ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ – ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΥΦΗ;

Οι μωροί που κυβερνούν το Αμερικανικό κοπάδι δεν είναι μόνο ηλίθιοι και τυφλοί, είναι επίσης και κουφοί. Τα αυτιά της Αμερικανικής «υπερδύναμης» λειτουργούν μόνο όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, ο τρελαμένος Νετανιάχου μιλάει. Τότε η Ουάσινγκτον ακούει τα πάντα και σπεύδει να συμμορφωθεί.

Το Ισραήλ είναι μια μικρή ασήμαντη χώρα που δημιουργήθηκε από τους απερίσκεπτους Βρετανούς και τους ηλίθιους Αμερικανούς. Δεν έχει καμία εξουσία εκτός από αυτήν που του παρέχει ο Αμερικανός του προστάτης. Ωστόσο, παρά την ασημαντότητά του, το Ισραήλ κυβερνά την Ουάσινγκτον.

Όταν ένα ψήφισμα εισάγεται στο Κογκρέσο από το λόμπι του Ισραήλ, περνά ομόφωνα. Αν το Ισραήλ θέλει πόλεμο, η ευχή του Ισραήλ πραγματοποιείται. Όταν το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου εναντίον των Παλαιστινίων και του Λιβάνου και έχει καταδικαστεί από τα εκατό και πλέον ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για τις εγκληματικές του ενέργειες, οι ΗΠΑ ξελασπώνουν το Ισραήλ με βέτο.

Η δύναμη που ασκεί το μικροσκοπικό Ισραήλ πάνω στη «μόνη υπερδύναμη του κόσμου» είναι μοναδική στην ιστορία. Δεκάδες εκατομμύρια «χριστιανών» υποκλίνονται σ’ αυτή τη δύναμη, ενισχύοντάς την, παρακινούμενοι από τις προτροπές των «χριστιανών» υπουργών τους.

Ο Νετανιάχου επιθυμεί διακαώς πόλεμο κατά του Ιράν. Χτυπά εναντίον όλων όσων αντιτίθενται σ’ αυτήν του την επιθυμία. Πρόσφατα, αποκάλεσε τους κορυφαίους στρατηγούς του Ισραήλ «κότες» επειδή προειδοποίησαν κατά του πολέμου με το Ιράν. Θεωρεί τους πρώην πρωθυπουργούς του Ισραήλ και τους πρώην επικεφαλείς της Ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών προδότες για την αντίδρασή τους στην επιμονή του να επιτεθεί στο Ιράν. Κατήγγειλε τον υποταγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα και τον στρατιωτικό επικεφαλή της Αμερικής ως «μαλακούς με το Ιράν.» Η τελευταία δημοσκόπηση στο Ισραήλ δείχνει ότι μια ισχυρή πλειοψηφία των Ισραηλινών αντιτίθεται σε μια Ισραηλινή επίθεση κατά του Ιράν. Αλλά ο Νετανιάχου αδιαφορεί για τη γνώμη των πολιτών του Ισραήλ. Έχει την Ουάσινγκτον από πίσω του και διψά για πόλεμο. Είναι απορίας άξιον γιατί οι Ισραηλινοί έδωσαν στον Νετανιάχου δημόσιο αξίωμα και δεν τον έβαλαν σε ένα ψυχιατρικό άσυλο.

Ο Νετανιάχου δεν είναι μόνος. Έχει τους νεοσυντηρητικούς Αμερικανούς στο πλευρό του. Οι νεοσυντηρητικοί Αμερικανοί είναι το ίδιο τρελοί όπως ο Νετανιάχου. Πιστεύουν στον πυρηνικό πόλεμο και τους έχει πιάσει φαγούρα να χτυπήσουν με πυρηνικά κάποια μουσουλμανική χώρα και μετά να συνεχίσουν με τη Ρωσία και την Κίνα. Είναι εκπληκτικό ότι όχι περισσότερες από δύο ή τρεις δωδεκάδες ατόμων έχουν την τύχη όλου του κόσμου στα χέρια τους.

Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ανήμπορο μπροστά τους.

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι το όχημά τους.

Οι Ρώσοι, βλέποντας τον Νετανιάχου να ωθεί την Ουάσινγκτον σε επικίνδυνες αντιπαραθέσεις συνεχίζουν να αυξάνουν τις φωνές τους για τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου.

Στις 17 Μαΐου ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντιμίτρι Μεντβέντεφ προειδοποίησε τη Δύση για την έναρξη «βιαστικών πολέμων«, οι οποίοι θα μπορούσαν να οδηγήσουν «αν και δεν θέλω να τρομάξω κανέναν» στη  «χρήση ενός πυρηνικού όπλου«.

