Δώσαμε ρεεε…
Posted by Μέλια στο 30 Αυγούστου, 2012
Είναι καλοκαίρι τα τζιτζίκια χτυπούν τις γνωστές ρουτινιάρικες υπερωρίες, η ζέστη μας σπάει τα νεύρα, οι λογαριασμοί και τα χαράτσια πάνε και έρχονται, και οι εντάσεις δεν έχουν τελειωμό.
Οδηγείς στην κουφόβραση με ανοιχτά παράθυρα για οικονομία και εκεί που παρκάρεις για να πιεις μια γουλιά νερό και να ξαποστάσεις, ανακαλύπτεις πόσο γκαντέμης είσαι…. γιατί έμεινες από τσιγάρα.
Την ατυχία μου μέσα…
Πετάγεσαι στο περίπτερο, στο απέναντι πεζοδρόμιο για προμήθειες και παρασύρεσαι από τα πρωτοσέλιδα των αναθεματισμένων εφημερίδων και ξεχνιέσαι.
Λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί ένας ορεξάτος τροχονόμος σε περιμένει με το γνωστό υπηρεσιακό υφάκι του στυλ «ρε ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και σου κόβει κλήση χωρίς έλεος για παράνομο παρκάρισμα.
Την ατυχία μου μέσα…
-Μα δυο λεπτά πήγα να πάρω ένα μπουκάλι νερό!
…προσπαθείς να δικαιολογηθείς μήπως και σε λυπηθεί ο νόμος…..χα! ας γελάσω…
-Λυπάμαι κύριε έχετε παρκάρει τέσσερα μέτρα από τη στάση.
… έρχεται η απάντηση ορθή κοφτή.
-Τι έκανα λέει; Πρώτη φορά το ακούω αυτό!
-Λυπάμαι κύριε το γράφει ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας.
… αμείλικτο το όργανο.
-Μα….
-Καλή μέρα κύριε, ξέρετε τι θα κάνετε με την κλήση…
-Μέ…ρα… ξέρω ξέρω πως δεν ξέρω…
Σφίγγεις τα δόντια μπαίνεις στο αμάξι με την κλήση στα χέρια, καταπίνεις ότι βρισιά έχεις μάθει στη ζωή σου και σε πνίγει το δίκιο, γιατί δυο δρόμους παρακάτω, έξω από ένα σούπερ ντούπερ κομμωτήριο, το αυτοκίνητο μιας γνωστής συζύγου βουλευτού έχει διπλοπαρκάρει για να πάει για βαφή μαλλιών και πιστολάκι.
Ανοίγεις το ντουλαπάκι και πετάς μέσα την κλήση να κάνει παρέα με τις άλλες και βγάζεις το άχτι σου μαρσάροντας το αμάξι σου, επιδεικνύοντας την δεξιοτεχνία σου στο βολάν στον πρώτο απρόσεκτο πεζό που τολμάει να βρεθεί στο δρόμο σου.
Καπνίζεις σαν φουγάρο και χτυπάει το κινητό … από το σπίτι μια απαρηγόρητη φωνή…
-Γιώργοοοοο ήρθε η ΔΕΗ!!
-ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΦΤΑΙΩ;;;
…σου ξεφεύγει και συνειδητοποιείς ότι εσύ θα πρέπει να κόψεις τον λαιμό σου, για να πληρώσεις τα σπασμένα, του κάθε… (παλιομπίμπιπ). Και της κλείνεις το τηλέφωνο στη μούρη… λες κι αυτή έστειλε το λογαριασμό της ΔΕΗ στο σπίτι σου!
Οδηγείς και κάνεις προσθέσεις – αφαιρέσεις, να δεις από που θα κόψεις για να καταφέρεις να τα φέρεις βόλτα. Δυστυχώς τα κουκιά είναι μετρημένα και δεν φτάνουνε ούτε για σάλιο!
Τελευταίο φανάρι, στροφή δεξιά, παρκάρεις τσίμα τσίμα σε ένα κάδο σκουπιδιών, κλειδώνεις και επιτέλους… σπίτι μου σπιτάκι μου.
Ανοίγεις την πόρτα… και τι θέαμα… η γυναίκα σου ξαπλωμένη στον καναπέ, βλέπει κουτσομπολίστικα στην πλανεύτρα τηλεόραση. Η σιδερώστρα φάτσα μόστρα, ρούχα διπλωμένα παντού, λεκάνες μανταλάκια… και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
-Τι έγινε ρε Σοφία… τι ακαταστασία είναι αυτή; Γυρίζω κουρασμένος σπίτι μου να ρημαδοφάω ένα πιάτο φαί και εσύ αραχτή και light;
-Βρε Γιώργο… προσπαθεί εκείνη να δικαιολογηθεί.
-Τουλάχιστον πρόλαβες να μαγειρέψεις ή να πάω να τηγανίσω κανένα αυγό;
-Το τραπέζι είναι στρωμένο, μέχρι να πλύνεις τα χέρια σου εγώ θα σερβίρω.
Είναι βουρκωμένη… την βλέπεις… και δεν σου καίγεται καρφί.
(Τι έγινε ρε Γιώργο… κάνε κάτι…. την στεναχώρησες ρεεε…)
Κάθεσαι στο τραπέζι να φας και είσαι ήδη προκατειλειμένος. Η φέτα είναι αλμυρή, το ψωμί είναι χθεσινό και πάει λέγοντας.
Η Σοφία δεν λέει λέξη, τσιμπολογάει στο πιάτο της και υπομένει την καφρίλα σου ηρωικά.
Και ανοίγει η πόρτα και βγαίνει το καμάρι σου και…..
