Θεσσαλός ἤ Μικρασιάτης ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος;

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Κάθε χρόνo στίς δέκα (10) Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους1 ἤ Χαραλάμπου. Καί κάθε φορά ὅσοι διαβάζομε τόν βίο του στά συναξάρια ἤ σέ ἄλλες πηγές μένομε μετέωροι καί ἐπιφυλακτικοί ὡς πρός τόν τόπο καταγωγῆς του, διότι αὐτός δέν ὁρίζεται μέ ἀκρίβεια, διεκδικεῖται δέ ἀπό περισσότερες τῆς μιᾶς πόλεις ἤ περιοχές. Διατυπώθηκαν κάποια ἐπιχειρήματα σέ ἁγιολογικά συγγράμματα καί ἄρθρα, τά ὁποῖα ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι πειστικά, ἄλλα στοιχεῖα ὅμως γιά τόν ἐρευνητικό καί προσεκτικό ἀναγνώστη ὁδηγοῦν πρός ἄλλη κατεύθυνση. Ἐμεῖς στό παρόν μικρό ἄρθρο δέν πρόκειται νά προβοῦμε σέ ἐνδελεχῆ καί λεπτομερῆ ἁγιολογική ἔρευνα γιά τό θέμα. Ἁπλῶς θά παρουσιάσουμε τήν δική μας τοποθέτηση ἐπί τοῦ θέματος, ἐπί τῇ βάσει κάποιων στοιχείων, τά ὁποῖα δέν ἐγνώριζαν ἴσως ἤ δέν ἐπρόσεξαν ἄλλοι στίς τοποθετήσεις τους, ἐνισχύοντας τήν γνώμη ὅτι ἡ Μαγνησία πού φέρεται ὡς γενέτειρα πόλη τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπου δέν εἶναι ἡ Θεσσαλική Μαγνησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά μία ἀπό τίς δύο Μαγνησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καί συγκεκριμένα ἡ «πρός Μαιάνδρῳ», ἡ μεταξύ Ἐφέσου καί Τράλλεων Μαγνησία, στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Μαιάνδρου, ἀπέναντι ἀπό τήν Σάμο. Ἡ ἄλλη μικρασιασιατική Μαγνησία εἶναι ἡ «πρός Σιπύλῳ», βορείως τῆς Σμύρνης, στούς πρόποδες τοῦ ὄρους Σίπυλον.

Διάδοχος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ο πατριάρχης Βαρθολομαίος;

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ἑορτάζουν τούς Ἁγίους ὑποκριτικά

Πολλές φορές ἔχομε ἐπισημάνει ὅτι ἡ κακή τριάς τῶν πατριαρχῶν Μελετίου Μεταξάκη, Ἀθηναγόρα τοῦ Α´ καί Βαρθολομαίου, τοῦ νῦν ἀκλεῶς πατριαρχοῦντος, ἔχουν ἐκτρέψει τήν πορεία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν ὀρθόδοξο δρόμο τῶν Ἁγίων Πατέρων στήν σκολιά καί διεστραμμένη ὁδό τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς συναπτόμενης μέ αὐτόν ἐκκοσμίκευσης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου.

Παρά ταῦτα γιά νά μή φανερωθεῖ ἡ καταστροφική αὐτή πορεία, ἔργο τοῦ Διαβόλου, περίτεχνα μέ ἐντυπωσιακή διγλωσσία καί διψυχία, ἐμφανίζονται ὡς ἀκόλουθοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς διάδοχοί των ὄχι μόνον στούς θρόνους ἀλλά καί στούς τρόπους. Γνωρίζουν καλά ἀπό τίς θεολογικές τους σπουδές ὅτι ἡ ἀποστολική διαδοχή διακόπτεται, ὅταν δέν ὑπάρχει διαδοχή στήν ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία, ὅταν ἀποδέχονται αἱρετικές καί ἀντιπατερικές διδασκαλίες, γι᾽ αὐτό καί προσπαθοῦν στούς ἁπλοϊκούς πιστούς νά ἐμφανίζονται ὡς συνεχιστές καί διάδοχοι τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὅταν τό ἑορτολόγιο ἐπιβάλλει τήν τιμή καί τήν ἐξύμνησή τους.

