ΗΡΩΕΣ ΤΟΤΕ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 1940 – 2012

  Άρθρο του Τράτζικ

.

Ήταν στις 13 Νοεμβρίου του 1943 τη νύχτα που οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες των χιτλερικών εξαπολύουν επίθεση σε 19 νοσοκομεία της Αθήνας. Γιατί στα νοσοκομεία; Γιατί τα νοσοκομεία είχαν μετατραπεί σε κάστρα της Αντίστασης κατά των κατακτητών. Ψυχή οι ανάπηροι πολέμου κατά των Ιταλών φασιστών εισβολέων στα 1940-1941, που έμεναν αναγκαστικά στα νοσοκομεία αφού δεν υπήρχε δυνατότητα περίθαλψής τους στα σπίτια τους. Έτσι, μέσα από τα νοσοκομεία, οι ανάπηροι ανέπτυξαν τη δική τους αντιστασιακή δράση, ενταγμένη βεβαίως στη λαϊκοαπελευθερωτική πάλη του λαού μας με την καθοδήγηση του ΕΑΜ. Είναι μια πτυχή της ιστορίας σχεδόν άγνωστη, αλλά ηρωική, όπως όλες οι μεγάλες ηρωικές πράξεις εκείνη την περίοδο.

Με την εισβολή των ναζί στην Ελλάδα ξεκινά η κατοχή. Κάπως έτσι και σήμερα, έχουν εισβάλει αυτή τη φορά όχι στρατιωτικά αλλά οικονομικά. Και ενώ τότε οι ανάπηροι πολέμου οργάνωσαν Νοσοκομειακές Επιτροπές, διεκδικώντας ιατρική περίθαλψη και καλή διατροφή, σήμερα ο μέσος ανάπηρος ζει τραγικές στιγμές εγκατάλειψης και αδιαφορίας, και υποτίθεται ότι ζει σε κράτος δικαίου που το προστατεύει το Σύνταγμα και η διεθνής νομοθεσία βάσει και του Προαιρετικού Πρωτόκολλου ΟΗΕ (Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία).

Το Σύνταγμα συγκεκριμένα, στο οποίο οι αρχηγοί της συγκυβέρνησης ορκίστηκαν υπακοή και τήρηση, λέει στο άρθρο 21:

«Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.

Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων«.

Ποιος τηρεί τα παραπάνω και εξασφαλίζει έστω τα αυτονόητα ;

Η  Συγκυβέρνηση, παραδομένη και υποταγμένη στις επιταγές της Τρόικας, αδιαφορεί για τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες που αργοπεθαίνουν κάτω από τα συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, μέτρα που εξοντώνουν ακόμα και τους εργασιακά ικανούς συμπολίτες μας. Φανταστείτε πόσο τραγικά ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Το Αναπηρικό κίνημα, που απαριθμεί στην Χώρα μας περί τις 1.000.000 ψυχές, στενάζει στο βωμό της θυσίας, και ίσως πρέπει πλέον να μπει μαχητικά στον χορό των κινητοποιήσεων. Υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχουν δρόμοι, υπάρχουν πλατείες, μα πάνω από όλα υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κλέψει κανείς από τον Έλληνα και αυτό είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του. Κι αυτό διεκδικείται, δεν παρέχεται τελικά !!!

.