Ισμαήλ Κεμάλ, ο μέγας φιλέλληνας

αναδημοσίευση από το Himara.gr
άρθρο του Μάριου Δημόπουλου

.

Ο Ισμαήλ Κεμάλ, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος πρωθυπουργός του Αλβανικού κράτους, ήταν μέγας φιλέλληνας και ήθελε την ένωση της Αλβανίας με την Ελλάδα ως μια Ελληνοαλβανική Ομοσπονδία και υπέγραψε μάλιστα και Ειδικό Πρωτόκολλο για Ελληνοαλβανική Ομοσπονδία με Έλληνες στις 22 Μαρτίου του 1907.

Ο Ισμαήλ Κεμάλ είχε αποφοιτήσει από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και ομιλούσε και έγραφε απταίστως τα Ελληνικά. Έτρεφε φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες και τον Ελληνικό πολιτισμό.

Το 1901 στις Βρυξέλλες εξέδωσε μια αλβανική εφημερίδα, αλλά σε ελληνικά γλώσσα, που την έγραφε ο ίδιος και μόνο η τελευταία της σελίδα, από το δεύτερο φύλλο που κυκλοφόρησε ήταν γραμμένη στην αλβανική γλώσσα. Ο τίτλος αυτής της εφημερίδας ήταν: ΣΩΤΗΡΙΑ-ΑΛΒΑΝΙΑ (ΕΛΛΗΝΟ-ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΜΗΝΑ). Συνολικά εξέδωσε μόνο πέντε φύλλα. Χαρακτηριστικό των φιλελληνικών του αισθημάτων είναι το άρθρο που δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα του δεύτερου φύλλου της εφημερίδας ΣΩΤΗΡΙΑ-ΑΛΒΑΝΙΑ με τίτλο Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, το οποίο είναι ένας πραγματικός ύμνος για την Ελλάδα.

Όλα τα τεύχη της εφημερίδας του έχουν δημοσιευθεί στο βιβλίο ‘Ελλάς και Αλβανία στις αρχές του εικοστού αιώνα’ του Θάνου Αναγνωστόπουλου- Παλαιολόγου, εκδοτικός οίκος Κυρομάνος.

Ας δούμε τι ο Ισμαήλ Κεμάλ γράφει για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον Ελληνικό πολιτισμό.

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Έθνος έχον αναμφισβήτητον μεγαλείον παρελθόν και δικαίωμα προσδοκίας μεγάλου μέλλοντος εν Ανατολή είναι το Ελληνικό. Αφίνομεν κατά μέρος τας υπηρεσίας, τας οποίας το μέγα τούτο έθνος έκαμεν εις όλην εν γένει την ανθρωπότητα, διαδίδον εις τα απώτερα μέρη της υφηλίου τον πολιτισμόν και την επιστήμην ως ουσίαν ευεργετικήν και δικαίως αποκτών τίτλους διά την ευγνωμοσύνην της ανθρωπότητος. Αλλά τοιούτον ως υπάρχει την σήμερον, το Ελληνικόν έθνος αποτελεί το κυριώτερον και σπουδαιότερον στοιχείον της Ανατολής. Εν πρώτοις ως πληθυσμός η Ελληνική φυλή μετά τους Τούρκους και Άραβας υπερτερεί όλας τας άλλας της Ανατολής φυλάς. Γεωγραφικώς δε κατέχει την πρώτην και πρωτίστην θέσιν εν Ανατολή. Το ωραιότερον μέρος της Μεσογείου είναι θάλασσα Ελληνική. Η Προποντίς είναι σχεδόν όλη Ελληνική. Όλαι αι νήσοι του Αρχιπελάγους, του Αιγαίου, του Ιονικού κόλπου, της Προποντίδος είναι Ελληνικαί. Όλαι σχεδόν αι παραλίαι της Μικράς Ασίας από των προπόδων του Ταύρου μέχρι της Ηρακλείας του Πόντου είναι Ελληνικαί. Η Ιλλυρική χερσόννησος, υφ’ όλας τας εισβολάς των ξένων εθνών και ορδών διετήρησεν όλας τας προς τας δύο θάλασσας χώρας, από του στομίου του Δουνάβεως μέχρι του Αμβρακικού κόλπου Ελληνικάς.

Έθνος ως το Ελληνικόν, έχον ένδοξον μέλλον, κατέχον τας σπουδαιοτέρας χώρας της Ανατολής, δικαιούται ενεργώς να μεριμνά περί της τύχης της Ανατολής, ης είναι ιστορικώς και γεωγραφικώς ο πολυτιμότερος συγκύριος. Είμεθα βέβαιοι ότι πας Έλλην έχει συνείδησιν του δικαιώματος τούτου, όπερ αποτελεί τον προορισμόν του Ελληνισμού, και εν ταυτώ της συνεπαγομένης υποχρεώσεώς του.

