Την 13η Ιανουαρίου του 1822, η Ελληνική Σημαία έγινε το Σύμβολο του Γένους

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Την 13η Ιανουαρίου του 1822 λαμβάνει χώρα η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» που προέκυψε από αυτή, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ’ και ρε’ υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.

Τα χρώματα της επιλέχτηκαν για να θυμίζουν το μπλε του Αιγαίου και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων του.

Ακόμα και οι γραμμές της σχεδιασμένες 9 σε αριθμό όσες ακριβώς και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης «Ελευθερία ή Θάνατος» ενώ ο περήφανος λευκός Σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθοδοξία καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του Ελληνικού Κράτους.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ( τέλος 7ου αι. π.Χ. και εξής) τα σημεία ή επισήματα στις ασπίδες τους και στην πρώρα των πλοίων, για να αναγνωρίζονται εύκολα μεταξύ τους οι στρατιώτες των μονάδων (Λ=Λακεδαιμόνιοι, Σ=Σικυώνιοι, παραστάσεις θεών ή συμβόλων τους, ζώων, μυθικών όντων κλπ). Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε στο στράτευμα του σημαίες πορφυρού (=κόκκινου) υφάσματος, που ονομάζονταν φοινικίδες και τοποθετούνταν στην κορυφή των σαρισ(σ)ών (=επιμήκων δοράτων).

15 Αυγούστου 1940, ώρα 08.25 : «Ο τορπιλισμός της «ΕΛΛΗΣ» στην Τήνο»

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

15 Αυγούστου 1940 ώρα 08.23. Οι Έλληνες απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας γιόρταζαν τη χάρη της Παναγιάς. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Στο ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναυτική σημασία του γεωγραφικού χώρου και στόλου της Ελλάδας δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα που εμφάνιζε το καλοκαίρι του 1914. Το γεγονός αυτό που, εν πολλοίς, απέρρεε από την προτεραιότητα που απέδιδε η Μεγάλη Βρετανία στην προάσπιση των αυτοκρατορικών της συμφερόντων στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, τη ναυτική ρώμη του Γαλλικού Ναυτικού στη Μεσόγειο και την αρχική ουδετερότητα της Ιταλίας, γέννησε ίσως σε κάποιους την ελπίδα ότι η χώρα μας δεν θα χρειαζόταν να αναμειχθεί στον νέο αυτόν Αρμαγεδδώνα.

Από τον Πλάτωνα στο ΝΑΤΟ. Υπάρχει πράγματι Δυτικός Πολιτισμός;

.

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

PadraigMcGrath , FortRuss

[Ο τέως επικεφαλής των Οικονομολόγων του συγκροτήματος Ντώυτσε Μπανκ, Τόμας Μάγιερ, σε άρθρο του, που μας έστειλε ένας φίλος, αναγγέλλει μαύρες  μέρες για την ελληνικήν οικονομία, οικτίρει τον κ. Τσίπρα, που γιόρταζε τον Αύγουστο μαζί με τους Ευρωκράτες το «τέλος του οκταετούς προγράμματος προσαρμογής», του θυμίζει τα λόγια του βασιλιά Πύρρου, μετά την «πύρρεια νίκη» κατά των Ρωμαίων, προβλέπει ότι η ισχνή ανάπτυξη του 2017-18 θα εκπνεύσει στην επερχόμενη ευρωπαϊκή ύφεση, ότι ξένες επενδύσεις δεν έρχονται, ότι η χώρα παραμένει δέσμια της κρίσης και ότι «το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο όσο και λυπηρό:  Όσο η Ελλάδα μένει έγκλειστη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση (Ευρώ), το οικονομικό μέλλον της είναι σκοτεινό.»

Το άρθρο πλαισιώνεται από γραφήματα και πειστικούς πίνακες. Καθώς όμως ο εντιμότατος κ. Τόμας Μάγιερ δεν αποκαλύπτει κάτι το νέο στον γράφοντα και στους νοήμονες κατοίκους αυτή της χώρας, πιο πρόσφορο  ανάγνωσμα κρίθηκε -για την εντυπωσιακή επιμορφωτική εικονοκλαστική προσφορά του, αλλά και για το μοναδικό θέαμα που προσφέρει, με την αμείλικτη κατεδάφιση του καταπιεστικού Φανταστικού Μνημείου του «Δυτικού Πολιτισμού»- η  κατωτέρω απολαυστική περιήγηση στο παρελθόν, στην πραγματική ιστορία, γεωγραφία και ταυτότητα του πολιτισμού, που αυθαίρετα, αναδρομικά και ψευδώνυμα επεκράτησε ως «Δυτικός».