Στις 30 Νοεμβρίου του περασμένου έτους, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας προειδοποίησε για πυρηνικό πόλεμο με το ΝΑΤΟ. Ο στρατηγός Νικολάϊ Μακάροφ δήλωσε ότι η προς ανατολάς επέκταση του ΝΑΤΟ, σήμαινε ότι ο κίνδυνος της Ρωσίας να έρθει σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ είχε «ανέβει αισθητά.» Ο στρατηγός Μακάροφ είπε, «δεν αποκλείω τοπικές και περιφερειακές ένοπλες συγκρούσεις που θα αναπτυχθούν σε μια μεγάλης κλίμακας πολεμική σύρραξη, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης πυρηνικών όπλων.»

Παρακάτω, ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ (επί του παρόντος ο πρωθυπουργός) περιγράφει τα μέτρα που πήρε η Ρωσία για έναν πυρηνικό πόλεμο, ωθούμενη από τους παρανοϊκούς πολεμοκάπηλους στην Ουάσινγκτον που κολυμπούν στη φρενοβλαβή ύβρη τους:

Όσον αφορά τις Αμερικανικές βάσεις πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας, «Έχω πάρει τις ακόλουθες αποφάσεις:

• Κατ ‘αρχάς, δίνω εντολή στο Υπουργείο Άμυνας να θέσει αμέσως τον σταθμό έγκαιρης προειδοποίησης ραντάρ για πυραυλική επίθεση στο Καλίνινγκραντ, σε ετοιμότητα μάχης. 

• Δεύτερον, θα ενισχυθεί η προστατευτική κάλυψη των στρατηγικών πυρηνικών όπλων της Ρωσίας ως μέτρο προτεραιότητας στο πλαίσιο του προγράμματος για την ανάπτυξη της εναέριας άμυνας. 

• Τρίτον, οι νέοι στρατηγικοί βαλλιστικοί πύραυλοι που προμήθευσαν οι Στρατηγικές Πυραυλικές Δυνάμεις και το Πολεμικό Ναυτικό θα είναι εφοδιασμένοι με προηγμένα συστήματα διεισδυτικής αντιπυραυλικής άμυνας και νέες άκρως αποτελεσματικές κεφαλές. 

• Τέταρτον, έχω δώσει εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις να ανασύρουν μέτρα για την απενεργοποίηση των δεδομένων του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας και των συστημάτων καθοδήγησης. Τα μέτρα αυτά θα είναι επαρκή, αποτελεσματικά και χαμηλού κόστους. 

• Πέμπτον, αν τα ανωτέρω μέτρα αποδειχτούν ανεπαρκή, η Ρωσική Ομοσπονδία θα αναπτύξει σύγχρονα επιθετικά οπλικά συστήματα στα δυτικά και νότια της χώρας, εξασφαλίζοντας την ικανότητα μας να αδρανοποιήσουμε οποιοδήποτε τμήμα του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ένα βήμα σε αυτή τη διαδικασία θα είναι να παραταχθούν οι πύραυλοι Ισκαντέρ στην περιοχή του Καλίνινγκραντ. 

• Άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση του Ευρωπαϊκού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας θα σχεδιαστούν και θα εφαρμοστούν ανάλογα με τις ανάγκες. Επιπλέον, εάν η κατάσταση εξακολουθήσει να αναπτύσσεται κατά των συμφερόντων της Ρωσίας, διατηρούμε το δικαίωμα να διακόψουμε τα επιπλέον μέτρα αφοπλισμού και ελέγχου.«

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε όσο ευγενικά μπορούσε, ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να υποδουλώσουν τον κόσμο, ότι οι ΗΠΑ αναζητούν υποτελείς, όχι  συμμάχους, ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κυβερνήσουν τον κόσμο και ότι οι ΗΠΑ είναι ένα παράσιτο στην παγκόσμια οικονομία. Θα ήταν δύσκολο για ένα ενημερωμένο άτομο να εκφράσει αντίθεση στις δηλώσεις του Πούτιν.

Ο Πούτιν είπε στους πολιτικούς στην Ουάσιγκτον και στις Δυτικές και Ανατολικές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ότι η περικύκλωση της Ρωσίας με αντι-βαλλιστικούς πυραύλους «εγείρει το φάσμα του πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη.»  Ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσική απάντηση είναι να παρατάξει οπλισμένους πυρηνικούς πυραύλους Κρουζ, που δεν μπορούν να αναχαιτιστούν από αντι-βαλλιστικούς πυραύλους στις πυραυλικές βάσεις των ΗΠΑ και στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η Αμερικανική κίνηση, δήλωσε ο Πούτιν, «θα μπορούσε να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.»

