Η συμφωνία των Πρεσπών και ο Αγώνας των απλών Ελλήνων πατριωτών

.

Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου*

Σε λίγες ώρες τα Σκόπια θα λάβουν πρόσκληση ένταξης στο ΝΑΤΟ ως «Βόρεια Μακεδονία». Αυτό θα σημάνει την de facto αναγνώρισή τους και την δημιουργία καταστάσεων νομικά μη αναστρέψιμων. Θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου… ή μάλλον αυτός άνοιξε στις 17 Ιουνίου στους Ψαράδες Πρεσπών με την ενεργή συμμετοχή Τσίπρα-Κοτζιά-Παυλόπουλου-Καμμένου και με την συμφωνία που υπογράφηκε εκεί. Κάθε δράση όμως έχει και την αντίδρασή της. Την ίδια ώρα, είκοσι χιλιόμετρα από το σημείο της υπογραφής, στο Πισοδέρι, άνοιγε ένα άλλο κεφάλαιο στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος. Ο Ανένδοτος Αγώνας για τη Μακεδονία. Με αίμα και αυτός ο αγώνας. Με αίμα Ελλήνων, το οποίο πότισε την Ελληνική σημαία… και έγινε Σύμβολό μας.

Στην υπογραφή των Πρεσπών συνυπεύθυνοι και συνυπογράφοντες υπήρξαν όσοι πολιτικοί στήριξαν την κυβέρνηση. Σε αυτούς συγκαταλέγονται και ορισμένοι οι οποίοι θεωρούνται άνθρωποι με πατριωτική συνείδηση ανεξαρτήτως της ιδεολογικής τους τοποθέτησης. Δύο τέτοια παραδείγματα είναι από την μία πλευρά η ανήκουσα στον Δεξιό πολιτικό χώρο κ. Κόλλια-Τσαρουχά βουλευτής Σερρών των ΑΝΕΛ και Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης και από την άλλη ο Κουμουνιστής και Κρητομακεδών κ. Κώστας Ζουράρις, συνεργαζόμενος με τους ΑΝΕΛ. Μεγάλη η ευθύνη τους, βαριά σκιά στο όνομά τους…

Με τον κ. Ζουράρι μάλιστα είχα αρκετές τηλεφωνικές επικοινωνίες τις τελευταίες ημέρες και ήλπιζα ότι ίσως τελικά τολμήσει την ρήξη και σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μάταια. Σε μία από τις συνομιλίες μας του είπα το εξής: «κ. Ζουράρι, είστε κουμουνιστής και Κρητομακεδόνας, εάν χρειαστεί να επιλέξετε μεταξύ των δύο εύχομαι να επικρατήσει το δεύτερο». Μου απάντησε ότι δεν θα επικρατήσει κανένα, επειδή στον Ελληνικό πολιτισμό υπάρχει το «συναμφότερον», επομένως δεν είναι ανάγκη να επικρατήσει κάποιο από τα δύο. Ο Ελληνικός πολιτισμός όπως μου είπε, του δίνει το δικαίωμα να υποστηρίζει και τα δύο ταυτόχρονα.

Τότε του θύμισα την φράση που υπάρχει στον Πλάτωνα, Κρίτων 51β: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσιν». Επομένως του είπα, ο Ελληνικός πολιτισμός, μας επιτρέπει να βάζουμε δύο πράγματα στη ζυγαριά και να υπερισχύει το ένα εξ αυτών. Έτσι, όταν υπάρχει η παράμετρος «Πατρίδα» θα υπερισχύσει έναντι των άλλων. Ο κ. Ζουράρις μου απάντησε «Γιάννη συμφωνώ μαζί σου». Μπορεί να συμφώνησε μαζί μου, όμως σε λίγες ώρες το γειτονικό σλαβικό κρατίδιο θα πετύχει την πρώτη διεθνή του αναγνώριση. Θα έχει πάρει τον Μακεδονισμό από την Ελλάδα και μάλιστα με υπογραφή της Ελληνικής κυβέρνησης. Επίσης ανέφερα στον κ. Ζουράρι ότι κατά την γνώμη μου η συμφωνία των Πρεσπών είναι πρώτα και πάνω από όλα αντιεπιστημονική, επειδή βαφτίζει «Μακεδόνες» ανθρώπους με Σλαβική και Αλβανική καταγωγή. Του είπα ότι, ακόμα και να ξεχάσουμε το εθνικό μας θέμα και να δούμε την περίπτωση αυτή καθαρά επιστημονικά, η συμφωνία αυτή είναι απαράδεκτη. Πάλι ο κ. Ζουράρις συμφώνησε μαζί μου, όμως σε λίγες ώρες το γειτονικό σλαβικό κρατίδιο θα έχει πολλούς λόγους να χαίρεται για αυτή την παραχάραξη της ιστορίας εις βάρος της Ελλάδος. Το να συμφωνείς με μία τοποθέτηση δεν βοηθάει στην σωστή εξέλιξη των πραγμάτων εάν δεν κάνεις πράξη αυτό με το οποίο συμφώνησες. Γιατί εάν δεν το κάνεις πράξη, τότε όλη η συζήτηση γίνεται για «να’ χαμε να λέγαμε και να’ χαμε να πούμε» που λέει και ο λαός.

