ΕΙΣΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ
Posted by Πετροβούβαλος στο 17 Αυγούστου, 2012
Άρθρο του Tragik
.
Πάντα είχα την απορία για το τι είδους ανθρωποι είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποφασίζουν για την πορεία του τόπου, τις τύχες τις δικές μας καθως και σε πολλες περιπτώσεις των παιδιών μας, αν οχι και των επόμενων γενεών.
Τα τελευταία 2 χρόνια το σκηνικό ξεκαθάρισε. Έβγαλα πολλά συμπεράσματα απο δηλώσεις του τύπου »μαζί τα φάγαμε» και »η Ελλαδα θύμα πειράματος», και πολλά περισότερα απο πράξεις που φτάνουν στα όρια της προδοσίας.
Σε αυτό το σημείο παράγοντες όπως συνενώσεις κομμάτων έπαιξαν καταλυτικό ρόλο.
Η μπόχα που αποκαλύφθηκε, ήταν μέχρι πρίν απο λίγα χρόνια σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Σήμέρα το ζούμε!
Αλλά ας μιλήσουμε καλύτερα για τους πρωταγωνιστές, δηλαδή για τους πολιτικούς, βουλευτές – βολευτές μικρής αλλά
και μεγάλης κλίμακας, έως και πολιτικούς αρχηγούς, κομμάτα που κατέληξαν αποκόμματα… πόσοι απο αυτούς δεν άλλαξαν θέσεις – απόψεις – πιστέυω υπό το βάρος των Διεθνών πολιτικών εξελίξεων, παραδομένοι στις επιταγές των χρηματοπιστωτικών οίκων, των σύνχρονων οικονομικών δολοφόνων και των αγορών;
Το συμπέρασμα σαφές και αδιαμφισβήτητο: Η Χώρα μας συμετέχει ενεργά σαν πειραματόζωο, σε πείραμα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων. Οι Έλληνες μετατρεπόμαστε σε σκλάβους χωρίς πατρίδα, ή τουλάχιστον αυτή είναι η επιδίωξη του πειράματος. Αν τα καταφέρουν με εμάς, τι θα τους εμποδίσει να υποτάξουν ολόκληρο τον πληθυσμό της Δύσης;
Ο κόσμος όπως τον ξέραμε τελείωσε προ πολλού το μνημόσυνο έχει ήδη γίνει, ο λαός δεν το πήραμε είδηση η μάλλον κάποιοι το πήραν.
Αυτοί που το είχαν προβλέψει βαφτίστηκαν εν μία νυκτί γραφικοί ή χαρακτηριστήκαν επικίνδυνοι. Ότι ότι κι αν έκαναν δεν τους άκουγε κανείς, μιας και το σύστημα ήδη γνώριζε το σχέδιο και με συνοπτικές διαδικασίες τους γελοιοποίησε, ή τους απέρριψε. Τους πιό αφελείς μάλιστα, του χρησιμοποίησε!
Καθημερινά όμως, όλο και περισσότεροι ανοίγουν τα μάτια τους! Είναι θέμα χρόνου να δούμε γεγονότα τύπου Αργεντινής. Η επανάσταση σιγοβράζει, και τώρα θα φανεί το αληθινό πρόσωπο του εχθρού.
Ο μέσος Έλλην μένει να αποφασίσει το τι θέλει: Ελευθερία και Δημοκρατία η εξαθλίωση και υποταγή στο σύστημα σαλαμοποίησης (όπως λεεί κάποιος φίλος);
Απόφαση σημαίνει δράση, ή αδράνεια, ανάλογα με την επιλογή!
H επιλογή δική σου !!!
.
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ. said
Ηρθανε ιοστεφείς και δαφνοσκέπαστοι ,
με απαστράπτοντες κότινους αγριλιάς , μας ήρθανε .
Καβαλάρηδες σε άτια ατίθασα, κρυστάλλινα και διαπερατά ,ηλιοφώτιστα ,
κι αλλοπαρμένοι ηνίοχοι ολόχρυσων , εκτυφλωτικών τεθρίππων .
Οι ιαχές των αλλοφρόνων , οι ερυθρές εκλάμψεις των καπνογόνων
κι ένας άνεμος γλεντζές , που τους έκανε να αιωρούνται , να μην πατούν στο χώμα ,
σε θαμπώσανε , σ’απογειώσανε ,σε τρέλλαναν .
Κι εσύ καταμεσίς στην αγορά , μετέωρος ανάμεσα στης γητειάς τη μαγεία
και στις αδυσώπητες ανάγκες σου , που προσπαθούσες ν’απωθήσεις ,
μαχόσουν ν’απεμπλακείς από τον επώδυνο, αλλά λυτρωτικό εναγκαλισμό,
της Αλήθειας . Και τα κατάφερες μπαγάσα , να φυλακίσεις την Αλήθεια .
Πιστεύοντας ο άφρων, ο νεραϊδοπαρμένος πως την κατάργησες .Πως την εξάλειψες.
