ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Posted by Μέλια στο 19 Δεκεμβρίου, 2013
Του Ευαγγέλου Ζύμαρη συνταξιούχου Δασκάλου
.
Παραμονές Χριστουγέννων.
Ήμουν τότε οκτώμισι χρόνων. Πήγαινα τρίτη δημοτικού, στο τρίτο δημοτικό σχολείο Βουνακιού. Οι μικρομπακάληδες του Φραγκομαχαλά είχαν παραλάβει να μοιράσουν δωρεάν με κουπόνια απορίας, σκουπόσπορο για να κάνουν οι ταλαίπωροι σκλάβοι καμιά μαύρη τηγανίτα, όσοι είχαν λάδι. Δεν θυμούμαι από ποιόν οργανισμό είχε δοθεί.
Κατ` άτομο έδιναν εκατό δράμια (σημερινά 320 γραμμάρια ) αλεύρι κόκκινο, γιατί το σιτάρι και το κριθάρι ήταν δυσεύρετα. Τα είχαν κατάσχει οι Γερμανοί ή τα κατείχαν μερικοί πλούσιοι μαυραγορίτες.
Θυμούμαι και το γράφω για πρώτη φορά, τον πατέρα μου τον συχωρεμένο που μου είπε: Δες να το λες και να το διηγείσαι. Αντί να δώσουν στους ανθρώπους λίγο τυρί ή κρέας μέρες που είναι δίνουν σκουπόσπορο που έτρωγαν τα ζώα…
Κάποια άλλα Χριστούγεννα της κατοχής πριν τις διακοπές (δεν θυμάμαι αν ήταν του 41 ή του 43) το συσσίτιο του σχολείου ήταν πιο πλούσιο. Μας έδωσαν ένα σικλάκι φασολάδα στον κάθε μαθητή (δυο μερίδες ) και το σπουδαιότερο, περίπου μισή οκά (640 γραμμάρια) σύκα ζαχαρένια σαν αυτά που πουλούν τα καταστήματα ξηρών καρπών. Όμως, στη διαδρομή μου για το σπίτι μέσω της οδού Αγίων Αποστόλων λίγα μέτρα πριν την σημερινή κλινική του Αυγουστή, ένας εικοσάχρονος νέος πεινασμένος, μου τ` άρπαξε και εξαφανίστηκε στο στενό. Δεν θα ξεχάσω την πίκρα και τα κλάματά μου. Γιατί εκτός από `μένα περίμεναν κι άλλοι τρεις στο σπίτι (γονείς και μικρή αδελφή), ν` απολαύσουν αυτό το ωραίο γλύκισμα…
Εκείνες τις μέρες ευτυχώς, είχαμε πουλήσει κάποια καλή κουβέρτα για δυο οκάδες κουκιά. Δεν φαντάζεσθε τι συμβούλια επί συμβουλίων έγιναν για το πως να τα απολαύσουμε. Ένα μέλος της οικογένειας έλεγε να τα βράζουμε λίγα-λίγα για να περάσουμε μια εβδομάδα τρώγοντας όποτε πεινούμε ένα πιάτο με πολύ ζουμί. άλλο, να τα φαμε μονομερίς τα μισά τα Χριστούγεννα και τα μισά το Πάσχα. Γιατί ποιος ξέρει αν ξαναβρίσκαμε άλλο τέτοιο κελεπούρι.Τελικά επικράτησε η δεύτερη γνώμη και κάναμε Χριστούγεννα και Πάσχα με κουκιά και μπόλικο λάδι.
Διότι κάναμε το παν να μη στερηθούμε το ευλογημένο λαδάκι. Χωρίς αυτό, (όσοι το στερήθηκαν) πρηζόταν και πέθαιναν με αργό θάνατο. Ενώ έχοντας το λαδάκι με χόρτα ακόμα και με τσουκνίδες ξεγελούσαμε την πείνα μας.
Ήρθαν τα Χριστούγεννα. Με συσκοτισμένα τα σπίτια (βάζοντας στα πορτοπαράθυρα μπλε χαρτί είτε σεντόνια, διαταγή του κατακτητή) περιμέναμε τα λίγα τολμηρά παιδιά, να μας πουν τα κάλαντα. Το φιλοδώρημα που έπαιρναν μ` ευχαρίστηση απ` όσους είχαν, ήταν μια φούχτα τσίκουδα, λίγα κουντουρούδια ή το καλύτερο, λίγα ξερά σύκα.
Που να βρεθούν γλυκά; Από τι αλεύρι; Αφού κι ο καφές που σέρβιραν κάποτε (στους επισκέπτες) ήταν κριθαρίτικος και για ζάχαρη η νοικοκυρά κοπάνιζε χαρούπια και τα ζεματούσε με νερό για να βγάλουν το λίγο μελάκι που είχαν μέσα…
Αυτά τα λίγα περιστατικά, λόγω σεβασμού στο χώρο του εξαίρετου περιοδικού «Δάφνη», επέλεξα απ` τα τόσα παράδοξα που πέρασε η γενιά μας στην κατοχή αυτές τις άγιες μέρες αλλά και όλη την τετραετία της Γερμανικής σκλαβιάς, για να εκτιμούν οι νεώτεροι και προ πάντων τα παιδιά και τα εγγόνια μας τι παράδεισο αφθονίας έχουμε τώρα και να δοξάζουν το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ και Σωτήρα Χριστό που μας χαρίζει την ελευθερία μας με τα πλούσια αγαθά της.
