Πως οι πολιτικοί διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας

.

Το ξεπούλημα της Τραινοσέ

της Μαρίας Χωριανοπούλου

Είναι αισθητό πλέον στους πολίτες αυτής της χώρας ότι το κράτος και η πολιτεία δεν λειτουργεί υπέρ τους.

Οι πολίτες είναι απλώς θεατές των δρωμένων μίας καλοστημένης παράστασης των ολιγαρχών πολιτικών που βάφτισαν τον θίασό τους, … δημοκρατία.

Το κράτος με την έννοια της δικαιοσύνης, της συνταγματικής νομιμότητας, της τήρησης των νόμων, της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών έχει καταλυθεί προ πολλού. Δεν είναι μόνο ο Σύριζα που ήρθε να κυβερνήσει με όρους παρεούλας και καφενείου. Και όλοι οι προηγούμενοι κυβέρνησαν με πρόταγμα το ίδιον όφελος και παρέβλεψαν εγκληματικά το δημόσιο συμφέρον.

Πριν λίγες ημέρες πουλήθηκε η Τραινοσέ έναντι 45 εκατ. ευρώ; Όσο δηλαδή στοιχίζει μία μεταχειρισμένη θαλαμηγός, από αυτές που κάνουν το καλοκαίρι βόλτες στο Αιγαίο. Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, με τις ευλογίες του Καμμένου –του οποίου οι ευθύνες είναι τεράστιες- ξεπούλησαν όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Οι της ΝΔ κατηγορούσαν το γεγονός, όχι γιατί πουλήθηκε, αλλά γιατί πουλήθηκε τόσο λίγο ενώ αυτοί θα έπαιρναν 300 εκατ. !!!

Συμπέρασμα: Κανείς από αυτούς δεν θέλει και δεν επιδιώκει να βλέπει οραματικά το μέλλον γι’ αυτή τη χώρα, για το ελληνικό έθνος. Το μόνο που σκέφτονται: ας πάρουμε τώρα 45 (ή 300 για τους άλλους) εκατομμυριάκια, ας κοιμίσουμε τους ιθαγενείς ότι προσπαθήσουμε να μπαλώσουμε το χρέος, ας δώσουμε συντάξεις για μερικούς μήνες ακόμη, ίσα ίσα για να κρατήσουμε τη νομή της εξουσίας.

Αν είχαμε έναν αληθινό ηγέτη και όχι puppets σαν αυτά που μας κυβερνούν, αν είχαμε πραγματικούς πατέρες του έθνους και όχι εκτελεστές των εντολών του ιερατείου των Βρυξελλών και του ΔΝΤ, θα έκαναν την απλή σκέψη.

Πόσα χρήματα θα κέρδιζε το κράτος αν κρατούσε την Τραινοσέ και αν την αναδιοργάνωνε; Αν σταματούσε η ρεμούλα, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, ο διορισμός των ημετέρων και η κυριαρχία των εργατοπατέρων; Με αυτές τις προϋποθέσεις η Τραινοσέ θα θριάμβευε. Επιπλέον θα είχαμε στην κατοχή μας το σιδηροδρομικό δίκτυο για το οποίο οι πρόγονοί μας και οι γονείς μας πλήρωσαν φόρους επί φόρων γαι να στηθεί και να οργανωθεί.

Θα είχαμε στην κατοχή μας μία από τις σημαντικότερες εθνικές υποδομές, το κράτος θα κέρδιζε ετησίως πολλά χρήματα και συγχρόνως σε καιρό έκτακτης ανάγκης ή πολέμου θα κατείχαμε, ως κράτος, τις βασικές δομές λειτουργίας της χώρας.

Τώρα τι θα κάνουμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης; Θα ζητήσουμε άδεια χρήσης του σιδηροδρομικού δικτύου μας από τους Ιταλούς ή τέλος πάντων από το fund που αγόρασε την Τραινοσέ ;

Το ίδιο ακριβώς συνέβη με το ξεπούλημα των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, το οποίο σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου, αριστεροί και δεξιοί, το βάφτισε “επένδυση”.

Ποιος τα σκέφτηκε αυτά από τους πολιτικούς ; Κανείς βέβαια. Μα γιατί να τα σκεφτούν, αφού αυτοί συμμετείχαν στο φαγοπότι και την καταλήστευση του δημοσίου πλούτου, αυτοί διόριζαν αφειδώς εκμαυλίζοντας τους Έλληνες, αυτοί ανέθρεψαν και προστάτευσαν τους εργατοπατέρες. Ακόμη και τώρα είναι συνομιλητές τους, ακόμη και τώρα οι αρχηγοί των κομμάτων τούς συναντούν στα πολιτικά τους γραφεία για να ζητήσουν την στήριξή τους, συναλλασσόμενοι μαζί τους.

Και οι Έλληνες επιχειρηματίες που είναι; Κανείς δεν προθυμοποιήθηκε να αγοράσει την Τραινοσε ώστε να μην πέσει σε ξένα χέρια ; Δεν υπάρχει πια σε κανέναν η διάθεση της Ευεργεσίας προς το ελληνικό έθνος και η διασφάλιση της υστεροφημίας τους ; Έχουν κρυφτεί πίσω από την ασφάλεια των off shore εταιρειών ;

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι πολιτικοί τούς κατέστρεψαν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεκίνησε την στυγερή επίθεση εναντίον των Ελλήνων επιχειρηματιών μέσω των εργατοπατέρων που έγιναν κράτος εν κράτει μέσα στις ξένες περιουσίες. Άνθρωποι καταστράφηκαν, περιουσίες χάθηκαν, ο παραγωγικός ιστός της χώρας διαλύθηκε κυριολεκτικά. Οι υπόλοιποι που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν τι έκαναν… Παρακολούθησαν το έργο και όταν χρειαζόταν το συνέχιζαν, βάλοντας το φαυλοκρατικό λιθαράκι τους.

Οι Έλληνες επιχειρηματίες ήταν για το πολιτικό σύστημα η αφθόνως ρέουσα πηγή του μαύρου χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο οι επιχειρηματίες προσπαθούσαν να αποκτήσουν την εύνοιά τους και να πετύχουν έστω την μη διάλυση της επιχείρησής τους. Ικανοποιούσαν κάθε αδηφάγο επιθυμία τους μέχρι που στο τέλος, αηδιασμένοι, έκλειναν κάθε παραγωγική μονάδα στο ελληνικό έδαφος και μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό.

Αυτή είναι η τραγική ιστορία αυτής της χώρας. Αυτή είναι η ταμπέλα της καταραμένης μεταπολίτευσης. Ασυδοσία, κατάλυση της έννομης τάξης, κομματοκρατία και φαυλοκρατία. Μία Ελλάδα που δεν παράγει τίποτα, που ζει στα καφενεία, στα μπαρ και στα σουβλατζίδικα, μία Ελλάδα που οι πνευματικοί και θρησκευτικοί της ηγέτες κρατούν τα στόματά τους ερμητικά κλειστά –γιατί άραγε ;- μία Ελλάδα που κάθε μέρα χάνει την εθνική της περιουσία και επομένως της εθνική της κυριαρχία.

Μόνη λύση: Η καταδίκη του φαύλου πολιτικού συστήματος. Kάποτε πρέπει να αντιληφθούμε την δύναμή μας, κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι μας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ όσο νομίζουμε.

Να τους γυρίσουμε την πλάτη, να ενημερωθούμε, να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να αφήσουμε την καλοπέρασή μας, να αντιδράσουμε… Ως πότε πια ;

Πηγή: iThesis

.