-Πατέρα χτύπησε ο σκληρός και…
-Ποιός χτύπησε;;
Και μέχρι να σου εξηγήσει ο γιος το πρόβλημα και το κόστος της ζημιάς, το φαγητό δεν τρώγεται γιατί το «βλέπεις νά ‘ρχεται». Ακούς το ποσό και για να μην γίνει φονικό, σηκώνεσαι και με τη μπουκιά στο στόμα, ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις δίχως δεύτερη σκέψη.
Κάθεσαι στο κεφαλόσκαλο για να σκεφτείς και συνειδητοποιείς ότι είσαι ανήμπορος να παλέψεις.
Τα μέτωπα είναι πολλά και εσύ αποφασισμένος να τα βροντήξεις και να φύγεις για το πουθενά.
Μπαίνεις αποφασμένος στο αμάξι και οδηγείς συνετά αυτή τη φορά, γιατί σκέφτεσαι.
Σε πιάνει το φανάρι εσύ στον κόσμο σου. Πίκρα μαυρίλα.
Γυρίζεις μηχανικά το κεφάλι σου δεξιά και μια χαρούμενη φατσούλα, κολημένη στο παράθυρο του διπλανού αυτοκινήτου, σου στέλνει φιλάκια και σου βγάζει τη γλώσσα…
… και σε πιάνουν τα γέλια και ανταποδίδεις ανάλογα και τότε το παιδάκι σου δείχνει κάτι ψηλά στον ουρανό: Ένα μεγάλο μπαλόνι σε έναν καταγάλανο ουρανό… που έχεις ξεχάσει ότι υπάρχει.
Ανάβει το φανάρι, ρίχνεις μια τελευταία ματιά στη φατσούλα, χαμογελάς και βάζεις μπρος.
Όλα άλλαξαν δια μαγείας, η διάθεσή σου το κυριότερο. Αρπάζεις το κινητό και παίρνεις τηλέφωνο τη Σοφία. Την ώρα που σχηματίζεις τον αριθμό, η εικόνα των βουρκωμένων ματιών της, περνάει από μπροστά σου…
… και σε πιάνει νοσταλγία… γιατί αυτά τα βουρκωμένα καταπράσινα μάτια, πριν κάμποσα χρόνια τα έβλεπες και έλυωνες… και τώρα;;;
«Αποξένωση» μουρμουρίζεις… «ναι αλλά δεν φταίω μόνο εγώ»… πας να την βγάλεις καθαρή.
Και αποφασίζεις πως… «Και το Σοφάκι φταίει».
Αφέθηκε, κυκλοφορεί με μια φαρδιά άχαρη ρόμπα «που την βολεύει», όπως ισχυρίζεται, περπατάει στο σπίτι σέρνοντας εκείνες τις ρημαδιασμένες πουά παντούφλες και τα νεύρα σου γίνονται τσατάλια… τα μαλλιά τρικολόρε…
«Εντάξει… εντάξει… καταλάβαμε μεγάλε… θα μπορούσες να πεις κυκλοφορεί απεριποίητη και καθάρισες. Φτάνει το θάψιμο! Εσύ τα χάλια σου τα είδες στον καθρέφτη; Ή σου έκοψε ο έρμος την καλημέρα;»
Συνειδητοποιείς την μαύρη αλήθεια… πως η ρουτίνα, τα οικονομικά ζόρια και τα χρόνια που κυλούν και φεύγουν τα ρημάδια, σε ρουφούν στη δίνη της αποξένωσης και σε καταπίνουν.
Το γλυκόλογο έγινε βρισιά, το φιλί αγγαρεία, η καλημέρα απαγορευμένη λέξη, η καληνύχτα δεν πα να… και η αγκαλιά… ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΑΓΚΑΛΙΑ;;;
Τι απέμεινε;;
Ο δικός σου άνθρωπος μόνος… και εσύ μια από τα ίδια…
Και τα παίρνεις επιτέλους στο κρανίο και ξυπνάς.
«Ρε εγώ δεν ήμουν έτσι! Ρε εγώ το Σοφάκι τ’ αγαπάω… (και αυτή δεν λέω)!»
Αρπάζεις το κινητό…
«Σοφάκι πλύσου ντύσου έρχομαι…»
«Μα Γιώργο μαγειρεύω και…»
Και της τραγουδάς αβίαστα, αγαπησιάρη Πάριο…Σοφάκι αφιερωμένο… «Εγώ και συ πάμε μαζί και φοβάσαιαιαι… εγώ κι εσύ κι ας έχει βάσανα η ζωήηηη…»
Ακούς το αβίαστο γέλιο της και νιώθεις άρχοντας γιατί την έκανες επιτέλους να γελάσει.
Φτάνεις σπίτι φουριόζος, κλέβεις ένα κλαδάκι βασιλικό από τη γλάστρα της γειτόνισσας, και την ώρα που βάζεις το κλειδί στην πόρτα… ανοίγει το Σοφάκι σου.
«Ζαργάνα μου ΚΑΡΔΟΥΛΟΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΡΑ ΜΟΥ! Βρε τι ομορφιές είναι αυτές;»
Τα ψιλοχάνει και με το δίκιο της. Πέφτει στην αγκαλιά σου ευτυχισμένη χαρούμενη και στο μεταδίδει και η καρδιά σου χτυπά, νταπα ντουπ….νταπα ντουπ…
«Βρε άει σιχτίρ όλοι σας», λες από μέσα σου, «που θα με τρελάνετε και θα με στείλετε στον τάφο μίζερο και δυστυχή μια ώρα αρχήτερα λες και σας το χρωστάω παλιο.. μπίμπιπ».
