Ο ρόλος των γυναικών στη νίκη των Ελλήνων και στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Posted by Μέλια στο 22 Φεβρουαρίου, 2013
φωτό: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Κατά την περίοδο 1912-1913, την αφορμή για την εκδήλωση πολεμικής δραστηριότητας των Ηπειρωτισσών έδωσε η δράση του «Μικτού Ηπειρωτικού Στρατεύματος».
Σε έκθεση του πρώτου διοικητού του σώματος, Δημητρίου Μπότσαρη, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην προσφορά των Ηπειρωτισσών στον αγώνα εναντίον των Τούρκων και συγκεκριμένα αναφέρεται ότι «…άλλαι εβοήθησαν αυθορμήτως εις την μεταφοράν πολεμοφοδίων και τροφίμων, άλλαι δε συμμετέσχον ουσιαστικώς εις τον αγώνα, δείξασαι σταθερότητα ηθικού σθένους κατά τάς … μάχας…».
Στην έκθεση αυτή μνημονεύεται και η Μαρία Ναστούλη (Κώστα Κίτσαινα), από τα Δερβίζιανα. Στις 24 Οκτωβρίου 1912 έγινε καπετάνισσα, τίτλος τιμητικός αλλά και ουσιαστικός, και αμέσως ανέλαβε δράση στο πεδίο μάχης.
Ο αθηναϊκός τύπος της εποχής στις 25/11/1912 έγραψε πως η καπετάνισσα Μαρία Κωστακίτσαινα «…επέδειξε θάρρος και ανδρεία πολεμούσα όρθια επί ώρα και συνετέλεσε σημαντικώς εις την απόκρουση των Τούρκων, οι οποίοι επετέθησαν εναντίον του χωριού της, δια να το πυρπολήσουν».
Σπουδαία ήταν η συμβολή των γυναικών των Τσεριτσάνων στις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Όταν το 1912-1913 ο ελληνικός στρατός προσπάθησε να ξεπεράσει τα εμπόδια των τουρκικών οχυρώσεων γύρω από τα Ιωάννινα δημιουργήθηκε η ανάγκη προστασίας του από ενδεχόμενη αντεπίθεση των τουρκικών στρατευμάτων που βρισκόταν στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας.
Έτσι, τοποθετήθηκαν στα Τσερίτσανα διμοιρίες εθνοφρουρών και από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε η προσφορά των γυναικών των Τσεριτσάνων, καθώς ανέλαβαν τη μέριμνα των στρατιωτών, την παρασκευή ενδυμάτων και την εύρεση τροφής, γενικά ανέλαβαν πολλαπλούς ρόλους, όπως μαγείρισσες, τραυματιοφορείς και νοσοκόμες.
Η δυνατότητά τους να κινούνται με μεγάλη ευελιξία σε δύσβατες περιοχές αποδείχθηκε καθοριστική:
Κατά τη διάρκεια προετοιμασίας επίθεσης εναντίον των εχθρικών στρατευμάτων τα μεταγωγικά του στρατού ακινητοποιήθηκαν από τις λάσπες. Τότε οι γυναίκες κουβάλησαν στις πλάτες τους όλα τα πολεμοφόδια και τα φάρμακα έως το μέτωπο των Ελλήνων στρατιωτών. Έχοντας, λοιπόν, ως στήριγμα τη γυναικεία αυτοθυσία και δράση ο ελληνικός στρατός οδηγήθηκε στη νίκη.
Τα Τσερίτσανα είναι χωριό χτισμένο στις νοτιοδυτικές πλαγιές της Ολύτσικας, σε υψόμετρο περίπου χιλίων μέτρων και κατοικούμενο κυρίως από φτωχούς κτηνοτρόφους, που αγαπούσαν τα γράμματα και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στους εθνικούς αγώνες.
This entry was posted on 22 Φεβρουαρίου, 2013 στις 2:01 μμ and is filed under Αναδημοσιεύσεις, ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΜΕΛΙΑ.
Με ετικέτα: EPIRUS - ELLAS. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, ή trackback from your own site.
Ιωάννης. said
Απόαυτό το άρθρο αποδεινύεται για μία ακόμη φορά ότι οι Ελληνίδες ήταν από πάντοτε δυναμικές γυναίκες!!!
Ιωάννης. said
@αποδεικνύεται
γιώργος ηράκλειο said
έμενα μου λες,,ναναι καλά ο πλάστης και το γουδοχέρι
juliet said
Η αυτοθυσία είναι στη φύση της όπως και η φιλοπατρία . Ο δρόμος της θυσίας χάριν της πατρίδος δεν είναι άγνωστος σ’αυτή .
Θεμελιώδης παράγοντας της οικογενειακής και κοινωνικής προόδου . Πολλές φορές κατηγορείται για σκληρότητα αλλά πολλές φορές είναι απάραίτητη και αυτή , εφ’όσον χρησιμοποιείται για να φέρει σε πέρας την αποστολή της .
Μέλια said
Γυναίκες της Πίνδου (Νικηφόρος Βρεττάκος)
«Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν.
Με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιο πηγαίναν
και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα
κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μιά πίσω απ’ την άλλη».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
TIMH KAI ΔΟΞΑ
ΜΑΡΙΑ said
Ἄντε ὡρέ Ἑλληνίδες,πᾶμε νά τούς φᾶμε τό μάτι,ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεέ….
Πετροβούβαλος said
Στην Ελλάδα οι γυναίκες είχαν πάντα την αναγνώριση που τους οφείλεται! Είναι ζήτημα πολιτισμού!
juliet said
Ασε να μην πω ….και με πεις κακιά.
Ιωάννης. said
Τώρα νομίζω ότι πλάκα-πλάκα ακόμη και εδώ στην Ελλάδα δεν υπήρχε από πάντοτε ο σεβασμός και η αναγνώριση προς τις γυναίκες!!!
Πετροβούβαλος said
Τέλος πάντων, εννοώ σε επίπεδο ιστορικό! Προφανώς έγιναν και εδώ…. ατασθαλείες, αλλά ο Ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μισογύνης!