ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ: Οι Απόγονοι των Κουκουλοφόρων Καταδοτών της Κατοχής.

Η ιστορία έχει ένα βίτσιο. Επαναλαμβάνεται. Μπορεί τα πρόσωπα να έχουν αλλάξει, μπορεί οι μέθοδοι να είναι διαφορετικές, η ουσία όμως παραμένει η ίδια. Πάντα ένας εχθρός για να είναι σε θέση να δράσει εντός μιας στοχευμένης χώρας, χρειάζεται εκείνους τους σπιούνους που θα του ανοίξουν το δρόμο, θα του δείξουν τα κατατόπια, θα επικοινωνήσουν το μήνυμά του στο λαό θύμα, θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά του αδερφομαχαιρώματος.

Η κλασική εικόνα των μαζεμένων Ελλήνων στην πλατεία του χωριού μετά από εντολή του Γερμανού διοικητή, ο ‘ελληνόφωνος’ διερμηνέας που ανακοινώνει τις απειλές των Γερμανών κατακτητών στο παγωμένο πλήθος, ο κουκουλοφόρος που επιλέγει τους υποψήφιους εκτελεσθέντες, έχει αλλάξει. Τώρα, τα πράγματα γίνονται με ‘πολιτισμένο’ τρόπο μέσα από την τηλεόραση στο σαλόνι του σπιτού μας. Οι κουκουλοφόροι της κατοχής έβγαλαν τις μάσκες τους και ανέλαβαν χαρωπά το ρόλο του διερμηνέα αλλά και του σπιούνου καταδότη. Οι ειδικά εκπαιδευμένοι δημοσιογράφοι ερμηνεύουν και αναμεταδίδουν τις εξελίξεις κατά τας γραφάς των εγχώριων πολιτικών δωσίλογων και των ξένων κατακτητών. Επιπλέον, και ενώ κάποτε οι κουκουλοφόροι σπιούνοι σήκωναν το χέρι και δαχτυλοδείχναν τους ‘κακούς’ που θα οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα, τώρα οι ετοιμοθάνατοι παιρνούν μέσα από τα στούντιο δικαστήριά τους ανά ομάδες και όλοι καταδικάζονται ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ ενώπιον της κοινωνίας. Η απόφαση επάρθει. Τώρα μένει να εκτελεσθεί και η ποινή από το υποταγμένο «Ελληνικό» Κράτος και τους ξένους εισβολείς. Αγρότες, φορτηγατζήδες, μικροεπιχειρηματίες, συνταξιούχοι, μισθωτοί, η λίστα είναι ατέλειωτη. Όλοι πέρασαν αναγκαστικά από το δημόσιο κακουργιοδικείο των δημοσιογράφων και όλοι βρέθηκαν ένοχοι με βαριά ενοχοποιητικά στοιχεία ικανά να τους στείλουν στο νομοθετικό εκτελεστικό απόσπασμα.

Μόνοι τους ομολογούν ότι ανήκουν σε μια διαφορετική κάστα ανθρώπων αρκεί να τους πεις εκείνη την αλήθεια που θα τους ταπώσει. Όταν λοιπόν ένας γεωργός πριν λίγες μέρες είπε ενώπιον των δικαστών Λυριτζή και Οικονόμου της Πρώτης Γραμμής του ΣΚΑΙ ότι θα μπορούσαμε να φέρουμε και έναν δημοσιογράφο από την Ινδία με 10 ευρώ, ο Οικονόμου απάντησε «ναι εμείς ζούμε στην Ελλάδα όμως, δε ζούμε στην Ινδία, άμα πάμε στην Ινδία θα δούμε». Πριν λίγο όμως ο ίδιος είχε πει στον γεωργό ότι «λευκό χρυσό (εννοώντας το βαμβάκι) έχει και ο Τούρκος, έχει και ο Αιγύπτιος και έχει και καλλίτερη ποιότητα και φθηνότερο από εμάς, επομένως….» Ο Οικονόμου προφανώς θεωρεί ότι αυτός μπορεί να ζει στην Ελλάδα και να αμοίβεται με αυτό που θεωρεί αυτός σωστό ΕΚΤΟΣ όλων των άλλων οι οποίοι για να ζήσουν στην ίδια χώρα θα πρέπει να αμοίβονται με τα ψίχουλα του Ινδού και του Αφρικανού. Για να μπαλώσει τη γκάφα του ο Οικονόμου είπε αργότερα «εδώ μιλάμε για ένα αγροτικό προϊόν, συγκεκριμένο». Τι μας λες ρε Οικονόμου; Βαμβακοπαραγωγό έχεις μπροστά σου για τι ήθελες να μιλήσεις; Και πως γίνεται ρε Οικονόμου όλα τα «συγκεκριμένα» που ‘εξετάζεις’ να έχουν την ίδια κατάληξη;; Πόσο «συγκεκριμένα» είναι τελικά όλα τα θέματα που αγγίζεις εσύ και οι όμοιοί σου; Μήπως το μόνο «συγκεκριμένο» είναι το δικό σου σπιούνικο επάγγελμα και όλα τα άλλα πέφτουν στην ίδια κατηγορία; Κάπου εκεί πετάχτηκε και ο Λυριτζής και είπε ότι «δεν είναι το ίδιο πράγμα» ψελλίζοντας κάτι ασυναρτησίες με τη λέξη παραγωγή μέσα. Συνεχίζοντας τη μέθοδο της ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ (το δείξιμο με το δάχτυλο των σπιούνων της κατοχής) που είχε ξεκινήσει ο Οικονόμου, ο Λυριτζής προσπάθησε για άλλη μια φορά να στρέψει τα φώτα μακριά από το επάγγελμα της σύγχρονης εκπορνευόμενης δημοσιογραφίας. Η δήλωσή του μάλιστα είχε περισσότερο το ύφος ενός που άθελά του κάνει δημοσίως φτηνιάρικη κριτική στον εαυτό του (όπως έχει μάθει να κάνει και στο σπίτι του), θέλοντας να δικαιολογήσει τις πράξεις του με κοινότυπες φράσεις. Και μιας και το’ φερε ο λόγος, ο Λυριτζής θα μπορούσε να μας πει τι σκ@#$%^ παράγει και προσφέρει αυτός και οι δημοσιογραφικές πόρνες συνάδελφοί του στην Ελληνική κοινωνία.

Μπορεί κάποιοι να προσπάθησαν απελπισμένα να αλλάξουν το ‘πακέτο’ για προφανείς λόγους, η ομοιότητα όμως είναι τρομακτική διότι το σενάριο παραμένει το ίδιο. Οι απόγονοι των κουκουλοφόρων καταδοτών της κατοχής επέστρεψαν. Όσο οι σπιούνοι δημοσιογράφοι κάνουν καλά τη δουλειά τους βρίσκονται στα ύψη της καριέρας τους. Για έναν ανεξήγητο λόγο, θεωρούν τους εαυτούς τους αλώβητους κάτω από την προστασία του κατακτητή. Μέσα στη λιγοψυχία τους και στο φόβο τους μη χάσουν τα κεκτημένα τους οι σύγχρονοι σπιούνοι ξεχνούν ότι στο τέλος, αν δεν τους ‘αναλάβει’ ο λαός, θα τους ‘εκτελέσει’ ο ίδιος ο κατακτητής. Τέτοια σιχαμερά περιττώμτα κανείς δεν τα θέλει δίπλα του. Η Ιστορία, είναι αμείλικτη.