1. Οι θεσμοί των παρανόμων

Το ασφαλιστικό

Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Διαβάσαμε:

Οι Θεσμοί άλλαξαν το παιχνίδι και ο καθένας από μόνος του αρχίζει να στριμώχνει την κυβέρνηση ζητώντας σκληρά μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν με αντικείμενο τον ελληνικό λαό. Στο παιχνίδι βάζουν «σοβαρά» διεθνή Μέσα να παίζουν τον ρόλο του αγγελιαφόρου κακών μηνυμάτων διαμορφώνοντας τοπίο τρόμου για τους Έλληνες. Η αρχή έγινε από το ΔΝΤ με την Κριστίν Λαγκάρντ να λέει ξεκάθαρα ότι το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας δεν είναι βιώσιμο και αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει αν δεν γίνουν κάθετες τομές. Είναι γνωστό ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού στην Ελλάδα είναι η παροχή συντάξεων που δεν μπορούν να καλυφθούν από τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. («Μόνη σωτηρία το τρίτο Μνημόνιο», http://kostasxan.blogspot.gr/2015/04/blog-post_23.html)

κχ
Ώστε το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα είναι μη βιώσιμο; Ναι, μας λέει η κα. Λαγκάρντ, Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, επειδή το ασφαλιστικό αφορά στις συντάξεις και στους συνταξιούχους, το ασφαλιστικό και οι συνταξιούχοι δεν είναι βιώσιμα πράγματα! Θάνατος λοιπόν στις συντάξεις και θάνατος στους συνταξιούχους: Αυτό σημαίνει το «μη βιώσιμο ασφαλιστικό». Κόφτε τις συντάξεις και δώστε σε όλους το ελάχιστο δυνατό της επιβίωσης. Οι συνταξιούχοι να παίρνουν τα ίδια με όλους όσους δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και φυτοζωούν με το «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης». Αν έχουν βάλει κάτι στην άκρη, να το φάνε για να έχουν βιωσιμότητα (sic). Όμως, οι συνταξιούχοι δούλεψαν, πλήρωναν κάθε μήνα κάτι από αυτά που έπαιρναν για να έχουν τη σύνταξη, που οι Νόμοι καθόριζαν και όχι οι νόμοι του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Αν οι Νόμοι με τους οποίους συνταξιοδοτήθηκαν οι συνταξιούχοι κρίνονται σήμερα βάσει των νόμων της ΕΟΚ, δεν μπορούν αυτοί οι νόμοι να βγάζουν παράνομους τους Νόμους που εδώ ίσχυαν. Εφόσον λοιπόν τίθεται τέτοιο ζήτημα: Παράνομοι οι τότε Νόμοι, νόμιμοι οι σημερινοί, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας μας δώσουν την απάντηση:

1) Ήταν νόμιμη η έκδοση χαρτονομίσματος μετά την απόσυρση της υπογραφής των ΗΠΑ από τη συμφωνία Bretton – Woods;
2) Είναι νόμιμη η κυριαρχία μιας Παγκόσμιας Τράπεζας, όπως ατύπως είναι η Federal Reserve και του νομίσματος που αυτή εκδίδει, χωρίς να δίνει λογαρισμό σε κανένα;
3) Τι πραγματική αξία αντιπροσωπεύουν τα δανεικά;
4) Μήπως τελικά ισχύει η αξιωματική αρχή, φύσεως οικονομικής, που λέει ότι ο κλεπταποδόχος δεν μπορεί να καταγγείλει τον κλέφτη, που του προμηθεύει τα ψεύτικα – γιατί όχι κλεμμένα – χαρτάκια με έμβλημα το In God We Trust;
Θα περιμένουμε να μας απαντήσουν ή αντ΄ αυτών κάποιος γνώστης των Οικονομικών

Κυπριανός Χριστοδουλίδης