Όχι ρε ρεμάλια δεν μας βουλιάξετε στην απελπισία, θα το παλέψουμε και θα ψάξουμε παρέα με το Σοφάκι όλα τα μπαλόνια στον καταγάλανο ουρανό, και θα γελάσουμε και μπορεί και να κλάψουμε γιατί είμαστε άνθρωποι, αλλά η ζωή είναι όλη δική μας ρε ρεμάλια και οι μίζερες προσφορές και οι υποσχέσεις τέλος… ΤΕΛΟΣ!
Δώσαμε ρεεε…
Άντε γιατί παραγνωριστήκαμε!
Σοφάκι…. τσίμπα μυρωδάτο κλεμένο βασιλικό… πιάσε με αγκαζέ και…
Είμαι καλά βρε ζωή και ας δακρύζωωωω…(άσμα)
.
Μέλια
.
Φαίη said
Μέλια, πάλι ένα πολύ ωραίο γραπτό σου.
Το διάβασα μονορούφι.
Βρε μήπως είσαι συγγραφέας μυθιστορημάτων και δε μας το λες;;
Πες μου όμως τι έγινε στο τέλος γιατί θα σκάσω.
Ήρθε καμιά έξωση για το σπίτι ή τα βόλεψε ο μάγκας;
Και ναι, όταν τα προβλήματα γίνονται αβάσταχτα, αρκεί να κοιτάξεις τον ουρανό. Τότε θα καταλάβεις ότι όσο μικρός είσαι εσύ απέναντι στο σύμπαν, ακόμα πιο μικρά είναι και τα προβλήματά σου.
Μέλια said
Φαίη καλησπέρα.
Γράφω «όσο πατάει η γάτα». Ο Γιώργος το πήρε απόφαση να τα καταφέρει γιατί συνειδητοποίησε ότι με το κεφάλι κάτω παραλίγο να τα χάσει όλα.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Φαίη said
Ο Γιώργος είχε αρχίσει να χάνει τον εαυτό του, αυτό ήταν το χειρότερο.
“όσο πατάει η γάτα”
Χμμ, εγώ πάλι πιστεύω ότι έχεις μια πιο ‘ουσιαστική’ επαφή με το αντικείμενο.
Μέλια, δεν ξέρω αν στο έχουν πει.
Έχεις ταλέντο..
Μέλια said
Ευτυχώς Φαίη που τον ξαναβρήκε τον εαυτό του ο Γιώργος, δηλαδή τη δύναμή του. Είχε και το Σοφάκι του… Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας!
Σε ευχαριστώ και πάλι! 🙂
ΚΡΙΤΩΝ said
ΚΡΙΤΩΝ said
Αφιερωμένο σε σας Μπουμπουλίνες
Φαίη said
Ευχαριστούμε πολύ καλέ μας Κρίτωνα 🙂
Αρμονία (M.F.) said
Μέλια πολύ ωραίο.Ά στο καλό δεν είναι κατάσταση αυτή.Μέσα από το κείμενο περιγράφεις την καθημερινότητα, την πλήξη και την βαρεμάρα.
Βάλτε παιδιά ένα ουζάκι,λίγους μεζέδες (όχι πολλά πράγματα) και πιείτε, να πάνε τα «φαρμάκια» κάτω.Μιά ζωή την έχουμε και να σκάσουν οι τροϊκανοί με τους σαμαροβενιζελοκουρέληδες!
Μέλια said
Αρμονία (M.F.) καλησπέρα! Επειδή ο σκοπός τους είναι να μας πάρουν τη ζωή μας, ας κάνουμε ότι έκανε ο Γιώργος. Ας την πάρουμε στα χέρια μας και ας τους στείλουμε στο διάολο! Και το ουζάκι ρεφενέ…
Μιχαήλ said
Μέλια, Μέλια…
Θυμάρι καί μέλι ὁ λόγος σου καί τ’ «ἄγγιγμά» σου στίς καρδιές μας…ΜΕΛΙ.
Γιά τίς Σοφίες τῆς ζωῆς μας λοιπόν…
Μέλια said
Μιχαήλ.καλησπέρα.
Νιώθω λίγο άβολα με τα καλά σου λόγια.
Το τραγουδάκι πάει γάντι.
Να είσαι καλά.
Γιάννης Μ. said
Μέλια συντάσσομαι με τον Μιχαήλ αλλά και όλους τους προηγούμενους
Στιγμές δροσιάς το κείμενό σου, δροσίζει ψυχές και μας θυμίζει ότι το νόημα της ζωής είναι στα μικρά καθημερινά μας
Να είσαι καλά 🙂 να γράφεις και να σε διαβάζουμε
(όταν γράφεις μετά από όοοολους τους προηγούμενους τι μένει να πεις αλήθεια 🙂 )
Μέλια said
Γιάννη καλησπέρα.
Εγώ μετά από τόσα καλά λόγια τι να πω;;;;
Να είσαι πάντα καλά.
ΚΡΙΤΩΝ said
Mέλια με έφτιαξες ….
…… μόλις έκλεψα ένα τριαντάφυλλο από τον γείτονα και το πάω για την Κατερίνα …..
Μέλια said
ΚΡΙΤΩΝ καλησπέρα.
Μ’ αυτό που έκανες …..εσύ μ ‘έφτιαξες!!
Τρέχα στην Κατερίνα…
OMOGENIS/PATRIOTIS said
Πάρε και μία μπαλάντα από μένα, ένα από τα πιο υπέροχα
τραγούδια της Χαρούλας!!!
Μέλια said
Εξαιρετική μπαλάντα!!
