Από τα ανέκδοτα έγγραφα των Γενικών Αρχείων του Κράτους «Το ταξίδι του Όθωνα στη Σμύρνη»

.

Βασιλεύς Όθων (1η Ιουνίου 1815 – 26 Ιουλίου 1867)

+ Ηλ. Παπαθανασόπουλος

Ένα από τα θέματα που είχαν να  αντιμετωπίσουν η Αντιβασιλεία και η κυβέρνησις μετά την άφιξη του ‘Οθωνος στην Ελλάδα, ήταν και η αποστολή πρεσβευτών στις πρωτεύουσες των προστατίδων Δυνάμεων και ο διορισμός προξένων στους ευρωπαϊκούς κυρίως λιμένες, για την προστασία του εμπορικού μας στόλου.

Τον Απρίλιο του 1833 εστάλη και στην Κωνσταντινούπολη ως πρώτος ‘ Ελλην πρεσβευτής ο Κων. Ζωγράφος, μια και η Τουρκία είχε παραδεχτεί την ανεξαρτησία της Ελλάδος. Το ίδιο έτος, στις 15 Μαίου, έφθασε στην Σμύρνη με το ευρωπαϊκό ατμόπλοιο «Φραγκίσκος Α » , ο διάδοχος του Βαυαρικού θρόνου Μαξιμιλιανός.

Στην ψυχή του ‘ Οθωνος γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφθεί κι αυτός την ιωνική πρωτεύουσα, με την εύλογη δικαιολογία της συναντήσεως με τον αδελφό του. Η κυβέρνησις, δια του Ζωγράφου, ζήτησε από την Υψηλή Πύλη την σχετική άδεια. Ο σουλτάνος Μαχμούτ ως τότε δεν είχε δεχθή ακόμη την επίδοση των διαπιστευτηρίων του Ζωγράφου, ουδέ καν απήντησε στην αίτηση.

Η Αντιβασιλεία όμως, δια του εκεί Ρώσου πρεσβευτού, απέσπασε την έγκρισι του Σουλτάνου, αλλά υπό τον απαράβατο όρο της «ιγκόγνιτο» μεταβάσεως εκεί του ‘ Οθωνος. ‘ Ετσι, στις 5 Ιουνίου, καταπλέει με το «Μαδαγκασκάρη» περιχαρής ο ‘ Οθων, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του Βουδούρη και τους Δ. Μπότσαρη, βαρώνο Στίγκελ και τον αρχίατρο Βίντερ.

ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

*Πανοραμική άποψη του Διδυμοτείχου, σε παλαιά φωτογραφία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

            Είναι γνωστό, ότι το Διδυμότειχο από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπήρξε τόπος ειρκτής και εκτελέσεων,  για όσους συνωμοτούσαν κατά της κεντρικής εξουσίας.

          Η παράδοση αυτή, φαίνεται πως συνεχίσθηκε και επί Τουρκοκρατίας. Γνωρίζουμε σήμερα, πως οι εκτελέσεις συνωμοτών συνεχίσθηκαν από τους Οθωμανούς κατακτητές. Στο Διδυμότειχο διασώζεται ως τις μέρες μας η τουρκική λέξη «Ζιντάν» που υποδηλώνει την σκοτεινή, την ανήλιαγη τρομερή φυλακή.

          Θα αναφερθούμε σήμερα, σε δύο τρανταχτές περιπτώσεις, αιματοβαμμένων πασάδων, που μεθυσμένοι από πρόσκαιρες νίκες τους κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, συνωμότησαν αργότερα κατά του Σουλτάνου.