.
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος
«Ποτέ δέν εἶναι ἀργά», ἐπαναλάμβανε συχνά. Ἡ φράση αὐτή ἔγινε τό σύμβολό της, ὁ κανόνας τῆς ζωῆς της. Τή φιλοτέχνησε μάλιστα σέ ἡμερολόγια, πού ζωγράφισε ἡ ἴδια καί τά ἀπέστειλε σέ φίλους της ὡς ἀναμνηστικό, λίγο πρίν ἀναχωρήσει γιά τή γειτονιά τῶν ἀγγέλων. Κι ἀπό κάτω: «Ἄννα Μελᾶ-Παπαδοπούλου, ἡ Μάνα»…
Ἡ μάνα τίνος; Ἡ μάνα τοῦ στρατιώτη, τοῦ φτωχοῦ, τοῦ ἀρρώστου, τοῦ ὀρφανοῦ, ἡ μάνα ὅλου τοῦ κόσμου. Τέτοια στάθηκε ἡ Ἄννα Μελᾶ-Παπαδοπούλου, ἀδελφή τοῦ μακεδονομάχου Παύλου Μελᾶ, πρότυπο καί κορύφωση τῆς φιλαλληλίας, πού ’φτασε ὥς τήν αὐταπάρνηση καί τήν αὐτοθυσία.
Τέταρτο ἀπό τά ἑφτά παιδιά τοῦ Μιχαήλ Μελᾶ καί τῆς Ἑλένης Βουτσινᾶ γεννήθηκε στή Μασσαλία τό 1871. Ὁ φιλότεχνος πατέρας της τήν ἐνθάρρυνε νά ἀναπτύξει τό ταλέντο της στή ζωγραφική, ἐνῶ ἀπό τήν εὐσεβῆ μητέρα της ἔμαθε νά ὑπηρετεῖ τόν πάσχοντα συνάνθρωπο. Εἴκοσι ἐτῶν παντρεύεται τόν Ἀπόστολο Παπαδόπουλο καί ἐγκαθίσταται μαζί του στό τσιφλίκι τῆς οἰκογένειάς του, στίς Ροβιές Εὐβοίας.
Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἐγκατάστασής της στήν Εὔβοια συγκλονίζεται ἀπό τίς δυσκολίες τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑπαίθρου καί περνᾶ στή δράση. Πολύ συχνά, μάλιστα, διέθετε τά χρήματα τοῦ συζύγου της, γιά νά τούς ἐνισχύσει οἰκονομικά. Στίς Ροβιές ἔφερε δάσκαλο, τόν ὁποῖο πλήρωνε ἐκείνη, νά διδάσκει τά παιδιά τοῦ χωριοῦ. Καί στή Λίμνη Εὐβοίας ἔχτισε σχολεῖο.