Ένα έθνος, μιά ψυχή

.

του πατρός Δημητρίου Μπόκου

Με απροκάλυπτο θαυμασμό στάθηκε ο κόσμος ολόκληρος μπρος στη μικρή Ελλάδα, που το 1940 νίκησε την πανίσχυρη Ιταλία και αντιστάθηκε ηρωικά, χωρίς πνεύμα ηττοπάθειας, χωρίς σύμπλεγμα κατωτερότητας, ως ίσος προς ίσον, ακόμα και προς τη θεωρούμενη ως τότε αήττητη Γερμανία. Ο άθλος της αποτέλεσε απρόσμενη έκπληξη, ευχάριστη για τους μεν, δυσάρεστη για τους δε. Όλοι όμως, εχθροί και φίλοι, στάθηκαν μπροστά της προσοχή και απέδωσαν τα εύσημα στον μικρό λαό που επέδειξε σθένος γίγαντα. Στο εξής οι ήρωες θα είχαν ως πρότυπο τους Έλληνες, όπως ειπώθηκε προσφυώς (Ουίνστον Τσώρτσιλ).

Πολλοί παράγοντες, θείοι και ανθρώπινοι, συνέβαλαν στην επιτέλεση του θαύματος του 40. Θα επικεντρωθούμε σε έναν. Στην ομοψυχία. Δεν πολέμησε μόνο ο στρατός μας στα βουνά της χιονοσκέπαστης Ηπείρου. Όλο το έθνος συστρατεύθηκε. Κάθε ηλικία, από την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, έδωσε δυναμικά το «παρών». Ο καθένας στο πόστο του. Ανάλογα με τη δύναμή του και την ειδικότητά του. Ο καθένας συνεισέφερε στον κοινό αγώνα κατά το χάρισμά του. Οι πολλοί έγιναν ένας. Ένα σώμα με πολλά μέλη, συντονισμένα στην απόλυτη λειτουργική αρμονία. Δεν σκεφτόταν και δεν ενεργούσε κανένας κατά το δικό του θέλημα. Ξεχάστηκε το εγώ, παραμερίστηκε. Ήρθε στο προσκήνιο η αξία του «εμείς» του ήρωα Μακρυγιάννη. Κατανοήθηκε πλήρως πως αν η πατρίδα πηγαίνει στο σύνολό της καλά, είναι όφελος για όλους. Αν η πατρίδα χάνεται, τί νόημα έχει να ευημερούν μερικοί; Η γενική δυστυχία θα παρασύρει και κάθε ιδιωτική ευημερία. Ενώ σε μια πατρίδα που ευτυχεί, λέγει ο αρχαίος Περικλής, ακόμα κι αν κάποιος δυστυχήσει, «πολλώ μάλλον διασώζεται» (Θουκυδίδου Ιστορίαι, 2, 60, 2-4).

28 Οκτωβρίου 1940 «Να γιατί νικήσαμε!»

(ένα κείμενο σε εφημερίδα της 28/10/1950 με υπογραφή Χρ. Δρακόπουλος)

Φεβρουάριος 1941.Ημέρες δόξης μα και υπεράνθρωπης προσπάθειας και αγωνίας.

Οι μεραρχίες του νέου Καίσαρα των 8 εκατομ. λογχών κυνηγημένες από τα Ιερά εδάφη μας προσπαθούσαν απεγνωσμένα ν’ αποφύγουν το κολύμπι στην Αδριατική.Γι’ αυτό έριχναν στο Μέτωπο ατέλειωτες εφεδρείες και ενισχύσεις τόσο σε άνδρες όσο και σε πολεμικό υλικό.

Όλη η Υφήλιος ξαφνιασμένη από το αναπάντεχο αποτέλεσμα που είχαν οι επιθέσεις των «αήττητων» στρατιών του Καίσαρος και μη ευρίσκουσα εξήγηση διερωτάτο: «Θα κατορθώσει άραγε στο τέλος η χούφτα αυτών των Ανδρείων ν’ αντισταθεί στον όγκο των Στρατιών και στην συντριπτική υπεροχή των πολεμικών μέσων του μεγάλου αντιπάλου της;»   Δεν είχαν νιώσει την Ελληνική ψυχή.

