρξη της διαδικασίας για την επίτευξη πολιτικής λύσης σύμφωνα με το ψήφισμα αριθ. 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο επιβάλλουν κυρώσεις σε οποιοσδήποτε συνεργάζεται με το συριακό καθεστώς, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνητικών και ιδιωτικών ιδρυμάτων και ατόμων ανώτερων πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων και κύκλου επιχειρηματιών.

Και ενώ οι αραβικές χώρες δεν έχουν επίσημες θέσεις αρχής σχετικά με την έναρξη των επιχειρήσεων ανασυγκρότησης στη Συρία.

19 χώρες θέλουν να ενταχθούν στους BRICS

.

Οι BRICS αποτελούνται από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και την Νότιο Αφρική. Οι οικονομίες τους αντιπροσωπεύουν το 31,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ οι G7 αντιπροσωπεύουν το 30%.

Οι BRICS θέλουν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στην Δύση. Αποτελούνται από τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες και πλέον αποτελούν πόλο έλξης για πολλές χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, 19 χώρες έχουν εκφράσει επιθυμία να ενταχθούν ή να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους στον οργανισμό. Μεταξύ αυτών η Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν υποβάλλει αίτηση ένταξης, ενώ η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Αλγερία, η Ινδονησία και η Αργεντινή εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους.

Φαίνεται πως ο κόσμος ξεφεύγει από την ηγεμονία της Δύσης και πιο συγκεκριμένα της Αμερικής. Πολλές είναι οι χώρες που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν πλέον το δολάριο ως μέσο εμπορικών συναλλαγών και έτσι προτείνουν τη δημιουργία νομίσματος στα πρότυπα του ευρώ, που θα χρησιμοποιούν οι BRICS. Όπως ανακοινώθηκε, ήδη το 70% των συναλλαγών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας γίνεται μέσω των νομισμάτων των δύο χωρών.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και η μάχη στο Χάνι της Γραβιάς – 7 Μαΐου 1821

άρθρο του Ιωάννη Κουζίου

.

Μετά από τη ήττα των Ελληνικών δυνάμεων στην Αλαμάνα και κυρίως τον μαρτυρικό θάνατο του Αθανάσιου Διάκου που διατελούσε αρχηγός των όπλων της Λιβαδιάς, το ηθικό των Ελλήνων είχε πέσει σε σημαντικό βαθμό. Ο Βασίλης Μπούσγος πρωτοπαλίκαρο του Διάκου, διορίστηκε νέος αρχηγός και προσπάθησε να συγκεντρώσει τους άνδρες που είχαν διασκορπισθεί μετά την μάχη, καταφέρνοντας να ανασυγκροτήσει ένα σώμα από 1000 περίπου άνδρες. Οι στιγμές ήταν πολύ κρίσιμες όχι μόνο για την Βοιωτία και την Ανατολική Ελλάδα, αλλά και για την επανάσταση στην Πελοπόννησο, εάν ο τουρκικός στρατός κατευθυνόταν προς τον Ισθμό.

