«Ξεπουλάει» η Τουρκία στο Κατάρ – Πούλησε το 10% του Χρηματιστηρίου της

.

Στα χέρια του Κατάρ περνά το 10% του Χρηματιστηρίου της Τουρκίας, με τις δύο χώρες να υπογράφουν σήμερα συνολικά δέκα νέες συμφωνίες σε μια συνάντηση που έλαβε χώρα στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα.

Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και ο Εμίρης του Κατάρ Emir Tamim Hamad al-Thani συμπροήδρευσαν της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών.

Η πώληση του 10% του Borsa Istanbul βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των συμφωνιών που υπογράφηκαν.

Μια άλλη συμφωνία αφορά τη μεταβίβαση των μετοχών του Istinye Park, ενός πολυτελούς εμπορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης.

Υπεγράφη επίσης ένα μνημόνιο κατανόησης για κοινή επένδυση στο Golden Horn Project.

H τουρκική παραστρατιωτική οργάνωση SADAT εκπαιδεύει Αφρικανικά στρατεύματα

 

H τουρκική παραστρατιωτική οργάνωση SADAT εκπαιδεύει Αφρικανικά στρατεύματα στηριζόμενη σε αμυντικές συμφωνίες

Η Τουρκία έχει υπογράψει συμφωνίες με Αφρικανικές χώρες, με σκοπό να εκπαιδεύσει τα στρατεύματά τους, ανέφερε ο Στρατηγός εν αποστρατεία Adnan Tanrıverdi, ο οποίος είχε διατελέσει επικεφαλής στρατιωτικός βοηθός του Recep Tayyip Erdogan, καταδεικνύοντας πως η περιβόητη Τουρκική παραστρατιωτική οργάνωση ”SADAT” αναζητάει ευκαιρίες για να συνάψει στρατιωτικές συμφωνίες στην περιοχή της Αφρικής.

Ο Tanrıverdi διοικεί την παραστρατιωτική οργάνωση SADAT, η οποία σύμφωνα με πολλούς αποτελεί de facto παραστρατιωτική δύναμη πιστή στον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας. Συνεχίζει να συμβουλεύει την κυβέρνηση Erdogan για στρατιωτικά θέματα παρ’ότι τον Ιανουάριο του 2020 ο Tanriverdi παραιτήθηκε από την επίσημη θέση του ως Σύμβουλος.

Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από τον Tanriverdi τον Μάιο του 2014, αποκάλυψε πως ένας από τους κύριους λόγους αμυντικής συνεργασίας της Τουρκίας με τις Αφρικανικές χώρες ήταν η παροχή ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις δυνάμεις ασφαλείας τους. Σύμφωνα με τον Tanriverdi (ο οποίος αποτελεί σημαντικό πρόσωπο του κύκλου του Erdogan), η Τουρκία θα πρέπει να μοιραστεί τις στρατιωτικές της ικανότητες με τις χώρες που απολαμβάνουν στενούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς δεσμούς με την Τουρκική Κυβέρνηση. Από το 2013 η SADAT διεξάγει στρατιωτικά εκπαιδευτικά προγράμματα στην Αφρική.

Οι περιφερειακοί παράγοντες που φέρνουν κοντά την Τουρκία και το Ιράν

άρθρο του Mohammed Ayoob
από το The Strategist

.

Η πολιτική του αμερικανικού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ να ασκήσει οικονομική πίεση στο Ιράν ώστε να προκαλέσει την αλλαγή καθεστώτος υποκινώντας μια εγχώρια εξέγερση φαίνεται να αποτυγχάνει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ανανεωμένες κυρώσεις έχουν βλάψει οικονομικά το Ιράν, όπως καταδεικνύει πρωτίστως η ραγδαία πτώση του ιρανικού νομίσματος. Ωστόσο, η οικονομική πίεση δεν έχει οδηγήσει σε επανάσταση εναντίον του καθεστώτος και το νόμισμα σταθεροποιήθηκε μετά από το αρχικό σοκ. Πράγματι, οι αμερικανικές πρωτοβουλίες μάλλον έχουν εδραιώσει την υποστήριξη του καθεστώτος, το οποίο μπορεί τώρα να εκτρέψει την κριτική: από τις οικονομικές του επιδόσεις στην αδικία των αμερικανικών κυρώσεων.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι σχέσεις του Ιράν με την Τουρκία παρέχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση προς μελέτη. Τόσο η Τεχεράνη όσο και η Άγκυρα έχουν περιφερειακές φιλοδοξίες που οδήγησαν σε τριβές μεταξύ τους στο παρελθόν, όπως συνέβαινε μέχρι πρόσφατα στην υπόθεση του Συριακού εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο, η οικονομική συμπληρωματικότητα των δύο χωρών και η σύμπτωση των στρατηγικών τους συμφερόντων συνέβαλαν στην σταθερότητα των σχέσεών τους.

