Μας κλέβουν το γιαούρτι, μας δουλεύουν κιόλας!

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

Είναι ευρύτερα γνωστή η μεγάλη περιπέτεια δύο και πλέον δεκαετιών της Ελληνικής Φέτας η οποία αν και κατοχυρώθηκε σαν ένα προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα με Κοινοτικό Κανονισμό το μακρινό 1992, πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά δυστυχώς δεν έχει εξασφαλίσει ακόμα την απόλυτη νομική προστασία απέναντι σε απομιμήσεις με παραπλανητικές ενδείξεις που συνεχίζουν να κυκλοφορούν (δύο κατατοπιστικά άρθρα για την Φέτα υπάρχουν στην σελίδα 41 και επόμενες, του βιβλίου ΕΡΝΤΟΓΑΝΙΣΤΑΝ το οποίο βρίσκετε εντελώς δωρεάν στο διαδίκτυο, κάνοντας κλικ εδώ:

Ανάλογες περιπέτειες αντιμετωπίζει ένα ακόμα εθνικό προϊόν με όνομα – χρυσάφι: Το Ελληνικό Γιαούρτι (Greek Yogurt).

Η εμπορική αξία του παγκόσμιου σήματος Greek Yogurt είναι απλά ανυπολόγιστη. Η θρεπτική του αξία επίσης. Παρ΄ όλο που πρόκειται γιά ένα αποκλειστικά Ελληνικό προϊόν που δηλώνει ξεκάθαρα την προέλευση του (Greek), παρ΄όλο που η Ελλάδα αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλύπτεται πλήρως από την νομοθεσία της (Κοινοτικός Κανονισμός 1169 του έτους 2011), υπολογίζεται ότι η Ελλάδα, σαν δικαιούχος του παγκόσμιου σήματος Greek Yogurt, απολαμβάνει μόνο το ένα τοις χιλίοις του κύκλου εργασιών που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο για το Ελληνικό αυτό προϊόν. Το ενενήντα εννέα τοις χιλίοις του παγκόσμιου κύκλου εργασιών, εξασφαλίζουν οι δεκάδες απομιμήσεις που λεηλατούν την φήμη και την αξία του διάσημου αυτού Ελληνικού προϊόντος σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χαρακτηριστικό είναι ένα δημοσίευμα (Σεπτεμβρίου 2013) της φοιτητικής εφημερίδας THE PALADIN του Πανεπιστημίου Furman με τίτλο Greek Yogurt: The Food of the Gods στο οποίο εμφανίζεται σαν Ελληνικό γιαούρτι ένα προϊόν – απομίμηση της αμερικανικής εταιρείας (Κουρδικής ιδιοκτησίας) Chobani.

Η στυγνή μνημονιακή προπαγάνδα (της κυβέρνησης)

.

Με βάση τις προβλέψεις του προγράμματος σταθερότητας, το ΑΕΠ μας θα φτάσει το 2025 στα 240 δις € σε ονομαστικούς όρους – όσο ήταν δηλαδή πριν τα μνημόνια.

Μάλιστα! Θριαμβολογεί λοιπόν ο ανεπάγγελτος νομικός και υπουργός οικονομικών μας – χωρίς να λέει βέβαια πως ο πληθωρισμός έκτοτε ανήλθε σωρευτικά στο 21%, οπότε στην ουσία θα πρέπει να αφαιρέσει κανείς περίπου 50 δις €, για να έχει μια σωστή συγκριτική εικόνα.

Εκτός αυτού, θα πρέπει να υπολογίσει την πραγματική ανάπτυξη έκτοτε των άλλων χωρών της ΕΕ -όταν η Ελλάδα βυθιζόταν στην ύφεση.

Μόνο έτσι θα καταλάβει πως οι θριαμβολογίες αποτελούν στυγνή μνημονιακή προπαγάνδα – επίσης γιατί καταντήσαμε προτελευταίοι στο κατά κεφαλήν εισόδημα στην ΕΕ, παρά τη μείωση του πληθυσμού, περνώντας μόνο τη Βουλγαρία που σύντομα θα μας ξεπεράσει.