Όμως ο στρατηγός Ομέρ Βρυώνης είχε άλλα σχέδια κατά νου. Πίστευε ότι εάν κατάφερνε να προσεταιρισθεί σημαντικούς αρματολούς της Στερεάς και τους έπειθε να εκστρατεύσουν μαζί του, τότε η καταστολή της επανάστασης στην Πελοπόννησο θα ήταν μια εύκολη υπόθεση, διότι οι επαναστάτες της Πελοποννήσου θα επηρεάζονταν αρνητικά. Είχε επίσης πληροφορηθεί την άφιξη στην Στερεά του παλιού του γνώριμου Οδυσσέα Ανδρούτσου και ήθελε να τον έχει σύμμαχό του. Ελπίζοντας έτσι στην βοήθεια του, του έγραψε επιστολή με την οποία του ζητούσε την συνδρομή του, κατά των ανταρτών με πλούσια ανταλλάγματα και κυρίως του έδινε την αρχηγία των όπλων ολόκληρης της Ανατολικής Ελλάδας, όριζε δε ως σημείο συνάντησης το Χάνι της Γραβιάς.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος (1790-1825), ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές του αγώνα. Προσωπικότητα ισχυρή με στρατηγικό νου, τραχύς και σκληρός με τους αντιπάλους, γενναίος, παράτολμος και αποφασιστικός στις επιχειρήσεις, ήταν γεννημένος αρχηγός. Μετά τον θάνατο του πατέρα του εισήλθε στην αυλή του Αλή Πασά όπου διέπρεψε για τα σωματικά και στρατιωτικά του προσόντα και παράλληλα μυήθηκε στα τερτίπια και τις δολοπλοκίες των Αλβανών και των Τούρκων, γεγονός που του φάνηκε χρήσιμο κατά την διάρκεια της επανάστασης. Στον πόλεμο που έκανε ο Αλή Πασάς εναντίον του Αργυρόκαστρου, του Γαρδικίου και του Βερατίου, ο Ανδρούτσος διακρίθηκε, τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι κερδίζοντας έτσι την εκτίμηση του του Αλβανού σατράπη, που το 1820 τον πάντρεψε με την Ελένη Καρέλη από τους Καλαρρύτες των Ιωαννίνων. Όμως ο Ανδρούτσος από το 1818 είχε μυήθεί στην Φιλική Εταιρεία και τρία χρόνια αργότερα ήταν έτοιμος για τον μεγάλο αγώνα. Μετά από την αποστασία του Αλή Πασά κατά του Σουλτάνου, ο Ανδρούτσος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αρματολίκι του και να βρει καταφύγιο στα Επτάνησα.

Στις αρχές Μαΐου του 1821, ο Ανδρούτσος βρίσκεται στο Χάνι της Γραβιάς. Εκεί κατευθύνθηκαν οι Ρουμελιώτες οπλαρχηγοί Δυοβουνιώτης, Πανουργιάς και Μπούσγος, με 1300 περίπου άνδρες, με σκοπό να σχεδιάσουν την άμυνα κατά των Τούρκων. Είχε γίνει γνωστό πλέον ότι ο Ομέρ Βρυώνης είχε σκοπό να κατέβει από την Λαμία στα Σάλωνα, από εκεί στο Γαλαξίδι και σε συνεννόηση με τον Τουρκικό στόλο να περάσει στην Πελοπόννησο. Η κάθοδος των Τούρκων έπρεπε πάση θυσία να εμποδιστεί. Η γνώμη του Ανδρούτσου ήταν να κλειστούν στο Χάνι έτσι ώστε να αμυνθούν αποφασιστικά και αιφνιδιαστικά εναντίον των τουρκικών δυνάμεων. Αντίθετα ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποστήριξαν ότι έπρεπε να πιάσουν τις θέσεις εκατέρωθεν του δρόμου για να υπάρχει η δυνατότητα διαφυγής σε περίπτωση αποτυχίας. Επίσης δεν πίστευαν ότι το εκτεθειμένο σε ανοικτό χώρο και πλινθόκτιστο Χάνι ήταν ικανό να αντέξει τις επιθέσεις των Τούρκων. Ο Ανδρούτσος τελικά, συμφώνησε οι δυο οπλαρχηγοί Πανουργιάς και Δυοβουνιώτης να πιάσουν το αριστερό τμήμα του στενού το ονομαζόμενο Χλωμό και ο Κοσμάς Σουλιώτης το δεξιό.

29η Μαΐου 1453 – Το χρονικό μιας ημέρας της παγκόσμιας ιστορίας

.

Γράφει ο Αντώνιος Καμάς (Ένα ενδιαφέρον άρθρο με μια «αιρετική» άποψη για την πτώση της Πόλης)

Μέσα στην πορεία της Ευρωπαϊκής ιστορίας, όλων των προηγούμενων αιώνων, εκατοντάδες πόλεις και περιοχές άλλαξαν άπειρες φορές ηγεμόνες, κατακτήθηκαν, καταστράφηκαν, ανοικοδομήθηκαν, γνώρισαν περιόδους δόξας, παρακμής, ελπίδας και απογοήτευσης. Καμιά όμως από όλες αυτές τις ιστορικές στιγμές δεν είχε τις ευρύτερες κοσμογονικές επιπτώσεις για την ιστορία της ανθρωπότητας που είχε η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, στις 29 Μαΐου του 1453.