Όταν η κυβέρνηση Τράμπ ανακοίνωσε την επαναφορά των κυρώσεων κατά του Ιράν, η Τουρκία κατέστησε σαφές ότι δεν θα ακολουθήσει τις ΗΠΑ, αλλά θα συμμορφωνόταν μόνο με τις κυρώσεις που θα επέβαλε ο ΟΗΕ. Η οικονομική αλληλεξάρτηση με το Ιράν αποτελεί μέρος της εξήγησης για την τουρκική στάση. Το διμερές εμπόριο μεταξύ Ιράν και Τουρκίας δεν περιορίζεται στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο: Ο όγκος των συναλλαγών μεταξύ των δύο γειτόνων ανήλθε στα 11,7 δισ. δολάρια στα τέλη του 2017, από 9,7 δισ. δολάρια το 2016 και οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να αυξήσουν το ύψος του στα 30 δισ. δολάρια.

Τα βάζει με ΗΠΑ, Ισραήλ και ΟΗΕ ο Σουλτάνος

.

Ο Τούρκος Πρόεδρος εβρισκόμενος στη Νέα Υόρκη για την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην οποία θα μιλήσει μέσα στην εβδομάδα. Στο μεταξύ όμως, αποφάσισε να γνωστοποιήσει στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς, με στόμφο Σουλτάνου, πως τα δικά του σχέδια είναι αντίθετα με τα δικά τους.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu, ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan είπε την Κυριακή πως η Τουρκία θα συνεχίσει να αυξάνει τον αριθμό των ζωνών ασφαλείας μέσα στη Συρία ώστε να συμπεριληφθούν και οι περιοχές ανατολικά του ποταμού Ευφράτη.

Σε εκδήλωση που οργανώθηκε από το Turkish American National Steering Committee, ο πρόεδρος Ερντογάν απευθύνθηκε στις Τουρκικές και μουσουλμανικές κοινότητες της Νέας Υόρκης λέγοντας πως οι αγώνες της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας θα συνεχιστούν, μέχρι η τρομοκρατική απειλή να εκλείψει και γι’ αυτό θα ξεριζώσει τις τρομοκρατικές ομάδες που έχουν στόχο το μέλλον της Συρίας.

Κατά την ομιλία του στο ίδρυμα TURKEN, ο Ερντογάν είπε πως ο Τουρκικός στρατός έχει εκκαθαρίσει 4000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από το Daesh (ισλαμικό κράτος) και τους τρομοκράτες (κούρδους) του YPG-PKK, ως μέρος των επιχειρήσεων στη Συρία με ονομασίες «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελαίας».

O Ερντογάν οδεύει προς πόλεμο με τους Κούρδους

άρθρο του Stanislav Ivanov
από το New Eastern Outlook

.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει την πιο σοβαρή εσωτερική της πολιτική κρίση των τελευταίων ετών. Κατά τα προηγούμενα έτη, ο Ερντογάν και το μετριοπαθές Ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), κατάφερε να εδραιωθεί στην τουρκική κοινωνία με νεο – οθωμανικά συνθήματα στην εξωτερική πολιτική, με την εξομάλυνση των συγκρούσεων μεταξύ των κοσμικών και των Ισλαμιστών, με την εξισορρόπηση του ρόλου του στρατού στην τουρκική πολιτική, με τον τερματισμό της ενόπλου αντιστάσεως των μαχητων του KWP (κουρδικό Εργατικό Κόμμα) και με την αναζήτηση εξευρέσεως ειρηνικής λύσεως στο Κουρδικό Ζήτημα. Τώρα όμως, η κατάσταση εντείνεται σοβαρά, για μία ακόμη φορά.