Ιωάννης Μεταξάς: «ο πρώτος Έλληνας αντιστασιακός»

Πρωτοσέλιδο περιοδικού “Η Νεολαία”, 4 Ιανουαρίου 1941.

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Είτε μας αρέσει είτε όχι ο δικτάτορας Μεταξάς ήταν ο άνθρωπος που είπε το ΟΧΙ, δηλαδή ο πρώτος Έλληνας αντιστασιακός, ο οποίος αρνήθηκε να υποταχθεί στις δυνάμεις του Άξονα. Την ίδια ώρα, οι κατ’ επάγγελμα “αντιστασιακοί” ήταν δέσμιοι της συμφωνίας που είχε πραγματοποιήσει ο “πατερούλης” με τον Χίτλερ. Μέχρι την επιχείρηση “Μπαρμπαρόσα” όλως περιέργως από το Κόμμα δεν είχε ειπωθεί ούτε λέξη για αντίσταση. Οι συγκεκριμένοι σύμμαχοι είχαν πολλά κοινά στις ολοκληρωτικές αντιλήψεις τους αλλά το πιο σημαντικό ήταν η παγκόσμια εξουσία.

Αντιθέτως, ο δικτάτορας Μεταξάς ήταν αυτός που αναδιοργάνωσε τον διαλυμένο Ελληνικό Στρατό, που αφύπνισε και ένωσε τον Ελληνικό Λαό. Γιατί οι ηγεσίες εμπνέουν και καθοδηγούν έναν λαό. Του δίνουν όραμα και αυτοπεποίθηση. Βέβαια ο Μεταξάς και το καθεστώς του δεν ήταν “δημοκρατικών πεποιθήσεων”, ούτε όμως έχτισε καριέρες πάνω σε εύηχα συνθήματα και πλαστές ιστορίες, που καπηλεύονταν όρους και αξίες όπως η “δημοκρατία”, η “ισότητα”, η “ελευθερία” κ.ο.κ.

Δεν ήταν όμως και ο λαομίσητος δυνάστης, όπως θέλησαν να το παρουσιάσουν αμετανόητοι, που ποντάρουν -ακόμη και σήμερα- σε εποχές εθνικού διχασμού για ίδιον όφελος. Και δεν ήταν λαομίσητος γιατί αυτός ενέπνευσε τον απλό εργάτη, αγρότη, δάσκαλο, στρατιωτικό να πολεμήσει τον εισβολέα. Αν όντως ήταν όσα ορισμένοι του έχουν σύρει, θα υπήρχε καθολική συμμετοχή για ένταξη στο στράτευμα σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργήσει ο “φασίστας” εκείνος τον μεγαλύτερο Στρατό της ελληνικής ιστορίας;

Αλήθεια, ποια ήταν η δυναμική του Ελληνικού Στρατού μέχρι να αναλάβει ο Μεταξάς δικτατορικά την εξουσία τον Αύγουστο του 1936; Από την καταστροφή του 1922 μέχρι το 1935 το ελληνικό στράτευμα ήταν απολύτως ανίσχυρο και η εικόνα πλήρης διάλυσης πιστοποιείται και από τα ποσά που διέθετε το κράτος για ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά το έτος 1923-’24 δόθηκε προς ενίσχυση τους μόλις το 26% του συνολικού προϋπολογισμού του κράτους ενώ κατά τα έτη 1930-’31 και 1931-’32 δόθηκαν αντίστοιχα μόλις το 12 και το 10%.

28 Οκτωβρίου 1940 «Το ιστορικό ¨ΟΧΙ¨ του Εθνικού ηγέτη Μεταξά στον ιταλό φασίστα Μουσολίνι»

.

Αντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτής Δ΄Σ.Σ

Έχουν γραφεί πολλά βιβλία για το Έπος του ΄40, ποιήματα, τραγούδια, αφηγήσεις πολεμιστών και στις μέρες μας για το Ιστορικό αυτό γεγονός του ΌΧΙ¨ δημοσιεύονται  κάθε χρόνο σχετικά άρθρα από Έλληνες και ξένους και εκφωνούνται ¨πανηγυρικοί¨.

Αναφέρθηκα παλαιότερα για την προθυμία του Ελληνικού Λαού, ο οποίος σύσσωμος αντιμετώπισε τις Ιταλικές Μεραρχίες στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, έγραψα για τις γυναίκες της Πίνδου που αψηφώντας καιρικές συνθήκες και δύσβατο έδαφος εγκατέλειψαν τις οικογένειές τους και μετέφεραν πολεμοφόδια  στους αγωνιζομένους μαχητάς, έγραψα για τους πρωταγωνιστάς της Νίκης Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, Διοικητή 8ης Μεραρχίας Υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, Διοικητή Αποσπάσματος Πίνδου Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη και για τον πρώτο πεσόντα Αξιωματικό την 1 Νοεμβρίου 1940 Ανθυπολοχαγό Αλέξανδρο Διάκο.

Στο άρθρο μου αυτό θα αναφερθώ στον ιστορικό διάλογο μεταξύ του Εθνικού μας Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά και του Ιταλού Πρεσβευτού Εμμανουέλε Γκράτσι το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην Κηφησιά.

Γράφει ο Ιταλός Πρέσβης στο βιβλίο του που έχει τον τίτλο ¨Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος¨  

¨Δέκα λεπτά πριν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Στρατιωτικός μου ακόλουθος, ο διερμηνέας μου κι’ εγώ, φθάσαμε στην καγκελόπορτα της μικρής οικίας στην Κηφησιά, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στον φρουρό της οικίας είπα ότι επιθυμώ να δω τον Πρωθυπουργό για κάτι πολύ επείγον.

Η εποποιία του 1940.

.

Γράφει ο Αντγος ε.α Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτης Δ’ΣΣ.

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ο Ελληνικός Στρατός πρόσθεσε στην Ιστορία μας νέες σελίδες δόξας, πολεμώντας εναντίον των Μεραρχιών του Μουσολίνι στα χιονισμένα βουνά του Αλβανικού μετώπου.

Θα γιορτασθεί και φέτος με μεγαλοπρέπεια από τον Ελληνισμό η επέτειος του «ΟΧΙ» , των υπερήφανων Ελλήνων απέναντι στον Φασισμό.

Θα παρελάσουν ενώπιον των Αρχών η μαθητιώσα νεολαία , οι σύλλογοι, οι Πρόσκοποι, οι Ερυθροσταυρίτες και τέλος οι στρατευμένοι νέοι.

Στο άρθρο μου για την Εποποιία του 1940 φέτος δεν θα αναφερθώ στον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, ούτε στον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, ούτε στον Διοικητή της VIIIης  Μεραρχίας Κατσιμήτρο, ούτε στον πρώτο Έλληνα πεσόντα Αξιωματικό Υπολοχαγό (ΠΖ) Αλέξανδρο Διάκο, ούτε στα ηρωικά παλικάρια που πολέμησαν για την τιμή της Πατρίδος , ούτε τέλος στις άγνωστες ηρωίδες  γυναίκες της Πίνδου.

Φέτος θα ξεκινήσω το άρθρο μου μνημονεύοντας λίγες αράδες από το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος πολέμησε στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας και έγραψε το αριστούργημα «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» και θα τελειώσω με ένα τηλεγράφημα μιας μάνας στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή που δημοσίευσε η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 25 Δεκεμβρίου του 1940 και μια σύντομη επιστολή ενός πατέρα στον γιο του που στάλθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1940.

Το δραματικό δίωρο που έκρινε το ΄Επος του ‘40

Φωτο: Σκίτσο απεικονίζει εκείνα που έφεραν τη νίκη του ΟΧΙ!

.

