ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΣΥΡΙΑ-ΙΡΑΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

 Της Φαίης

από άρθρο που αλίευσε ο ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ

.

Η κόλαση του Δάντη.

Άνω κόλαση: Ακράτεια – άρνηση διαχείρησης των βασικών ενστίκτων όπως αγάπη, πείνα, στο μέτρο της λογικής

Κάτω κόλαση: Μοχθηρία – έλλειψη πρόθεσης να πράξω το καλό, ανοσία απέναντι στη λογική

Ένας κόσμος όπου οι μοχθηροί δημιουργούν βασικά ένστικτα στους ακρατείς και τους κατευθύνουν, είναι κόλαση

.

Σχεδόν τρία χρόνια πριν, έγραψα ένα αναλυτικό άρθρο σχετικά με τους εκ προθέσεως σχεδιασμένους πολέμους από την ελίτ, μεγάλους και μικρούς, που αποσπούν τις μάζες μακριά από συγκεκριμένες παγκόσμιες εξελίξεις, οι οποίεςλειτουργούν προς όφελος της εγκατάστασης της δομής της εξουσίας. Αυτό το άρθρο είχε τον τίτλο: «Θα Πυροδοτήσουν Έναν Ακόμα Παγκόσμιο Πόλεμο οι Παγκοσμιοποιητές;» (Will The Globalists Trigger Yet Another World War?ʼ)

Σε εκείνη την ανάλυση κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον από το 2008, οι δυνάμεις (είτε αυτές παρουσιάζονταν ως Ρεπουμπλικανοί είτε ως Δημοκρατικοί) είχαν θέσει σε κίνηση μια σειρά γεγονότων που περιστρέφονταν γύρω από το Ιράν και πιο ανησυχητικά τη Συρία, τα οποία θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ένα τεράστιο σενάριο παγκοσμίου πολέμου. Σήμερα δυστυχώς, φαίνεται ότι οι ανησυχίες μου ήταν κάτι παραπάνω από βάσιμες και οι συνθήκες που εξελίσσονται στη συγκεκριμένη περιοχή είναι πραγματικά τρομαχτικές.

Τώρα, μερικοί μπορεί να ισχυριστούν ότι οι συνθήκες στη Μέση Ανατολή ήταν πάντα «τρομαχτικές» και ότι δεν χρειάζεται πολύ για να προβλέψουμε μια ανανέωση του χάους. Βεβαίως, μόνο τα τελευταία έξι χρόνια, το αμερικανικό κοινό έχει υποστεί τη μια προπαγανδιστική εκστρατεία μετά την άλλη, όπου δοκιμάστηκαν τα νερά για να δουν αν μια σημαντική πλειοψηφία των πολιτών θα μπορούσε να πειστεί για την υποστήριξη στρατιωτικών πληγμάτων κατά του Ιράν. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ, έχουν έρθει πολύ κοντά σε αρκετές περιπτώσεις, όσον αφορά τη ρητορεία και την παρουσίαση των όπλων, για να πλησιάσουν ένα τέτοιο συμβάν. Ωστόσο, θα έλεγα ότι οι προηγούμενες απειλές πολέμου που ήρθαν και έφυγαν δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τον κίνδυνο σήμερα.

Ο εμφύλιος της Συρίας έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ τρομακτικό, πολύ πιο πέρα από την τυφλή εξέγερση της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης». Τόσα πολλά είναι τα συμφέροντα (ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών) τα οποία εμπλέκονται στη σύγκρουση, που είναι πια αδύνατο να πει κανείς αν υπάρχουν ακόμα πραγματικοί επαναστάτες στη Συρία. Αυτός ο κλονισμός των θεμελίων της χώρας έχει πάρει μια στροφή για την οποία είχα προειδοποιήσει πρόσφατα, δηλαδή, την μετακίνηση των ελεγκτών των Ηνωμένων Εθνών από την περιοχή, η οποία ανακοινώθηκε πριν από λίγες μόνο ημέρες.

Η αφαίρεση των ελεγκτών του ΟΗΕ είναι ένα σημάδι ότι κάποιο είδος χτυπήματος πλησιάζει τον ορίζοντα.