Φαίη said
Αχ Βρε Κρίτωνα,
πως φαίνονται οι ψυχούλες..
OMOGENIS/PATRIOTIS said
Κρίτων είμαι ο γείτονας, αν ξανακλέψεις τριαντάφυλλο θα
σου κόψω το χέρι!!!!
Με ξένα κόλλυβα μνήμόσυνο κάνεις, μπαγασάκο!!!!
ΜΑΡΙΑ said
Εἶχε καλό σκοπό, βρέ Ὁμογενῆ……
ΚΡΙΤΩΝ said
Μέλια αφιερωμένο
Μέλια said
ΚΡΙΤΩΝ να είσαι καλά.
ΚΡΙΤΩΝ said
Μέλια Ευχαριστώ
ΒΡΑΧΟΣ said
Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που μας κρατάνε ακόμα είναι η αγάπη μέσα στην οικογένεια και η φιλία, αν δεν έχεις ακόμα οικογένεια.
Παρ΄όλα τα θρυλούμενα ο Έλληνας έχει φίλους στους οποίους ανοίγει την καρδιά του κι εκείνοι ακούν κι έχει και σπίτι που είναι κάστρο και καταφύγιο…
Eκεί χτυπάνε…
Ότι έχουμε και κρατάμε , ότι, τίποτα δεν είναι…Ξύλα και πέτρες και σίδερο είναι,τίποτα.
Κοιτάτε ψηλά…
Κανείς δεν έχει τέτοιον ουρανό και τέτοιο Φως…
Μέλια, ευχαριστώ.
Το ουζάκι στην υγειά σου…
Μέλια said
Καλησπέρα Βράχε.
Να είσαι καλά
«Η οικογένεια είναι στήριγμα ζωής»
ΒΡΑΧΟΣ said
Στήριγμα από διαμάντι…
Μιχαήλ said
Ἔτσι…
Κι’ ἐπειδή οἱ κυρίες, ὅσες σχολιάσανε,…ξεχάσανε ὅτι ὑπάρχει καί κάποιος…»Γιώργης» πού παλεύει, παρά τά χτυπήματα, νά κρατηθεῖ ὄρθιος, ἄς τοῦ λένε κάπου – κάπου:
ΒΡΑΧΟΣ said
Την ξέρεις την μοίρα του πατέρα;
Χριστιάνα said
Ο δικός μας ο -Γιώργης-;
Συγνώμη που ρωτάω, από ενδιαφέρον είναι η ερώτηση.
Φαίη said
«Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό.»
Κάπως έτσι πάει, που σημαίνει it goes both ways.
Όχι, τον «Γιώργη» δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ, ούτε θα τον αφήσουμε μοναχό του στον αγώνα της ζωής.
Μέλια said
Φαίη μου ακριβώς όπως τα είπες…..
“Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό»
και συμπληρώνω
«……και δεν φοβάμαι τίποτα γιατί δεν είμαι μόνος ….»
Μιχαήλ said
Μοῦ τήν «ἐπαναλαμβάνει» συχνά…κάποια μικρή Σοφία…
Χριστιάνα said
Καλά.
Τώρα πήρα μπρος.
False alarm, μάγκες. Σκουζάτε μι και μην σκούζετε.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΞΑΝΘΙΑ!!!!! 😦
Μιχαήλ said
ναί…
ὁ κάθε «δικός» μας Γιώργης…
——–
kid…
τἄπαμε, εἶσαι…ἀδερφούλα μέ αἰσθήματα…
καί πῶς ἀλλοιῶς μπορούσε νά γίνει… 😉
ΒΡΑΧΟΣ said
Χι,χι,χι,χι,χι
Όλα καλά.
Φαίη said
Χριστιάνα μου, παραλίγο να την πατήσω και εγώ με το «Γιώργης».
Στο παρατσάκ τη γλίτωσα 🙂
Χριστιάνα said
Ναι….όπως στο ανέκδοτο.
Κρατάω τα άντερά μου μετά το τρακάρισμα, χαμογελάω χαζά στον παλαβό νταλικέρη και του λέω:
-Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα!!!! –
Χριστιάνα said
Μέλια, αν αυτό έχει καμιά σημασία, το γράψιμό σου μου αρέσει πολύ. Πάρα πολύ.
Είναι γυναικείο, τρυφερό και απαλό. Δεν το χω με τίποτα αυτό, αλλά -νομίζω- ότι όταν το δω, το αναγνωρίζω και το εκτιμώ.
Επίτρεψέ μου επίσης, να τσοντάρω από κάτω ένα άσμα που γρατσουνάει Ψυχές και Συνειδήσεις, οι στίχοι του οποίου, με έκαναν κάποιο απόγευμα να -ξυπνήσω- και να αποφύγω τα χειρότερα.
Έκτοτε, το ακούω κάθε μέρα, σαν 24ωρη αντιβίωση….
Μέλια said
Καλή μου Χριστιάνα καλησπέρα.
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το τραγούδι εξαιρετικό ξυπνάει αναμνήσεις, και όποτε το ακούω συγκινούμαι.
Να είσαι καλά.
φωτεινη said
ζαργανα μου καρδουλομπαρμπουναρα μου,τι ομορφιες ειναι αυτες;
τα ειπες ολα Μελια.
Μέλια said
Γεια σου Φωτεινή μου.
Εγώ δεν είπα τίποτα……λόγια του Γιώργου είναι, που επιτέλους ξύπνησε από τον εφιάλτη και αποφάσισε να ζήσει με τους δικούς του όρους!!
