άρθρο της Jo Adetunji
.
Νωρίτερα αυτή την άνοιξη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της αναθεώρησης της μεταναστευτικής του πολιτικής, ώστε να κατανεμηθεί πιο ομοιόμορφα η ευθύνη μεταξύ των κρατών μελών για τη διαχείριση της άφιξης μεταναστών και αιτούντων άσυλο.
Ωστόσο, στις λεπτομέρειες της συμφωνίας κρύβονται διατάξεις που επιτρέπουν πληρωμές σε τρίτες χώρες, προκειμένου να εμποδίσουν την είσοδο αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη – και, το πιο δυσοίωνο, προκαταρκτικά σχέδια για μαζικές απελάσεις.
Είναι σαφές ότι τα κυρίαρχα κόμματα της ΕΕ ακούν τα βήματα των αντιμεταναστευτικών, λαϊκιστικών δεξιών κομμάτων, τα οποία έκαναν σημαντική πρόοδο στις εκλογές του Ιουνίου 2024 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και επιδιώκουν να μειώσουν την απήχησή τους με αυστηρότερα όρια σε όσους επιτρέπεται να εγκατασταθούν στην Ευρώπη.
Η ιδέα της επανάκτησης ψηφοφόρων με το να εμφανίζονται σκληρά απέναντι στη μετανάστευση είναι ελκυστική για τα καθιερωμένα κόμματα, αλλά, ως μελετητές της συγκριτικής πολιτικής και της πολιτικής συμπεριφοράς, πιστεύουμε ότι αυτή η στρατηγική δεν θα επιστρέψει πολλές ψήφους.
Οι νεότεροι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν την ύπαιθρο
Ενώ είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εκλογική επιτυχία των ακροδεξιών κομμάτων οφείλεται σε μια αντίδραση κατά των νεοεισερχομένων, όλη αυτή η εστίαση στη μετανάστευση συσκοτίζει μια άλλη ισχυρή δύναμη πίσω από αυτή την τάση: τη μετανάστευση ή τη μετακίνηση ανθρώπων εκτός μιας περιοχής ή χώρας.
ΑΒΕΡΩΦ 