Οι κατηγορίες για ενδεχόμενες «αποθήκες χημικών όπλων» στη Συρία διέρρευσαν από το Υπουργείο Άμυνας ως μια σαφή αιτιολογία για εισβολή και το Ισραήλ έχει ουσιαστικά παραδεχθεί ότι μια επίθεση εναντίον του Ιράν δεν είναι μόνο στο τραπέζι, αλλά πέρα από τα στάδια σχεδιασμού και κοντά στην εφαρμογή. Ακόμα και οι πολίτες του Ισραήλ ανησυχούν ότι αυτή τη φορά η κυβέρνησή τους είναι «σοβαρή» στις δηλώσεις της για επίθεση και διαμαρτύρονται για αυτήν την πολιτική ενώ αποθηκεύουν αντιασφυξιογόνες μάσκες.

Η ένταση της ατμόσφαιρας γύρω από την κρίση αυτή δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε η Μέση Ανατολή έχει δει εδώ και δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων και των εισβολών των ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Αλλά για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πραγματική βαρύτητα αυτής της κατάστασης θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις.

Κατ’ αρχάς, συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που έχουν φυσικές και καλλιεργημένες τάσεις μίσους προς τα μουσουλμανικά έθνη. Υπάρχουν επίσης εξίσου πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που έχουν την τάση να μηνεμπιστεύονται τις προθέσεις της κυβέρνησης του Ισραήλ. Και οι δύο πλευρές έχουν καλά επιχειρήματα σε αρκετές  περιπτώσεις και οι δύο πλευρές έχουν επίσης την τάση να βαριούνται, ζωγραφίζοντας με μια γελοία και μεγάλη βούρτσα και κατηγορούν για όλα τα δεινά του κόσμου τη μια ή την άλλη πλευρά, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να σκεφτούν μέσα από την πολυπλοκότητα της παγκοσμιοποίησης και την παγκόσμια τεχνοκρατική λέσχη, ή να δεχτούν ότι η  «Αλ Κάιντα» δεν είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη και τη σταθερότητα. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταδικάσεις μια ολόκληρηφυλή, ή μια ολόκληρη θρησκεία, από το να κατανοήσεις τους μηχανισμούς μιας ελίτ μειοψηφίας που παίζει και τις δύο πλευρές μεταξύ τους.

Οποιαδήποτε πλευρά και αν έχεις επιλέξει, απλά να γνωρίζεις ότι στο τέλος οι πλευρές είναι άνευ σημασίας. Θα μπορούσαμε να επιχειρηματολογήσουμε για μήνες σχετικά με το ποιος είναι σωστός, ποιος έχει δίκιο, ποιος ήταν εκεί πρώτα, κλπ. Πάλι, άνευ σημασίας. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι οι ενδεχόμενες συνέπειες από μια πιθανή σύγκρουση στην περιοχή, κάτι το οποίο κανείς δεν μπορεί να επωμισθεί.

Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί Αμερικανοί εκεί έξω που πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είναι το «πλουσιότερο κράτος στον πλανήτη» και έχει ασύλληπτη οικονομία με την οποία μπορεί να διεξάγει ατέλειωτους πολέμους.

Εδώ είναι τα γεγονότα. Εδώ είναι ακριβώς ό,τι θα συμβεί αν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ ή το Ισραήλ, εμπλακούν σε έναν καυτό πόλεμο είτε με το Ιράν, είτε με τη Συρία και τα επακόλουθα δεν είναι καθόλου αισιόδοξα:

1) Η Συρία και το Ιράν θα ενώσουν δυνάμεις.