Η άλωση της Πόλης δεν ήταν, απλά και μόνο, μία ακόμα γραμμή στην Παγκόσμια ιστορία αλλά το ουσιαστικό και τυπικό τέλος ενός πολιτισμού δώδεκα αιώνων που, μπορεί μεν σε μεγάλο βαθμό να αυτοκαταστράφηκε από τα δικά του λάθη, έχασε όμως, με την κατάκτησή του από τους Οθωμανούς, τη δυνατότητα της συμμετοχής και της ενεργούς συμβολής του στην Αναγεννησιακή προσπάθεια των Ευρωπαϊκών κρατών η οποία σηματοδότησε -και εξακολουθεί να σηματοδοτεί ακόμα και σήμερα- την πνευματική, καλλιτεχνική και επιστημονική ανέλιξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Θα αποτελούσε επικίνδυνη υπεραπλούστευση, για όποιον ιστορικό ερευνητή, ο διαχωρισμός των γεγονότων από την αιτιοπαθογένειά τους, η απλή καταγραφή των περιστατικών που οδήγησαν στην άλωση της Πόλης χωρίς, μέσα από τα ιστορικά δεδομένα της, να ανιχνεύσει το μεγαλείο και τα ελαττώματα της πιο αντιφατικής φυλής της ανθρωπότητας δια μέσου των αιώνων, δηλαδή της φυλής των Ελλήνων. Γιατί καμιά, πραγματικά, φυλή, μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, δεν μπόρεσε να συσσωρεύσει μέσα στο χαρακτήρα της συγχρόνως τόσο ηρωισμό και τόση προδοσία, τόση ανιδιοτέλεια και τόση ευτέλεια, τόση ευφυΐα και τόση πονηριά. Και το χρονικό της άλωσης της Πόλης, μέσα από τις διασωζόμενες ιστορικές του περιγραφές, αυτήν ακριβώς την αντίφαση τονίζει, για όσους τουλάχιστον επιμένουν να ψάχνουν την ιστορία βαθύτερα από την απλή απομνημόνευση γεγονότων και χρονολογιών.

Δημιουργός και όχι δημιούργημα

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

.

Με το κλείσιμο της αναστάσιμης περιόδου και πριν από την Πεντηκοστή, τιμούμε τους αγίους 318 Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, πόλη της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Το πρόβλημα ήταν ο αιρετικός Άρειος, που δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα, κτίσμα. Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας, γιατί τα δημιουργήματα δεν έχουν αφ’ εαυτών ύπαρξη, ζωή και αθανασία. Ζουν και υπάρχουν μόνο, επειδή τα διακρατεί στην ύπαρξη η δημιουργική πνοή και ενέργεια του Θεού. Συνεπώς, κανένα δημιούργημα, όσο τέλειο και αν είναι, δεν μπορεί να μεταδώσει σε άλλους ζωή και σωτηρία, αφού το ίδιο δεν είναι πηγή ζωής, αυτοζωή (Κυριακή αγίων Πατέρων).

Οι 318 άγιοι Πατέρες έφτιαξαν τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, όπου διατρανώνουν την πίστη μας «και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, …Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα». Γεννήθηκε από τον Πατέρα ο Χριστός, έχει την ίδια θεία ουσία με αυτόν («ομοούσιος τω Πατρί»), δεν είναι πλάσμα του όπως εμείς. Είναι Θεός, ίσος με τον Πατέρα. Πιστεύουμε αυτό ακριβώς που ο Χριστός έλεγε πάντα για τον εαυτό του.