Οι τουρκικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2015 δεν εκπλήρωσαν τις προσδοκίες του Ερντογάν και των υποστηρικτών του. Το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους ώστε να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση, για πρώτη φορά από το 2002. Σε σύγκριση με τις εκλογές του 2011, έχασε το 10% των ψήφων του. Τα σχέδια του Ερντογάν να τροποποιήσει το σύνταγμα, με τη βοήθεια της νέας Εθνοσυνελεύσεως (medzhlis), με σκοπό να μετατρέψει την Τουρκία από Κοινοβουλευτική σε Προεδρική Δημοκρατία και να προωθήσει σειρά ριζικών μεταρρυθμίσεων στην τουρκική πολιτική έχουν αναβληθεί επ ‘αόριστον .

Οι προσπάθειες του ΑΚΡ να προβεί σε συνασπισμό στην Εθνοσυνέλευση με τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως απέτυχε επίσης. Ο Ερντογάν αναγκάστηκε να ανακοινώσει νέες βουλευτικές εκλογές την 1η Νοεμβρίου του 2015 και ανέθεσε στον σημερινό πρωθυπουργό να σχηματίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση.

H μείωση της δημοφιλίας του ΑΚΡ στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, οι αποτυχίες στην εξωτερική πολιτική, η οικονομική και η οικονομική παρακμή, η γενική κόπωση των ψηφοφόρων με τις αντιφάσεις του Ερντογάν, οι ακόμη περισσότερο περίπλοκες σχέσεις του με τους ακραίους ισλαμιστές, οι τούρκοι εθνικιστές.

Η επίθεση εναντίον των Κούρδων αποδεικνύει το κραχ της πολιτικής Ερντογάν

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Σωτήρη Δημόπουλου
Συνέντευξη του εκπροσώπου του «Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν» στη Ρωσία, Σελαχαττίν Σόρο,
στο ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων REGNUM.

.

Τα γεγονότα στην Τουρκία εξελίσσονται με ραγδαίο ρυθμό. Η αεροπορία της χώρας συνεχίζει να βομβαρδίζει θέσεις του «Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν» (ΡΚΚ) στο Ιράκ. Ενάντια στον ηγέτη του φιλο-κουρδικού «Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών» (HDP) Σελαχαττίν Ντεμιρτάς η Εισαγγελία απήγγειλε κατηγορία για υποδαύλιση «εθνοτικού μίσους». Οι ενέργειες των τουρκικών αρχών σε σχέση με τους Κούρδους της περιοχής γεννούν ποικίλες αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο. Οι χώρες της Ε.Ε. κάλεσαν την Άγκυρα να μη διακόψει τον ειρηνικό διάλογο με το ΡΚΚ, καθώς το μονοπάτι του πολέμου σε συνθήκες ταυτόχρονου πολέμου με το «Ισλαμικό Κράτος»(ΙΚ) μπορεί να βυθίσει όχι μόνον την ίδια τη Τουρκία, αλλά και όλη την ευρύτερη περιοχή σε κατάσταση αστάθειας και χάους.

Για την δική του οπτική του προβλήματος μίλησε στο REGNUM ο εκπρόσωπος του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν στη Ρωσία Σελαχαττίν Σόρο.

REGNUM: Σε σχέση με τη διαμορφούμενη κατάσταση στη Τουρκία πως εκτιμάτε τις «νέες» σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και των Κούρδων της Τουρκίας;

Μια επισήμανση.

από την Κοσμοϊδιογλωσσία

.