Να τα απολαμβάνουν με αγάπη και χαρά χωρίς να γκρινιάζουν και να εκτιμούν αυτά που έχουν, ευχόμενοι να μην ξαναέλθουν στο λαό μας αλλά και σε κανένα λαό του κόσμου τέτοιες δυσβάσταχτες εποχές δυστυχίας και στέρησης.
ΜΑΡΙΑ said
Πολύ φοβᾶμαι,ὅτι σέ μερικά χρόνια θά διαβάζουμε διηγήματα τῆς σημερινῆς κατοχῆς….
Μέλια said
Είμαστε πολύ κοντά…
ΜΑΡΙΑ said
Τί κάνετε,καλέ κυρία;;
Μέλια said
Καλά λέμε τώρα….εσείς;;;
ΜΑΡΙΑ said
Τό αὐτό…
Μέλια said
Κατάλαβα, μια απ’τα ίδια……..
γιωργος ηρακλειο said
μα,,,ηντα λετε,,??
πράμα δε κατάλαβα,,
αυτα τα πρωτευουσιάνικα,,,εχω θέμα βρε παιδί μου,,με μπερδεύουν.
Μέλια said
Έχεις δίκιο Γιώργο μου….ακαταλαβίστικα τα «παλιο- πρωτευουσιάνικα»!!!
γιωργος ηρακλειο said
εεε ναι ,,,τα άτιμα,,,η πουρφουρά μι μπιρδεύ
Χελόοου
Μέλια said
Δεν πράζ που σι μπιρδεύ….Χελόοοοου……
γιωργος ηρακλειο said
χεχεχε
σαφώς,,και να πραζ δλδ,, 😆
Γιώργης said
Τί μπερδευοῦστε αὐτοῦ, ἄ;
γιωργος ηρακλειο said
να,,,δε βαζέτε σώστα τση τόνους,,,και αφήνετε τα πνεύματα να αιωρούνται,,,
εκιά μπιδεύουμε,,στο πήγαινε ελα που κάνουν
Γιώργης said
Ἔμ, ἠφτούνα τά πνεύματα τί νὰ τὰ κάν’ς…, ἀερικὰ εἶναι, ὅπου θένε πᾶνε, ἄειντε πιάσ’ τα! 🙂
γιωργος ηρακλειο said
δάσκαλε,,,με ξεμπέρδεψες,,,εισαι τίτσερ ολτσής
Γιώργης said
😆 Ὀλτσῆς! 😆 Αὐτὸ σκοτώνει λέμε…! 😆
γιωργος ηρακλειο said
ηντα,,???
τη αλήθεια είπα,,,
κατσε να σου βάλω μια να σε αναστήσω 😆
Γιώργης said
🙂 Σ’ ὠραῖος…! Ἄντε γειὰ μας! 🙂
(πσστ! …Ἠφτούνα τὰ σκοῦρα, μύδια εἶνι ἄ; 🙂 )
γιωργος ηρακλειο said
ε ναι γιά,,
τσίριο,,εβιβας δλδ
γιωργος ηρακλειο said
ηρθε η ωρα τση ταβλαρίωσης,,,τσε δεν νυστάζω,,,ντιπ
αύριο έρχεται το μικιό μου ,,,πουρνό πουρνό
σε καληνυχτω Γιωργη΄μ
καληνυχτω τσε την Καπεταν τσε ουλο το πλήρωμα,,
καλο ξημέρωμα σε ολους
Μέλια said
Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα… με το καλό νά΄ρθει το μικιό σου…
Γιώργης said
Καὶ καλῶς νὰ τὸ δεχθῆς τὸ μικιό!
Καληνύχτα σ’ Γιώργου μ’…!
momyof6 said
τότε τα παιδιά, έστω και με τον φόβο του κατακτητή, λέγαν τα κάλαντα…τώρα φοβόμαστε να τα αφήσουμε να πάνε μέχρι την διπλανή πόρτα…
αλλά δεν θα τους περάσει, θα βγούνε τα παιδιά στη γειτονιά να καλαντίσουν, και εμείς από κάπου κοντά θα τα παρακολουθούμε, για ασφάλεια. δεν θα αφήσουμε την γειτονιά χωρίς κάλαντα, χωρίς να ψάλλουν οι αθώες παιδικές φωνές το μήνυμα της Γέννησης. είναι ανάγκη να ακουστεί, να αντηχήσει η ΕΛΠΙΔΑ…
Γιώργης said
Ἔτσι! 🙂
Μέλια said
«δεν θα αφήσουμε την γειτονιά χωρίς κάλαντα, χωρίς να ψάλλουν οι αθώες παιδικές φωνές το μήνυμα της Γέννησης. είναι ανάγκη να ακουστεί, να αντηχήσει η ΕΛΠΙΔΑ…»
momyof6, με συγκίνησες, να είσαι καλά…
Μνήμες από τα Χριστούγεννα της Κατοχής… « Αντέχουμε… said
[…] . Πηγή: Πίσω στα παλιά το διαβάσαμε στο Αβέρωφ σχόλιο: τότε τα παιδιά, έστω και με τον φόβο του […]
Μνῆμες ἀπό τά Χριστούγεννα τῆς Κατοχῆς… | Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος said
[…] Πηγή: Πίσω στα παλιά το διαβάσαμε στο Αβέρωφ https://antexoume.wordpress.com Η καταχώρηση δημοσιεύτηκε από […]