Τί έλεγε δηλαδή ο Χριστός; Όταν ο απόστολος Φίλιππος τού ζήτησε να τους δείξει τον Πατέρα, ο Χριστός απάντησε: «Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι και ουκ έγνωκάς με, Φίλιππε;» Όποιος είδε εμένα, έχει δει και τον Πατέρα, διότι «εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι». Και δεν σας λέγω λόγια από τον εαυτό μου, αλλά ο Πατέρας που μένει μέσα μου (κατά τρόπο αδιαίρετο και αχώριστο), αυτός ενεργεί όλα τα υπερφυσικά έργα που κάνω εγώ (Ιω. 14, 8-11). Ο Χριστός είναι ο μόνος κατά φύσιν και κατ’ ουσίαν Υιός του Θεού (μονογενής). Εμείς λεγόμαστε υιοί Θεού, τέκνα του και παιδιά του καταχρηστικά. Είμαστε απλώς πλάσματά του και μας υιοθετεί κατά χάριν ο Θεός.

Οι Ιουδαίοι κατάλαβαν πολύ καλά αυτά που έλεγε ο Χριστός και γι’ αυτό είχαν βασικό λόγο, σοβαρή κατηγορία για να τον σταυρώσουν. Θεώρησαν ύψιστη βλασφημία το να διεκδικεί κάποιος για τον εαυτό του την ισοθεΐα. «Διά τούτο ουν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι», διότι έλεγε ότι έχει Πατέρα του τον Θεό, «ίσον εαυτόν ποιών τω Θεώ» (Ιω. 5, 18). Όταν έλεγε ο Χριστός ότι «εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν», «ότι εν εμοί ο Πατήρ καγώ εν αυτώ», και ότι «Υιός του Θεού ειμι», οι Ιουδαίοι έπαιρναν πέτρες για να τον λιθοβολήσουν. Και του εξηγούσαν ότι το κάνουν αυτό, όχι για τα καλά έργα που τους έκανε, αλλά για την κατ’ αυτούς ανεπίτρεπτη βλασφημία του, να ονομάζει τον εαυτό του Θεό. «Ότι συ άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν Θεόν» (Ιω. 10, 30-38).

Αλαμάνα, οι Θερμοπύλες του ’21

άρθρο του Γιάννη Κουζίου

.

Στις 24 Απριλίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος περνά στην αθανασία, μετά από φρικτό και επονείδιστο θάνατο. Ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος του μαρτυρίου που υπέστη. Του δίνεται η ευκαιρία να κερδίσει την ζωή του προδίδοντας πίστη, Χριστό και πατρίδα, παρότι όμως σφαδάζει δεν διστάζει και βαδίζει ηρωικά ως το τέλος, (αυτά κυρίως για τους Νεοεποχίτες που βάλουν κατά της Ορθοδοξίας και της πατρίδας), η πίστη όμως σε αυτές τις αξίες ελευθέρωσε την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σήμερα που θα υπέφερε ανάλογο μαρτύριο για την Ορθοδοξία και την πατρίδα, με αντάλλαγμα την ζωή του. Ας τους τιμάμε τουλάχιστο και ας τους θυμόμαστε γιατί ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί (μη γένοιτο), να τους μιμηθούμε…

Τον Απρίλιο του 1821 ο Χουρσίτ πασάς βρισκόταν στα Γιάννενα και πολεμούσε τον Αλή πασά όταν έμαθε τις επαναστατικές ενέργειες των Ελλήνων στην Πελοπόννησο. Για να καταπνίξει την επανάστασή ο Χουρσίτ, καθώς ο ίδιος αδυνατούσε να εκστρατεύσει, έστειλε τον έμπιστό του Κιοσέ Μεχμέτ με ισχυρή στρατιωτική δύναμη στην Πελοπόννησο δια μέσου της Θεσσαλίας, της Βοιωτίας και του Ισθμού. Μαζί με τον Κιοσέ Μεχμέτ πήρε διαταγή να εκστρατεύσει και ο ικανότατος στρατηγός Ομέρ Βρυώνης, τυπικά κάτω από τις διαταγές του Κιοσέ Μεχμέτ αλλά ουσιαστικά αυτός ήταν ο στρατηγικός νους της εκστρατείας. Στις 17 Απριλίου 1821 οι Τούρκοι στρατηγοί με 8000 άνδρες έφθασαν στο Λιανοκλάδι, μια ώρα απόσταση από την Υπάτη που βρίσκονταν οι Έλληνες οπλαρχηγοί.