Γιατί; Επειδή η Βουλγαρία πρόσθεσε από το 2018 περί τις 13 μονάδες στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της, ενώ εμείς μόλις 1 – σημειώνοντας πως η Βουλγαρία είναι μια πάμπτωχη χώρα σε φυσικό, πολιτιστικό και υπόγειο πλούτο, ενώ η Ελλάδα πάμπλουτη.

Οι κυρώσεις απέτυχαν, η Ρωσική οικονομία αναπτύσσεται!

.

Οι Δυτικοί ηγέτες νόμιζαν πως επιβάλλοντας κυρώσεις στην Ρωσική οικονομία θα ανάγκαζαν τον Πούτιν να διατάξει οπισθοχώρηση και να τερματίσει την εισβολή στην Ουκρανία. Μάταια…

Η Ρωσία είναι μια τεράστια χώρα. Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου. Στο υπέδαφός της υπάρχει πετρέλαιο, φυσικό αέριο και κάθε είδους ορυκτός πλούτος απαραίτητος για την πρόοδο μιας χώρας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του παγκόσμιου Τύπου (δείτε στο τέλος τους ενεργούς συνδέσμους) η Ρωσική οικονομία παρά την αρχική συρρίκνωση κατά 1,2% (το 2022) σημείωσε ανάπτυξη 3,6% το 2023. Για το 2024 το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη της τάξης του 2,6%, αλλά κάποιοι αναμένουν η τελική ανάπτυξη να φτάσει το 3%.

Η ανεργία έχει πέσει σε ιστορικό χαμηλό, στο 2,9%. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχει επιστράτευση, ενώ πολλοί νέοι εγκατέλειψαν την Ρωσία για να αποφύγουν την επιστράτευση. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι 300.000 Ρώσοι είτε έχασαν τη ζωή τους, είτε τραυματίστηκαν στον πόλεμο της Ουκρανίας. Το σίγουρο είναι ότι το 2,9% αποτελεί ρεκόρ για την ανεργία στην Ρωσία, την στιγμή που στις ΗΠΑ η ανεργία είναι στο 3,7%.

Τα χάλια της Ελλάδας τα ζούμε όλοι

.

Το αφήγημα της ισχυρής πλέον οικονομικά Ελλάδας έχει καταρρεύσει στην πράξη, καθώς η ακρίβεια και η συνεχής αύξηση του χρέους, κάποια στιγμή θα δημιουργήσουν ασφυκτικές καταστάσεις για όλους μας.

Η Ελλάδα είναι η 5η ακριβότερη χώρα από τις 37 του ΟΟΣΑ, στις ασφαλιστικές εισφορές (26%), όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 18,2%. Οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα είναι περισσότερες από ότι στην Ελβετία (17,3%) και στην Δανία (12,7%), όπου το κράτος πρόνοιας είναι ασύγκριτα καλύτερο από ότι το υποβαθμισμένο στην Ελλάδα. Επίσης, στις χώρες αυτές οι μισθοί είναι κατά πολύ μεγαλύτεροι απ’ ότι στην Ελλάδα.

Εάν ήθελε το κράτος να αυξήσει τους μισθούς χωρίς να επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και την ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητά τους, θα έπρεπε απλώς να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων. Όσον αφορά τον πραγματικό μισθό (σε όρους αγοραστικής αξίας), να έπρεπε να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό λόγω αισχροκέρδειας και να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, εξαιτίας των οποίων υπερφορολογούνται οι Έλληνες.

Το 2009 το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν στο 95% του μέσου της ΕΕ.
Το 2023 είχε μειωθεί στο 67,2%, ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία (64%).

Αιματηρή Πολιτική

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Νίκου Ταμουρίδη

.

«Πόλεμος είναι η αιματηρή Πολιτική και Πολιτική είναι ο αναίμακτος πόλεμος», διατράνωσε ο γνωστός Κινέζος Μάο τσε Τουνγκ, δίνοντας την ρεαλιστική έννοια της πολιτικής και την ύπαρξη μιας ιδιότυπης κατάστασης, του πολιτικού πολέμου, κατά τη διάρκεια της ειρήνης, δηλαδή εκείνης της χρονικής περιόδου κατά την οποία δεν βιώνουμε θερμές συγκρούσεις.

