Το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδος ( 1η Ιανουαρίου 1822)
Posted by Μέλια στο 1 Ιανουαρίου, 2015
Εικόνα από:www.neakriti.gr
Η Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου ή Πρώτη Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου έγινε το 1821 και ήταν η πρώτη συνέλευση νομοθετικού σώματος του νέου Ελληνικού κράτους. Συνήθως αναφέρεται και ως Α’ Συνέλευση Επιδαύρου ή ως Α’ Εθνοσυνέλευση.
Στην Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου γράφτηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, ορίστηκε ο τρόπος της προσωρινής λειτουργίας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και ψηφίστηκε την 1 Ιανουαρίου 1822 το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», έργο του Ιταλού Βιντσέντζο Γκαλλίνα (Vincenzo Gallina) μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Θεόδωρο Νέγρη.
Σε αυτό το Σύνταγμα, ορίστηκε και το εθνικό σύμβολο, η ελληνική σημαία. Τα γνωρίσματά του ήταν το κυανό και λευκό χρώμα και το κυκλικό σχήμα. Το Ελληνικό εθνόσημο υπέστη πολλές, μέχρι σήμερα, μεταβολές στο σχήμα και στις παραστάσεις μετά την πρώτη καθιέρωσή του, κυρίως εξαιτίας των πολιτειακών μεταβολών.
Το πρώτο Ελληνικό εθνόσημο έφερε έμβλημα την Αθηνά και την κουκουβάγια και μετά την άφιξη του Καποδίστρια προσετέθη και ο φοίνικας σαν σύμβολο αναγέννησης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα, το βασιλικό έμβλημα, με τα δυο στεφανωμένα λιοντάρια που κρατούσαν το θυρεό με το βασιλικό στέμμα, έγινε το εθνόσημο του κράτους. Το βαυαρικό έμβλημα αντικαταστάθηκε από μια απλή μορφή λευκού σταυρού πάνω σε γαλάζιο πλαίσιο, με στέμμα μετά την άφιξη του Γεωργίου του Α΄.
Μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας το 1924 το εθνόσημο είχε απλή μορφή λευκού σταυρού πάνω σε γαλάζιο πλαίσιο. Το δανικό έμβλημα επανήλθε με την επαναφορά της βασιλείας μέχρι το 1967.Το εθνόσημο του 1975 ορίστηκε με τον Νόμο 48 (ΦΕΚ Α΄ 108/7.6.1975) και σχεδιάστηκε από τον χαράκτη Κώστα Γραμματόπουλο.
Το Σύνταγμα που ψηφίστηκε προέβλεπε προστασία των ατομικών ελευθεριών, την αντιπροσωπευτική αρχή καθώς και της διάκριση των εξουσιών. Ορίστηκε ότι η «Διοίκησις» θα γινόταν από το «Βουλευτικόν» και το «Εκτελεστικόν», ενώ το «Δικαστικόν» θα ήταν ανεξάρτητο όργανο. Η απονομή δικαιοσύνης προβλεπόταν από τα «Κριτήρια» (τα δικαστήρια). Στη Β’ Εθνοσυνέλευση Άστρους, το 1823 το Σύνταγμα αυτό βελτιώθηκε.
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Πρώτης Εθνοσυνέλευσης είναι η έλλειψη αναφοράς στη Φιλική Εταιρεία.
Εικόνα από:www.mpetskas.gr
Στην εθνοσυνέλευση συμμετείχαν εκπρόσωποι από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα (Ανατολική χέρσος Ελλάδα και Δυτική χέρσος Ελλάδα όπως ήταν χωρισμένη) καθώς και από τα νησιά Ύδρα -Ιωάννης Ορλάνδος, Μανώλης Τομπάζης, Αναγνώστης Οικονόμου ή Οικονόμος,Φ. Βούλγαρης, Χ. Γιάννης Μέξης αναφέρεται και Μαίξις, Γκίκας Μπότασης,Βασίλειος Ν. Μπουντούρης , Σπέτσες και Ψαρά. Επίσης συμμετείχε, ψήφισε και υπέγραψε και αντιπρόσωπος των Αλβανών.
ΑΒΕΡΩΦ 
karavaki said
Στην πραγματικότητα, ο Φοίνικας αντικατέστησε την Αθηνά (δεν προστέθηκε στην Αθηνά), και μετά τον Καποδίστρια αντικαταστάθηκε και πάλι από την Αθηνά. Το ίδιο έγινε και με την σημαία. Η κυανόλευκη αντικατέστησε την τρίχρωμη σημαία της Εταιρείας και ο Καποδίστριας επανέφερε την τρίχρωμη, για λίγο όμως.
Μια προσεκτική ματιά και μόνον σ’ αυτά τα σύμβολα, δείχνει τις δυο δυνάμεις που συγκρούστηκαν πριν, κατά την διάρκεια και μετά την «λήξη» της Επανάστασης. Πράγμα που σημαίνει ότι το Σύνταγμα, για το οποίο τόσο καμαρώνει η ιστορία, αποτέλεσε την πρώτη εκτροπή της Επανάστασης από τον αρχικό της στόχο, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και μέσω των συμβόλων. Πού χάσαμε την μπάλα; Στο ότι κρίνουμε την Επανάσταση ως πρόθεση, εκ του αποτελέσματος, στο ότι είναι τελείως άγνωστοι στο ευρύ κοινό οι οργανωτές της.