«Η τάση της ΕΕ, η οποία συνεχίζει να διευρύνεται προς Ανατολάς, να θέσει και τις δύο χώρες (Τουρκία και Ρωσία) στο περιθώριο αποτελεί τον παράγοντα ο οποίος έχει συμβάλλει, πέραν της διάστασης του ιστορικού ανταγωνισμού στις τουρκορωσικές σχέσεις, στην προσέγγιση των δύο χωρών και ο οποίος ενδέχεται να τις αναγκάσει να συνάψουν στενότερες σχέσεις μελλοντικά. Αυτή η σχέση περιθωριοποίησης είναι ικανή να δώσει άλλες διαστάσεις στις τουρκορωσικές σχέσεις. Η προσέγγιση αυτή, ικανή να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις ευρασιατικές ισορροπίες καθώς και να ενεργοποιήσει το πεδίο έλξης αναφορικά με τις σχέσεις που διατηρούν οι δύο χώρες με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αποδεικνύει τη δύναμη των παγκόσμιων ισορροπιών να προσδιορίζουν τις διμερείς σχέσεις» [*].

Τα προηγούμενα γράφονταν το 2001, όταν οι Vladimir Putin και Recep Tayyip Erdoğan, είτε πρωτοεμφανίζονταν είτε δεν είχαν εμφανιστεί στο προσκήνιο με τη δυναμική που γνωρίζουμε τώρα. Η αφήγηση και η γραμμή σκέψης που επικρατεί στο αριστεροδεξιό άτομο και στην αρθρογραφία της «κοινής γνώμης» έχει ως εξής: Η «Ρωσία του Putin» είναι αυταρχική, η «Τουρκία του Erdoğan» το ίδιο, άρα γι’ αυτό προσεγγίζει η Τουρκία τη Ρωσία. Η άποψη αυτή δεν αντέχει σε κριτική (είτε προσωποποιεί την διεθνή πολιτική μιας χώρας, είτε αποδίδει την εξωτερική πολιτική στο εσωτερικό πρότυπο μιας χώρας) και υποκρύπτει ένα αίσθημα και μια προσπάθεια προσηλυτισμού.

Τι ήταν το «Κέντρο»; Γιατί η χώρα είναι μετέωρη και δεν διαθέτει ταυτότητα, προσανατολισμό και στρατηγική.

αναδημοσίευση από την Κοσμοϊδιογλωσσία

.

Το «κέντρο» δεν είναι κάτι άοσμο και άχρωμο όπως αφελώς αναφέρουν αυτή την περίοδο διάφορες απόψεις. «Κέντρο» είναι η ηγεμονική ιδεολογία και κυρίαρχη συναίνεση, γύρω από την οποία αντλεί τη λογική και τη ταυτότητα του το πολιτικού σύστημα, τα κόμματα τα ιδεολογικά τους περιεχόμενα, και η χώρα τη στρατηγική της. «Κέντρο» ήταν στην Ελλάδα, για περίπου έναν αιώνα, ο Βενιζελισμός.

Ωστόσο, εάν δεν θέλουμε να είμαστε στενόμυαλα εθνοκρατικοί θα πρέπει να τονίσουμε πως αυτό είναι μονάχα ένα μέρος της αλήθειας. Εάν δούμε τα πράγματα στα πλαίσια των υπερεθνικών δομών και θεσμών στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα θα πρέπει να ειπωθεί το εξής: «Κέντρο» δεν ήταν απλά ο Βενιζελισμός, αλλά το ΕλλαδοΤουρκικό γεωπολιτικό και γεωπολιτισμικό ΝΑΤΟικό υποκείμενο υπό το ΒενιζελοΚεμαλικό consensus (συναίνεση).

Ο Samuel Huntington, ονομάζει «κεμαλισμό» ή «κεμαλική στρατηγική», όχι αυτό που αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα με την στενή ελλαδοκεντρική και εθνοκεντρική οπτική, αλλά το δόγμα της απόλυτης σύνδεσης εκσυγχρονισμού και εκδυτικισμού, με τον εκδυτικισμό, δηλαδή την πνευματική αποικιοκρατία και τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, να θεωρείται ως «πνευματική» προϋπόθεση του «υλικού» «εκσυγχρονισμού» και της «ανάπτυξης» (βέβαια τα ιδεολογήματα που σχετίζονται με τη σύνδεση εκσυγχρονισμού και εκδυτικισμού έχουν καταρριφθεί εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα, αλλά συντηρούνται στην Ελλάδα). Πρωτοδίδαχος αυτού του δόγματος, σε πλανητική κλίμακα, ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ. «Κεμαλική στρατηγική» κατά Huntington, μπορεί να θεωρηθεί να εγκαταλείψουν οι Ρώσοι το κυριλλικό αλφάβητο και οι Κινέζοι τα ιδεογράμματα και να «ενστερνιστούν» το λατινικό αλφάβητο προκειμένου να «εκσυγχρονιστούν» (το βιβλίο του Huntington μπορεί να μην είναι «κακό» μονάχα για τους γνωστούς λόγους που κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα, αλλά και για άλλους, πιο «τοπικούς»).