Έτσι και κατά τη σημερινή «ειρηνική» λεγόμενη περίοδο νιώθουμε ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον διαρκούς πολέμου, ευρισκόμενοι συνεχώς σε κάποιο χαράκωμα. Μοιραίως λοιπόν, ένα ερώτημα πλανάται σε όλο τον λογικά σκεφτόμενο κόσμο: τι είναι όλα αυτά που ζούμε, πόλεμο έχουμε; Η απάντηση είναι απλή: ζούμε τα αποτελέσματα ενός πολιτικού πολέμου!

Πολιτικός είναι ο Πόλεμος κατά τον οποίο χρησιμοποιούνται όλα τα διατιθέμενα μέσα, πλην της θερμής σύρραξης, για επιβολή της βουλήσεως έναντι του όποιου αντιπάλου. Ο πόλεμος αυτός λαμβάνει χώρα μεταξύ κρατών, μεταξύ συμμαχιών αλλά και εσωτερικά από τις αυταρχικές κυβερνήσεις των κρατών εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους αλλά και των λαών που κυβερνούν.

Σε αυτή την διάκριση του Πολέμου, δεν έχουμε ως όπλα σφαίρες, πυραύλους, βλήματα και βόμβες, αλλά τα ΜΜΕ, τις ιδέες και τα συναισθήματα. Οι στόχοι δεν είναι ούτε πόλεις ούτε εδαφικά σημεία, αλλά η ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων.

Η άλλη άποψη: «Η Ευρώπη δεν χρειάζεται πλέον τους αγρότες»

αναδημοσίευση από το Echedoros’s Blog
Φεβρουάριος 2, 2024. Ελλάδα.

.

«Οι αγρότες είναι ένα κοινωνικό είδος που οι χώρες της Ευρώπης δεν χρειάζονται πλέον. Και θα τους ξεφορτωθούν. Αλλά εμείς στη Ρωσία πρέπει να το έχουμε κατά νου. Εδώ θα πρέπει να ξεκινήσει ένα ολόκληρο μεγάλο πρόγραμμα επανεγκατάστασης», σχολιάζει ο Μπόρις Ακίμοφ, δημιουργός της «Μεγάλης Γης» [ εργοστάσιο ‘Bolshaya Zemlya’ ] στα ρωσικά media.

Γιατί οι αγρότες επαναστατούν στην Ευρώπη; Όλη αυτή η συζήτηση για επιδοτήσεις και στήριξη κ.λπ. – όλα αυτά είναι απλώς λόγοι, όχι πραγματικοί λόγοι.

Οι αγρότες είναι η τελευταία οργανωμένη δύναμη στον δυτικό κόσμο, η οποία είναι χτισμένη στις παλιές καλές ευρωπαϊκές αρχές ενός ανθρώπου που είναι κύριος της ζωής του.

Ενός ατόμου υπεύθυνου για τον μικρό κόσμο γύρω του, ενός ατόμου του οποίου είναι δημιουργός.

Αυτό το πρόσωπο ήταν κάποτε σύμβολο αυτού του κόσμου, εξαιτίας του οποίου φαινόταν τόσο ελκυστικός στις γύρω κοινωνίες. Ισχυρός ιδιοκτήτης. Μια δυνατή παράδοση. Μια δυνατή οικογένεια.

Στην σωστή πλευρά της Ιστορίας

.

Ευάγγελος Κοροβίνης

Πολλοί δημοσιολογούντες στην Ελλάδα και αλλού πιστεύουν ότι όποιος συντάσσεται με τις ΗΠΑ στους πολέμους της Ουκρανίας και της Γάζας βρίσκεται στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. Υπονοούν ότι υποστηρίζει δίκαιες υποθέσεις και ότι επιπλέον συμπαρατάσσεται με την πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη και τους αυριανούς νικητές.