Η θεατρική φάρσα Δημοκρατίας στην Δύση

.

και ο Κυρίαρχος  στο Παρασκήνιο Ολοκληρωτισμός

Του Rainer Mausfeld, Ζero Hedge

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

[Γραμμένο με το νυστέρι πεπειραμένου οξυδερκούς χειρούργου, αν και από καθηγητή άλλης ειδικότητας, το σπάνιας κοινωνικής σημασίας κατωτέρω άρθρο, η μυστική διεθνής σπείρα με το ψευδώνυμο «Ακεραιότητα» και άλλες ανάλογες μυστικές υπηρεσίες, δεν θα μπορέσουν -όσο και αν λαχταρούν- να το στιγματίσουν ως FakeStory, ψευδή είδηση, φτιαχτή από τους καταχθόνιους εχθρούς στον Βορρά.

Ο συντάκτης του είναι καθηγητής Emeritus της Ψυχολογίας στο γερμανικό πανεπιστήμιο του Κιέλου και προβαίνει με αυτό σε μιαν εξονυχιστική ανατομική ανάλυση των πολιτικών μηχανισμών και των ψυχοτεχνικών μεθόδων παραγωγής του νεωτερικού ανθρωπίνου τύπου, τελείως στερημένου δυνατότητας επιλογής αλλά και προσωπικής κρίσης και βούλησης για  δημοκρατία και ελευθερία, του οποίου ο κοινωνικός βίος  απορροφάται πλήρως από τον ρόλο του πολιτικά αδιάφορου καταναλωτή.

Τα αποτελέσματα, αυτής της μακράς και πεισματικής αναμορφωτικής διαδικασίας,  τα υφιστάμεθα και τα βλέπουμε καθημερινά, οι ευτυχείς πολίτες της Δυτικής «δημοκρατίας», αλλά μόνον ως υποκείμενα, θεατές ή ανύποπτοι κομπάρσοι, αυτού του μακάβριου θεάτρου.

Τάσσος Παπαδόπουλος: «Ο Εθνάρχης του «ΟΧΙ»

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης που έχει να θυμάται ο Ελληνισμός. Κόντρα σε όλους και κυρίως στους μεγάλους του κόσμου είπε σταθερά το ΟΧΙ του στη «λύση» Ανάν. Πολεμήθηκε, απειλήθηκε, συκοφαντήθηκε. Δεν κάμφθηκε ποτέ. «Έφυγε» σαν σήμερα  (12 Δεκεμβρίου) το 2008. Πολύ νωρίς όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τον Ελληνισμό. 

Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη, ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ….

Η δράση του ξεκινά από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του ’55-59 για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ένας αγώνας που τελικά κατέληξε σε ανεξάρτητο κράτος, στην εισβολή του ’74 και εν συνεχεία, διά του Σχεδίου Ανάν, σε μια προσπάθεια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίησης της διχοτόμησης….
 
Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και από τη θέση του αυτή εισήγαγε για πρώτη φορά και εφάρμοσε πλήρες σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων. Μετά την έναρξη των δικοινοτικών ταραχών το 1963, ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετείχε στη διάσκεψη του Λονδίνου για το μέλλον της Κύπρου.

Πατέντα αψόγων δημοκρατικών διαδικασιών

.

Διδάχτηκε  -υπό αδιάβλητη εποπτεία- σε γειτονική βαλκανική χώρα

(Αναμένεται η εφαρμογή της στην ελληνική λαϊκή αντιπροσωπεία)

Αlexandar Pavic, Strategic Culture

[Το συναρπαστικό στοιχείο του προκείμενου άρθρου βρίσκεται στο αφήγημα, από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ (με συμπληρώματα του Σέρβου συντάκτη) της όλης – με άγνωστες σπαρταριστές λεπτομέρειες- παράστασης τσίρκου, στην τραγελαφική διαδικασία υιοθέτησης της Συμφωνίας των Πρεσπών «από τον Λαό των Σκοπίων», σε εφαρμογή της υπαγορευμένης συνταγής δημοκρατικών διαδικασιών, που χαιρετίστηκε στην συνέχεια με ενθουσιασμό από τους αναμένοντες υποψηφίους συμμάχους της χώρας.