Μαν. Αρκάς said
Eτσι!!!! 😈
Μαν. Αρκάς said
Επειδή δεν μ αρέσουν τα λιβανίσματα,
αφού χωριό που φαίνεται;
Τσίμπα Μέλια!!! και τους στίχους.
—————————————————————————————————–
Ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά, σε μένα, σε σένα αληθινά ελπίζω
στην αγάπη, και στης νύχτας το φεγγάρι, ελπίζω
στο χιόνι, που πέφτει μόνο του το βράδυ
στο καλό, ελπίζω, και στην, μεγάλη του τη χάρη,
στον ήλιο που θα βγει, στον ουρανό, αύριο το πρωί και πάλι
μην φύγεις, δεν θέλω να σβήσουν
οι όμορφες, στιγμές, που πέρασα μαζί σου, ελπίζω… ελπίζω
Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις, και μη λες θα φύγω
οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο
Στη μέρα που φεύγει χωρίς μια ντροπή
κάθε όμορφο πράγμα, για λίγο στη Γη
η αλήθεια που φέρνει στον κόσμο, ένα μικρό παιδί
Κοντά σου μόνο βλέπω και ξορκίζω το κακό
τις νύχτες κάνω όνειρα δεν είμαι μοναχός
και αγαπώ εσένα που όταν θέλεις κρύβεις μέσα σου θεό
Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις και μη λες θα φύγω
οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο
Ελπίζω σ’ όλα αυτά ελπίζω
και σ’ άλλα πολλά ελπίζω
Ελπίζω, σε όλ’ αυτά ελπίζω
και σ’ άλλα πολλά ελπίζω
Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις και μη λες θα φύγω
οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο
(Λάκης Παπαδόπουλος)
Μέλια said
Γεια σου βρε Μανώλη με τα ωραία σου!!
Διαμάντω said
Καλησπέρα σας!
Μέλια πολύ μου άρεσε, φοβερό!!!
Μπράβο στον Γιώργη, που μπόρεσε έστω και την τελευταία στιγμή να καταλάβει το λάθος του και να πάρει μπρός, να κοιτάξει στα μάτια την ζαργάνα του και να τους πάρει όλους παραμάζωμα!
Η Ελληνική ψυχή δεν θα ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!
Γιαυτό μας ζηλεύουν, δεν μπορούν να μας φτάσουν, όσο και να προσπαθούν στη ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ!
Μέλια said
Διαμάντω καλησπέρα.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Ο Έλληνας είναι ακριβώς αυτό που είπες ¨ΨΥΧΗ»!!
Διαμάντω said
Μέλια
ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ.
Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει το Ελληνικό Φιλότιμο!!!
Είμαστε πρωτοπόροι σε αυτό το άθλημα, γιαυτό την πατάμε πάντα 😆
Μέλια said
Διαμάντω πες το ψέμματα!
Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα ξαναβρούμε το δρόμο μας σας λαός!!
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ. said
Μέλια, σ’ευχαριστώ .
Μας έδειξες τα απόλυτα όπλα. Τα ακατάλυτα.
Να σκύβουμε πάνω από τις ανάγκες του ανθρώπου μας
και να μπορούμε να κοιτάζουμε μέσα μας.
Σέβας.
Μέλια said
Σπάρτακε καλησπέρα.
Από έναν ποιητή αυτή είναι πολύ συγκινητική φιλοφρόνηση.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
juliet said
@Μέλια
ένα τριαντάφυλλο ..μμμμ,κλεμμένο αλλά όμορφο πανάθεμά το για μιά αγάπη που θέλει βελούδο για να την εναποθέσεις .Κλέβεις την ομορφιά ….για να ζήσεις ,να υπάρξεις. Μας κλέβουν την ομορφιά για να πεθάνουμε ,να πάψουμε να υπάρχουμε .
Δίνεις …δίνεις ,απλά πράγματα για να στολίσεις την άχαρη πραγματικότητα .Και σου παίρνουν τα απλά πράγματα για να σου μαυρίσουν την πραγματικότητα .
Ανδρες ,τα λουλούδια να προσέχετε ….τα δικά σας ,όταν τα προσέχετε είναι τα ωραιότερα γιατί μοσχοβολούν για σας …χωρίς υστεροβουλίες .Και έχει ένα φεγγάρι απόψε…..
Μέλια said
Ακούτε να μαθαίνετε άντρες!!!
juliet said
😛 🙂
ΜΑΡΙΑ said
Βρέ, θά σέ σκοτώσω…….γιατί κοριτσάκι μου….γιατί παιδί μου…..γιατί…..ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;;;;;;
Γιατί δέν ἔγραφες τόσο καιρό βρέ ἄτιμο πλᾶσμα,τόση δροσιά καί τόση αἰσιοδοξία γιατί τήν ἔκρυβες;;;;
Θά εἰσηγηθῶ στόν καπετάνιο τήν παραδειγματική σου τιμωρία,ἕνα κείμενο ἡμερησίως ἐπί ἕνα μῆνα…..
…..καί μετά βλέπουμε!!!
ΒΡΑΧΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ……………….
Αὐτό νομίζω ὅτι ταιριάζει στό κείμενό σου,γλυκιά μου Μέλια… 🙂
Μέλια said
Μαρία καλησπέρα.
Καλέ βαλτή είσαι;;;;;;;;;
ΜΑΡΙΑ said
Θά τιμωρηθεῖτε νεαρά μου….αὐστηρότατα…. 😉
Μέλια said
Μαρία μου… «Πάταξον μεν άκουσον δε…»
Πετροβούβαλος said
Πέστα του τα Μαρία! Να βάλει τάξη εδώ μέσα!