Όταν λέγομεν Ελληνισμόν δεν εννοούμεν τους εν τω Ελληνικώ κράτει ευρισκομένους Έλληνας, εννοούμεν όλους τους Έλληνας, ων ο πληθυσμός υπερβαίνειν τους εν Ανατολή ευρισκομένους λαούς, των Τούρκων και των Αράβων εξαιρουμένων. Όταν λέγομεν Ελληνισμόν δεν εννοούμεν τους εν τω Ελληνικώ κράτει ευρισκομένους Έλληνας, εννοούμεν όλους τους Έλληνας, ων ο πληθυσμός υπερβαίνειν τους εν Ανατολή ευρισκομένους λαούς, των Τούρκων και των Αράβων εξαιρουμένων. Ημείς, οι μη Έλληνες, επιθυμούμεν και από καρδίας ευχόμεθα να ίδωμεν τον Ελληνισμόν ως τον ισχυρότερον παράγοντα της Ανατολής.

Τι εξετάζομεν ημείς; Ποίος ο προορισμός του Ελληνισμού. Ο Έλλην έχει συνείδησιν του προορισμού του; Ποία τα μέσα διά την πραγματοποίησιν αυτού; Κατά τόσον δε μάλλον μας ενδιαφέρει το ζήτημα, καθ όσον είμεθα πεπεισμένοι ότι ο προορισμός του Έλληνος είναι και προορισμός του ομαίμου Αλβανού και ότι η τύχη του ενός εξαρτάται εκ της τύχης του άλλου.

Δεν έχομεν την απαίτησιν να δώσωμεν ψυχολογικήν ανάλυσιν έθνους ως το ελληνικόν ούτε τολμώμεν ν’ αποφανθώμεν περί τούτου. Εκείνο όμως, όπερ μετά πεποιθήσεως δυνάμεθα να κηρύξωμεν εκ των προτέρων είναι ότι ποτέ ο Έλλην δεν θα υποπέση εις τον εκφυλισμόν. Η ιστορία τους ήτις είναι και η ιστορία της ανθρωπότητος παρουσιάζει όλα τα εχέγγυα της διασώσεως της ελληνικής φύσεως και πάσης ηθικής διαφθοράς και εκφυλισμού. Η ιστορία της ανθρωπότητος μας παρουσιάζει πολλά έθνη άπερ συρόμενα παρά της ορμής των μεγάλων εισβολών ηδυνήθησαν να διασώσωσι την εθνικήν των ατομικότητα. Κανέν όμως τούτων δεν δύναται να παραβληθή με το ελληνικόν έθνος.

Ο Έλλην, κατά πρώτον, είναι ο τύπος της τελειότητος και της μορφής και της ψυχής του ανθρώπου. Ουδέν έθνος προ αυτού ηδυνήθη να σχηματίση ιδέαν περί του ωραίου και του καλού. Ουδέν έθνος προ αυτού ηδυνήθη να καθέξη και εκτιμήση το αίσθημα της ελευθερίας. Οι διαδεχθέντες τους Μακεδόνας Ρωμαίοι κατέκτησαν μεν την Ελλάδα, εκηρύχθησαν δε προστάται του ελληνικού πολιτισμού, και διά της υλικής ισχύος των κατώρθωασν να πραγματοποιήσουν ό, τι η ηθική των Ελλήνων δύναμις δεν είχε κατορθώσει. Οι Ρωμαίοι δεν ήσαν εχθροί του Ελληνισμού, ήσαν μάλλον οι συμπληρωταί του. Εις όλας τας ρωμαϊκάς κτήσεις η ελληνική γλώσσα, τα ελληνικά γράμματα ήσαν σεβαστά, οι Έλληνες καίτοι υποτελείς εθεωρούντο ως ανώτεροι των Ρωμαίων. Ρήτορες, φιλόσοφοι, ποιηταί, στρατηγοί και αυτοί οι αυτοκράτορες δεν εθήρευον άλλην δόξαν παρά την παρομοίωσιν μετά τινος των Ελλήνων και δεν εθεωρούντο ικαναποιημένοι παρά ότε η αρετή των επεβεβαιούτο παρά των Ελλήνων.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία κατήντησεν επί τέλους Ελληνική Αυτοκρατορία.

Έθνος λοιπόν μη εκφυλιζόμενον απέναντι τόσων συμφορών και περιπετειών δεν δύναται να εκφυλισθή ούτε να θεωρηθή υποκείμενον εις εκφυλισμόν.

Ο Έλλην και ο ομαίμων αυτού Αλβανός διετήρησαν, ο εις μετά περισσοτέρας λεπτότητος, ο άλλος μετά κάποιας τραχύτητος, την ψυχικήν υπεροχήν και την ιδιότητα του συζήν μεθ΄όλων των εθνών και εγκλιματίζεσθαι εις όλους τους τόπους και εις όλα τα κλίματα. Υπάρχουν έθνη μεγάλα τα οποία διά της υπεροχής και της καρτερίας επεβλήθησαν εις όλα τα μέρη της υφηλίου και εσχημάτισαν κολοσσιαία κράτη, όπως οι Αγγλο-Σάξωνες. Κανέν όμως έθνος δεν ομοιάζει τους Έλληνας. Ο Έλλην το πάλαι και την σήμερον μεταβαίνει εις όλας τας ζώνας, εις όλα τα κλίματα του κόσμου, όπου αποκαθίσταται όχι ως ξένος αλλά ως οικείος.