Ποιους καρφώνει ο Πατριάρχης;

 Το Πατριαρχικό «αλάθητο» και ο χορός των κολάκων

Κοσμίδης Ν. Ελευθέριος,
Φυσικός ΑΠΘ- P.C.C.UOI
Οργανωτικός Γραμματέας του
Ο.Χ.Σ “ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ”

Με αθεράπευτες ακόμη τις πληγές της Πατριαρχικής “ανεπάρκειας”, σε ζητήματα Εθνικής υπερηφάνειας, όπως οι “ατυχείς” τοποθετήσεις του στο Μακεδονικό αλλά και υπέρ του Τουρκικού στρατού, πληροφορούμαστε για την έκδοση τόμου, στον οποίο περιλαμβάνονται “..όλες οι επίσημες ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου που πραγματοποίησε τις παραμονές και κατά τη διάρκεια της ιστορικής Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας..”, ήτοι της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, από τον σύλλογο οφικιαλίων “Παναγία η Παμμακάριστος”.

Στον Πατριαρχικό πρόλογο του τόμου, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η διγλωσσία της πλάνης, που σε ολόκληρη την Εκκλησιαστική μας Ιστορία, αποτελούσε χαρακτηριστικό πλανεμένων αιρετικών Πατριαρχών, Αρχιερέων, Κληρικών και μοναχών (η μορφοποίηση δική μας).

Αναφερόμενος ο Πατριάρχης στις αποφάσεις του Κολυμπαρίου, είναι προσεκτικός και ακριβής: «αυτό τούτο το γεγονός της Συνόδου και αι αποφάσεις αυτής

1. Αποτελούν σημαντικόν κεφάλαιον της συνοδικής ιστορίας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και

2. (Αποτελούν) βεβαίαν παρακαταθήκην διά τας επερχομένας γενεάς των Ορθοδόξων».

3. Εκφράζουν αυθεντικώς την πιστότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την αδιαλείπτως βιωθείσαν και βιουμένην εν αυτή Παράδοσιν της Αληθείας και

4. Αποτελούν πολύτιμον πνευματικόν θησαυρόν διά την ανά την οικουμένην Ορθοδοξίαν.

5. Προβάλλουν την αυτοσυνειδησίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας,

6. (Προβάλλουν) την ευαισθησίαν και την θεάρεστον μέριμναν αυτής διά τον άνθρωπον και την εν Χριστώ και κατά Χριστόν βιοτήν αυτού,

7. Υπογραμμίζουν το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας διά την κτίσιν, διά την κοινωνίαν και τον πολιτισμόν..

8. Δίδουν τοιουτοτρόπως επί τη βάσει των κεντρικών θεολογικών παραδοχών της πίστεώς μας απάντησιν εις όλους εκείνους, οι οποίοι επιρρίπτουν εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αδιαφορίαν διά τον κόσμον και την ιστορίαν εν ονόματι του ουρανού και της αιωνιότητος.

9. Τα θεολογικώς αρτιώτατα συνοδικά κείμενα ακυρώνουν εκ των προτέρων και τους θορυβώδεις αυτοκλήτους κριτάς της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, οι οποίοι, με τον ου κατ’ επίγνωσιν ζήλον των, αμφισβητούν την κανονικότητα αυτής και την Ορθοδοξίαν των αποφάσεών της, σκανδαλίζοντες ούτω και διχάζοντες τον λαόν του Θεού»

καταλήγει, υποτιμώντας την νοημοσύνη του πιστού λαού οτι δήθεν

* «Ευρισκόμεθα ακόμη εις την αρχήν της διαδικασίας προσλήψεως και αξιολογήσεως των αποφάσεων και της αποτιμήσεως του συνολικού έργου της Αγίας και Μεγάλης ταύτης Συνόδου»

Μετά το Κολυμπάρι και την εκεί επιχειρούμενη συνοδική κατοχύρωση της παναίρεσης του Οικουμενισμού, ακολούθησε η έσχατη δυνατότητα διαφωνίας, υπό των κανόνων και των Αγίων Πατέρων, η αποτείχισις, Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών.