Οι διάλογοι του Μεταξά με Γκράτσι και Παπάγο, του ΓΕΣ με την 8χρονη κόρη του μεράρχου Ιωαννίνων και τα πρώτα Διατάγματα

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr

Οι εορτασμοί των λαμπρών ιστορικών επετείων, όπως το ΄Επος του ’40, υπενθυμίζουν στους ΄Ελληνες τα σπουδαία έργα του παρελθόντος, από τα οποία καλούνται οι νεώτεροι να αντλούν διδάγματα και να επιστρατεύουν δυνάμεις όταν βρεθούν σε παρόμοιες καταστάσεις.

Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου 1940, τίποτε δεν προοιώνιζε οτι η νύχτα εκείνη θα ήταν ατέλειωτη και πλήρης δραματικών γεγονότων. Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς αποσύρθηκε να κοιμηθεί στο σπίτι του, Κεφαλληνίας και Δαγκλή 10 στην Κηφισιά, αλλά στις 3 το πρωί, ο αρχιφύλακας Τραυλός τον ξυπνά και του λέει, μπερδεύοντας τη γαλλική σημαία με την Ιταλική, ότι τον ζητεί επειγόντως ο Γάλλος πρέσβης! ΄Ηταν όμως ο πρέσβης της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι. Τον οδήγησε ο Μεταξάς στο μικρό σαλονάκι, και ο Γκράτσι του λέει, ότι ο Μουσολίνι τον επιφόρτισε να του επιδώσει ένα επείγον έγγραφο.

Ο Μεταξάς, χωρίς να αιφνιδιάζεται, διαβάζει το έγγραφο πού ηταν τελεσίγραφο και με το οποίο ο Ιταλός δικτάτορας ζητούσε την παράδοση της Ελλάδος χωρίς πόλεμο. Ο Μεταξάς, αφου του διάβασε, βγάζοντας τα γυαλιά του κοιτά κατάματα τον Γκράτσι και του λέγει στα γαλλικά με λυπημένη, αλλά σταθερή φωνή: «Alors , c’ est la guerre».(Ώστε πόλεμος!).

«Όχι ακριβώς! Aν διατάξετε τον Παπάγο να αφήσει να περάσουν τα στρατεύματά μας, δεν θα υπάρξει πρόβλημα…» απαντά ο Γκράτσι. Ο Μεταξάς μειδίασε και με σοβαρό ύφος ρωτά, εντός πόσου χρόνου θα πρέπει να απαντήσει. «Μέχρι τις 6 το πρωί» είπε. Τότε σηκώθηκε από τον καναπέ λέγοντας: «Δηλαδή εντός τριών ωρών ζητεί η Ιταλία να ληφθεί απόφαση της Ελλάδος…». Ο Μεταξάς οδήγησε κατόπιν τον Γκράτσι στην έξοδο χωρίς να τον αποχαιρετήσει, ντύθηκε, τηλεφώνησε και ενημέρωσε, τον βασιλιά Γεωργιο, μετά τον Άγγλο πρέσβη Πάλαιρετ, τον στρατηγό Παπάγο και τον ναύαρχο Σακελλαρίου.

Αριστερόστροφοι καθηγητές- ακρωτηριαστές των μαθητικών συνειδήσεων.

«Δάσκαλε σαρδανάπαλε», που «νόμους δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις».

 Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Έχω φίλους δάσκαλους και καθηγητές που ίσως θα λυπήσω. Όμως έχω την παρηγοριά, ότι αυτοί δεν ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που θα περιγράψω και έτσι θα τύχω της κατανόησης τους.

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και την παρέλαση για την εθνική εορτή μας, πληροφορηθήκαμε, όχι και τόσο έκπληκτοι είναι η αλήθεια, ότι σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις, δυο σε ΓΕΛ του Γέρακα στην Αθήνα και μια σε ένα Λύκειο της Θεσσαλονίκης, έγιναν παρατηρήσεις από καθηγητές και πως έξι μαθητές τιμωρήθηκαν δια αποβολής σαν αλήτες, για τα πατριωτικά τους φρονήματα. Επειδή είχαν την διάθεση να διακηρύξουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ψάλλοντας το «Μακεδονία ξακουστή», ως να επρόκειτο για τους καθηγητές τους για κάποιο απαγορευμένο φασιστικό άσμα!