2. Διωγμένος ἀπό ἀνάξιους πατριάρχες καί ἐπισκόπους

ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΕΙ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ;

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Φορτωμένο μέ σοβαρά προβλήματα, ἐθνικά καί ἐκκλησιαστικά, μπῆκε τό ἔτος 2019 καί μάλιστα ἀπό τά πρῶτα του βήματα. Οἱ ἐξελίξεις εἶναι ταχύτατες πρός ἀρνητική καί ἐπιβλαβῆ κατεύθυνση, διότι οἱ σχεδιάζοντες νά ἀποδυναμώσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, ὡς ἰσχυρό της βραχίονα, θέλουν νά προλάβουν τίς ὀργανωμένες ἀντιδράσεις. Ἤδη πανηγυρίζουν, διότι νομίζουν, αὐταπατώμενοι, ὅτι μέ τήν ἀπόδοση ψευτοαυτοκεφαλίας στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, συνεργοῦντος, δυστυχῶς καί ἐπιβλαβῶς, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐπιτυγχάνουν δύο στόχους: Σέ πολιτικό ἐπίπεδο νά δείξουν ὅτι ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν εἶναι ἀδύνατη, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις στόν χῶρο ἐπιρροῆς της, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ Ἀμερική ἀπό μακριά μέ συμμάχους τήν Εὐρώπη, τό ΝΑΤΟ καί ἕνα λατινόφρονα, φραγκεμένο, δυτικόπληκτο οἰκουμενικό πατριάρχη ἐκλατινίζει καί δυτικοποιεῖ τόν ἀνατολικό ὀρθόδοξο χῶρο. Ὁ δεύτερος στόχος εἶναι νά ἐνσπείρουν διαιρέσεις καί σχίσματα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, ὥστε νά ἀποδυναμωθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία καί νά μή ἀποτελεῖ καταφύγιο ἐλπίδος καί σωτηρίας γιά τούς ἀπογοητευμένους λαούς τῆς Δύσεως ἀπό τήν ἠθική κατάπτωση καί ἐκκοσμίκευση τοῦ αὐταρχικοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ κατακερματισμένου Προτεσταντισμοῦ. Ποιός θά περίμενε ἀπό ἕνα «ὀρθόδοξο» πατριάρχη νά συνεργεῖ στήν ἐξασθένηση τῆς Ὀρθοδοξίας καί πρό παντός στήν παρεμπόδιση τῶν ἀνθρώπων νά ὁδηγηθοῦν δι᾽ αὐτῆς στήν θεογνωσία καί στήν σωτηρία;

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης: Πραξικοπηματική η χορήγηση αυτοκέφαλου στην Ουκρανία.

 Σε «πιέσεις εξωεκκλησιαστικών κύκλων» αποδίδει τη χορήγηση αυτοκεφαλίας στη λεγόμενη Ουκρανική Εκκλησία ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, μιλώντας στο Sputnik.

Χαρακτηρίζει την κίνηση «πραξικοπηματική, αντικανονική και διαιρετική» και τονίζει ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να τεθεί θέμα εθνοφυλετισμού, παρότι το φαινόμενο έχει καταδικαστεί σε Σύνοδο που μάλιστα πραγματοποιήθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ερωτηθείς για την υπογραφή και παράδοση του Τόμου αυτοκεφαλίας στο Κίεβο, αυτό το Σαββατοκύριακο, ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης εξηγεί ότι η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης τα κάνει αυτά «αντικανονικά, χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα».

Όπως λέει, ο ίδιος έχει γράψει βιβλίο («Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο») του οποίου υπότιτλος είναι «αντικανονική και διαιρετική εισπήδηση της Κωνσταντινούπολης».

«Και μόνο αυτό τα λέει όλα», επισημαίνει και εξηγεί ότι η Ουκρανία «υπάγεται στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Μόσχας από το βάπτισμα των Ρώσων, το 988 μ.Χ.».