Ο Πούτιν προσπαθεί να ξυπνήσει τις Ευρωπαικές χώρες – μαριονέτες των Αμερικανών, τουλάχιστον από τις 13 Φεβρουαρίου του 2007. Κατά την 43η Διάσκεψη του Μονάχου για την Πολιτική Ασφάλειας, ο Πούτιν δήλωσε ότι ο μονοπολικός κόσμος που η Ουάσινγκτον προσπαθεί να δημιουργήσει κάτω από τη σημαία της, «είναι ένας κόσμος στον οποίο υπάρχει ένας άρχοντας, ένας κυρίαρχος. Και στο τέλος της ημέρας αυτό είναι ολέθριο όχι μόνο για όλους εκείνους μέσα σε αυτό το σύστημα, αλλά και για τον ίδιο τον κυρίαρχο, διότι καταστρέφεται από μέσα.»

Αυτό έχει ήδη βεβαίως συμβεί στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν ένα αστυνομικό κράτος τόσο ολοκληρωτικό όσο της ναζιστικής Γερμανίας. Και ακόμα καλλίτερα εξοπλισμένο: http://rt.com/usa/news/dhs-ammo-rounds-security-560/print/

Ο Πούτιν πήγε να πει στο Ευρωπαϊκό του κοινό, ότι στη Ρωσία «μας διδάσκουν συνεχώς για τη δημοκρατία, αλλά για κάποιο λόγο αυτοί που μας διδάσκουν δεν θέλουν να μάθουν οι ίδιοι«. Αντ’ αυτού, ο Πούτιν είπε, «βλέπουμε μια όλο και μεγαλύτερη περιφρόνηση για τις βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Και ανεξάρτητα νομικά πρότυπα πλησιάζουν όλο και πιο πολύ το νομικό σύστημα ενός κράτους. Ένα κράτος, και φυσικά πρώτες πρώτες οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχει υπερβεί τα εθνικά σύνορά του με κάθε τρόπο. Αυτό είναι ορατό στις οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που επιβάλλει στα άλλα κράτη. Λοιπόν, ποιος το θέλει αυτό; Ποιος είναι ευτυχής με ‘αυτό;«

Οι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι, είπε ο Πούτιν, επειδή δεν αισθάνονται ασφαλείς. Το να μην αισθάνεσαι ασφαλής «είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Αυτό καταλήγει στο γεγονός να μην αισθάνεται κανείς ασφαλής. Θέλω να το τονίσω αυτό – κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής!» Το αποτέλεσμα, είπε ο Πούτιν, είναι «μια κούρσα εξοπλισμών.«

O Πούτιν ευγενικά ακύρωσε τον Ιταλό Υπουργό Άμυνας, ένα άτομο που ανήκει στην Ουάσινγκτον, για την πρόταση που έκανε ότι το ΝΑΤΟ ή η Ε.Ε. θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση των Ηνωμένων Εθνών για να δικαιολογήσουν τη χρήση βίας εναντίον κυρίαρχων κρατών. Ο Πούτιν εξαίρεσε την ιδέα ότι η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον οργανισμό μαριονέτα ή τα κράτη μαριονέτες για να νομιμοποιήσουν μια πράξη επιθετικότητας των ΗΠΑ. Ο Πούτιν δήλωσε κατηγορηματικά: «Η χρήση βίας μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη μόνο εάν η απόφαση επικυρώνεται από τον ΟΗΕ.«

Ο Πούτιν συνέχισε για τη διπρόσωπη γλώσσα της Ουάσιγκτον. Ο Ρέιγκαν και ο Γκορμπατσώφ είχαν σταθερές συμφωνίες, αλλά οι διάδοχοι του Ρέιγκαν έβαλαν «πρωτοπόρες δυνάμεις στα σύνορά μας… Οι πέτρες και οι τσιμεντόλιθοι του Τείχους του Βερολίνου έχουν από πολύ καιρό διανεμηθεί ως αναμνηστικά. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πτώση του Τείχους του Βερολίνου ήταν δυνατή χάρη σε μια ιστορική επιλογή – μια επιλογή που έγινε επίσης από τους ανθρώπους μας, τους ανθρώπους της Ρωσίας – μια επιλογή υπέρ της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της διαφάνειας και της ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα μέλη της μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας. Και τώρα προσπαθούν να επιβάλλουν νέες διαχωριστικές γραμμές και τείχη σε μας – αυτά τα τείχη μπορεί να είναι εικονικά, αλλά είναι παρ’ όλα αυτά διαιρετικά και τέμνουν την ήπειρό μας. Και είναι πιθανό ότι για άλλη μια φορά θα χρειαστούμε πολλά χρόνια και δεκαετίες, καθώς και πολλές γενιές πολιτικών, για να αγνοήσουμε και να διαλύσουμε αυτά τα νέα τείχη.«

