αναδημοσίευση από το navalhistory.gr
άρθρο του Ιωάννη Θ. Φακή
.
Ο ποιητής Σπυρίδων Ματσούκας, ίσως ο μόνος άνθρωπος αυτού του είδους, που κάποτε συνάντησε η Ιστορία, δεν ήταν τόσο γνωστός, όσο άλλοι λογοτέχνες της εποχής του, αλλά η προσφορά του στην Ελλάδα και κυρίως στον Στρατό και στο Ναυτικό, υπήρξε σημαντικότατη και καθοριστική στην νικηφόρα έκβαση των Βαλκανικών πολέμων. Ζούσε μ’ ένα όνειρο, όπως γράφει ο ίδιος:
Έχω όνειρο μεγάλο, γη και ουρανό!
Την Ελλάδα μου να ψάξω, να την δω τρανή.
Πλειό τρανή ακόμη και από την παλιά.
Με χρυσή κορώνα την Αγιά Σοφιά.
Γεννήθηκε στην Υπάτη, της Φθιώτιδας το 1873 και ακολούθησε Νομικές σπουδές στην Νομικής Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1896, με την έκρηξη της Κρητικής Επανάστασης , φεύγει εθελοντής για την Επαναστατημένη Κρήτη. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του Μαλακάση, για τον ακούραστο αγωνιστή ποιητή:
«Ο Ματσούκας βρέθηκε από τους πρώτους στην Κρήτη και πολέμησε με ανδρεία με τους υπόλοιπους εξεγερμένους. Στις μάχες τραγουδούσε θούρια και άσματα, άνοιγε πρώτος το «χορό» των τουφεκισμών και πήγαινε τελευταίος να ξεκουραστεί μετά από κάθε μάχη…»…
Επιστρέφει το 1897 στην ελεύθερη Ελλάδα και παίρνει μέρος στον άτυχο Ελληνοτουρκικό πόλεμο, στον οποίο η απροετοίμαστη Ελλάδα, ηττήθηκε και κλήθηκε να πληρώσει αποζημιώσεις ,καθώς και να παραχωρήσει μικρό κομμάτι της Θεσσαλίας, στην Τουρκία.Το γεγονός αυτό , τον πληγώνει βαθύτατα. Όταν έλαβε το πτυχίο της Νομικής, άνοιξε δικηγορικό γραφείο, αλλά η Θέμιδα δεν ασκούσε επάνω του καμία γοητεία. Το 1899 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή «γλυκοχαράματα», την οποία αφιέρωσε, στον Αθανάσιο Διάκο.
ΑΒΕΡΩΦ 