Οταν πιά οι μουσικές , οι χοροί και η μέθη καταλάγιασαν , όταν πιά στην αγορά ,
άλλο δεν έμεινε , παρά τα ρυπαρά χαρτιά , τα ράκη απ’τις φανταχτερές τις φορεσιές
και κάποια δελεαστικά αποφάγια , που ωστόσο τ’αποστρέφονταν οι αποστεωμένοι σκύλοι,
όταν οι γιορτές εξέπνευσαν , παρέδωσαν το πνεύμα , όταν πιά στη θέση τους ,
αναδύθηκαν και πάλι η φόνισσα πραγματικότητα και οι ζητιάνες ανάγκες ,
όταν οι κεκοσμημένοι περίλαμπροι καβαλάρηδες και οι φανταχτεροί ηνίοχοι ,
είχανε πλέον αποχωρήσει , όταν οι λάμψεις ξεθώριασαν κι επέτρεψαν στο βλέμμα σου ,
ξεκάθαρα να δεί , τότε και μόνον τότε , αντελήφθης την ασκητική , την ακόσμητη
κι ασκητική γυναίκα , που τόση ώρα πλάϊ σου στεκότανε. Σε κοίταζε , σου χαμογελούσε πικρά.
Παρ’όλ’αυτά , βρήκες το κουράγιο να της χαιδέψεις με το βλέμμα σου , τα μεταξένια της μαλλιά.
Δεν την ερώτησες, πως τηνε λένε . Γιατί γνώριζες . Γιατί σε πήρανε , η αιδημοσύνη, οι ενοχές
και οι ερινύες και σα χταπόδι σε χτυπήσανε , στα βράχια της συνείδησής σου.
Τώρα, την έβλεπες μπροστά σου . Πλάϊ σου .Ενιωθες την αρωματισμένη αύρα της ,
απολάμβανες την ευλογία της ζεστασιάς της , αλλά με μάτια θαμπά απ’τα δάκρυα ,
με γην ψυχή συντρίμμια , μόλις που κατάφερες να ψελλίσεις τ’όνομά της.
Κι αυτή πιά , καταχάρηκε σαν κοπελούδα , που επιτέλους την εφώναξες με τό’νομά της.
Εσκυψε κοντά σου και σου ψιθύρισε στ’αυτί : ‘ Ναί , είμαι η Αλήθεια . Φτωχή κι αστόλιστη.
Απορη και καταφρονεμένη. Αλλά να ξέρεις , πως δεν θα σε προδώσω ποτέ ».
Σέβας , ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
Πετροβούβαλος said
Aπό αποφάσεως για δράση κι έπειτα, απομένει η ανάκτηση της ικανότητάς μας να παραμερίσουμε άρωστους εγωίσμούς και απωθημένα, να συνεργαστούμε και να οργανωθούμε σοβαρά!
Μαν. Αρκάς said
Σωστόοοος,σωστότατοοοοοοος!!
😈
(Himitrellos arxithermasths)
Αντώνης said
Παρα πολυ σωστα…!!!!!!!!! αλλα πως θα γινει αυτο, δεν χρειαζετε ενας μηχανησμος? και ποιος εχει σημερα εμπιστοσυνη σε μηχανησμους και οργανα. Πρεπει να βρεθει αλλος τροπος.
Πετροβούβαλος said
Μικροί μικροί μηχανισμοί κατ’ αρχήν που θα συνενωθούν επί τη βάση αρχών! Η δυνατότητά τους να συνενωθούν θα είναι και το μέτρο της καθαρότητας των σκοπών τους! Μου μοιάζει ο μόνος ρεαλιστικός/ταχύς τρόπος.
Αντώνης said
Σωστα… εχομε μαθει και να ξεχωριζουμε ποια.
dyspistos said
«…Στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα το κράτος εξακολουθεί να παίζει ρόλο δοβλετιού, δηλ. μιας Αρχής ξένης και μακρυνής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες κι όχι πολίτες.
Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος Δικαίου ούτε απρόσωπη διοίκηση που νάχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες…» έγραψε, φίλτατε Σπάρτακε, ο σπουδαίος Κορνήλιος Καστοριάδης επιβεβαιώνοντάς σε.
Με τη λύρα του ποιητή εσύ, με τη λογική εκείνος, συντρίβετε κυριολεκτικά όσους καταδέχονται «τα δελεαστικά αποφάγια, που δεν τρώνε ούτε τα αποστεωμένα σκυλιά» για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του κράτους-δοβλετιού, που τους ευνοεί.
Μα όσο κι αν φυλακίζουν την Αλήθεια μακρυά από μας, για να μην τη γνωρίσουμε, τόσο θ΄αποζητούμε εμείς » την αύρα και τη ζεστασιά της».
Εύχομαι από τα μύχια της καρδιάς μου να την απελευθερώσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται.
Μιχαήλ said
Τό ἔχω πεῖ καί ἀλλοῦ…
Τό «σφάλμα» ἔγινε…ἀπό φόβο…
Χτύπησαν πρῶτον αὐτόν πού φοβοῦνται περισσότερο…
Αὐτό λέγεται «ΧΡΟΝΟΣ» γιά τόν ἀμυνόμενο…
Κάποια στιγμή, ξεσκολίζοντας τά κιτάπια τους, ἔπεσαν πάνω σέ κεῖνο τό «ἀμυνῶ δέ ΚΑΙ μόνος ΚΑΙ μετά πολλῶν»…
Τώρα πιά Μῆδοι καί Ἐφιάλτες εἶναι βέβαιοι…
Θά συντριβοῦν…
Ξανά…
Ὁ Θεός ἔχει τό χούι νά δουλεύει…ΜΥΣΤΙΚΑ.
ΒΡΑΧΟΣ said
Υπό σκιή…
Κόριννα said
Αὐτό τῆς Ἀργεντινῆς θὰ φαντάζη σχολική ἐκδρομή μπροστὰ σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ γίνη ἐδῶ!
Αὐτοί δὲν εἶχαν λάθρο.