Αυτούς χαρακτηρίζει ο Πατριάρχης στον πρόλογό του ως : “θορυβώδεις αυτοκλήτους κριτάς της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, οι οποίοι, με τον ου κατ’ επίγνωσιν ζήλον των … σκανδαλίζοντες ούτω και διχάζοντες τον λαόν του Θεού..”.

Ιδιαιτέρως τον ομότιμο καθηγητή του ΑΠΘ πρωτ. π.Θεόδωρο Ζήση και τον πρωτ. π.Νικόλαο Μανώλη, με προσχηματικές κατηγορίες περί φατρίας, σχίσματος, σκανδαλισμού των πιστών, εξύβρυση συκοφαντία και απείθεια, τους στοχοποιεί μέχρις εξουθενώσεως προς παραδειγματισμό και εκφοβισμό, άλλων κληρικών που η συνείδησή τους αντιδρά και επαναστατεί.

Το πραγματικό κατηγορητήριο είναι πως διαφωνούν με τις αποφάσεις του Κολυμπαρίου και καταγγέλλουν τον Οικουμενισμό ως παναίρεση.

Η προαναφερθείσα παραπλανητικώς από τον ίδιο “.. διαδικασία προσλήψεως και αξιολογήσεως των αποφάσεων και της αποτιμήσεως του συνολικού έργου της Αγίας και Μεγάλης ταύτης Συνόδου.. “ επιφυλάσσει συνοδικά δικαστήρια και καθαιρέσεις, σε όσους ορθώνουν πατερικό λόγο και διαφωνούν Ορθοδόξως με τις αποφάσεις της.

Οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτεται και στον πλέον καλόπιστο άνθρωπο, πως βιώνουμε έναν ιδιότυπο εκκλησιαστικό διοικητικό παπισμό στην Ορθοδοξία, κατά παράβαση κάθε έννοιας Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας και Εκκλησιαστικού Δικαίου.

• Ο Πατριάρχης που αγαπά εκείνους που αγιοποιούν τον σφαγέα των Σέρβων Στέπινατς, κρύβει μίσος “έως καθαιρέσεως” για Ορθοδόξους ομολογητές κληρικούς.
• Ο Πατριάρχης που θα έπρεπε να τιμά εκείνους που για λόγους πίστεως αποτειχίζονται, όπως επιβάλλεται από τους Κανόνες της Εκκλησίας, τιμά και επιβραβεύει με Επισκοπικούς θρόνους, πρόθυμους Αρχιμανδρίτες, που δικάζουν και καταδικάζουν σκανδαλωδώς, Ορθοδόξους ομολογητές κληρικούς.
• Ο Πατριάρχης που διαλέγεται με τις πιο απίθανες αιρετικές ομάδες και θρησκείες του πλανήτη στο όνομα της αγάπης, φιμώνει Ορθοδόξους ομολογητές κληρικούς, που τολμούν να ασκήσουν κριτική ή να διαφωνήσουν μαζί του στηριζόμενοι αποκλειστικώς στους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας

Παρόμοιες συμπεριφορές απαντώνται στην επιστημονική βιβλιογραφία, μόνον σε περιστατικά σχιζοειδούς προσωπικότητος.

Και κάτι τελευταίο προς τους αξιότιμους κυρίους του συλλόγου Παμμακάριστος. Τα πράγματα είναι σοβαρά, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ελέγχεται Αγιοπατερικώς για λόγους πίστεως. Δεν οφείλετε να κρατήσετε ίσες αποστάσεις μέχρι Συνοδικής διαγνώσεως;

Είτε θα μείνετε στην Ιστορία ως ομολογητές αν ορθώσετε το ανάστημά σας και ανασχέσετε τον πατριαρχικό κατήφορο είτε θα εξαφανιστείτε από τας δέλτους αυτής. Εκκλησιαστική Ιστορία είναι αμείλικτη με την τραγική τύχη των κολάκων αιρετικών Πατριαρχών.

Καλή Μετάνοια
Καλή Σαρακοστή

Πηγή Κατάνυξις