Σεβαστές οι απόψεις της μειοψηφίας αλλά η πλειοψηφία αποφασίζει

 του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η δημοσίευση της είδησης ότι η Ολομέλεια του ΣτΕ ανακοίνωσε την απόφασή της για τα Θρησκευτικά με την οποία ακυρώνονται οι υπουργικές αποφάσεις των «νέων Θρησκευτικών» προκάλεσε καταιγισμό σχολιασμών πριν ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της απόφασης. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Το ΣτΕ έσβησε τα φώτα» και φιλοξενεί μεταξύ άλλων τις απόψεις τριών γνωστών «εκσυγχρονιστών» Θεολόγων για την απόφαση του ΣτΕ.

Δημοσιογραφική πρωτοτυπία επίσης ότι δημοσιεύει στην έντυπη μορφή αλλά και στην ηλεκτρονική της έκδοση το σκεπτικό των 5 δικαστών του ΣτΕ που μειοψήφισαν έναντι των υπολοίπων 20 οι οποίοι προχώρησαν στην ακύρωση των Υ.Α. για τα «νέα Θρησκευτικά».

Σεβαστές οι απόψεις των μειοψηφισάντων δικαστικών του ΣτΕ όπως και της μικρής μειοψηφίας των Θεολόγων που βρήκαν φιλόξενο χώρο στην Εφημερίδα των συντακτών. Μόνο που βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ότι η άποψη της πλειοψηφίας υπερισχύει τόσο για τη λήψη δικαστικών αποφάσεων όσο και γενικώς για τις αποφάσεις που λαμβάνονται με δημοκρατικό τρόπο. Ελεύθεροι είναι επίσης άπαντες να κρίνουν και τους κρίνοντες δικαστές, ακόμη κι αν πρόκειται για τους ανώτατους δικαστικούς του ΣτΕ. Αρκεί να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια, όρια που όπως όλα δείχνουν ουδόλως έχουν μάθει να σέβονται μερικοί πολιτικοί και άλλοι εκφέροντες δημόσιο λόγο. Μπορούν λοιπόν και οι πολιτικοί να κρίνουν τις αποφάσεις των δικαστών του ΣτΕ, οφείλουν όμως να τις εφαρμόζουν στην πράξη. Διαφορετικά η δημοκρατία μετατρέπεται σε αναρχία με απρόβλεπτες συνέπειες.

Και φυσικά εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων δεν γίνεται με μια γενικόλογη παραδοχή από πλευράς Υπουργείου Παιδείας ότι «Το Υπουργείο σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις» αλλά με την έμπρακτη υλοποίησή τους που εν προκειμένω απαιτεί συγκεκριμένες ενέργειες ακύρωσης των προγραμμάτων και των φακέλων που κρίθηκαν αντισυνταγματικά.

Κατά τον ίδιο τρόπο και η αρχιεπισκοπική δήλωση ότι «Σεβόμαστε πάντα τις αποφάσεις των δικαστηρίων» είναι άνευ νοήματος όταν συνοδεύεται από την δήθεν ειλημμένη – μόνος αποφασίζει ο Αρχιεπίσκοπος; – απόφαση ότι για τα Θρησκευτικά «η Εκκλησία και η Πολιτεία θα συνεχίσουν την συνεργασία τους ώστε αυτό που θα βγει στο τέλος να γίνει βιβλίο». Αυτό ακριβώς το πρόγραμμα για το οποίο η Εκκλησία υποτίθεται ότι συνεργάζεται με την Πολιτεία είναι αυτό που ακύρωσε το ΣτΕ. Επομένως εφαρμογή της δικαστικής απόφασης – γιατί αυτό είναι σεβασμός στις αποφάσεις των δικαστηρίων – σημαίνει παύση κάθε συνεργασίας και επεξεργασίας ενός προγράμματος που κρίθηκε πολλαπλώς αντισυνταγματικό και επάνοδος πάντων, Θεολόγων και μαθητών, στην κατάσταση προ του προγράμματος αυτού.

Πηγή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