Το σημερινό τοπίο των διεθνών σχέσεων κάθε άλλο παρά επιτρέπει τέτοιου είδους εκτιμήσεις σε ό,τι αφορά, τουλάχιστον, τον πλειοψηφικό χαρακτήρα της υποστήριξης προς τις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα έξω από τα στρατόπεδα των Μεγάλων και των στενών συμμάχων τους υφίσταται μια πολυπληθής ομάδα αδέσμευτων εθνών στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική που κρατά ουδέτερη στάση στο Ουκρανικό (αρνούμενη, όμως, να συμμορφωθεί με τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας) και που υποστηρίζει μια «ανθρωπιστική εκεχειρία» στον πόλεμο της Γάζας. Η πρόσφατη σχετική απόφαση του ΟΗΕ για εκεχειρία ψηφίσθηκε από 120 χώρες. Μόνον 14 χώρες ψήφισαν κατά ενώ 45 χώρες απείχαν από την ψηφοφορία.

Ο κόσμος των αδέσμευτων χωρών συμπεριλαμβάνει όχι μόνον μεσαίας ισχύος δυνάμεις (όπως η Βραζιλία, η Νότιος Αφρική και η Ινδονησία) αλλά και πολλές μικρότερες χώρες. Οι χώρες αυτές, οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο προσπάθησαν να προωθήσουν τα συλλογικά τους συμφέροντα χωρίς να επιτυγχάνουν πάντοτε απτά αποτελέσματα. Για ένα διάστημα, όμως, κατόρθωσαν να λειτουργήσουν ως σημαντική ηθική, κυρίως, δύναμη. Στην συνέχεια, την περίοδο της αμερικανικής μονοκρατορίας μετά την νίκη των ΗΠΑ στον ψυχρό πόλεμο, οι αδέσμευτες χώρες υποβιβάσθηκαν γεωπολιτικά και έπαψαν να αποτελούν υπολογίσιμο παράγοντα των διεθνών σχέσεων.

Αύξηση των συναλλαγών σε Ρούβλια και Λίρες μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας

.

Η Τουρκία, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, αντί να συμπεριφέρεται ως αξιόπιστος εταίρος της Δύσης, όχι μόνο δεν εφαρμόζει το εμπάργκο κατά της Ρωσίας, αντίθετα συσφίγγει συνεχώς τις σχέσεις της μαζί της.

Την ώρα που οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ με την Ρωσία έχουν ελαχιστοποιηθεί, την ώρα που οι Ευρωπαίοι πολίτες πληρώνουν πανάκριβα την ενέργεια (ρεύμα και φυσικό αέριο) εξαιτίας της διακοπής των εισαγωγών του φθηνού Ρωσικού φυσικού αερίου λόγω των κυρώσεων, η Τουρκία απολαμβάνει πρωτοφανή οφέλη στις σχέσεις της με τη Ρωσία.

Η αύξηση της χρήσης των εθνικών νομισμάτων στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας συνεχώς αυξάνεται, καθώς εγκαταλείπεται το δολάριο. Οι Τουρκικές εξαγωγές προς την Ρωσία σε Τουρκικές Λίρες έχουν αυξηθεί κατά 400%, ενώ οι εισαγωγές της Τουρκίας από την Ρωσία σε Τουρκικές Λίρες αυξήθηκαν κατά 150% και οι εισαγωγές σε Ρούβλια αυξήθηκαν κατά 260%, αναφέρεται σε δημοσίευμα του Sputnik.

Eurostat: Οι Έλληνες δεν μπορούν να αποταμιεύσουν

αναδημοσίευση από το Cosmostatus

.

Μπορεί η κυβέρνηση να καμαρώνει ότι η Ελλάδα βγήκε από τα μνημόνια και κατατάσσεται στην επενδυτική βαθμίδα των οίκων αξιολόγησης, αυτό δεν σημαίνει ότι και η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων είναι ανάλογη.

Για την ακρίβεια, οι Έλληνες κάθε χρόνο γίνονται και φτωχότεροι, καθώς όχι μόνο δεν μπορούν να αποταμιεύσουν, αλλά αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν και τις όποιες αποταμιεύσεις διαθέτουν για να τα βγάλουν πέρα.