ISIS και Τουρκία: το όνειρο της ανασύστασης του οθωμανικού κράτους

Του Ίσρα Αλ-φας* από τη Ρήξη φ. 108

To «μεγάλο παιχνίδι» των νεοθωμανών με τους τζιχαντιστές

«Το μέγα ερώτημα, πώς δημιουργήθηκε το ISIS;» Αυτός ήταν ο τίτλος του πρώτου μέρους ενός άρθρου του Σαουδάραβα συγγραφέα Ναουάφ Καντίμι, γνωστού για τις διασυνδέσεις του με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, στην εφημερίδα Αλ Αραμπί Αλ Τζαντίντ, που χρηματοδοτείται από το Κατάρ. Το δεύτερο μέρος του άρθρου τιτλοφορούνταν: «Πίσω στο ερώτημα, ποιος κρύβεται πίσω από το ISIS;» και κατά τον συγγραφέα, τόσο η κυβέρνηση του Ιράκ, όσο και του Ιράν ή της Συρίας, αγνοούν παντελώς τι υπονοείται με τις παραπάνω ερωτήσεις.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρουσιάστηκε ενώπιον των οπαδών του κόμματός του, τον Ιούλιο του 2012, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της κυβέρνησής του στην κρίση στη Συρία, λέγοντας τα εξής: «Είμαστε οι απόγονοι των Σελτζούκων και οι συνεχιστές του θείου οθωμανικού κράτους… Το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (ΑΚΡ) είναι το κόμμα στο οποίο το πνεύμα των Σελτζούκων και των Οθωμανών βρίσκεται βαθιά ριζωμένο». Τον Σεπτέμβρη του ’14 πήγε ένα βήμα παραπέρα δηλώνοντας σε μια πολιτική συγκέντρωση ότι: «Βαδίζουμε στα χνάρια των κατακτητών προγόνων μας, από τον σουλτάνο Αλπ Αρσλάν ως τον Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ τον κατακτητή».

Έχοντας έρθει στην εξουσία το 1046 μ.Χ., ο Αλπ Αρσλάν, ο δεύτερος κατά σειρά ηγέτης του κράτους των Σελτζούκων, κατάφερε να επεκτείνει τα σύνορα του κράτους του υποκινώντας σεχταριστικές συγκρούσεις στους πολέμους του κυρίως εναντίον των Φατιμιδών. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ίδρυσε τις σχολές Νεζαμίγια, οι οποίες κήρυτταν ένα σκληροπυρηνικό δόγμα, που θεωρούσε απίστους τους υπόλοιπους μουσουλμάνους. Ίσως, η κληρονομιά του Αλπ Αρσλάν, την οποία τόσο δοξάζει ο Ερντογάν, μας βοηθήσει να καταλάβουμε την τουρκική πολιτική, όχι μόνο σε σχέση με την ανάμιξή της στη συριακή κρίση, αλλά και σε ό,τι αφορά την υποστήριξή της στις οργανώσεις Τακφίρι, με πρώτη και καλύτερη την ISIS.

Ο ιδρυτής της ISIS είναι προσωπικός φίλος του Ερντογάν

Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και η προφητεία του Mackinder

άρθρο του Alasdair Macleod
από το GoldMoney

.

