Κατανοώντας την πρόσφατη Τουρκο – Ιρανική προσέγγιση

άρθρο του Salman Rafi Sheikh
από το New Eastern Outlook

.

Μετά τους πειραματισμούς με την ένοπλη εμπλοκή στο Συριακή κρίση, η Τουρκία δείχνει να προσανατολίζεται ξανά προς τη διπλωματία. Αυτή η μετατόπιση είναι κατανοητή με δεδομένο ότι η επιθετικότητα της έχει προκαλέσει μεγάλο κόστος. Στο εσωτερικό μέτωπο, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια αρκετά οργανωμένη Κουρδική αντίσταση. Στο εξωτερικό μέτωπο, η περιττή επιθετικότητα της έχει κοστίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσσία, με αποκορύφωμα τις Ρωσσικές οικονομικές κυρώσεις εναντίον της.

Δύο παράγοντες φαίνεται να έχουν ωθήσει την Τουρκία προς αυτή την αλλαγή στάσεως: Κατ ‘αρχάς, ο αντικειμενικός της στόχος ως προς τη Συρία – δηλαδή η εδαφική της διάλυση και η κατάτμησή της σε «ζώνες» – δεν επετεύχθη. Κατά δεύτερον, δεν έχει κατορθώσει να εξωθήσει τη Ρωσσία από το Συριακό έδαφος – μέσω σκοπίμων προκλήσεων. Επί πλέον, οι Ρωσσικές κυρώσεις έχουν ασφαλώς περιορίσει την εύκολη προμήθεια ενέργειας στην Τουρκία, προκαλώντας ζημιά στην οικονομία της. Ως εκ τούτου, η Τουρκία στρέφεται προς το Ιράν προκειμένου να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.