ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ – Το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα θα ‘σπρώξει’ για κατάργηση του Αυτοκεφάλου των Εκκλησιών, κονκλάβιο Προκαθειμένων και πρωτείο στον Βαρθολομαίο;

Άρχοντες του Τάγματος του Αγίου Ανδρέα – εικονίζεται και ο νεαρός Ρέινς Ηρακλή Πρίμπους, προσωπάρχης του Λευκού Οίκου.

Όταν άρθρα σαν το παρακάτω εμφανίζονται στον αμερικανικό τύπο (The National Herald) και αναδημοσιεύονται πανηγυρικώς από οικουμενιστικά ιστολόγια (Orthodox Christian Laity) θα πρέπει να ανησυχούμε. Αν η ψευδοΣύνοδος απέδειξε κάτι στους πάτρωνες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αυτό είναι ότι η Αυτοκεφαλία των Τοπικών Εκκλησιών δεν τους επιτρέπει να κάνουν εύκολα το αφεντικό στο Σώμα της Εκκλησίας. Τι πιο φυσικό λοιπόν να θέλουν να υποτάξουν όλες τις Τοπικές Εκκλησίες θεσμικά στον προστατευόμενό τους Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ενδεχομένως με μία νέα ψευδοΣύνοδο.

Ο αρθρογράφος ονομάζεται Ντέννις Μένος (Dennis Menos) στο τέλος του άρθρου παρουσιάζεται ως «συγγραφεύς πολλών βιβλίων και αρθρογράφος Ορθοδόξων και Ελληνικών θεμάτων». Ο Ντέννις Μένος είναι κάτοχος Bachelor και Master στις Διεθνείς Σχέσεις και απόφοιτος της Σχολής Πολέμου του Αμερικανικού Στρατού. Τίτλοι βιβλίων του βρίσκονται ΕΔΩ. Τα ενδιαφέροντα του κ. Μένος δεν περιορίζονται όμως μόνο στις διεθνείς σχέσεις, ενδιαφέρεται και για την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα (μέλος της Αμερικανικής Επιτροπής για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα (ACRPS)) και μάλιστα βιβλίο του με σχετική θεματολογία έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά (Συζητήσεις με μία Καρυάτιδα). Ενδιαφέρεται επίσης και για την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη έχοντας επίσης γράψει το βιβλίο (The Justinian Diaries). Έψαξα να βρω αν ενδιαφέρεται και για τις γερμανικές αποζημιώσεις αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα. Με μία ‘βόλτα’ στο Twitter του κ. Ντέννις Μένος αλλά και στο διαδίκτυο η εικόνα ολοκληρώνεται. Ο κ. Μένος έχει άποψη και για τα εκκλησιαστικά θέματα!! -για παράδειγμα ΕΔΩ. Τις ‘γνώσεις’ του κ. Μένος στα εκκλησιαστικά θέματα θα τις διαπιστώσετε και στο παρόν, εντελώς εκτός Ορθοδόξου πνεύματος και παιδαριώδες, άρθρο που ακολουθεί. Έχει όμως ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της οικουμενιστικής ψευδοΣυνόδου ο κ. Μένος με αρθρογραφία του και στο παρελθόν και στηρίζει το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα, συνεπώς εδώ οι επικίνδυνες ανοησίες που προτείνει αναβαθμίζονται λόγω ισχύος. Είναι άλλωστε ένα γεγονός αυτό το οποίο δεν περιορίζεται μόνο στα της Ορθοδόξου Πίστεως και το ζούμε ως Ελληνικός λαός πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια και στην πολιτική, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις προτεινόμενες αλλαγές του ανθελληνικού Υπ. ‘παιδείας’.

Μερικές αλήθειες.
Το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα, για το οποίο πολλοί χάρηκαν που έχει δικό του άνθρωπο -τον Άρχοντα του Τάγματος Ρέινς Ηρακλή Πρίμπους- στο πλευρό του Τραμπ, προωθεί τον οικουμενισμό. Το Τάγμα ενεργεί για τα συμφέροντα του οικουμενιστή Πατριάρχου Βαρθολομαίου και όχι για την Ορθοδοξία. Ο τίτλος του «Άρχοντα» δίνεται από τον ίδιο τον Βαρθολομαίο. Ο «ελληνοαμερικανός» Ρέινς Ηρακλή Πρίμπους έχει πατέρα Γερμανό και η Ελληνίδα μητέρα του γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σουδάν. Μπορεί ως ένα σημείο τα συμφέροντα της Ελλάδος να συναντιόνται με τις θέσεις του Τραμπ αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται. Τα μάτια όλων στρέφονται τώρα στην Πόλη, όλα τα γεγονότα εκεί οδηγούν. Όποιος δεν μπορεί να το δει αυτό είναι τυφλός. Ας ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά ο Θεός θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη Του.