Μπορεί η κυβέρνηση να μην θέλει να δει τι γράφουν τα Ελληνικά ΜΜΕ, είναι όμως υποχρεωμένη να δει τι γράφει η Eurostat, την οποία επικαλείται μόνο όποτε την συμφέρει.

Σύμφωνα με την έκθεση της Eurostat:

Το ποσοστό αποταμίευσης στην Ελλάδα ήταν αρνητικό το 2022. Κοινώς, δεν επαρκούν τα εισοδήματα, οι μισθοί, για να καλυφθούν οι ανάγκες και δεν περισσεύει τίποτα για να αποταμιευθεί.

Τα υψηλότερα ποσοστά αποταμίευσης καταγράφηκαν στη Γερμανία (19,9%), στην Ολλανδία (19,4%) και στο Λουξεμβούργο (18,1%), όπου καταγράφονται και οι υψηλότεροι μισθοί στην Ευρώπη.

Η Πολωνία κατέγραψε αρνητικό ποσοστό αποταμίευσης -0,8% και η Ελλάδα αναδείχτηκε πρωταθλήτρια με αρνητική αποταμίευση της τάξης του -4%.

Αυτό σημαίνει ότι τα νοικοκυριά στην Ελλάδα και στην Πολωνία ξόδευαν περισσότερα από το διαθέσιμο εισόδημά τους και επομένως για να ανταπεξέλθουν στα έξοδα, είτε χρησιμοποιούσαν τις ήδη υπάρχουσες αποταμιεύσεις τους, είτε δανείζονταν.

Gatestone Institute: βγάλτε από την πρίζα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα

.

Η προσπάθεια επιβολής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στις Δυτικές χώρες έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Η απαγόρευση πώλησης αυτοκινήτων με μηχανές εσωτερικής καύσης στις χώρες της ΕΕ σχεδιάζεται για το 2035. Όμως, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία δεν είναι έτοιμη να υποστηρίξει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Του Pete Hoekstra για το Gatestone Institute
Μετάφραση: CosmoStatus

Τα πρόσφατα (σ.σ Αμερικανικά) πρωτοσέλιδα σχετικά με την επιβαλλόμενη μετάβαση από τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν βενζίνη και ντίζελ στα ηλεκτρικά, φωνάζουν «καθυστερήστε», καθώς οι πολιτειακές κυβερνήσεις, αλλά και η ομοσπονδιακή, προσπαθούν να νομοθετήσουν για να τα επιβάλλουν.

Η αγορά αλλά και η υπάρχουσα τεχνολογία έδειξαν πολλά ανησυχητικά σημάδια ότι δεν είναι έτοιμες για την μετάβαση, αλλά η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να θέσει σε κίνδυνο την εθνική και οικονομική μας ασφάλεια, για να προωθήσει την περιβαλλοντική της ατζέντα. Ενώ τα ηλεκτρικά οχήματα πιθανόν να έχουν θέση στις μελλοντικές μας μετακινήσεις, είναι καιρός να σταματήσουμε για λίγο και να αναπτύξουμε μια καλύτερη στρατηγική που θα περιλαμβάνει ανταγωνιστικό μάρκετινγκ και τεχνολογίες και όχι μόνο την τεράστια κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία μας.

Πώς το ελληνικό κράτος πλήρωσε ακόμα και τα οθωμανικά δάνεια

.

του Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

Το 1824 – 1825 η επανάσταση περνούσε κρίσιμες στιγμές κυρίως εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Οι επαναστατημένοι Έλληνες, για να αντιμετωπίσουν το οικονομικό πρόβλημα, αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε εξωτερικό δανεισμό. Τα δάνεια όμως που  σύναψαν τότε ήταν ληστρικά. Οι ομολογίες τις οποίες υπέγραψε η επαναστατική κυβέρνηση είχαν η καθεμιά ονομαστική αξία 100 λιρών, αλλά διατέθηκαν στους ομολογιούχους προς 59 λίρες (δάνειο του 1824) και προς 55,5 λίρες (δάνειο του 1825), δηλαδή στο 59% και στο 55,5% της ονομαστικής τους αξίας αντιστοίχως.