Το 2006, το Ιράν και η Συρία υπέγραψαν μια συνθήκη αμοιβαίας άμυνας, ως απάντηση στην αυξανόμενη πιθανότητα σύγκρουσης με τη Δύση. Και οι δύο χώρες έχουν την πρόθεση να εκπληρώσουν αυτή τη συνθήκη και απ’ ότι φαίνεται το Ιράν ήδη αυτό κάνει, τουλάχιστον όσον αφορά τα οικονομικά, καθώς η Συρία βυθίζεται στον εμφύλιο πόλεμο. H υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εξέγερση στη Συρία πιθανώς να αναπτύχθηκε με σκοπό να δοκιμάσει αυτήν την αμοιβαία συνθήκη. Δεδομένου ότι το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων επικροτεί την Αλ Κάιντα για τις προσπάθειές της να αποσταθεροποίησει τη χώρα, δεν το βρίσκω διόλου παράξενο να υποστηρίξω ότι το σύνολο της εξέγερσης είναι, τουλάχιστον στα βασικά, οργανωμένο από τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ για να αναγκάσει το Ιράν σε μια ανοιχτή στρατιωτική υποστήριξη προς τον Άσαντ και σε έναν πόλεμο εξασθενικής μεσολάβησης, ή να απομακρύνει τη Συρία από την εξίσωση στα πλαίσια της προετοιμασίας για ένα χτύπημα στο ίδιο το Ιράν (λάβετε υπ’ όψιν, ότι κάθε φορά που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δείχνουν τις εικόνες των Σύριων ανταρτών, είναι πάντα χαμογελαστοί ή φαίνονται γενναίοι με τα όπλα ψηλά, μια τυπική υποσυνείδητη τακτική που χρησιμοποιείται για να τους ζωγραφίσει ως «τα καλά παιδιά»).

2) Το Ιράν θα κλείσει τα στενά του Ορμούζ.

Με όλο το Υπουργείο Άμυνας στην εξέδρα, θα έλεγε κανείς ότι τα στενά του Ορμούζ είναι ένα μηδαμινό ζήτημα. Αυτό είναι ένα λάθος. Τα στενά έχουν περίπου 21 μίλια πλάτος στο στενότερο σημείο τους το οποίο κείτεται στα ανοικτά των ακτών του Ιράν, ωστόσο, από αυτά τα 21 μίλια μόνο δύο ασφαλείς λωρίδες είναι διαθέσιμες και η κάθεμιά τους είναι μόνο 2 μίλια σε φάρδος. Τα στενά του Ορμούζ είναι ένα από τα δύο πιο ζωτικά σημεία ελέγχου διέλευσης πετρελαίου στον κόσμο και περίπου το 20% του παραγόμενου πετρελαίου περνά μέσα από αυτά. Ο αποκλεισμός των δύο ενεργώνθαλάσσιων διαδρόμων των στενών είναι απλός λόγω της ύπαρξης του νέου πυραυλικού συστήματος Ghader, το οποίο δοκιμάστηκε από το Ιράν με επιτυχία αυτό το έτος. Το όπλο είναι ειδικά σχεδιασμένο ως «Δολοφόνος-πλοίων» με τηνδυνατότητα να ταξιδεύει σε υπερηχητική ταχύτητα (Mach 3 – τρεις φορές την ταχύτητα του ήχου) και να αποφεύγει τις πιο γνωστές μεθόδους των ραντάρ.

Στα σφιχτά εγκλωβισμένα στενά του Ορμούζ, μια μεγάλης κλίμακας και δύσκολα εντοπίσιμη πυραυλική επίθεση, θα ήταν καταστροφική για οποιοδήποτε Ναυτικό και θα μετέτρεπε τους θαλάσσιους διαδρόμους σε έναν σκουπιδότοπο όπου τα πετρελαιοφόρα θα ήταν αδύνατο να πλοηγηθούν. Αποτέλεσμα; Ένα καταστροφικό πληθωριστικό γεγονός πετρελαίου σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας τη βενζίνη δυσβάσταχτη για τους περισσότερους ανθρώπους και για τις περισσότερες χρήσεις. Η πρόσφατη κίνηση της ΕΕ να αποθηκεύσει πετρέλαιο στο πλαίσιο της προετοιμασίας για ένα χτύπημα στο Ιράν, αποκαλύπτει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
3) Ένα Ισραηλινό χτύπημα θα προσελκύσει τις ΗΠΑ.