π.Θεόδωρος Ζήσης, Ο Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης ως αγωνιστής της Ορθοδοξίας (2 βίντεο)

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ἀρμένιοι, Κόπτες, Συροϊακωβίτες καί Αἰθίοπες εἶναι αἱρετικοί

Τό «μή μεταίρειν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», καί τό «Ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι», δηλαδή τό νά μή μετακινοῦμε τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας καί τό νά ἀκολουθοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες, σταθερό καί ἀπαραβίαστο γνώρισμα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, ἄρχισε νά παραβιάζεται ἀπό τόν περασμένο αἰώνα τοῦ διαθρησκειακοῦ καί διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Συγκρητισμοῦ, καί ἡ παραβίαση αὐτή ἐξακολουθεῖ ἐντονώτερα κατά τόν παρόντα 21ο αἰώνα. Μεταξύ ἀλήθειας καί πλάνης, μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως, ὑπάρχουν σαφῆ ὅρια καί εὐδιάκριτα, πού τά ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεπνεύστως σέ Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, ἀλλά καί στά θεοφώτιστα συγγράμματά τους.

Ὁ Μονοφυσιτισμός τόν ὁποῖον ἀκολουθοῦν καί πρεσβεύουν οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Κόπτες, οἱ Συροϊακωβίτες καί οἱ Αἰθίοπες ἔχει καταδικασθῆ ἀπό τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο (451) ὡς Χριστολογική αἵρεση, ὅπως καί οἱ πρωτοστάτες αὐτῆς τῆς αἱρέσεως Διόσκορος καί Σεβῆρος, τούς ὁποίους ὅλοι οἱ ἀνωτέρω αἱρετικοί τιμοῦν ὡς ἁγίους, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τούς ἀναθεματίζουμε ὡς αἱρετικούς στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας», πού διαβάζεται ἤ πού πρέπει νά διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί μετά τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο τοῦ 451 οἱ ἑπόμενες σύνοδοι, ὅπως καί οἱ ἑπόμενοι μεγάλοι Ἅγιοι Πατέρες, Μάξιμος Ὁμολογητής, Ἰωάννης Δαμασκηνός, Μ. Φώτιος ἐπανέλαβαν τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Τί ἄλλο θέλαμε λοιπόν, τί ἄλλο χρειαζόμασταν, οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι ἀπό τό νά ἀκολουθοῦμε τούς θεοφώτιστους Ἁγίους Πατέρες καί νά μή γκρεμίζουμε τά σύνορα ἀνάμεσα στήν Ὀρθοδοξία καί στήν αἵρεση;

«ΤΟ ΤΡΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ…»

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Εἰσαγωγικά

Ἄν «τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ», κατὰ τὸ ἀρχαιοελληνικὸ λόγιο, πολὺ περισσότερο αὐτὸ ἰσχύει, ὅταν τὸ λάθος ἐπαναλαμβάνεται γιὰ τρίτη φορά. Τότε πρόκειται γιὰ μεγάλο, γιὰ ἀδικαιολόγητο κακὸ ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ρετσινιὰ τοῦ μὴ σοφοῦ, τοῦ ἀνοήτου, τοῦ ἀσυνέτου. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὸν λαὸ ἐπισείεται ὁ κίνδυνος «νὰ μὴν τριτώσει τὸ κακό».

Στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, δυστυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια, ἔχει ξεπεραστῆ τό «δὶς ἐξαμαρτεῖν» ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρὸς τὸ «τρὶς ἐξαμαρτεῖν», ἂν ἐγκαίρως δὲν γίνουν ἀντιληπτὲς οἱ μεθοδεύσεις, οἱ σχεδιασμοί, οἱ συμμαχίες ἐξωεκκλησιαστικῶν καὶ ἐκκλησιομάχων κέντρων μὲ ἐσωτερικές, ἐντὸς τῆς Ἱεραρχίας, συνιστῶσες αὐτῶν τῶν κέντρων. Ἄν, πολὺ περισσότερο, στὰ πλαίσια ἑνὸς ψευδαδελφισμοῦ καὶ ψευδοσεβασμοῦ, ἀντὶ νὰ ὑπάρξει θαρραλέα καὶ εὐθεία ἀντίδραση πρὸς τοὺς ἔσωθεν ὑπονομευτάς, ἐκστομίζονται ἐκφράσεις ἐπαινετικές, σεβασμοῦ καὶ ἐκτίμησης.