Έτσι το κυοφορούμενο ελληνικό κράτος επιβαρύνθηκε με ένα χρέος ονομαστικού κεφαλαίου 2.800.000 λιρών, για να εισπράξει πραγματικό κεφάλαιο 1.572.000 λιρών. Αλλά και από το ποσό αυτό μόνο 540.000 λίρες έφθασαν τελικά στην Ελλάδα. Οι υπόλοιπες 1.032.000 λίρες δαπανήθηκαν ή σπαταλήθηκαν από τους διαπραγματευτές των δανείων και τους διαχειριστές τους (κυρίως τους Βρετανούς τραπεζίτες που ανέλαβαν την έκδοσή τους). Παράλληλα επί του  ονομαστικού κεφαλαίου του δανείου επιβλήθηκε επιτόκιο 5,5% ετησίως, δηλαδή 154.000 λίρες το χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι, για να πληρώσει έστω και μόνο τους τόκους, το ελληνικό κράτος θα εξαντλούσε μέσα σε τέσσερα χρόνια ολόκληρο το κεφάλαιο των 540.000 λιρών που είχε εισπράξει από τα δάνεια.( Γ. Β. Δερτιλής, Ιστορία του Ελληνικού κράτους 1830 – 1920, βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα 2005, τόμος Α΄, σ.σ. 117 – 118).

Κατά το 19^ο και 20^ο αιώνα οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις  χορήγησαν και άλλα ληστρικά δάνεια στην Ελλάδα, τα οποία συντέλεσαν στην οικονομική αφαίμαξη του λαού. Μάλιστα στις αρχές του 20^ου αιώνα υποχρέωσαν το ελληνικό κράτος να πληρώσει ένα μέρος του παλιού δημόσιου οθωμανικού χρέους, ώστε να μη θιγούν τα συμφέροντα των Άγγλων και Γάλλων κεφαλαιούχων, οι οποίοι είχαν δανείσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σ’ αυτή την άγνωστη πτυχή της οικονομικής ιστορίας της χώρας μας θα αναφερθώ στο σημερινό  post.

H ελληνική οικονομία, 1923-1940

.

Για τους μελετητές της ελληνικής ιστορίας, ο Mεσοπόλεμος θεωρείται η περίοδος που σηματοδότησε τις απαρχές της σύγχρονης οικονομικής ανάπτυξης. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, που η εκκίνησή της τοποθετείται μερικές δεκαετίες νωρίτερα.

Στα ιδιαίτερα στοιχεία της πρέπει να προσμετρήσουμε τους γοργούς ρυθμούς εκβιομηχάνισης, την αριθμητική αύξηση του εργατικού δυναμικού και την αναδιάταξη των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Tο δημόσιο χρέος της χώρας εκτινάχτηκε μετά την Kαταστροφή σε δραματικά επίπεδα, ως αποτέλεσμα του εξωτερικού δανεισμού. Aντίστοιχα, τα έσοδα βασίστηκαν κατά κύριο λόγο, στις -περιορισμένες- εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, στο συνάλλαγμα από τη ναυτιλία και στη μετανάστευση.

Ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ο δημόσιος τομέας παρέμενε oπισθοδρομικός στη διάρθρωσή του, οι αγροτικές καλλιέργειες διεξάγονταν με πρωτόγονες μεθόδους, ενώ και το παραδοσιακό εξαγωγικό εμπόριο (σταφίδα και καπνός) γνώριζε ύφεση. Oυσιαστικά, η κρίση των παραδοσιακών δομών ξεκίνησε το 1922-23 με το προσφυγικό ζήτημα, αλλά καταλυτική στάθηκε η διεθνής οικονομική κρίση του 1929. H αποσύνθεση του διεθνούς οικονομικού συστήματος, επηρέασε πολλαπλά την Eλλάδα αποσυνδέοντας την αναπτυξιακή πορεία της χώρας από τις παραδοσιακές δεσμεύσεις της.

19 χώρες θέλουν να ενταχθούν στους BRICS

.

Οι BRICS αποτελούνται από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και την Νότιο Αφρική. Οι οικονομίες τους αντιπροσωπεύουν το 31,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ οι G7 αντιπροσωπεύουν το 30%.