Ξεχάστε αυτά που λέει ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Martin Dempsey. Αδιαμφισβήτητα, οι ΗΠΑ θα συμμετέχουν στρατιωτικά στο Ιράν ή στη Συρία μετά από μια ισραηλινή επίθεση. Κατ ‘αρχάς, δεν υπάρχει λόγος υποστηρικτικού ή πρωταρχικού ρόλου, ειδικά όταν το Ιράν έχει κλείσει τα στενά του Ορμούζ. Με το 20% της παγκόσμιας προμήθειας πετρελαίου σε παύση, τουλάχιστον το ήμισυ του αμερικανικού πληθυσμού θα παρακαλάει για αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή. Εγγυημένο. Ο ισχυρισμός του Dempsey ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να πάρει αμερικανική υποστήριξη είναι απλά ένα ψέμα για να συμπεράνουμε ότι η ανατροπή της Συρίας και του Ιράν δεν είναι απαραίτητα μιά  κοινή προσπάθεια, κάτι όμως που είναι. H πιθανότητα ότι μια ισραηλινή επίθεση δεν θα συνοδευτεί με ξέφρενες κλήσεις από το Πεντάγωνο και το Λευκό Οίκο, για να ανοίξουν οι πύλες της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύοςέτσι ώστε να προστατευθεί μία από τις λίγες «δημοκρατικές συμμάχους» στη Μέση Ανατολή, είναι μηδενική.

4) Η Συρία θα λάβει στήριξη από τη Ρωσσία και την Κίνα.

H ναυτική βάση των Ρώσσων
για το στόλο της Μαύρης Θάλασσας,
βρίσκεται στο λιμάνι της Ταρτούς.

Η ρωσσική κυβέρνηση έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι δεν θα κάνει βήμα πίσω σε περίπτωση ενός χτυπήματος κατά της Συρίας και έχει ακόμη αρχίσει να τοποθετεί πολεμικά πλοία και επιπλέον στρατεύματα στη μόνιμη βάση της ανοικτά των ακτών της Ταρτούς, μια εξέλιξη για την οποία έχω προειδοποιήσει εδώ και χρόνια.

H Ταρτούς, είναι η μόνη ναυτική βάση της Ρωσσίας έξω από την περιφέρεια των συνόρων της και είναι στρατηγικά ζωτική στο έθνος. Η ανάληψη δράσης από τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ εναντίον της Συρίας κατά κανόνα θα προκαλέσει οικονομικά αντίποινα και επιπλέον ρωσσική στρατιωτική εμπλοκή και πιθανό εκτεταμένο πόλεμο.

Η Κίνα από την άλλη πλευρά, πιθανώς θα ανταποκριθεί με οικονομικά αντίποινα πλήρης εμβέλειας, μέχρι και ξεφόρτωματων αμερικανικών κρατικών ομολόγων (μια κίνηση που προετοιμάζουν από το 2005 ούτως ή άλλως). Με τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη λόγω της αύξησης της αβεβαιότητας στη Μέση Ανατολή, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού μπλοκ των χωρών ΒΡΙΚ και του μεγαλύτερου μέρους του εμπορικού συνασπισμού των χωρών ASEAN, θα έχουν την τέλεια δικαιολογία να πετάξουν το δολλάριο, επιτρέποντας την εισαγωγή του νέου και ανανεωμένου SDR (Special Drawing Rights) του ΔΝΤ, του μηχανισμού για παγκόσμιο νόμισμα.

Η Συρία θεωρώ ότι είναι το κλειδί μιας προσπάθειας από την πλευρά των παγκοσμιοποίητων μέσα στην κυβέρνησή μας,να παροτρύνουν μια ζωηρή διαμάχη, μια σύγκρουση που θα δημιουργήσει επαρκή κάλυψη για την τελική ώθηση προς ένα παγκόσμιο νόμισμα και τελικά, μια παγκόσμια διακυβέρνηση.

5) H Οικονομική κατάρρευση θα γίνει «Δευτερεύουσα» … προς όφελος των τραπεζιτών.