Τον συναρπαστικό χαρακτήρα του αφηγήματος (που επιβεβαιώνεται σε μήνυμα του κ. Πάνου Καμμένου) ενισχύει η προσδοκία αναπαράστασης του θεάματος στην ελλαδική πρωτεύουσα -άνευ απροόπτου.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Η σχιζοφρένεια της παγκοσμιοποίησης

.

του Ανδρέα Ε. Γεωργιάδη

Η παγκοσμιοποίηση εμφανίστηκε δήθεν με αγγελικό πρόσωπο, όπου όλα τα κράτη θα έπρεπε να γίνουν μια οικογένεια, με κοινή κυβέρνηση, κοινούς όρους, κοινούς σκοπούς.

Υποτίθεται ότι πρωταρχικός σκοπός ήταν η ευημερία όλων των λαών της γης, όπου οι πόλεμοι για τα σύνορα θα καταργούνταν, οι διαμάχες μεταξύ θρησκειών θα σταματούσαν, θα υπήρχε μόνο μία κυβέρνηση, μόνο μία θρησκεία που θα την καθόριζαν οι γκλομπαλιστές, τα έθνη θα έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν, οι λαοί θα έπρεπε να αναμειγνύονται ώστε να παύσουν να αναφέρονται και να διδάσκονται από την ιστορία τους, να παύσουν να είναι υπερήφανοι για τους προγόνους τους και την καταγωγή τους. Οι λαοί δεν θα έπρεπε να έχουν πατρίδα και ιστορία.

Η προετοιμασία αυτή περιλάμβανε την κατακραυγή και την κατάκριση των εθνικιστικών φωνών και συμβόλων, οι εθνικές σημαίες θα έπρεπε να χάσουν το συμβολισμό τους και να αποδυναμωθούν, να καταπατηθούν και ακόμα καλύτερα, να καούν από τους δήθεν αναρχικούς, χωρίς καμία αντίδραση από τις κυβερνήσεις (ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατά την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου στέκονταν με ανοιγμένα πόδια και τα χέρια σταυρωμένα επιδεικτικά μπροστά στα αχαμνά του).

Μήπως έτρεμαν οι Σαουδάραβες και η ΣΙΑ για αποκάλυψη Κασόγκι για την «τρομοκρατική επίθεση» στους Πύργους της Νέας Υόρκης;

.

Finian Cunningham, Zero Hedge

[Στο πιο κάτω άρθρο του, ο παλαιός – και δοκιμασμένος σε εγκυρότατες άλλοτε εφημερίδες του «Ηνωμένου Βασιλείου»-  Ιρλανδός Δημοσιογράφος, προβάλλει μιαν μην αναφερόμενη αλλού πτυχή του σκοτεινού μυστηρίου της εξαφάνισης του Σαουδάραβα σχολιογράφου της Ουάσιγκτον Ποστ, στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης. 

Πρόκειται για μιαν πτυχή που άπτεται ενός άλλου ιστορικού σκοτεινού μυστηρίου, της πτώσης τριών πύργων πολλών δεκάδων ορόφων στην Νέα Υόρκη από την σύγκρουση αεροπλάνων, που κατά τις μελέτες εκατοντάδων Αμερικανών επιστημόνων και κάποιες μαρτυρίες πυροσβεστών δεν ήταν η πραγματική αιτία κατάρρευσής τους και θανάτου 3.000 αθώων Αμερικανών πολιτών, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η μακάβρια υπόθεση του αγνοουμένου δημοσιογράφου  Τζαμάλ Κασόγκι εγείρει το ερώτημα: Μήπως οι ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας  τον φοβόντουσαν μην αποκαλύψει πολύ επιζήμιες πληροφορίες για τις απόκρυφες  δοσοληψίες τους; Ειδικώτερα για την πιθανή εμπλοκή τους στην τρομοκρατική επίθεση της 11 Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη;

Παύλος Μελάς: Ο Ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα (13 Οκτωβρίου 1904)

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Ήταν 13 Οκτωβρίου του 1904, όταν ο Παύλος Μελάς έλληνας αξιωματικός του πυροβολικού, πέφτει στο πεδίο της μάχης και στην ουσία ξεκινά τον μακεδονικό αγώνα συνταράσοντας ως ένα βότσαλο στη λίμνη που είχε βαλτώσει, την Ελληνική κοινωνία η οποία έπειτα απο τον ατυχή πόλεμο του 1897, προσπαθούσε να επουλώσει την πληγές της και να επιβιώσει όπως αυτό ήταν δυνατόν, μία κοινωνία η οποία έψαχνε κοινούς στόχους και οράματα τα οποία και θα την οδηγούσαν έξω απο το πρόσφατο εθνικό της αδιέξοδο.