ΒΡΑΧΟΣ said
Έλα ντε…
Τάξη και ηθική…
Τα τραβάει ο οργανισμός σου…χα,χα,χα,χα,χα…
Πετροβούβαλος said
Είμαι μαζόχας – λουφαδόρος!
ΒΡΑΧΟΣ said
Πες τα σε κανέναν που δεν ξέρει…
Εγώ ξέρω,
Σςς…
ΒΡΑΧΟΣ said
Παρών.
Μαρία,η κούραση της Μέλιας δεν μετριέται.
Πάντως η εισήγηση καταγράφηκε.
Μέλια said
Σ’ ευχαριστώ καπετάνιε για την κατανόηση…
ΒΡΑΧΟΣ said
Εγώ ευχαριστώ.
Υπομονή κι επιμονή.
Θέμα χρόνου, τίποτα άλλο…
ΜΑΡΙΑ said
Στἠ Μέλια χρωστᾶ πολλά τό καράβι,τήν ποιότητά του γιά τήν ἀκρίβεια…
Τά ἄρθρα πού ξετρυπώνει-μέ πολύ κόπο- εἶναι πολύτιμα,
δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε,ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ νά διδασκόμεθα ἀπό τήν Ἱστορία μας!!!
Πετροβούβαλος said
Δεν ξέρω τι μας λες Μέλια, εγώ ξέρω πως υπάρχουν γυναίκες που είναι πολύ ερωτικές με φαρδιές άχαρες ρόμπες και παντούφλες (αρκεί να μην είναι πουα). Όλα τα λεφτά είναι να τι παρακολουθείς χωρίς να τις αντιλαβάνονται! Και ξέρω γω τι λέω…
juliet said
Μμμμ…….ξυπόλυτες ;
🙂
Πετροβούβαλος said
Όχι, με παντούφλες! Απαραιτήτως…
Μέλια said
Πετροβούβαλε.
Όταν αγαπάς και δεν είσαι ζορισμένος δεν σε ενδιαφέρει η φαρδιά (πουά) ρόμπα…. σ’ ενδιαφέρει μόνο το περιεχόμενο!!
juliet said
Αν δεν του αρέσει …της αγοράζει μιά κλαρωτή με τριαντάφυλλα ,και το σπουδαιότερο γλυτώνει το πουά!
🙂 🙂
Πετροβούβαλος said
Και ζορισμένος νάσαι, πάλι το περιεχόμενο σε ενδιαφέρει!
Μέλια said
Ωραία σ’ ενδιαφέρει…. το θέμα είναι το βλέπεις το περιεχόμενο ή εσύ είσαι χωμένος στο p.c και αυτή βολοδέρνει στην κουζίνα;;;;;
Εεεεε;;;;;
Πετροβούβαλος said
Το βλέπω χωμένος στο pc (την έχω στο wallpaper)!
Γιώργης said
Πρῶτε, …:D αὐτό σηκώνει μπύρα παγωμένη…! 😀
Πετροβούβαλος said
Σωστός ο υπεύθυνος αξιωματικός τροφοδοσίας!
ΜΑΡΙΑ said
Ἐσύ δέν εἶσαι Πετροβούβαλος,παιδί μου…
….εἶσαι Πετροσουπιά…. 🙂 μπορεῖ καί Πετροχέλι…
Φαίη said
Να μας μάθεις και πως βάζεις τις εικόνες εδώ Πέτρο.
Γιώργης said
Πρῶτε, μή μου ξεγλυστρᾶς!!!!
ΔΕΝ εἶναι αὐτή ἡ μπύρα πού εἶπαμε… 😉
Καψιμάρχης Πλοίου.
Πετροβούβαλος said
Καλά ντε!
Φαίη, γίνεται μόνο μέσα από τον πίνακα ελέγχου, στο σχόλια. Πατάς «απάντηση» σε ένα σχόλιο, επιλέγεις από την επάνω μπάρα img και εισάγεις το url της εικόνας. Και επειδή ξέρω πως θα πεις «Καλά τώρα με φώτισες», επιφυλάσσομαι να στα μάθω από κοντά. Είναι πολύ ευκολότερα απ’ ότι φαντάζεσαι.
Μαρία μη με αποκαλύπτεις! (Ανταλάσσω την εύνοιά σου με γνωριμία με τον καψιμάρχη που ξέρει τον αρχιθερμαστή που έχει κονέ με τον αρχιμάγειρα)
ΜΑΡΙΑ said
Εἶσαι ὅμως, ἀπίστευτος……πιές την παιδί μου καί μή μιλᾶς,
σέ κἄνα δίμηνο ΜΟΝΟ σέ φωτογραφίες θά τή βλέπουμε…!!!!!!!!!!
Γιώργης said
Τά γοῦστα εἶναι γοῦστα Μαρία μου…, τί νά κάνουμε! 🙂
Ἔλα Πρῶτε, δεῖξε τήν κανονική!
Πετροβούβαλος said
Την έδειξα από πάνω (δεν είμαι μ… να πάω κόντρα στον καψιμάρχη)!
ΜΑΡΙΑ said
Πετροβούβαλε……βρές κάτι ἄλλο νά μέ δελεάσης…..αὐτό τὄχω!!!
Γιώργη,ἡσύχασες παιδί μου…..καί μέ δροσοσταλίδες σοῦ τήν σέρβιραν, τήν μπυρίτσα σου!!!
Φαίη said
Πέτρο,
«τώρα με φώτησες» χαχαχαχαχχααχχ
Υπάρχει πίνακας ελέγχου στα σχόλια; 😯
Γιώργης said
…ἔχμμ!
ΚΨΜάρχης Πλοίου.