Η ομιλία του Πούτιν εδώ και πάνω από 6 χρόνια, ζωγραφίζει την Ουάσινγκτον. Η Ουάσινγκτον είναι Η Μεγάλη Υποκρίτρια, προσποιείται ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ σφάζει μουσουλμάνους σε επτά χώρες βάσει ψεμάτων και κατασκευασμένων πληροφοριών. Ο Αμερικανικός λαός, «ο απαραίτητος λαός,» υποστηρίζει αυτή την δολοφονική πολιτική. Η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί τη θέση του δολαρίου ως αποθεματικό νόμισμα για να αποκλείει τις χώρες που δεν δέχονται τις προσφορές της από το διεθνές σύστημα συναλλαγών μελλοντικής εκπλήρωσης (international clearing system).

Η Ουάσινγκτον, παρασυρμένη στην ύβρη όπως ο Ναπολέων και ο Χίτλερ πριν παρελάσουν στη Ρωσία, έχει κωφεύσει, έχει τυφλωθεί και έχει βουβαθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Μιλώντας τις 10 Μαΐου το 2006, ο Πούτιν δήλωσε: «Έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει στον κόσμο. Ο σύντροφος λύκος (οι ΗΠΑ) ξέρει ποιον να φάει, τρώει χωρίς να ακούει και είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να ακούσει κανέναν.»

«Που«, ρώτησε ο Πούτιν, είναι της Ουάσινγκτον το «πάθος για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, όταν πρόκειται να επιδιώξει τα δικά της συμφέροντα;» Για την Ουάσινγκτον, «όλα επιτρέπονται, δεν υπάρχουν καθόλου περιορισμοί.«

Η Κίνα έχει επίσης προφτάσει. Τώρα που η ύβρις οδηγεί την Ουάσιγκτον στην παγκόσμια ηγεμονία, έρχεται αντιμέτωπη με δύο μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις. Θα οδηγήσει η εγκληματική συμμορία της Ουάσινγκτον τον κόσμο προς πυρηνική εξαφάνιση;

Η Ουάσινγκτον, νομίζοντας ότι ο κόσμος της ανήκει, έχει επιβάλλει περισσότερες μονομερείς κυρώσεις κατά του Ιράν χωρίς καμία νομική στήριξη. Οι επιβεβλημένες κυρώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ισχυρισμός της Ουάσινγκτον ότι η ισχύς της είναι και η ορθή.

Το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να βάλει τις κυρώσεις της εκεί που ξέρει.»Θεωρούμε ότι οι προσπάθειες να επιβληθεί η εσωτερική Αμερικανική νομοθεσία σε ολόκληρο τον κόσμο είναι εντελώς απαράδεκτες«.

Η Ουάσινγκτον θα κάνει ό, τι μπορεί για να δολοφονήσει τον Πούτιν και να επηρεάσει την αλλαγή του καθεστώτος μέσω της Ρωσικής «αντιπολίτευσης» που χρηματοδοτεί. Σε αντίθετη περίπτωση, η επιδίωξη της Ουάσινγκτον για παγκόσμια ηγεμονία έχει πέσει πάνω σε τοίχο. Αν οι ανόητοι στην Ουάσινγκτον με τα φουσκωμένα τους εγώ δεν κάνουν πίσω, εκείνο το σύννεφο μανιταριού για το οποίο έχουν προειδοποιήσει, θα ανθίσει πραγματικά πάνω ​​από την Ουάσινγκτον.

Του Paul Craig Roberts. Πρώην βοηθού Γραμματέα στο Υπουργείο Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και πρώην συνεργάτη συντακτών της Wall Street Journal. Πρώην αρθρογράφου στο Business Week, Scripps Howard News Service, και Creators Syndicate. Πανεπιστημιακού συνεργάτη. Αρθογράφου.

ΠΗΓΗ: Paul Craig Roberts Institute for Political Economy

.