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΧΙΣΜΑΤΑ

 Μετὰ τὸ Ἡμερολογιακὸ ἔρχεται τὸ Οὐκρανικὸ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Αἰχμάλωτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ Κωνσταντινούπολη

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ πηγὴ τῶν εὐσεβῶν δογμάτων καὶ τῆς κανονικῆς εὐταξίας, ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνες (4ος-19ος αἰ.) εἶχε πρωτεύοντα ρόλο στὴν πορεία καὶ ἐξέλιξη ὅλων τῶν τομέων ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος σταδιακὰ καὶ μὲ αὐξανόμενους ρυθμοὺς χάνει αὐτά της τὰ γνωρίσματα. Διαβρωμένη ἐσωτερικά, σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ θεολογίας, ἀπὸ ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως» πραγμάτων, δηλαδὴ τῆς Μασονίας, τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Θεοσοφίας, ἐγκατέλειψε τὴν ἀσφαλῆ, φωτεινὴ καὶ σωτηριώδη ὁδὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ πορεύεται τώρα στὶς σκοτεινὲς ἀτραποὺς τῶν καινοτομιῶν καὶ νεωτερισμῶν, αἰχμάλωτη στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τοῦ Συγκρητισμοῦ, διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ.

Δὲν πρόκειται ἐδῶ νὰ ἀναλύσουμε πῶς καὶ πότε ἔγινε αὐτὴ ἡ ἀλλαγή, αὐτὴ ἡ παραμόρφωση, γιατὶ τὸ ἔχουμε πράξει πολλὲς φορὲς στὸ παρελθόν, ἰδιαίτερα μάλιστα κατὰ τὴν πρόσφατη περίοδο, πρὶν καὶ μετὰ τὴν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016)1. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε εἰσπράξαμε καὶ τὴν ὀργὴ τοῦ πρωτοστάτη τῶν καινοτομιῶν καὶ παραμορφώσεων πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος ξεπέρασε στὸ καταστροφικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ἔργο τοὺς μασόνους προκατόχους του Μελέτιο Μεταξάκη καὶ Ἀθηναγόρα. Ὀνομαστικὰ ἀλλὰ καὶ τιμητικά, μᾶς ὑπέδειξε ὡς ἐμπόδιο στὸ καινοτόμο ἀντορθόδοξο ἔργο του καὶ ἐζήτησε τὴν τιμωρία μας, εὑρὼν πρόθυμο ὑποτακτικὸ ἢ μᾶλλον ὁμόφρονα κρυφὸ ὁμοϊδεάτη τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, ποὺ ἄσκησε δικαστικὴ δίωξη ἐναντίον μας.

Άγ Ιωάννης Χρυσόστομος «Εκκλησία και Πολιτεία».

 ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Δείτε το βιβλίο στην ιστοσελίδα της Θεοδρομίας πατώντας εδώ

1. Το αίτημα τον χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας ξενόφερτο και τεχνητό

Το θέμα των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, παμπάλαιο και γνωστό από την εποχή του Χριστού και των Αποστόλων, επανέρχεται συχνά τις τελευταίες δεκαετί­ες υπό μορφή άγνωστη στην ιστορία του Ελληνισμού. Ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας, ιερού και κοσμικού, θείου και ανθρωπίνου, ουδέποτε απησχόλησε θεσμικά τον Ελληνισμό, ούτε στην προχριστιανική ούτε στη χριστια­νική φάση της ιστορίας του. Ποτέ οι Έλληνες δεν έζησαν κάτω από την εξουσία ενός άθρησκου και άθεου κράτους, μολονότι υπήρξαν ελάχιστα, σπάνια, παραδείγματα άθε­ων λογίων και φιλοσόφων, οι οποίοι όμως εκράτησαν για τους εαυτούς τους τις πεποιθήσεις τους, σε επίπεδο ελεύθε­ρου φιλοσοφικού στοχασμού. Δεν χρειάζεται να προσαχθούν αποδείξεις για την θρησκευτική, την μεταφυσική πνοή που πνέει και εμπνέει όλες τις πτυχές του καθημερινού βίου των αρχαίων Ελλήνων στην τέχνη, την λογοτεχνία, την φιλοσοφία. Εκτός από το πλήθος των μνημειακών και κειμενικών μαρτυριών υπάρχει η συνοπτική εκτίμηση του ιστορικού, φιλοσόφου και παιδαγωγού Πλουτάρχου, η οποία βέβαια αναφέρεται στην διαχρονική παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα του θρησκευτικού φαινομένου, περιλαμβάνει όμως ασφαλώς και κυρίως την ελληνική πραγματικότητα. Υπάρχουν, λέγει, ο Πλούταρχος, πόλεις-κράτη που έχουν ποικίλες διαφορές μεταξύ τους, διοικητι­κές και πολιτισμικές· τις ενώνει όμως ένα κοινό γνώρισμα, η θεοσέβεια· δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει άθρησκη και άθεη πολιτεία· «ανιέρου δε πόλεως και αθέου ουδείς εστιν ουδ’ έσται γεγονώς θεατής»1.