Αναρωτιέμαι, πώς κατάντησαν έτσι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές; Πώς έφτασαν σε αυτό το μαύρο χάλι; Θυμάμαι, πως ο καθηγητής κατείχε κάποτε το ανώτερο αξίωμα στη συνείδηση του μαθητή και του απλού κοσμάκη. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού. Ασκούσε ένα λειτούργημα και ο ίδιος ήταν ένας λειτουργός σχεδόν θείος! Στο ελληνικό χωριό ήταν πρώτος ο παπάς και έπειτα ο δάσκαλος. Θυμάμαι με δέος τον πρώτο μου Φιλόλογο καθηγητή που μας μύησε στους Έλληνες κλασικούς συγγραφείς και συγκινούμαι. Αιωνία του η μνήμη! Έφτιαξε ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι ο δάσκαλος, «διαμορφωτής» προσωπικοτήτων. Είναι ο δεύτερος πνευματικός πατέρας, ή η μητέρα.

Νεαρές Ελληνίδες τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή».

Δεν ανήκουν στην «συλλογικότητα» που συγχρωτίζεται με την κυβέρνηση των μπαχαλάκηδων -δεν κρατούν μολότοφ, δεν τα σπάνε. Δεν ανήκουν στη «νεολαία ΣΥΡΙΖΑ» η σε κάποια μισθωμένη ΜΚΟ -δεν στηρίζουν εθνικές προδοσίες, ούτε ανηθικότητες. Ανήκουν στον Ελληνικό λαό που στενάζει κάτω από τον βούρκο διεφθαρμένων δοσίλογων και προδοτών.

Τρελο-γιάννης

1ο ΓΕΛ Γέρακα: Αποβλήθηκαν έξι μαθητές επειδή φώναξαν συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας! (Βίντεο)

 Αναστάτωση επικρατεί στην τοπική κοινωνία του Γέρακα μετά την απόφαση της διεύθυνσης του 1ου Γενικού Λυκείου της πόλης να προχωρήσει στην αποβολή έξι μαθητών οι οποίοι στη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου φώναξαν συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας τόσο της Μακεδονίας όσο και της Κύπρου.

Όπως αναφέρουν πληροφορίες του notioanatolika.gr μαθητές του 1ου και του 2ου ΓΕΛ Γέρακα ζήτησαν να παρελάσουν τραγουδώντας το γνωστό τραγούδι “Μακεδονία ξακουστή”, κάτι που οι καθηγητές τους αρνήθηκαν, άγνωστο για ποιούς λόγους.

Τότε ορισμένοι μαθητές από τα δύο λύκεια αποσπάστηκαν από την παράταξη της παρέλασης και στη συνέχεια φώναξαν το σύνθημα που προαναφέρθηκε.

Τις επόμενες ημέρες το θέμα συζητήθηκε στα σχολεία όμως μόνον η διεύθυνση του 1ου Λυκείου Γέρακα, εξαντλώντας την αυστηρότητά της, προχώρησε στην τιμωρία των μαθητών του, με διήμερη αποβολή, με το αιτιολογικό ότι αυτοί αποσπάστηκαν από την παράταξη της παρέλασης.

Όπως είναι φυσικό οι συμμαθητές τους στη γνωστοποίηση της απόφασης της διεύθυνσης του σχολείου τους διαμαρτυρήθηκαν και το πρωί της Πέμπτης (1η Νοεμβρίου) προχώρησαν σε κατάληψη ζητώντας την ακύρωση της ποινής που επιβλήθηκε.