Οι Ελληνικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1500 άνδρες, υπό τους Αθ. Διάκο, Δυοβουνιώτη και Πανουργιά, στις 18 Απριλίου αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την Υπάτη, φοβούμενοι την περικύκλωση τους από τις εχθρικές δυνάμεις. Μετά την αποχώρηση τους από την Υπάτη οι οπλαρχηγοί, συναντήθηκαν στις 20 Απριλίου στη Χαλκωμάτα με σκοπό να συζητήσουν πως θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τα τουρκικά στρατεύματα. Αρχικά ο Δυοβουνιώτης πρότεινε να τοποθετηθούν σε δυο οχυρώματα κοντά στον Γοργοπόταμο και να μην διασπασθούν. Αντίθετα Πανουργιάς και Διάκος υποστήριξαν ότι έπρεπε να πιάσουν τους δυο δρόμους που οδηγούσαν στην Βοιωτία και την Φωκίδα. Έτσι αποφάσισαν ο Δυοβουνιώτης να πιάσει με 400 άνδρες τον Γοργοπόταμο, ο Πανουργιάς με τον Κόμνα Τράκα, τον Επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα και 600 άνδρες να πιάσουν το χωριό Μουσταφάμπεη και την Χαλκωμάτα και ο Διάκος με 500 άνδρες, να πιάσει την γέφυρα της Αλαμάνας που οδηγούσε στις Θερμοπύλες. Συγκεκριμένα την φύλαξη της γέφυρας ανέθεσε στους Καλύβα και Μπακογιάννη, ενώ ο ίδιος οχυρώθηκε στην Δαμάστα για να ελέγχει καλύτερα τον δρόμο.

Η ΜΑΧΗ

Πριν προφτάσουν οι Έλληνες, να οχυρωθούν στις θέσεις τους, φάνηκε ο στρατός του Ομέρ Βρυώνη. Ο Δυοβουνιώτης αντικρύζοντας την επερχόμενη δύναμη, στην οποία ήταν αδύνατο να αντιπαρατεθεί, αποφάσισε να αλλάξει θέση και οχυρώθηκε στην θέση Δέμα, όπου το ιππικό του Βρυώνη ήταν αδύνατο να καταδιώξει τους Έλληνες λόγω του ανωμάλου εδάφους. Τότε ο Τούρκος στρατηγός επιτέθηκε στο χωριό Μουσταφάμπεη, όμως εκεί ο Κομνας Τράκας με τους άνδρες του είχαν οχυρωθεί στα σπίτια του χωριού, στην εκκλησία και στον μύλο και η αντίσταση υπήρξε σθεναρή, αναγκάζοντας τους Τούρκους να στραφούν προς την Χαλκωμάτα και την γέφυρα της Αλαμάνας. Ο Βρυώνης διαίρεσε τότε τον στρατό του στα τρία, το ένα μέρος επιτέθηκε στην Χαλκωμάτα που βρισκόταν ο Πανουργιάς, το άλλο στην Αλαμάνα και το τρίτο κατέλαβε τα γύρω υψώματα καταδιώκοντας τους Έλληνες που οπισθοχωρούσαν, το σχέδιο του πέτυχε απολύτως.

Πόσες είναι τελικά οι επιπλοκές των εμβολίων;

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Επιπλοκές εμβολίων κατά κορονοϊού. Οι ανακοινώσεις από τον ΕΟΦ.

