Τό Κίνημα τοῦ Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑ (6 Μαρ.1933)

Το στρατιωτικό Κίνημα των Ε. Βενιζέλου και Ν. Πλαστήρα του Μαρτίου 1933

Προσπάθεια εγκαθιδρύσεως στη Ελλάδα φασιστικού καθεστώτος

Τον Μάρτιο του 1933 ο Ν. Πλαστήρας ηγήθηκε αποτυχόντος στρατιωτικού κινήματος για την εδραίωση στην Ελλάδα φασιστικού καθεστώτος, κατά το πρότυπο εκείνου του Μουσολίνι στην Ιταλία. Μόλις έγινε γνωστό ότι τα τότε εκλογικά αποτελέσματα έδιναν την νίκη στο αντίπαλο των Φιλελευθέρων του Ε.Βενιζέλου κόμμα των Λαϊκών του Π. Τσαλδάρη, ο Στρατηγός Ν. Πλαστήρας εξεδήλωσε μεγαλοφώνως προς τον Ε. Βενιζέλο πρόθεση εγκαταστάσεως στην Ελλάδα δικτατορίας, όμοιας με την φασιστική της Ιταλίας, με το επιχείρημα ότι «Θα κάνουμε ό,τι και στην Ιταλία, που χάρις στον Φασισμό προοδεύει» (όπως γράφει ο φίλος του Ε. Βενιζέλου έγκριτος δημοσιογράφος Γρηγόριος Δαφνής στο βιβλίο του Η ΕΛΛΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΩΝ 1923-1940, Τόμος Β΄, Σελίδα 183).

Ο Πρόεδρος του κόμματος των Φιλελευθέρων Ε. Βενιζέλος, ο οποίος διατηρούσε καλές πολιτικές σχέσεις με την Ιταλία και τον Μουσολίνι , με τον οποίο είχε ήδη υπογράψει στη Ρώμη την προαναφερθείσα Ελληνοϊταλική Συμφωνία Φιλίας, συμφωνούσε (Σελίδα 183) ότι : «Η Ιταλία επήγαινε καλά, διότι εκεί υπήρχε δικτάτωρ, ενώ στην Ελλάδα δεν υπήρχε δικτάτωρ». Οι μόνες επιφυλάξεις που κατά τον Γ. Δαφνή διετύπωσε ο Ε. Βενιζέλος προς τον Στρατηγό,ήταν ότι : «Δεν ήταν ικανός να κάνει τον δικτάτορα και όχι μόνο δεν ήταν ικανός, αλλά δεν είχε και την πλειάδα, τις εκατοντάδες των εκλεκτών συνεργατών του Μουσολίνι». Ο Ν. Πλαστήρας, σε επιστολή του της 2-8-37 (ως κατωτέρω), σημειώνει ότι ενήργησε με την συγκατάθεση του Ε. Βενιζέλου.

Ας παρακολουθήσουμε πως είχαν τα πράγματα το 1933, αμέσως μετά τις Ελληνικές γενικές βουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου, όπως τα παρουσιάζει στο προαναφερόμενο βιβλίο ο Γρηγόρης Δαφνής, τόμος Β΄, σελίδες 182-184,
αποδίδοντας βασικά το Κίνημα στον Ν. Πλαστήρα:

Μετά την αποτυχία του στρατιωτικού κινήματος του 1933, ο ηγέτης του Ν.Πλαστήρας διέφυγε στην Ιταλοκρατούμενη Δωδεκάνησο και τέθηκε υπό τη προστασία του δικτάτορα Μουσολίνι . Από εκεί και πέρα, με την οικονομική βοήθεια του Ε. Βενιζέλου, εγκαταστάθηκε στη νότια Γαλλία, σε εκεί τουριστικό θέρετρο, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αργότερα, το 1937, η πολύ φιλικά διακείμενη προς τον Ε. Βενιζέλο και Ν.Πλαστήρα Πηνελόπη Δέλτα, παρότρυνε με επιστολή της τον Ν. Πλαστήρα να γράψει ο ίδιος τα γεγονότα, όπως εκείνος τα έζησε στο Κίνημα του 1933. Ο Ν.Πλαστήρας της απάντησε σε επιστολή του,από 2 Αυγούστου 1937 (Αρχείο Π.Δέλτα, Τόμος Β΄, Ν. Πλαστήρας, Σ. 126-128 και Στυλιανός Χαρατσής,«1023 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ 22 ΚΙΝΗΜΑΤΑ», Τόμος Α΄, Σ.166-167), αρνούμενος να αναφερθεί στο τι συνέβη, για να μην εκθέσει τον Ε. Βενιζέλο, με συγκατάθεση του οποίου διατείνεται ότι έκανε το Κίνημα του 1933.

Βηρυτός, 2-8-37

Σεβαστή μου Κυρία,
……………………………………. .

Γιά τήν διήγηση,πού μού λέτε νά γράψω,τής 6ης Μαρτίου τού ’33, δέν θά τήν κάνω, διότι δέν πρέπει νά τήν κάνω, γιατί γιά νά τήν γράψω εις τάς λεπτομερείας,θα χρειασθή να μην αποκρυψω τίποτε και τότε εκτίθεται ιστορικως η μνήμη του Βενιζέλου, πρός τόν οποίον ανέκαθεν ο θαυμασμός μου, ο σεβασμός μου καί η εκτίμησι ήταν τόσο μεγάλα, ώστε θά διέπραττα ασέβειαν ασυγχώρητον άν τόν εξέθετον διά μίαν ατυχεστάτην πολιτικήν τών ωρών εκείνων,κατά τάς οποίας δέν ευρίσκετο εις φυσιολογικήν κατάστασιν καί αφέθη μάλλον νά παρασυρθή από ανοήτους συμβούλους,εις στιγμάς κατά τάς οποίας εγώ και τη συγκαταθέσει του είχα ριφθή εις αγώνα,ο οποίος θα έσωζε τον τόπον.
……………………………. .………
Με βαθύτατο σεβασμό και άπειρη εκτίμηση και αγάπη,

Ν. Πλαστήρας

ΠΗΓΗ