***

The National Herald

¨Ενισχύοντας το Ρόλο του Οικουμενικού Πατριάρχη¨

του Ντέννις Μένος (Dennis Menos)

Είναι γνωστό το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατακερματισμένη και λειτουργεί χωρίς κεντρικό έλεγχο. Η Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος που πραγματοποιήθηκε πέρυσι στην Κρήτη παρείχε επαρκείς αποδείξεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια συνομοσπονδία (consortium)14 Αυτοκεφάλων(αυτοδιοικούμενων) Εκκλησιών. Κάθε Εκκλησία λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες, αλλά παραμένει σε πλήρη κοινωνία μαζί τους στα θέματα της πίστεως, των μυστηρίων και του κανονικού δικαίου. Η διοίκηση σε κάθε περίπτωση γίνεται από τον Προκαθήμενο, ο οποίος επιλέγεται από την Σύνοδο των Επισκόπων της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει μία «κεφαλή» στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία θα πρέπει να δώσει αναφορά ο ίδιος και οι άλλοι Προκαθήμενοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Η αυτοκεφαλία έγινε από τα πρώτα ακόμα χρόνια η προτιμώμενη μορφή εκκλησιαστικής διοίκησης στην Ορθόδοξη Ανατολή λόγω των πλεονεκτημάτων που προσφέρει. Η αυτοκεφαλία επέτρεπε σε πρόσωπα ιδίας εθνοτικής καταγωγής να οργανώσουν τις Εκκλησίες τους, να διατηρήσουν τη γλώσσα τους στις θρησκευτικές τελετές, και να ρυθμίζονται τοπικά, χωρίς την ανάγκη εξωτερικής εποπτείας ή κατεύθυνσης.

Όλα είχαν νόημα τότε, όχι όμως τώρα.

Η αυτοκεφαλία δεν ανταποκρίνεται σε πολλές από τις σημερινές προκλήσεις. Δεν υπάρχει πρόβλεψη στη δομή της για μια «κεφαλή» στην Ορθόδοξη Ανατολή η οποία θα συντονίζει και θα διακηρύττει τις πολιτικές και τις δραστηριότητες όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επί του παρόντος δεν έχει τέτοια εξουσία· είναι απλώς ο «πρώτος μεταξύ ίσων» των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Με την απουσία μιας «κεφαλής» στην Εκκλησία, τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος πρέπει να συζητηθούν και να συμφωνηθούν από όλους τους 14 Προκαθημένους πριν να μπορούν να εφαρμοστούν – ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο ομολογουμένως.

Η διασπορά επίσης αποτελεί τεράστιο πρόβλημα σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία – ένα υποπροϊόν της αυτοκεφαλίας – όπως επιβεβαιώνεται από τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων που τώρα ακολουθούν την Ορθόδοξη πίστη τους και διαμένουν εκτός των συνόρων της μητρικής τους Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, στην οποία όμως εξακολουθούν να ανήκουν διοικητικά. Το αποτέλεσμα είναι μία τεράστια σπατάλη παγκοσμίως στις Ορθόδοξες υποδομές και στους πόρους του κλήρου. Η απουσία μιας «κεφαλής» στην Ορθόδοξη Εκκλησία επηρεάζει επίσης αρνητικά και τον εν εξελίξει συμφιλιωτικό διάλογο με τη Ρώμη και άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες. Παρά τις καλές προθέσεις και από τις δύο πλευρές, τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά λόγω της απουσίας κάποιου που να μπορεί να μιλήσει με επιρροή για το σύνολο της Ανατολής.

Ακόμη και μεταξύ των κριτικών του αυτοκέφαλου δεν υπάρχει καμία διάθεση σήμερα να αντικατασταθεί το ισχύον σύστημα με μια διαφορετική εκκλησιαστική δομή. Όμως, έχει έρθει η ώρα να μειωθούν ορισμένα σημαντικά προβλήματα τα οποία συνδέονται με την αυτοκεφαλία και περιορίζουν την Ορθοδοξία από την εκπλήρωση της αποστολής της σε όλον τον κόσμο.