…δυστυχισμένη πολιτεία!
που εσύ κοιμόσουνα βαριά
κι ήρθαν την νύχτας τα παιδιά
με την κατάμαυρη καρδιά
και ξεπεζέψαν στην πλατεία!…

Γ. Βερίτης

(άρθρο:Επιπλοκές εμβολίων κατά κορονοϊού) Τις τελευταίες ημέρες διαβάσαμε στον Τύπο τις ανακοινώσεις του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκου (ΕΟΦ) σχετικά με τις παρενέργειες των εμβολίων στη χώρα μας. Είδαμε λοιπόν ότι από τις 63 αναφορές θανάτων μόνο οι 2 αξιολογήθηκαν ως σχετιζόμενες με τα εμβόλια ενώ οι υπόλοιπες διερευνώνται ή αμφισβητούνται. Και φυσικά οι λοιπές επιπλοκές είναι πολύ περισσότερες αλλά μικρές ποσοστιαία σε σχέση με τον αριθμό των εμβολιασμών. Για μια ακόμη φορά το Ελληνικό δαιμόνιο θριάμβευσε.

Οι Ελληνικές στατιστικές έχουν γίνει διάσημες ανά τον κόσμο με αποτέλεσμα να αποτελεί πλέον διεθνή όρο αναξιοπιστίας ο όρος Greek statistics. Και όπως στην οικονομία, έτσι και στην περίπτωση των εμβολίων οι στατιστική παίζει το ρόλο της. Όσα θα αναφέρω στη συνέχεια είναι η προσωπική  μου εμπειρία από την περίοδο του κορονοϊού.

Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

αναδημοσίευση από τη Γεωπαρατήρηση
άρθρο του Γιώργου Ρωμανoύ
Συγγραφέα Αναλυτή, Ιστορικού Ερευνητή

.

Τα αδιαμφησβήτητα επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαχρονική Αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης μας τα παρέχει το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών. Βάσει αυτών, στις Εκλογές του 2019, ψήφησε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα, το 100%, των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538. Αποχή επέλεξαν 4.215.894 που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ το άσκησαν.

Το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων. Αντιστοίχως, στις Εκλογές του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 19,2%, επί του συνόλου των εχόντων δικαίωμα ψήφου. Παραβλέποντας αυτή την κραυγαλέα Αποχή η ΝΔ καυχήθηκε, ότι έλαβε ποσοστό 39,85% στις Εκλογές του 2019, ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό της ήταν 22, 5%(!), το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλειοψηφία στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Το αντίστοιχο «κυβερνητικό» ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρότερο. Και τα δύο αυτά κόμματα σχημάτισαν κυβερνήσεις φανερής λαϊκής μειοψηφίας. Κι όμως το Σύστημα της Μεταπολίτευσης τις επέβαλε στον λαό και την χώρα με τις πάγιες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές μεθόδους δεκαετιών, μεταξύ των οποίων και η Αποχή.

Στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης ουδέποτε ετέθη ζήτημα ακυρότητας των εκλογών στις περιπτώσεις που η μεγάλη Αποχή δημιουργεί άκρως αντι-δημοκρατικές κυβερνήσεις μειοψηφίας. Αυτό, ειδικά ως προς τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, αποδεικνύει συνενοχή.

Τα τελευταία χρόνια καταγγέλλεται συχνά στα ΜΜΕ μια ακόμη δομική μέθοδος νοθείας η οποία σχετίζεται άμεσα, αφενός με τις δύο ιδιωτικές εταιρείες εξαγωγής των εκλογικών αποτελεσμάτων. Και, αφετέρου, με τα «κακόφημα» tablets που επιβάλλει… η εκάστοτε κυβέρνηση, τα οποία κατηγορούνται ότι συμμετέχουν στην ηλεκτρονική αλυσίδα ενός περίεργου λογισμικού που, ενδεχομένως, αλλοιώνει τα εκλογικά αποτελέσματα. Επ’ αυτού δεν γνωρίζουμε εάν έγινε ποτέ αιφνίδια εισαγγελική έρευνα την νύχτα καταμέτρησης των ψήφων, ώστε να διαπιστωθεί εάν οι 100, π.χ., ψήφοι κάποιου εκλογικού τμήματος μετρήθηκαν –στο τέλος της ηλεκτρονικής διαδρομής τους– είτε σαν 150… είτε σαν 50…

Η ανάπτυξη όλων των τρόπων νόθευσης της βούλησης του λαού, όπως οι ποικίλοι εκβιασμοί, η εξαγορά ψήφων, η Αποστασία…, κλπ, ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του παρόντος κειμένου.

