Στην μία ελληνική ιθαγένεια, οι δύο δώρο!

Η τροπολογία που έφεραν 8 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (και ψηφίστηκε) για απόδοση ιθαγένειας σε απογόνους Ελληνοεβραίων ήταν εξέλιξη άκρως ανησυχητική. Ενώ από το 2011 ίσχυε ο νόμος που έδιδε την ελληνική ιθαγένεια στους “επιζώντες του Ολοκαυτώματος” και τους απογόνους τους, τώρα θα αποδίδεται σε ΟΛΟΥΣ τους κατιόντες των Εβραίων που έζησαν προπολεμικά στην πατρίδα μας! Από πού κι ώς πού αποδίδεται η ελληνική ιθαγένεια ως …χρέος ή αποζημίωση (ή και “αποκατάσταση αδικίας”!) στα εγγόνια κάποιων που είτε αποφάσισαν προπολεμικά να φύγουν από τη χώρα μας για να εποικίσουν την Παλαιστίνη είτε χάθηκαν στη ναζιστική περίοδο, είναι λίγο δύσκολο να εννοηθεί. Και, ελλείψει επιχειρημάτων, επιστρατεύεται η γελοία μομφή του “αντισημιτισμού” για να πάψει κάθε αντίλογος.

Η “Καθημερινή” (17-3-17), λ.χ., περιγράφει κάποιον 60χρονο συνταξιούχο Π.Σ. που μαθαίνει ελληνικά στο Τελ Αβίβ όπου ζει, η οικογένεια του οποίου έφυγε από την Ξάνθη το …1935! Πριν δηλαδή προκύψει οποιαδήποτε ναζιστική απειλή έφυγαν για την Παλαιστίνη οικογενειακώς και τώρα αναμένει να λάβει την ελληνική ιθαγένεια ο ίδιος και οι κόρες του. Δεν θα αμφισβητήσουμε το ενδεχόμενο να αγαπά την Ελλάδα αλλά πόθεν προκύπτει ηθικό χρέος για τη χώρα μας για να τον πολιτογραφήσει; Ποιος μας λέει πως αυτός είναι ο κανόνας για τους ομοεθνείς του; Και τι σχέση έχει η ιθαγένεια με την συμπάθεια που μπορεί να αισθάνεται κάποιος για μια χώρα;

Όσον αφορά τους “επιζώντες του Ολοκαυτώματος” είναι γνωστό πως οι λίγοι που γύρισαν στην Ελλάδα δεν είχαν πρόβλημα υπηκοότητας. Η παρούσα ρύθμιση αφορά όσους φύγανε οικειοθελώς σε άλλες χώρες, κυρίως Ισραήλ και ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να απωλέσουν την ελληνική τους ιθαγένεια με το άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (που το κατήργησε εκείνος ο ελεεινός ο ΓΑΠ). Η “Κ” αναφέρει έναν αριθμό δυνητικών δικαιούχων κάπου 20.000 στο Ισραήλ, ενώ “ακόμη περισσότεροι ζουν στις ΗΠΑ”!!! Δηλαδή μιλάμε για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας ίσως και σε πάνω από 50.000 Εβραίους που δεν έχουν καμμία βιωματική σχέση με τη χώρα μας αλλά θα μπορούν να εγκατασταθούν π.χ. στη Θεσσαλονίκη, της οποίας ο δήμαρχος σπρώχνει το θέμα;

Την παρούσα γεωπολιτική αναγκαιότητα για μια ελληνοϊσραηλινή σύγκλιση την αντιλαμβανόμαστε, φυσικά, και παρά τα ηθικά ζητήματα που εγείρει την αναγνωρίζουν σχεδόν οι πάντες. Όμως αυτή η συγκυριακή στάση πρέπει να έχει και κάποια όρια, δεν μπορεί στο όνομα του ρεαλισμού να αποδεχόμαστε οτιδήποτε μας προταθεί από το εβραϊκό κράτος!

Και κάτι τελευταίο, πολύ σημαντικό: Αν αρθούν οι συνέπειες του άρθρου 19 του Κ.Ε.Ι. για τους Εβραίους που εγκαταλείποντας τη χώρα μας στερήθηκαν την ελληνική υπηκοότητα σε παρελθούσες δεκαετίες, μήπως ανοίγει ο δρόμος και για τις ανάλογες απαιτήσεις των Τούρκων της Θράκης, των σλαβόφωνων της Μακεδονίας, των Τσάμηδων της Ηπείρου κτλ;

Πηγή Αντιφωνητής