Ιερώνυμε σήκω φύγε.

Οι ευγένειες τέλος.

‘Μακαριώτατε’, ‘Σεβασμιώτατοι’, ‘Παναγιώτατε’ και όποιοι άλλοι ξέχασα. Στην ψευδοσύνοδο κριθήκατε για το τι ποιμένες της Εκκλησίας είστε και βγήκατε, το λιγότερο, θλιβερά ελλιπείς, τώρα κρίνεστε για το πόσο άντρες είστε γι’ αυτό οι ευγένειες τέλος.

Η διοικούσα εκκλησία διαθέτει τον πιο οργανωμένο, τον πιο ισχυρό και πολυπληθέστερο οργανισμό σε όλη την Ελλάδα. Έναν οργανισμό ο οποίος μπορεί να τα βάλει με όλα τα πολιτικά κόμματα μαζί ανά πάσα στιγμή και με το ένα μάτι κλειστό. Μέσα σε λίγες ημέρες μπορεί να κατεβάσει στους δρόμους ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπους, κυριολεκτικά με το νεύμα ενός χεριού και με μηδαμινά έξοδα.

Την ώρα λοιπόν που το κράτος ετοιμάζεται να φυτέψει τον σπόρο της ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ στα μικρά παιδιά των Ελλήνων και ενώ θα έπρεπε να υπάρχει κεντρικός συντονισμός των ενεργειών για την πλήρη ανατροπή αυτού του εγκλήματος που πάει να γίνει, έχουμε το εξής παράδοξο φαινόμενο. Ο Ιερώνυμος αναρωτιέται για το «τι πατρίδα και τι οικογένεια θέλουμε επιτέλους», μία Μητρόπολη βγάζει ανακοίνωση και μοιράζει φυλλάδια αποχής από τη θεματική ενότητα, μία άλλη Μητρόπολη βγάζει ανακοίνωση και ζητά δημοψήφισμα, ένας άλλος Μητροπολίτης κάνει μία ομιλία, δεν ξέρω κι εγώ που, και αναφέρεται στο θέμα ζητώντας από τους πολίτες να κινητοποιηθούν οργανωμένα, και ούτω καθεξής …  ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Ιερώνυμε παρ’ το αλλιώς.

Ιερώνυμε το όνομά σου θα γραφτεί με τα μελανότερα χρώματα στην ιστορία. Στη δική σου ‘σκοπιά’ έγινε η χειρότερη προδοσία κατά της πίστεως και τότε μας πέταγες κάτι εξυπνάδες του στυλ, «οι επόμενες γενιές θα είναι σε θέση να κρίνουν». Τώρα που πάνε να σακατέψουν τα παιδιά εσύ μας λες «ήρθε η ώρα να διερωτηθούμε». Όταν υπέγραψες στην ψευδοσύνοδο έβγαλες απ’ έξω τη συνείδηση της Εκκλησίας, κλήρο και λαό, κρίνοντάς μας ακατάλληλους κι έκανες του κεφαλιού σου. Τώρα που ΔΕΝ είσαι διατεθειμένος να κάνεις τίποτα μας ξαναθυμήθηκες και λες: «ήρθε η ώρα να διερωτηθούμε». Η μπόχα που έχει αφήσει η εξουσία πάνω σας, φαίνεται στην πονηρή γλώσσα που χρησιμοποιείτε. Βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά. Εμείς λοιπόν Ιερώνυμε έχουμε διερωτηθεί και λέμε ΟΧΙ (και) σε αυτό που πάει να γίνει, εσύ τί είσαι (αυτή τη φορά) διατεθειμένος να κάνεις;;; Δεν μπορείς συνέχεια να παίζεις το «εδώ παπάς εκεί παπάς που είναι ο παπάς». Τη μία να δηλώνεις παρών και να αναφέρεσαι σε ένα μελλοντικό ποίμνιο, την άλλη να δηλώνεις απών και να μας θυμάσαι για να ‘κλάψεις’ μαζί μας.

Η δουλειά σου Ιερώνυμε δεν είναι ούτε να πετάς τα σκουπίδια σου στις επόμενες γενιές, ούτε να κλαίγεσαι και να αναρωτιέσαι γενικώς και αορίστως. Η δουλειά σου είναι ΝΑ ΠΡΑΤΤΕΣ, και να πράττεις το σωστό για την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ.

Ιερώνυμε παρ’ το αλλιώς.

Μετά την ψευδοσύνοδο κάλεσες έκτακτη σύνοδο και συσπείρωσες μονομιάς την διοικούσα εκκλησία στο δόγμα «βουλώστε το». Τώρα που πάνε να διαλύσουν τις ψυχές των παιδιών η διοικούσα εκκλησία συμπεριφέρεται σαν ξεχαρβαλωμένο αυτοκίνητο διότι εσύ ρεμβάζεις και το γύρισες στο μελό. Τι συμβαίνει Ιερώνυμε; Αν νομίζεις ότι αγοράσαμε το παραμύθι με τον Φίλη ‘που έφαγε πόρτα’, γελιέσαι. Το ‘σου δίνω, δώσε μου κι εσύ κάτι για να φανώ νικητής’ το γνωρίζουμε Ιερώνυμε. ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;;;

Ιερώνυμε. Η Εκκλησία δεν είναι παραμάγαζο της Μασονίας, ούτε υποκατάστημα της εξουσίας. Σύνελθε και ΠΡΑΞΕ. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ.

Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ

***

Λευτερωθήκαμε από τον αγαρηνό και πρώτη μας πράξη στο δρόμο της λευτεριάς ήτανε να κλείσουμε το στόμα της αλήθειας. Να ψευτίσουμε τη ζυγαριά της πίστης. Να λησμονήσουμε πως τα μοναστήρια, στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, φυλάξανε και την πίστη και την παιδεία, και πως όσοι μάθανε γράμματα στα μοναστήρια τα μάθανε. Εκεί πρωτοσυλλάβησε το χωριατόπουλο και κει ακόνισε το νου του ο γραμμματισμένος. Λίγο ο μακαρίτης, ο κυβερνήτης, λίγο η αντιβασιλεία, λίγο οι προεστοί, λίγο οι δεσποτάδες, όλοι τους βοηθήσανε το κράτος να γίνει η κεφαλή της εκκλησίας. Έτσι η εκκλησία έπαψε πια νάναι το πνευματικό μας κεφάλι, κι έγινε όμοια με τον έφορο ή τον χωροφύλακα. Ένα παρακλάδι στο δέντρο της πολιτείας κι ο πιο ασήμαντος τροχός στη μηχανή.
– Και ποιά είν’ η ζυγαριά που ψεύτισε;
– Η ιεραρχία, αποκρίθη με δάκρυα στα μάτια ο Ιγνάτιος. Απαράτησε τα δικά της ζύγια, τα ζύγια του Χριστού και ζυγιάζει με τα ψευτισμένα ζύγια που της έδωκεν η εξουσία. Έτσι το Έθνος γελιέται, χωρίς να του το λένε κι ο σατανάς χασκογελά κρυμένος σ’ όλα τα ισκιερά μέρη του δρόμου μας.

ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ
του ΚΩΣΤΗ ΜΠΑΣΤΙΑ

***