Τι προβλέπει το Σύνταγμα

Το άρθρο 51 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει ότι «η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική»! Και, σύμφωνα με τις υφιστάμενες νομικές διατάξεις, προβλέπεται φυλάκιση από 1 μήνα έως 1 χρόνο και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων από 1 έως 3 χρόνια σε όποιον απέχει αδικαιολόγητα. Οι ποινές καθορίζονται από τα άρθρα 9 παρ. 5 του ν. 4255/2014 και 117 παρ. 1 και 2 του Π.Δ. 26/2012. Όμως, στην πράξη τίποτε από αυτά δεν εφαρμόζεται. Το Σύνταγμα και οι νόμοι αποδεικνύονται βιτρίνα συστηματικής αντιδημοκρατικής παρανομίας σε ένα εν δυνάμει διαρκές «πραξικόπημα».

Εκλογές 2023: Χάσατε σύντροφοι… Αυτοκριτική θα κάνετε;

.

Διαβάζω στα κοινωνικά δίκτυα τα σχόλια των υποστηρικτών κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Τα βάζουν με τον λαό που ψήφισε ΝΔ, μιλάνε για νοθεία της Singular, αλλά από αυτοκριτική τίποτα.

Γιατί άραγε ο Ελληνικός λαός ψήφισε ΝΔ και δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται «προοδευτικές» και «δημοκρατικές»;

Μήπως γιατί με την υπερφορολόγηση της περιόδου 2015-2019 καταστράφηκε η μεσαία τάξη μισθωτών ελεύθερων επαγγελματιών;

Μήπως γιατί οι αριστερές δυνάμεις ουσιαστικά υποστηρίζουν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση;

Μήπως γιατί στα Εθνικά θέματα δεν ακολουθούν Εθνική, αλλά διεθνιστική πολιτική;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την φράση « με την Τουρκία θα το ρισκάρουμε»;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την φράση «η θάλασσα δεν έχει σύνορα»;

Πως το κατηγορηματικό «Όχι» μετατρέπεται σε «Ναι» για F-16 στην Ουκρανία

αναδημοσίευση από το Echedoros’s Blog
Μάιος 22, 2023. Ελλάδα
Ουάσινγκτον

.

Αφού επέμενε επί μήνες ότι το Κίεβο δεν τα χρειαζόταν, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υπέκυψε στην αδυσώπητη εκστρατεία πίεσης από τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να διευκολύνει τη μεταφορά των αμερικανικής κατασκευής F-16 στην ουκρανική πολεμική αεροπορία τους επόμενους μήνες, γράφει αμερικανικό δημοσίευμα.

Σύμφωνα με την «Washington Examiner», ο Ζελένσκι, ο οποίος είχε ήδη συσπειρώσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ολλανδία και το Βέλγιο για τον σκοπό του, πέταξε στην Ιαπωνία, όπου οι ηγέτες των χωρών της G-7 συναντήθηκαν για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Μπάιντεν για να κλείσει η συμφωνία.

Σε συνέντευξη Τύπου στη Χιροσίμα, ο Μπάιντεν είπε ότι τα F-16 δεν θα φτάσουν εγκαίρως για την αναμενόμενη αντεπίθεση, υποθέτοντας ότι θα ξεκινήσει πραγματικά αυτό το καλοκαίρι, αλλά ότι θα βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί «στην πορεία».

Επιπλέον, η συμφωνία των ΗΠΑ να εκπαιδεύσουν πιλότους και να επιτρέψουν σε άλλες χώρες να δώσουν τα Lockheed Martin F-16 τους στην Ουκρανία ήρθε με έναν μεγάλο όρο.

«Έχω μια κατηγορηματική διαβεβαίωση από τον Ζελένσκι ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσουν για να προχωρήσουν και να μετακινηθούν σε ρωσικό γεωγραφικό έδαφος», είπε ο Μπάιντεν. «Αλλά όπου και αν βρίσκονται τα ρωσικά στρατεύματα εντός της Ουκρανίας στην περιοχή, θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό».