ΜΑΡΙΑ said
ΚΨΜαρχη ἄσε τά …ἔχμμ….διότι ΔΕΝ θά σοῦ φτιάξω, τήν περιβόητη παστιτσᾶδα μου!!!!
Εἴμαστε καί ἐκβιάστριες….ἅμα λάχει…νά οῦμ….. 😉 🙂 🙂
Πετροβούβαλος said
Φαίη, όχι, στον κεντρικό πίνακα ελέγχου υπάρχει η υποκατηγορία «σχόλια» και κάθε σχόλιο (αφού βάλεις το ποντίκι επάνω) εμφανίζει στοιχεία ελέγχου.
Μαρία, ανεβάζεις πολύ την τιμή, δεν αντέχω, θα πεινάσω κλπ….
Γειά σου Γιώργη! (πάντα καλές σχέσεις με το καψιμάρχη παίδες)
ΜΑΡΙΑ said
Ἔτσι ὅπως τό θέτεις, βρέ Πέτρο….λύγισα!!!
Μέ πιάνουν οἱ εὐαισθησίες μου…..
Μέλιααααααααα,ἔλα νά μέ συνεφέρης….μέ τούμπαρε αὐτός… 😉
Γιώργης said
…ἔχμμ!
ΚΨΜάρχης Πλοίου.
Γιώργης said
Γειά σου Πρῶτε…!
…,
_Ὀρντινάτσααα…!
_Μάλιστα!
_Πιᾶσε δύο PILS HELLAS γιά τόν Πρῶτο…!
_Μά-λι-στα!!!
(…μετά ἀπό δύο στερήσεις, «σφαῖρα» ἡ ὀρντινάτσα!)
🙂 😎 🙂
Φαίη said
Στον Πίνακα Ελέχγου δεν είδα τίποτα για ‘σχόλια’.
Άστο Πέτρο, άλλη φορά.
ΜΑΡΙΑ said
Καληνῦχτα σας παιδάκια καί ἤρεμα μέ τίς μπῦρες ἔ….μήν τό κάνετε ἀμέρικαν μπάρ, τό θωρηκτό.
Γιώργης said
Καληνύχτα Μαράκι…, ἔστω καί χωρίς παστιτσᾶδα! (…καί πάει ὡραῖα μέ μπῦρααααά…!!!) 😀
…!!!…!!!
(…ἄντε ρέ Πρῶτε, ποῦ εἶσαι…; 😆 )
Πετροβούβαλος said
Καληνύχτα Μαρία.
γιώργος ηράκλειο said
Ηello everybody
λοιπόν μάγκες,,,,,
καντε οτι λέει η Μέλια οτι έκανα!!!
Μέλια δεν περίμενα οτι θα με έκανες διάσημο χεχε… Μπραβο σου.
τώρα δίνω συνέντευξη στο » O Aνδρας της χρονιάς » μαζι με τον Πιου θαμαι πρώτη μούρη!
χεχε
ερχετε και το λικόφτερο,τσυριε ,,,,ενα πράγμα.
Πετροβούβαλος said
Μέλια, ζήτα του ποσοστά!
Μέλια said
Γεια σου βρε Γιώργο.
Δεν σε έκανα διάσημο….. είσαι διάσημος.!!
Και τα ποσοστά τα θέλω…. σε ηλιόσπορους!!
ΜΑΡΙΑ said
Ἕλληνας κροῖσος μέ 7 γράμματα….. 😉
Μέλια said
Bingo!!
γιώργος ηράκλειο said
Συγνωμη για την καθυστέρηση αλλα πλάκωσε και το Forbes magazine εεεε τι να κανω.!!
ηλιόσποροι !!
αγαπητή μου ψαράκι δεν κανει !!!τσιπουρα,λιθρινι,φαγκρι-φαμπλε-φαροζ κοκ
τους ηλιόσπορους τους αγοράζουμε
χαχαχαχαχα
ΜΑΡΙΑ said
Γιῶργο, τό φαμώβ…εἶναι τό σπέσιαλ… 🙂 🙂 🙂
γιώργος ηράκλειο said
ππςςςς
αμα βαλεις και σκορδαλιά με σως βάλσαμο,τρια κρεμμυδάκια χοντροκομμένα με ενα-δυο καρότα ,τριες σκελιδες σκορδο,σοταρισμενα στο τηγάνι και μόλις ροδίσουν πετάς μέσα,,να έτσι,,και ψιλοκομμένη πιπεριά φλορινης κοκκινη,οοοχι πράσινη γιατι μετά γίνεται φαgreen , μαζι και κομμάτια ντομάτας τοτε ,,,τοτε βάζεις και το φαμωβ και μετά σβυνεις με κρασί λευκό
οταν το μωβ πάρει το χρώμα του ψημενου μωβ εεεε τότε ειναι έτοιμο
καν το και θα με θυμηθείς 😆 😆
Πετροβούβαλος said
Αμάν ρε παιδιά, πείνασα… (πάω να φάω τίποτα)
Δώσαμε ρεεε… « Ε ί μ α σ τ ε και μ ε ί ς Ε δ ώ said
[…] Μέλια Rate this:Share this:FacebookTwitterEmailLinkedInLike this:LikeBe the first to like this. […]
Δώσαμε ρεεε… « Myblog's Blog said
[…] Μέλια Rate this:Share this:FacebookTwitterLinkedInEmailLike this:LikeBe the first to like this. […]
Δώσαμε ρεεε…http://catakravgi.blogspot.com/2012/08/blog-post_31.html#ixzz254PlldYk said
..[ Δώσαμε ρεεε…
Είναι καλοκαίρι τα τζιτζίκια χτυπούν τις γνωστές ρουτινιάρικες υπερωρίες, η ζέστη μας σπάει τα νεύρα, οι λογαριασμοί και τα χαράτσια πάνε και έρχονται, και οι εντάσεις δεν έχουν τελειωμό.