Αυτά τα προβλήματα ωστόσο δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν έως ότου ενισχυθεί δραματικά ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρέπει να αναβαθμιστεί στη θέση της «κεφαλής» της Ορθοδόξου Ανατολής, να έχει την εξουσία να ενεργεί και να ομιλεί για το σύνολο της Εκκλησίας. Δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι απλώς ένας από τους Προκαθημένους στην Ορθόδοξη Ανατολή. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ανθρώπων, είτε πρόκειται για εμπορική δραστηριότητα, κοινωνική οργάνωση ή πολιτικό όργανο, έχει μία «κεφαλή» – κάποιον υπεύθυνο ο οποίος παρέχει γενική κατεύθυνση και έλεγχο.

Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα πρέπει να γίνει στην πραγματικότητα ο «πρώτος» Προκαθήμενος σε ολόκληρη την Ορθόδοξη Ανατολή, και να μην είναι απλά ο «πρώτος μεταξύ ίσων» όπως είναι ο σημερινός ρόλος του.

Για να είναι σε θέση να εκπληρώσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά του ως «κεφαλή» της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα πρέπει να απαλλαγεί από κάθε ευθύνη που αφορά την επιπλέον υπηρεσία του ως Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η ευθύνη αυτή, για τη διαχείριση των δικαιοδοσιών της Εκκλησίας στην Τουρκία, την Ελλάδα, τη Δυτική Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία, θα πρέπει να αναληφθεί από έναν ανώτερο Ιεράρχη του Πατριαρχείου, ίσως τον Μεγάλο Πρωτοσύγκελο.

Ελεύθερος από αυτό το βάρος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα είναι σε θέση να επικεντρωθεί σε δραστηριότητες που αποσκοπούν στην επανένωση της Ελληνορθοδοξίας. Μια τέτοια δραστηριότητα θα ήταν η σύγκληση, σε ετήσια βάση, ενός κονκλαβίου των Προκαθημένων όλων των 14 Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Ένα τέτοιο όργανο δεν υπάρχει σήμερα, αλλά πρέπει επισήμως να ενεργοποιηθεί και να ενεργεί ως το ανώτερο σώμα χάραξης πολιτικής της Ορθοδόξου Ανατολής. Τεράστια οφέλη θα προκύψουν από αυτές τις, διεξαγόμενες με σεβασμό και κατανόηση, τακτικές συνεδριάσεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων.

Θα συναινέσουν οι Προκαθήμενοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στις οργανωτικές αλλαγές που προτείνονται; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Θα χρειαστεί υπομονή και ενέργεια να τους πείσουμε για τη σοφία των προτεινόμενων αλλαγών, αλλά πρέπει να πειστούν για την αναγκαιότητά τους αν η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι να προχωρήσει στον 21ο αιώνα με ενότητα και σκοπό.

Εν προκειμένω οι Ορθόδοξοι πιστοί σε όλον τον κόσμο θα πρέπει να συμμετέχουν (για τις Ηνωμένες Πολιτείες το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα έρχεται στο νου), προσεγγίζοντας τους επιφυλακτικούς Ιεράρχες αγαπητικά και ταπεινά, με το σκεπτικό μιας Ορθοδόξου «κεφαλής» και την αναγκαιότητα ενός κονκλαβίου Προκαθημένων για την αντιμετώπιση και επίλυση σημαντικών Πανορθόδοξων ζητημάτων.

Η ενίσχυση του ρόλου του Οικουμενικού Πατριάρχη, καθώς επίσης και η συμμετοχή των Προκαθημένων όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών για την επίλυση των μεγάλων ζητημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η Ορθοδοξία δεν θα έρθουν εύκολα. Έως ότου γίνουν αποδεκτές και οι δύο αυτές δράσεις θα απαιτηθεί πιθανώς μία επίμονη πολυετή προσπάθεια. Με τη βοήθεια όμως του Αγίου Πνεύματος και οι δύο αυτές δράσεις θα πρέπει να πραγματοποιηθούν προς όφελος της Εκκλησίας του Χριστού στη γη.

Ο Ντένις Μένος είναι συγγραφεύς πολλών βιβλίων και αρθρογράφος Ορθοδόξων και Ελληνικών θεμάτων.

***

Σχολιασμός / μετάφραση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