π. Θ. Ζήσης, Ιστορική εξέλιξη της απαράδεκτης καινοτομίας για τον β΄ γάμο Κληρικών.

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἡ ὁμιλία αὐτή πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν, 16-9-2018, στή νέα Αἴθουσα τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στή Θεσσαλονίκη (Σούτσου 3). Ὁ μέγας πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης ἀποστομώνει τούς ὑποκινητές καί ὑποστηρικτές τῆς πατριαρχικῆς καινοφανοῦς ἀπόφασης τοῦ δευτέρου γάμου τῶν ἱερέων, πού ἀποφάσισε παρανόμως ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί οἱ σύν αὐτῷ, καταπατώντας τούς θεοσφράγιστους ἱερούς κανόνες τῶν ἁγίων Πατέρων.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων.

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Προλεγόμενα εἰσαγωγικὰ

Σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ ὁ λοιπὸς χριστιανικὸς κόσμος, παρακολουθοῦν, ἄλλος μὲ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία καὶ ἄλλοι μὲ κρυφὴ χαρά, τὴν σύγκρουση μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας, ἐξ αἰτίας τῆς διεκδικούμενης δικαιοδοσίας στὴν Οὐκρανία ἢ ἀκριβέστερα ἐξ αἰτίας τῆς αὐθαίρετης καὶ ἀντικανονικῆς εἰσπήδησης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ὅπου πάντοτε καὶ σταθερὰ ἀνῆκε τὸ Κίεβο, ἐκτὸς κάποιων ἀνωμάλων περιόδων ξενικῶν κατακτήσεων, ποὺ προκάλεσαν τὴν ἀπεξάρτησή του.

Ἤδη μὲ ἄρθρο μας ἔχομε ἐκφράσει τὴν γνώμη μας, ὡς παλαιό-θεν ἀσχοληθέντες ἐρευνητικὰ μὲ τὶς σχέσεις Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας. Τὸ ἄρθρο μας αὐτό, μὲ τίτλο «Ἡ Οὐκρανία εἶναι κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Δὲν ὑπάρχουν ἀποδεικτικὰ ἔγγραφα ὑπὲρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως» ἔτυχε εὐρείας ἀποδοχῆς στὸ Διαδίκτυο ἀπὸ ἐπισκέπτες ἑκατοντάδων χιλιάδων. Σὲ μία ἑβδομάδα ξεπέρασαν τὶς τριακόσιες χιλιάδες (300.000), καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς βαίνει αὐξανόμενος. Ἐκεῖ εἴχαμε ὑποσχεθῆ ὅτι ἑτοιμάζουμε ἐκτενέστερο ἄρθρο, ὅπου μὲ εὐρύτερη ἀνάπτυξη θὰ παρουσιάζουμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἀποκρύπτεται καὶ κακοποιεῖται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, γιὰ νὰ ὑποστη-ριχθεῖ ἕνα σχίσμα καὶ πιθανὸν καὶ ἕνας ἐμφύλιος σπαραγμὸς στὴν Οὐκρανία.

Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

 Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Δέν ὑπάρχουν ἀποδεικτικά ἔγγραφα ὑπέρ τῆς Κωνσταντινούπολης

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Τό Κίεβο ἐγέννησε τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καί εἰς αὐτήν ἀνήκει μέχρι σήμερα.