Οι BRICS θέλουν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στην Δύση. Αποτελούνται από τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες και πλέον αποτελούν πόλο έλξης για πολλές χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, 19 χώρες έχουν εκφράσει επιθυμία να ενταχθούν ή να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους στον οργανισμό. Μεταξύ αυτών η Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν υποβάλλει αίτηση ένταξης, ενώ η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Αλγερία, η Ινδονησία και η Αργεντινή εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους.

Φαίνεται πως ο κόσμος ξεφεύγει από την ηγεμονία της Δύσης και πιο συγκεκριμένα της Αμερικής. Πολλές είναι οι χώρες που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν πλέον το δολάριο ως μέσο εμπορικών συναλλαγών και έτσι προτείνουν τη δημιουργία νομίσματος στα πρότυπα του ευρώ, που θα χρησιμοποιούν οι BRICS. Όπως ανακοινώθηκε, ήδη το 70% των συναλλαγών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας γίνεται μέσω των νομισμάτων των δύο χωρών.

Τρίζει ο θρόνος των τραπεζών;

αναδημοσίευση από το Αντίφωνο
άρθρο του Ευάγγελου Κοροβίνη

.

Η πιο ενδιαφέρουσα ανάγνωση της πρόσφατης τραπεζικής αναταραχής επικεντρώνεται στην πλήρη αυτονόμηση του τραπεζικού συστήματος από την πραγματική οικονομία και στην εγγενή αστάθεια του τραπεζικού τομέα. Οι τράπεζες, σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, αντί να υπηρετούν την πραγματική οικονομία, χρηματοδοτούν κυρίως κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Το χρήμα παράγει χρήμα, χωρίς να επενδύεται παραγωγικά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φούσκες, που κάποια στιγμή σπάνε, και τότε καλείται το κράτος και οι φορολογούμενοι να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Τα κέρδη είναι ιδιωτικά, οι ζημιές αναλαμβάνονται από το κράτος. «Καπιταλισμός στα κέρδη, σοσιαλισμός στις ζημιές».

***

Η παραπάνω προσέγγιση, αν και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, παρουσιάζει κάποια αξιοσημείωτα κενά. Η αυτονόμηση του τραπεζικού συστήματος, καταρχήν, δεν είναι πλήρης. Ο τραπεζικός τομέας δεν μπορεί να «απελευθερωθεί» εντελώς από τις οικονομικές πραγματικότητες και γι αυτό ακριβώς τα πράγματα οδηγούνται σε συνέχεις κρίσεις που απαιτούν ολοένα και μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση.

Η πιο βασική μακροοικονομική ανισορροπία που γεννά τα προβλήματα σχετίζεται με τα γιγαντιαία εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ των τελευταίων δεκαετιών. Η χώρα αυτή καταναλώνει πολύ περισσότερα αγαθά από αυτά που παράγει και καλύπτει την διαφορά πουλώντας στους προμηθευτές της μετοχές, ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και ακίνητα. Αυξάνεται έτσι το εξωτερικό χρέος της χώρας. Μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών πολιτικών μεγάλωσε νομίζοντας ότι οι συνέπειες της διόγκωσης του χρέους είναι περιορισμένες.

Η πεποίθηση ότι οι παραπάνω ανισορροπίες δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία είχε κάποια βάση μέχρι να αρχίσουν να αυξάνονται οι τιμές των αγαθών και να εκτινάσσεται ο πληθωρισμός. Οι πληθωριστικές πιέσεις δεν συνδέονται μόνον και κυρίως με την αύξηση της κατανάλωσης που προκάλεσαν τα πακέτα τόνωσης της οικονομίας για την αντιμετώπιση των απανωτών κρίσεων της τελευταίας δεκαπενταετίας (κρίση του 2008, πανδημία, ενεργειακή κρίση). Συνδέονται κυρίως με την διάσπαση των εφοδιαστικών αλυσίδων και τον κατακερματισμό της παγκόσμιας αγοράς που επέφεραν τα λοκντάουν στην διάρκεια της πανδημίας καθώς και η επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία, όπως και ο εμπορικός και τεχνολογικός πόλεμος εναντίον της Κίνας.