Ο Παύλος Μελάς ουδέποτε συμβιβάστηκε με την ιδέα της ανοδικής στρατιωτικής καριέρας και των κοινωνικών δημοσίων σχέσεων των σαλονιών της Αστικής ελιτίστικης Αθήνας, αλλά «ακουσίως και εθελουσίως», «ελευθέρως και αγογγύστως», επέλεξε όντως ως «εθελόθυτος αμνός» και «εθελόθυτον θύμα» τη ζωή του Μακεδονομάχου, η οποία τον οδήγησε στον «εν τιμή θάνατον» υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπέρ βωμών και εστιών.

Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά – Ιωαννίδη (1898-1996).

Το «Δόγμα του Σοκ» και η εφαρμογή του στην Ελλάδα

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Η σαλαμοποίηση και ταυτόχρονα φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας, με την εφαρμογή του δόγματος του σοκ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και γίνεται φανερό κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, φτάνοντας σε ένα λυπηρό αποκορύφωμα στις μέρες που διανύουμε και στην έναρξη του τρίτου μνημονίου. Ένα μνημόνιο με όρους ιδιαιτέρως επαχθείς που είναι σχεδόν πασιφανές ότι η χώρα δε θα μπορεί να το αντέξει.

Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες».Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι… να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.

Στον Μίλτον Φρίντμαν αποδίδεται η θεωρία του δόγματος του σοκ ή θεραπείας σοκ. Όπως ο ίδιος ισχυρίζεται η “επιτυχία” της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές για τα αποτελέσματα της κρίσης ή της καταστροφής κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς σε επαναλαμβανόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι κάτι άλλο χειρότερο έρχεται.

Μήπως η Ρωσία απόκαμε με την Δύση;

.

Patrick J. Buchanan 

[Το πιο κάτω άρθρο εγκυρότατου Αμερικανού δημοσιολόγου είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο και από ελληνικής σκοπιάς, για δύο λόγους:

 Πρώτον επειδή καταγράφει διεξοδικά τις εστίες ανάφλεξης που προωθεί η Ουάσιγκτον στον ακήρυκτο πόλεμο που διεξάγει -με ποικίλα μέσα και κατά προτίμηση μέσω τρίτων- κυρίως κατά της Ρωσίας, ορισμένες από τις οποίες εστίες προσεγγίζουν απειλητικά την Ελλάδα.

Και δεύτερον για τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα της αναφοράς του στο Μακεδονικό –ενδεικτικής της διάβρωσης και της διαστροφής της ιστορικής πραγματικότητας που έχει επιτύχει η πολύχρονη σκοπιανή προπαγάνδα (προφανώς ακαταπολέμητη από ελλαδικά κομματικά Γραφεία Τύπου και ομογένεια στις ΗΠΑ) -ακόμη και σε υψηλής πνευματικής στάθμης Αμερικανούς.  

Ο Πάτρικ Μπιουκάναν, σύμβουλος και λογογράφος των προέδρων Νίξον και Ρέιγκαν και υποψήφιος για τη Προεδρία ο ίδιος προ ετών, προκύπτει καλός γνώστης της ρωσικής ιστορίας, αλλά να έχει ξεχάσει την ελληνική. Και ο αναγνώστης του άρθρου θα έχει τώρα μιαν αυθεντική επιβεβαίωση ότι – πέραν των όσων έχουν ήδη γραφεί- οι εξοχώτατοι κύριοι Κοτζιάς και Τσίπρας αναγνώρισαν, με τις υπογραφές τους, τον κ. Ζάεφ και τους «Μακεδόνες» συμπατριώτες του ως ΤΟΥΣ γνησίους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με όλα τα συνεπαγόμενα κληρονομικά δικαιώματα…]

Νατοϊκό αεροδρόμιο προς μεγάλη Αλβανία;

.

