Διάλογος περί κεράτων σε μία κοινωνία που κάνει πάνω από 300 χιλιάδες εκτρώσεις τον χρόνο.

 Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου αυτός ο… «συγκινητικός» τίτλος: «Συγκλονίζει η Μάρω Κοντού: ‘Περιμένω το φινάλε μου, το οποίο έχω ονειρευτεί. Σε δύο χρόνια’…». Μπήκα να δω τι λέει και βρέθηκα στο gossip-tv.gr ! Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αφάνταστα θλιβερός και ο τίτλος του θα έπρεπε να είναι «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται».

Τα ερωτήματα  που προκαλούνται είναι πολλά. Τι ακριβώς περιμένουμε από τα 16αχρονα που κάνουν εκτρώσεις όταν τα μπουκώνουν με τέτοια πρότυπα; Πως καταντήσαμε έτσι ωρέ και πόσους ακόμη πάτους θα «κατακτήσουμε» με την (κατη)φόρα που πήραμε; Και η Εκκλησία; Δυστυχώς αντί να εκκλησιαστικοποιεί τον κόσμο κοσμικοποιείται η ίδια. Και εμείς; Φταίμε κι εμείς διότι σε τούτον τον κόσμο ζούμε, έχουμε συμβάλει με τον τρόπο μας, δεν αγωνιζόμαστε όσο ή όπως πρέπει.  

Ξέρετε όμως, δεν θα πω τίποτε από αυτά διότι διαπίστωσα κάτι ακόμη πιο θλιβερό. Το πιο θλιβερό απ’ όλα στον διάλογο που ακολουθεί είναι η τελευταία φράση. Είναι η διαπίστωση ότι ένας άνθρωπος φτάνει στη δύση της ζωής του δίχως να τον έχει αγγίξει ο Θεός. 

Εύχομαι να σε αγγίξει ο Θεός .

***

Μάρω Κοντού: Το κέρατο θέλει ψυχραιμία.

Παρουσιάστρια: Α μπράβο. Σε μας το είχες πει. Σε μένα.

Μάρω Κοντού: Σε σένα το είχα πει; Πάντως διαδόθηκε. Γιατί τα κέρατα παιδιά δεν είναι ένα, είναι ποικιλία κεράτων. Άλλο το κέρατο με μία φορά, άλλο με τις τρεις, άλλο γιατί μέθυσε, άλλο γιατί ερωτεύτηκε. Δεν χαλάς μια ζωή για ένα κέρατο….. πάντα.

Παρουσιαστής: Ναι. Ανάλογα το κέρατο, αυτό λέμε. Γιατί υπάρχει και ένα κέρατο…

Μάρω Κοντού: Οι 200 αποχρώσεις του κέρατου.

Παρουσιάστρια: Απ’ το στόμα μου το πήρες.

Παρουσιαστής: Ντάξει, σωστά. Γιατί υπάρχει και η περίπτωση να έχει μία παράλληλη σχέση με σένα οπότε εκεί τη χαλάς.

Μάρω Κοντού: Εκεί αν το μάθεις, μάλλον προσπαθείς να…

Παρουσιαστής: Αν το μάθεις. Δεν σου μιλάω για ένα τυχαίο βράδυ αν τύχει.

Παρουσιάστρια: Εσύ γιατί έχεις εντρυφήσει έτσι τόσο πολύ στο κέρατο… και έχεις άποψη;

Μάρω Κοντού: Όχι μόνο από εμπειρίες δικές μου αλλά και από εμπειρίες αλλωνών. Δεν είναι να εντρυφήσεις μόνο από τα δικά σου κέρατα.

Παρουσιάστρια: Ναι. Σε σένα ήτανε κάτι έντονο;

Μάρω Κοντού: Κοίταξε να δεις. Οι άντρες είναι πιο εύκολοι στο κέρατο, οι γυναίκες όχι τόσο.

Παρουσιαστής: Τι εννοείς;

Μάρω Κοντού: Εγώ σαν χαρακτήρας δηλαδή πρώτα φεύγω και μετά θα βάλω το κέρατο. Ο άντρας θα βάλει το κέρατο και θα γυρίσει και θα κλάψει και θα σε παρακαλέσει γιατί δεν τρέχει τίποτα γι’ αυτόν. Και το κατανοώ.

Παρουσιάστρια: Νοιώθεις ότι τα ‘χεις ζήσει όλα; Ότι είσαι ένας χορτασμένος άνθρωπος πραγματικά;

Μάρω Κοντού: Ναι. Είμαι χορτασμένη. Τα ΄χω ζήσει όλα και περιμένω το φινάλε μου, αλλά το οποίο φινάλε μου το ‘χω ονειρευτεί.

Παρουσιάστρια: Τι εννοείς;

Μάρω Κοντού: Θέλω σε ένα με δύο χρόνια να σταματήσω το θέατρο και να αρχίσω τα ταξίδια. Παρίσι, Λονδίνο, Αμερική, που δεν έχω πάει ποτέ.

Παρουσιαστής: Ποτέ;

Μάρω Κοντού: Όχι ποτέ δεν έχω πάει Αμερική. Είμαι λιγάκι με το αεροπλάνο.

Παρουσιαστής: Φοβιτσιάρα.

Μάρω Κοντού: Ονειρεύομαι αυτό το φινάλε, ότι θα ταξιδέψω παντού, θα ‘χω λεφτά να ξοδεύω … Ονειρεύομαι, δεν έχω φράγκο αλλά κάτι μπορεί να γίνει. Και ονειρεύομαι ότι όταν θα γυρίσω πολύ κουρασμένη από τα ταξίδια και πέσω στο κρεβάτι θα συμβεί κάτι και θα φύγω, θα πάω σε άλλο πλανήτη.

***

Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