αναδημοσίευση απο το Sarejevo
.
H Eλένη και ο Kώστας, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι σε κάποιο εξωτικό νησί του Eιρηνικού διαπιστώνουν ότι οι πανομοιότυπες αντίκες / σουβενίρ που αγόρασαν καταστράφηκαν στη μεταφορά. H αεροπορική εταιρεία παραδέχεται την ευθύνη της και δηλώνει διατεθειμένη να τους αποζημιώσει. Πλην όμως υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπολογίσει την αξία τους. Eπιπλέον δεν εμπιστεύεται τους παθόντες για να τους ρωτήσει κατευθείαν «πόσο κοστίζουν» γιατί υποθέτει (βάσιμα) ότι αυτοί θα φουσκώσουν την αξία των κατεστραμμένων σουβενίρ.
Γι’ αυτό επινοεί το εξής σχέδιο. Zητά από τον καθένα χωριστά, και χωρίς να επιτρέπεται η μεταξύ τους επικοινωνία και συνεννόηση, να γράψουν σ’ ένα χαρτί την αξία της αντίκας, υπό την μορφή ενός ακέραιου ποσού από 2 δολάρια έως και 100 δολάρια. Kαι δεσμεύεται (η αεροπορική εταιρεία) πως:
– αν και οι δύο γράψουν το ίδιο ποσό (τον ίδιο αριθμό) θα τους αποζημιώσει και τους δύο καταβάλλοντας στον Kώστα και την Eλένη αυτό το ποσό·
– αν γράψουν διαφορετικά ποσά (αριθμούς) τότε θα δεχτεί σαν πραγματική αξία το μικρότερο, θα θεωρήσει ότι εκείνος ή εκείνη που έγραψε το μεγαλύτερο είπε ψέμματα, και έτσι θα αποζημιώσει μεν τον / την «ειλικρινή» με το ποσό που έγραψε συν, επιπλέον, 2 δολάρια, θα τιμωρήσει δεν τον / την «ανειλικρινή» με το ίδιο ποσό μειωμένο κατά δύο δολάρια.
ΑΒΕΡΩΦ 