PETER KORZUN | Strategic Culture|

[Προϊόν επίπονης και σχολαστικής μελέτης, το πιο κάτω άρθρο σοβαρού στρατηγικού αναλυτή είναι κυριολεκτικά αποκαλυπτικό των όσων αινιγματικών συντελούνται στον άμεσο γειτονικό μας περίγυρο και όσων πυρετωδώς ετοιμάζονται (ή και βυσσοδομούνται) -όλων καθόλου χαρμόσυνων για την χώρα μας. Ο αρθρογράφος παραπέμπει σε εκθέσεις, ανακοινώσεις και εισηγήσεις κρατικών και Ατλαντικών συμμαχικών φορέων και συμβουλευτικών οργανισμών που προανήγγειλαν την σημερινή επιχείρηση συμμόρφωσης της περιοχής σε μιαν αρχιτεκτονική συμπαγούς στρατοπέδου. Τα στοιχεία που επικαλείται ήσαν βέβαια προσιτά και διαθέσιμα στις υπηρεσίες υπουργείων των Εξωτερικών, προς μελέτην και χάραξιν γραμμής πορείας. Αυτά ασφαλώς ισχύουν για χώρες σοβαρές, με κυβερνήσεις, υπουργούς και υπηρεσίες υπό κυρίαρχη την φροντίδα προστασίας της χώρας, των συμφερόντων της και του λαού που υπηρετούν.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Το ΝΑΤΟ πιστεύει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια περιοχή στρατηγικής σπουδαιότητας. Η Διάσκεψη Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις 11 και 12 Ιουλίου εξέφρασε ειδική υποστήριξη για τις ατλαντικές φιλοδοξίες των βαλκανικών χωρών. Η Μακεδονία προσκλήθηκε επίσημα να ενταχτεί στην συμμαχία.

Σολωμός Σολωμού: Ήταν τρελός …και Ήρωας (14 Αυγούστου 1996)

Νάσσος Καλογερόπουλος

14η Αυγούστου και οι μνήμες ξυπνάνε για τον σύγχρονο ήρωα, έμβλημα των αγώνων για την ελευθερία, τον άνθρωπο που ύφανε το όνομά του και το εξίσωσε με τον υπέρ πάντων αγώνα, τον αγώνα κατά του κατακτητή, τον αγώνα για την ελευθερία. Και δεν είναι άλλος από τον Σολωμό Σολωμού τον άνθρωπο που με την αυτοθυσία του, συγκλόνισε το παγκόσμιο στερέωμα μπαίνοντας στο πάνθεον των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για την πατρίδα τους, για ένα ανώτερο ιδανικό, για τις αξίες τους.

Ο τίτλος παρμένος από το ομώνυμο τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για εκείνον, περιγράφοντας με ενάργεια όσα έγιναν τότε. Μνήμες οι οποίες ακόμα μας δημιουργούν ρίγη συγκίνησης, περηφάνιας και αποτελούν φωτεινό φάρο για παρόμοιους αγώνες στο διηνεκές. 

Ποιοι κατηγορούν Τραμπ και Πούτιν για την Δυτική κατάρρευση

.

Finian Cunningham, Strategic Culture, Zero Hedge       

[Η κατωτέρω διεξοδική ανάλυση των λόγων που κινούν τον μαινόμενο παροξυσμό υστερίας του πολιτικού κατεστημένου και των εξαρτημένων ΜΜΕ, στις ΗΠΑ και σε χώρες της στενής επιρροής τους, εναντίον των προέδρων Πούτιν και Τραμπ, ιδιαίτερα μετά την συνάντηση του Ελσίνκι, και των αιτίων υπαρξιακής κρίσης του συστήματος, η οποία προκαλεί αυτήν την υστερία, δεν έχει γραφτεί από Ρώσο σχολιαστή η Δυτικό αναρχικό και εχθρό του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Finian Cunningham, που για σχεδόν 20 χρόνια διακρίθηκε ως συντάκτης και αρθρογράφος σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες, όπως The Mirror, Irish Times και Independent και που άρθρα του για τις διεθνείς εξελίξεις δημοσιεύονται σήμερα σε διάφορες γλώσσες, από όργανα ενημέρωσης διαφόρων χωρών, φέρει όνομα και επίθετο που απαντάται συχνά στην ιστορία της βρετανικής αυτοκρατορίας, από την εποχή της πειρατείας έως των Λόρδων του Ναυαρχείου. Μπορεί επομένως να διαβαστεί χωρίς ανησυχία για την έλλειψη αντικειμενικότητας.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

O Αμερικανός τέως πρόεδρος Ομπάμα ήταν προ ημερών στην Νότιο Αφρική για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την γέννηση του Νέλσον Μαντέλα. Σε λόγο που εξεφώνησε, προειδοποιούσε για τον αυξανόμενο αυταρχισμό μεταξύ των εθνών και την «άνοδο της πολιτικής της πυγμής».