Καλή Χρονιά !
Πετροβούβαλος said
Τείνω να συμφωνήσω. Στο έργο «Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 εώς τα 1836» μάλιστα, διακρίνω μία τάση του Θ.Κολοκοτρώνη για απόσταση από τα πράγματα.
Καλή χρονιά αδερφέ!
Φαίη said
Περί Α Εθνοσυνελεύσεως – μέχρι περίπου το 12.15 και ειδικά από το 4:30 έως το 12.15
karavaki said
Ο Γιανναράς, εγκλωβισμένος εν μέρει στον “φασισμό του προοδευτισμού”, τον οποίο σωστά καταγγέλλει, μπερδεύει μερικά πράγματα. Ο φασισμός αυτός ξεκίνησε τον 18ο αιώνα, δεν είναι κατόρθωμα του 20ου και δεν είναι άλλος από τον “διαφωτισμό”, δηλαδή την πρώτη μορφή του μαρξισμού. Και λέγοντας “διαφωτισμό” εννοούμε την έννοια που έχει επικρατήσει, γιατί κι εκεί, αν πάμε στην πηγή, θα διαπιστώσουμε ενδιαφέροντα θέματα που ανατρέπουν όσα γνωρίζουμε.
Εδώ http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/syn06.pdf είναι το κείμενο και το διακηρυκτικό πλαίσιο του περιβόητου Συντάγματος της 1-1-1822. Είναι αξιοπερίεργο το ότι ο Χρ. Γιανναράς πήρε τις λέξεις της σελ. 22 “τους νόμους των αειμνήστων Χριστιανών αυτοκρατόρων” που αφορούν αποκλειστικά στο δικανικό, αλλά κι εκεί πέταξε τη συνέχεια, που στη συνέχεια (Τροιζήνα) έγινε ο κανόνας. Πού υπάρχει λοιπόν στο Σύνταγμα του Γκαλίνα πρόβλεψη για χριστιανικό διεθνισμό; Πουθενά (γι αυτό και δεν υπήρξε ποτέ Κωνσταντινούπολη). Το αντίθετο. Στο πρώτο άρθρο προβλέπεται εγκλωβισμός του χριστιανισμού στα όρια του έθνους-κράτους και υποταγή του στην πολιτική εξουσία, κάτι που αποτελούσε κατάκτηση της Δύσης, πολλούς αιώνες πριν. Αν λοιπόν υπήρχε καθολική συμφωνία για τον στόχο της Επανάστασης, τότε καμία σύγκρουση δεν θα υπήρχε στη διάρκειά της. Αφού κάνει αυτή την λανθασμένη εκτίμηση ο Γιανναράς, στη συνέχεια, δεν βλέπει ότι η περίοδος της Αντιβασιλείας είναι η συνέχεια της προσπάθειας Gallina-Bentham-Μαυροκορδάτου. Αντίθετα, χρεώνει το πρόβλημα (που δεν το περιγράφει και ακριβώς) στους “Βαυαρούς”. Καμιά “βαυαρική” δύναμη δεν κυβέρνησε ποτέ στο ελλαδικό βασίλειο. Κυβέρνησαν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, στις οποίες πλειοψηφούσε η δυτική παράμετρος, δηλαδή η Αγγλογαλλία. Ούτε οι χριστιανικές εξεγέρσεις της οθωνικής περιόδου είχαν αντίπαλο τον Όθωνα. Στόχο είχαν να δεσμεύσουν τον κλυδωνιζόμενο και ταλαντευόμενο μονάρχη, που είχε την θέληση, αλλά όχι την γνώση και τις ικανόητητες. Ούτε σκότωσαν «οι Γάλλοι» τον Καποδίστρια. Τον δολοφόνησε η διεθνής αντιχριστιανική παράμετρος που επεδίωκε το κοσμικό κράτος με τον εθνικό χριστιανισμό.
Αν η πλευρά του Μαυροκορδάτου, ήταν υπέρ του χριστιανικού διεθνισμού, τότε, όντως ο Κολοκοτρώνης ήταν φιλάργυρος και κατά λάθος έφερε τον Καποδίστρια που ήταν ρώσος υπουργός. Αν η αγγλογαλλική πολιτική ήταν υπέρ των χριστιανών και όχι των Ελλήνων χριστιανών, τότε όντως στην Επανάσταση συγκρούστηκαν τοπικά, προσωπικά και μικροκομματικά συμφέροντα. Όμως δεν ήταν έτσι. Ο γνωστός δυτικός διαφωτισμός ήταν αυτός που περιέγραφε τον εαυτό του ως “φιλελληνικό”, θέλοντας έτσι να ορίσει την “ελληνική παράμετρο” άρα και τον στόχο της Επανάστασης. Εκεί βρισκόμαστε ακόμη μπλεγμένοι.