Στο μυαλό του γενικού πληθυσμού, η οικονομική δυσχέρεια που θα αντιμετωπίσουμε σύντομα, ανεξαρτήτως από το ανυπάρξει ή δεν υπάρξει ένας πόλεμος με το Ιράν και τη Συρία, θα είναι μια μεταγενέστερη σκέψη, τουλάχιστον για ένα διάστημα, αν η απειλή μιας παγκόσμιας σύρραξης γίνει πραγματικότητα. Η ομίχλη του πολέμου είναι ένα φανταστικό κάλυμμα για όλα τα εγκλήματα, ιδιαιτέρως τα οικονομικά εγκλήματα. Οι εκτεταμένοι πόλεμοι φυσικά αναστέλλουν τις αγορές και προκαλούν ακανόνιστη ροή των κεφαλαίων. Οτιδήποτε, και εννοώ οτιδήποτε, μπορεί να φορτωθεί σε έναν πόλεμο, ακόμη και η καταστροφή της οικονομίας των ΗΠΑ και του δολλαρίου. Φυσικά, οι πραγματικοί υπαίτιοι (διεθνείςκαι κεντρικές τράπεζες) που έχουν διαφθείρει και διαλύσει την αμερικανική φορολογική δομή για δεκαετίες, θα ωφεληθούν περισσότερο από την καταστροφή.

Η Συρία και το Ιράν είναι κατά κάποιο τρόπο τα πρώτα ντόμινο σε μια μακριά αλυσίδα τραγικών γεγονότων. Αυτή η αλυσίδα όσο χαοτική και αν φαίνεται, οδηγεί μόνο σε ένα τελικό αποτέλεσμα: Τριτοκοσμικές καταστάσεις για όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, αφήνοντας τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως τα κοράκια, να ορμήξουν και να αρπάξουν τα κομμάτια που έχουν απομείνει, διαμορφώνοντας ένα είδος οικονομίας Φρανκενστάιν. Ένα δημοσιονομικό γκόλεμ. Ένα παγκόσμιο τερατούργημα που καταργεί όλες τις κυριαρχίες, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε είναι φανταστικές, συγκεντρώνοντας τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων της ανθρωπότητας στα χέρια κάποιων λίγων και ηθικά πτωχευμένων.

Για όσους βρίσκονται στην πλευρά του Ισραήλ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς και για εκείνους στην πλευρά της Μέσης Ανατολής, της Ρωσσίας, της Κίνας, κλπ. η ουσία είναι μία, δεν θα υπάρχουν νικητές. Δεν υπάρχει «καλλίτερο σενάριο». Δεν θα υπάρξει καμία παρέλαση νίκης, για κανέναν. Δεν θα υπάρξει μεγάλη αναμόρφωση ή ειρήνη στην κοιτίδα του πολιτισμού. Οι μόνοι άνθρωποι που θα γιορτάζουν στο τέλος αυτών των ολέθριων εχθροπραξιών, θα είναι εκείνο το εθισμένο στη δύναμη και πάμπλουτο .01%, το οποίο θα γιορτάσει το παγκόσμιο πραξικόπημά του μυστικά, γελώντας, καθώς ο υπόλοιπος κόσμος θα σβύνει και θα έρχεται να τους ζητιανεύει για λίγη βοήθεια.
.
του αρθογράφου Brandon Smith
ΠΗΓΗ: Alt-market.com

Σελίδα Πηγής
.
Παραπομπές

http://www.alt-market.com/neithercorp/press/2010/01/will-globalists-trigger-yet-another-world-war/

http://in.reuters.com/article/2012/08/16/syria-crisis-idINL6E8JGDXH20120816

http://www.bloomberg.com/news/2012-08-14/israel-plans-for-iran-strike-as-citizens-say-government-serious.html

http://www.cfr.org/syria/al-qaedas-specter-syria/p28782

http://www.usatoday.com/news/world/story/2012-01-01/iran-missile-test/52318422/1

http://www.euractiv.com/energy/europe-starts-piling-oil-iran-wa-news-514340

http://www.reuters.com/article/2012/08/03/us-syria-russia-navy-idUSBRE8720AO20120803

http://www.reuters.com/article/2012/08/21/us-syria-crisis-idUSBRE8610SH20120821