Read more: http://catakravgi.blogspot.com/2012/08/blog-post_31.html#ixzz254PlldYk%5D..
Μελια καλησπερα..Απο αυτο το σχολιο και τα δυο προηγουμενα ,καταλαβαινεις πως σε κατακλεψα χωρις την αδεια σου..Με «συνεπηρε» το εξαιρετο κείμενό σου και ξεχασα να την ζητησω.
Απορροφηθηκα να οργανωσω το καβουρντιστηρι που ‘χω για πισι ,ετσι ωστε να μπορει να κανει καμια αναρτηση κι ας σερνεται!!
Μονο τα αρχεια μου απ το παλιο που δεν μπορω να ανακτησω και αισθανομαι «γυμνος ακομα…
Που θα παει , θα το φτιαξω κι αυτο…
Χιλια συγχαρητηρια κοπελλα μου ,τελειο κειμενο οπως παντα και «βρισκει στοχο» !!!!
ΙΩΑΝΝΗΣ said
Από τις πιο ωραίες και πολύ ευχάριστες ιστορίες….
Πραγματική μέσα από ψυχή….μέσα από την πραγματικότητα…μέσα από την ζωή…..
Να είσαι κάλά Μέλια….σήμερα έδωσες διπλό jack pot σε όλους μας…..
Άσχετο……( και με καλή και χιουμοριστική διάθεση για τυχόν παρεξηγήσεις)
το έχω γράψει…..και θα το γράφω μέχρι να χιονίσει μαύρο χιόνι…..
Η μουσικές σας επιλογές είναι ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ….ΜΑ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ…… ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ!!!!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΚΛΑΨΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!! ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΤΕ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;;;;; 750;;;;;;
έλεος για κακογουστιά δηλαδή…….
Αν ήσασταν μουσικό blog θα σας είχα βάλει γκαζάκι…..χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Περίοπας said
Χαχαχαχα 😆 😆 ΙΩΑΝΝΗ
Πιστευεις πως θα εβρισκες κανενα ;
Δε βλεπεις τι γραφουν πιο πανω ;
Οι «πειναλεοι» μας !!!
Τα μαζεψαν ολα και τα βαλαν στο γκαζακι που κανει για μαγειρεμα!!!
Εχουν το τηγανι επανω του ,κατω στα αμπαρι μαζεμενοι και κουτσοπινουν με μεζε τα ψαρια που πιασε ο Μανωλης…
ΙΩΑΝΝΗΣ said
Ναι Περίοπα!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Και μόλις τρώνε πίνουν και μεθάνε…μερακλώνουν….
ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΟΤΙ ΝΑΝΑΙ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!
@#&(#&@)#*@)#*!@)#&@#&@(#&@)#*@)#&@)&
Γιάννης Μ. said
Ιωάννη δες το αλλοιώς, πες ότι είσαι στην τσίτα και θες να χαλαρώσεις τι θα έβαζες 😉
ΙΩΑΝΝΗΣ said
Υπογλώσσια….
Γιάννης Μ. said
Έχεις υπ όψιν σου τα υπογλώσσια 45 στροφών ;
εκεί να δεις αποτέλεσμα 🙂
ΙΩΑΝΝΗΣ said
Εγώ έχω υπόψη τα υπογλώσσια 45 οινοπνευματικών βαθμών…..
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Γιάννης Μ. said
Αμ εγώ να δεις Ιωάννη 😉
Καλό ξημέρωμα να έχουμε 🙂
ΙΩΑΝΝΗΣ said
Επίσης φίλε!!
antart22 said
Μέλια εκπληκτικό, γλυκό σαν τ’ όνομά σου!
Καλησπ… εεεε καλημ….εεεε πως χαιρετάνε τέτοια ώρα που μπήκα? Τέλος πάντων! Φιλιά σε όλους!
Πετροβούβαλος said
Καλημέρα Αντάρτισα! (έτσι χαιρετούν τα βαμπίρια, πάνε ανάποδα)
Πετροβούβαλος said
Το gravatar δεν φαίνεται επειδή άλλαξα κωδικούς και το σύστημα αργεί να ενημερώσει!
antart22 said
Καλημέρα Πετροβουβαλάκο μου! Άσε, είχα τα κουμπάρια μου εδώ και μία βδομάδα, μαζί με το μισό συγκρότημα (είναι μουσικοί) και μου φαίνεται πως όντως βαμπίριασα!…
Πετροβούβαλος said
Τα ούζα στέναξαν, ή τα τσίπρα;
antart22 said
Ήπιαμε μέχρι και τη θάλασσα… Σε κάλυψα?
Πετροβούβαλος said
Aπολύτως (α! γι αυτό τραβήχτηκαν τα νερά στο Σαρωνικό, και νόμιζα πως έρχεται τσουνάμι)!
antart22 said
Όχι βρε, εμείς είμαστε! Μην ανησυχείς όμως, ότι μπαίνει απ’ τη μία, βγαίνει απ’ την άλλη….. 😆
6974032695 said
μου αρεσε παρα πολυ το κειμενο και ελπιζω να μου επιτρεψεις να το βαλω στο χρονολογιο μου να το διαβασουν και αλλοι την καλημερα μου
Μέλια said
Καλή σου μέρα.
Σ’ ευχαριστώ που το διάβασες και χαρά μου που το επέλεξες!!