Πεσόντες του’40 –Μνήμη λοχία Ιωάννου Δερδεμέζη
Posted by Μέλια στο 12 Φεβρουαρίου, 2014
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΤΙΣ 12/2/1941 ΑΛΛΑ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
Του Αγαθοκλή Παναγούλια
Ιστορικού ερευνητή -Συγγραφέα
.
Ο λοχίας Ιωάννης Δερδεμέζης γεννήθηκε το έτος 1910 στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων.
Στον πόλεμο του’40 βρέθηκε στο μέτωπο, υπηρετώντας στο 15ο Σύνταγμα πεζικού.
Στη Νιβίτσα Αλβανίας (κοντά στο Τεπελένι) τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στον πλησιέστερο υγειονομικό σχηματισμό.
Μεταφέρθηκε στο Σ1 Πεδινό χειρουργείο που λειτούργησε στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1941 έπαψε να κτυπά η καρδιά του. Οι κάτοικοι του χωριού τον τίμησαν όπως έπρεπε. Τον έθαψαν στο χωριό τους με όλες τις τιμές.
Παραχώρησαν ένα χωράφι, το μετέτρεψαν σε περιστασιακό στρατιωτικό νεκροταφείο και εκεί μαζί με άλλους 57 συμπολεμιστές του έμεινε 59 χρόνια.
Το 1999 μεταφέρθηκε στο ανακαινισμένο πλέον στρατιωτικό κοιμητήριο που δημιουργήθηκε στον ίδιο χώρο.
Τα προσωπικά του είδη παραδόθηκαν αργότερα στους συγγενείς του.
Ανάμεσά τους και το ρολόι του, που συνεχίζει να μετρά τον χρόνο.
Μέχρι το 2001 κανένας δε γνώριζε που βρισκόταν ο τάφος του. Τον εντόπισα και ενημέρωσα τους συγγενείς του και στις 28 Οκτωβρίου 2002 δέχτηκε την πρώτη επίσκεψη του γιού του Αριστοτέλη και των συγγενών του.
Εκτοτε οι συγγενείς του κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου τον επισκέπτονται, ανάβουν το κεράκι τους και εναποθέτουν και το λουλούδι τους στον τάφο του.
ΜΑΡΙΑ said
Ἕνα ἀπό τά παλληκάρια μας,πού ἔσπευσε νά ὑπερασπιστεῖ τήν Πατρίδα μέ τή ζωή του…αἰωνία του ἡ μνήμη!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
momyof6 said
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει, αλλά η ψυχή του πονάει πάντα για την Ελλάδα…
Μέλια said
Ορκίζομαι, να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου.
Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των.
Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω, μηδέ ν’ αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους.
Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.
———-
Πολέμησαν με την καρδιά τους για την «Μάνα» τους, τους χρωστάμε πολλά…
Καλή σου μέρα Αλεξία…
momyof6 said
Καλημέρα, Μέλια! Ελπίζω και εύχομαι να είστε καλά, πάντα δυνατοί και αγωνιστικοί.
Τους χρωστάμε πολλά…
Μέλια said
Το παλεύουμε Αλεξία μου … κι ας μας χτυπούν από παντού…
Κι όπως έγραψε ο φίλος μας ο Πελασγός «θέλουν να νιώσουμε άσχημα και όχι περήφανα σαν Έλληνες»…μόνο που δεν θα τους βγει η συνταγή, γιατί υπάρχουμε κι εμείς οι ΛΙΓΟΙ…
ANΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ !!!
momyof6 said
…ρίγος…ιδιαίτερα οι σκηνές της εκταφής…
Αθάνατοι! γεμάτα τα βουνά της Ηπείρου από οστά μαχητών…εμείς δεν σας ξεχνάμε…
manginasd1 said
Δερδεμέζης Ιωάννης, Λοχίας του 15ου Συντάγματος Πεζικού από τα Δερβίζινα Ιωαννίνων, 30 ετών, συμπολεμιστής του παππού μου, Λοχία Μαγγίνα Κωνσταντίνου από το Καλέντζι Ιωαννίνων, ετών 26. Οι αρχικές τοποθεσίες αντίστασης του 15ου Σ.Π. τις πρώτες ημέρες του Νοέμβρη, ήταν οι περιοχές της » «Γκραμπάλας» της «Ψηλοράχης» και της «Ασσόνισας». Ποιός ξέρει, ίσως ο πολεμιστής Ιωάννης Δερδεμέζης να ήταν εκείνος που να έθαψε και τον παππού μου το βράβυ της 7ης Νοεμβρίου του 1940, στην Γραμπάλα ημέρα λήξης της μάχης Καλπακίου-Καλαμά. Ωφείλω ευγνωμοσύνη ειδικά στους πολεμιστές του 15ου Σ.Π και στα 3 Τάγματα που το συγκροτούσαν: το Ι/15 το ΙΙ/15 και το ΙΙΙ/15. Αθάνατοι !
Μέλια said
Αιωνία η μνήμη των ηρώων μας!!