Αυτό αφήνει ασαφές εάν η Ουκρανία μπορεί να χρησιμοποιήσει τα F-16 για να προσπαθήσει να καταρρίψει ρωσικά αεροπλάνα που εκτοξεύουν πυραύλους stand-off εναντίον στόχων στην Ουκρανία από την ασφάλεια του ρωσικού εναέριου χώρου, ένας από τους κύριους λόγους που η Ουκρανία θέλει τα πιο σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη.

Οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν την εκπαίδευση των Ουκρανών στα F-16

Ο Μπάιντεν συνεχίζει να υποστηρίζει ότι τα F-16 θα ήταν περιορισμένης χρήσης στο είδος των μαχών που διεξάγονται τώρα, όπως η πολύμηνη πολιορκία του Μπαχμούτ που έχει προκαλέσει σοβαρές απώλειες και στις δύο πλευρές.

«Εστιάζεται στο είδος των συστημάτων που χρειάζονται για τη φάση της μάχης που βρίσκεται στη διαδικασία», δήλωσε ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν στο CNN.

«Τα κρίσιμα συστήματα για την αντεπίθεση δεν είναι αεροπλάνα. Είναι τανκς και συστήματα πυροβολικού και HIMARS και τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κινητοποιήσει μια εξαιρετική προσπάθεια για να παραδώσουν έγκαιρα και πλήρως όλα όσα χρειάζεται η Ουκρανία για να ξεκινήσει αυτή την αντεπίθεση».

Είτε Ερντογάν είτε Κιλιτσντάρογλου κερδίσει, κανείς Έλληνας ας μη σπεύσει να πανηγυρίσει

.

του Σάββα Ιακωβίδη*

Η Τουρκία οδεύει σήμερα στις κάλπες εν μέσω ακραίας πόλωσης, επεισοδίων και φόβων για αιματηρές συγκρούσεις. Η προεκλογική εκστρατεία σημαδεύτηκε ήδη από σκληρή και υβριστική ρητορική, κυρίως εκ μέρους του προέδρου Ερντογάν. Πρόκειται για καθοριστικές για την Τουρκία – και τη Δύση, την Ελλάδα-Κύπρο – εκλογές. Οι δύο κύριοι αντίπαλοι, ο Ταγίπ Ερντογάν, ηγέτης του ΑΚΡ και ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, υποψήφιος έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, θεωρητικά αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές τάσεις.

Ο Ερντογάν έχει τρία ινδάλματα: Τον Χίτλερ, τον απαγχονισθέντα Ατνάν Μεντερές και τον ισλαμιστή Νετσμετίν Ερμπακάν. Ερντογάν και Μεντερές είναι βίοι παράλληλοι και εκπληκτικά όμοιοι! Τη δεκαετία του 1950, Πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν ο Ατνάν Μεντερές. Όπως ιστορεί ο ακαδημαϊκός, Σπύρος Βρυώνης, στο μνημειώδες έργο του: «Ο μηχανισμός της καταστροφής. Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κων/πολης» (εκδόσεις Εστία, 2007, σελ. 610-617):

«Από το 1954, ο Μεντερές αποδύθηκε σε μια προσπάθεια συνεχούς διαστρέβλωσης του Συντάγματος της Τουρκίας και επέβαλε σταδιακά την αυταρχική επιρροή του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Στις πόλεις και στις επαρχίες όλοι οι γραφειοκράτες και οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι όφειλαν να υποταχθούν στα τοπικά συμβούλια και στους ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος. Με παρόμοιο τρόπο, ο Μεντερές πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ασφάλειας και της τοπικής αστυνομίας, όπως, επίσης, και των εργατικών σωματείων. Το κρατικό ραδιόφωνο είχε γίνει πολιτικό μονοπώλιο του κυβερνώντος κόμματος, ενώ νέοι νόμοι τέθηκαν σε ισχύ προκειμένου να χειραγωγηθεί το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού Τύπου.