Μαθητές Γ΄ Λυκείου προς διευθύντρια: «Θα πούμε το «Μακεδονία ξακουστή» και ας φάμε αποβολή!» [ΒΙΝΤΕΟ]

 Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἡ ἑλληνική ψυχή θά ἀντιδράσει… Δέν εἶναι δυνατόν νά μή ξυπνήσουν τά γονίδια της. Καί ἄν ξυπνήσει, τίποτε δέ θά εἶναι ἱκανό νά τή σταματήσει… Συγχαίρω τά παιδιά τοῦ 1ου γενικοῦ λυκείου Ἐλευθερίου Κορδελιοῦ. Δεῖτε τή στιγμή τῆς παρέλασης καί διαβάστε τήν ἐπιστολή πού ἔλαβα πρός δημοσίευση. Τά στοιχεῖα τοῦ ἀποστολέα βρίσκονται στό ἀρχεῖο μου.

Εμείς θα πούμε το «Μακεδονία ξακουστή» και ας φάμε και αποβολή!

ΚΑΤΕΡΙΝΗ – «ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ: «ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ, ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ» (ΒΙΝΤΕΟ)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Η Θεσσαλονίκη συμβιβάστηκε με την Συμφωνία των Πρεσπών

.

Παρακολουθώντας την στρατιωτική – οργανώσεων – συλλόγων παρέλαση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, μπορούσες να διαπιστώσεις την αποδοχή και τον συμβιβασμό της Θεσσαλονίκης με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Για μία και πλέον ώρα, μπροστά από τους επισήμους, και συγκεκριμένα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Προκόπη Παυλόπουλο, τον υπουργό άμυνας Πάνο Καμμένο, τον βουλευτή κ.Ζουράρι, τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, έκαναν παρέλαση δεκάδες σύλλογοι.

Τα περισσότερα μέλη των συλλόγων αυτών, το προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν στα συλλαλητήρια στα οποία οι πιο πάνω επίσημοι, συγκέντρωναν τα «πυρά» τους και σε ορισμένες περιπτώσεις, από ακραίους και τις κλωτσιές τους.

Σήμερα όμως παρέλασαν μπροστά τους και μάλιστα, δέχθηκαν και το χειροκρότημα τους, σαν το προηγούμενο διάστημα να μην υπήρξε ποτέ. Ο κόσμος που βρέθηκε στο πεζοδρόμιο της Μεγάλου Αλεξάνδρου, με την σειρά του απόλαυσε το 3ωρο σχεδόν θέαμα, και ήσυχα κατευθύνθηκε στα καφέ της Αριστοτέλους και στις ταβέρνες της Καλαμαριάς στην Αρετσού.

Συγκλονιστικός λόγος πανηγυρικός στήν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ – Χωροῦδα, 28η Ὀκτωβρίου 2018.

 Φώτιος Μιχαήλ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΟΧΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940,
ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ, ΣΗΜΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, ΣΤΗΝ ΧΩΡΟΥΔΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

Σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε,

ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὑπῆρξε μιά μοναδική ἱστορική στιγμή ὅχι μονάχα γιά ἐμᾶς τούς Ἔλληνες, ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα!

Τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ, τό ἔβαλαν οἱ παπποῦδες μας βαθειά μέσα στίς καρδιές τους καί τό μετέτρεψαν πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἠπείρου σέ Νίκη!

Τό πῆραν τά χείλη τῆς Βέμπο καί τό ἔκαναν τραγούδι.

Ἀντήχησε ὡς κρότος δυνατός ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Πατρίδας μας καί ἀναδείχθηκε σέ Σύμβολο τῆς ἀντίστασης καί τῆς Ἐλευθερίας.

Τό ἀφουγκράστηκαν οἱ ψοφοδεεῖς καί τάχα ἰσχυροί Εὐρωπαῖοι καί νόμισαν πώς ὀνειρεύονται! Πῶς εἶναι δυνατόν, ἀναρωτήθηκαν, ἕνας τόσο μικρός λαός νά τά βάλει μέ μιά ὑπερδύναμη;

«Γράμμα από το μέτωπο» 30 Οκτωβρίου 1940

Αγαπημένη μου, μεσ’ το Καλπάκι σ’ ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες
βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες
είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω
κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω.

Αχ, τι να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά,
γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά… Είμαι καλά…