Στό ἐπίκεντρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν διεργασιῶν, διχογνωμιῶν, ἀντιθέσεων, ἀλλά καί γεωπολιτικῶν διεκδικήσεων, εὑρίσκεται αὐτό τόν καιρό ἡ χορήγηση αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ἐπί αἰῶνες ὄχι μόνο ἀνήκει στήν ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἀλλά ἀποτελεῖ καί τήν ἀρχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῶν Ρώσων, τόν γενέθλιο χῶρο, τήν κολυμβήθρα πού ἐγέννησε τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας μέ τήν βάπτιση τοῦ ἡγεμόνος τῶν Ρώσων Βλαδιμήρου καί τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ στό Κίεβο τό 988. Οἱ ἑορτασμοί τῆς χιλιετηρίδος τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ρώσων (988-1988) μέ πρωτοβουλία τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα στό Κίεβο, μέ διεκκλησιαστική ἀναγνώριση καί διεπιστημονική συμβολή, ἀποδεικνύουν ποῦ ὑπάγεται ἐκκλησιαστικά κατά κοινή παραδοχή τό Κίεβο. Διεκδίκησε τότε ἡ Κωνσταντινούπολη δικαιώματα ἐπί τῆς περιοχῆς τοῦ Κιέβου, ὥστε νά χρειασθεῖ νά πάρει τήν ἄδεια ὁ Πατριάρχης τῆς Μόσχας ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, καί οἱ ἄλλοι προκαθήμενοι, γιά νά μεταβοῦν στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στό Κίεβο;

Ο Β´ ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΧΗΡΕΙᾼ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

 Ὕποπτη ἀλλαγή στό κείμενο τήν τελευταία στιγμή

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ἀκολουθοῦν τήν ὀλέθρια καί βλάσφημη καινοτομία τοῦ Μελετίου Μεταξάκη (1923)

Αἰφνιδίασε καί ἐξέπληξε ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως στίς ἀρχές Σεπτεμβρίου νά ἐπιτρέψει τόν δεύτερο (β´) γάμο τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν, ὡς καί αὐτῶν πού ἐγκαταλείπονται ἀπό τίς πρεσβυτέρες τους. Ἦταν κάτι μή ἀναμενόμενο, διότι παρά τίς προσπάθειες πού κατέβαλαν καθ᾽ ὅλην τήν διάρκεια τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος καί τῶν ἀρχῶν τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου κοσμικόφρονες καί οἰκουμενιστικοί ἐκκλησιαστικοί κύκλοι νά ἐπιτραπεῖ ὁ β´ γάμος, αὐτό δέν κατέστη δυνατόν, διότι προσέκρουε στήν Ἁγία Γραφή καί στίς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Χρειαζόταν μεγάλο θράσος καί ἑωσφορικός ἐγωϊσμός, γιά νά ἀποτολμηθεῖ ἡ βλάσφημη αὐτή ἀγνόηση καί περιφρόνηση τῆς Ἀποστολικῆς καί Πατερικῆς διδασκαλίας καί πράξεως.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Ο δεύτερος γάμος των Κληρικών (ευτελιστικός της Ιερωσύνης, αντικανονικός και απαράδεκτος).

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἡ ὁμιλία αὐτή πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως, 9-9-2018, στή νέα Αἴθουσα τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στή Θεσσαλονίκη (Σούτσου 3). Ὁ μέγας πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης ἀποστομώνει τούς ὑποκινητές καί ὑποστηρικτές τῆς πατριαρχικῆς καινοφανοῦς ἀπόφασης τοῦ δευτέρου γάμου τῶν ἱερέων, πού ἀποφάσισε παρανόμως ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί οἱ σύν αὐτῷ, καταπατώντας τούς θεοσφράγιστους ἱερούς κανόνες τῶν ἁγίων Πατέρων.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Ο δεύτερος γάμος των Κληρικών (ευτελιστικός της Ιερωσύνης, αντικανονικός και απαράδεκτος) [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Το εισαγωγικό μέρος της ομιλίας ΕΔΩ. [Γάμος και αγαμία. Ποιό υπερέχει;]