Εάν λοιπόν δεν αντιδρούν, με πράξεις όχι με λόγια, πολιτικοί οι οποίοι φέρονται να έχουν ρίζες μέσα στην παράδοση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, τότε ποιοί θα αντιδράσουν; Αυτοί οι οποίοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει συνέχεια στο Ελληνικό έθνος; Η μερίδα εκείνη των Αριστερών στους οποίους προκαλεί τάση για εμετό το άκουσμα και μόνον των λέξεων «Ελλάς», «Ορθοδοξία», «Έθνος»;

Αλλά δεν είναι μόνον οι πολιτικοί που θάβουν τη Μακεδονία.

Που είναι οι διάφορες συλλογικότητες να διαμαρτυρηθούν για το έγκλημα που διαπράτεται;

Και μιλώ για συλλογικότητες, για μαζικές αντιδράσεις.

Που είναι οι συλλογικότητες όπως, οι αγρότες, οι καλλιτέχνες, τα αθλητικά σωματεία της Θεσαλλονίκης, οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες;

Υπογράφηκε μία συμφωνία με την οποία βαφτίζονται ως «Μακεδόνες» κάποιοι άνθρωποι Σλαβικής και Αλβανικής καταγωγής. Όπως προανέφερα, ακόμα και να ξεχάσουμε ότι είμαστε Έλληνες και ότι έχουμε εθνικό ενδιαφέρον για αυτή την υπόθεση, τελείως αντικειμενικά με γνώμονα μόνον την επιστημονική αλήθεια, η συμφωνία αυτή είναι άκρως αντιεπιστημονική και άθλια.

Ποιοί όμως βγήκαν στους δρόμους αντιδρώντας σε αυτή την αδικία; Ποιοί πήγαν στο Πισοδέρι και εισέπραξαν ξύλο και χημικά από τα ΜΑΤ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Οι απλοί Έλληνες πατριώτες. Μπορεί σε κάποιες από αυτές τις δράσεις και τα συλλαλητήρια να εισήλθαν και ορισμένοι θερμοκέφαλοι ή ακόμα και προβοκάτορες, όμως αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτά είναι απλοί Έλληνες πατριώτες που τους πνίγει το δίκιο.

Η επιστημονική και οικονομική ελίτ της χώρας μας; Απλοί παρατηρητές. Δείχνουν να μη νοιάζονται.

Οι κ.κ. Καθηγητάδες των Πανεπιστημίων μας; Μούγκα! Κάτι ήξερε ο Μπίσμαρκ όταν έλεγε «καθηγητές τρεις και εχάθη η πατρίς», Γερμανιστί «drei professoren vaterland verloren».

Δεν πειράζει. Οι αγώνες ξεκινούν από λίγους και ταπεινούς.

Ο Παύλος Μελάς όταν ξεκίνησε τον Μακεδονικό αγώνα είχε μαζί του μόνον 35 άνδρες, Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικούς.

Σήμερα, αυτοί που έχουν ενεργοποιηθεί είναι πολλοί περισσότεροι. Είμαστε χιλιάδες.

Οι υπόλοιποι, που δεν θέλουν ούτε να συμμετέχουν αλλά ούτε καν συμφωνούν με τις διαμαρτυρίες κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, ας κάτσουν στα αυγά τους. Ίσως κάποτε ξυπνήσουν.

Και μιας και αναφέρθηκα στον Παύλο Μελά, ας θυμηθούμε τι έγραψε για αυτόν ο Ίων Δραγούμης στον πρόλογο του βιβλίου του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα».

«Ο Παύλος Μελάς σκοτώθηκε στη Στάτιστα της Μακεδονίας ένα βράδυ το φθινόπορο του 1904. Και οι Έλληνες ξύπνησαν. Γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Επειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι και οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι και μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που ξυπνούν και νοιώθουν τη μετριότητα που βαρύνει επάνω τους… Τέτοια μιά σπίθα τους άναψε ο Παύλος Μελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται, ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι ο Παύλος Μελάς για να καταφέρει να τους ανάψει… Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω – αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είναι και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμού – μη λησμονείτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προπάντων μη λησμονείτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονείτε και την ιδέα που για εκείνη δούλεψε και υπέφερε, ούτε την πανώρια χώρα όπου εσκοτώθη, γιατί και η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Προφητικός και διαχρονικός ο Ίων Δραγούμης, «γιατί και η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες». Πράγματι, μάλλον θα χρειαστούν και άλλες θυσίες Ελλήνων για την Μακεδονία. Ας είναι… αξίζει τον κόπο…

*Ο Ιωάννης Αμπατζόγλου είναι Ακτινοφυσικός Ιατρικής, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΔΠΘ και Επιστημονικά Υπεύθυνος του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης. Συμμετείχε στις διαμαρτυρίες στο Πισοδέρι στις 17 Ιουνίου 2018. Ήταν αυτός που βιντεοσκόπησε με το κινητό του τον αιμόφυρτο διαδηλωτή ο οποίος τυλιγμένος με την αιματοβαμμένη σημαία των Μακεδονικών Συνταγμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έγινε viral και ευαισθητοποίησε την Ελληνική και Διεθνή κοινή γνώμη. Έχει δημιουργήσει ομάδα στο Facebook με τίτλο «Πισοδέρι 2018 Επιτροπή Αγώνα»

Πηγή: Αντίβαρο

.