(σ.Π/Β: Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης είναι Ευρασιατική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 2001 στη Σαγκάη από τους ηγέτες της Κίνας, του Καζακστάν, της Κιργισίας, της Ρωσσίας, του Τατζικιστάν και του Ουζμπεκιστάν)

Τον Σεπτέμβριο θα συμβεί ένα καθοριστικό γεωπολιτικό γεγονός, όταν η Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και η Μογγολία θα γίνουν πλήρη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). Αυτό θα αυξήσει τον πληθυσμό των μελών του SCO στα, κατ ‘εκτίμηση 3,05 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, διότι είναι πρόθεση της SCO να παραμερίσει το Αμερικανικό δολάριο από τις εμπορικές της διευθετήσεις.

Τα έθνη που ενώνονται με την SCO τον Σεπτέμβριο, είναι αυτή τη στιγμή μέλη – παρατηρητές και το μόνο που απομένει θα είναι το Αφγανιστάν, το οποίο θα ενταχθεί, κατά πάσα πιθανότητα, μόλις μπορέσει να απεμπλακεί από το ΝΑΤΟ. Ως Συνομιλητές της SCO, ορίζονται τα κράτη που συμμερίζονται τους στόχους και τις αρχές της και επιθυμούν να αναπτύξουν μαζί της αμοιβαία επωφελείς σχέσεις. Σε αυτά, συμπεριλαμβάνονται η Λευκορωσσία, η Σρι Λάνκα και η Τουρκία. Η Τουρκία συγκεντρώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς υπήρξε μέλος του ΝΑΤΟ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα ήλπιζε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά κατέστη σαφές ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί. Αντ ‘αυτού, υπό την ηγεσία του Recep Erdoğan, η Τουρκία κινείται προς την κατεύθυνση της SCO.

Ο Erdoğan εξελέγη πρόεδρος της Τουρκίας τον Ιούλιο, με μια άνετη πλειοψηφία, και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε το πόσο γρήγορα θα εξελιχθεί η νέα ευθυγράμμιση της Τουρκίας. Ο Erdoğan πρέπει να γνωρίζει ότι η Ασία βρίσκεται σε άνοδο, ενώ η ΕΕ συρικνώνεται, οπότε η Τουρκία, ως συνοριακό κράτος, έχει συμφέρον να ενταχθεί στην SCO.

Η επιρροή της SCO εκτείνεται πέρα από τα όρια της, με πληθυσμούς της Κίνας και της Ινδίας να εξαπλώνονται σε μεγάλο μέρος του υπολοίπου της Νοτιο – Ανατολικής Ασίας. Μέλη του SCO, ιδίως η Κίνα και η Ινδία, είναι επίσης οι μεγαλύτεροι καταναλωτές ενέργειας της Μέσης Ανατολής. Κι επειδή υπογράφουν τις μεγαλύτερες επιταγές, έχουν την πρωτοκαθεδρία απέναντι στη Δύση. Έτσι, η απομάκρυνση από τα πετρο – δολαρία προς την Ασία βρίσκεται στα σκαριά. Η Κίνα έχει επίσης εμπλακεί στην υπο – Σαχάριο Αφρική, εξασφαλίζοντας ζωτικής σημασίας μέταλλα όπως ο χαλκός της Ζάμπια.

Θα πρέπει επίσης να συνυπολογιστεί, το γιατί η Ρωσσία καθοδηγεί επιθετικά το ρυθμό αναπτύξεως της SCO. Αυτό, δεν συμβαίνει μόνο για να αποφύγει τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσεως, όπως πιστεύουν πολλοί παρατηρητές. Ουσιαστικά η SCO είναι σχετική με τους πόρους και την παραγωγή προϊόντων: Η Ρωσσία ελέγχει τους πόρους της Ασίας και η Κίνα τους μετατρέπει σε εμπορεύματα.

Η Γεωγραφική φιλοδοξία της Τουρκίας

άρθρο των Rob,ert D. Kaplan και Reva Bhalla
από το Stratfor

.

Σε μια εποχή κατά την οποία στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου κυβερνούν μετριότητες χωρίς μνήμη, ο επί μία δεκαετία πρωθυπουργός της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, κινείται φιλόδοξα. Ίσως ο μοναδικός ηγέτης μεγάλου έθνους που συγκεντρώνει γύρω ανάλογη δυναμική, είναι ο Ρώσσος Vladimir Putin, με τον οποίο η Δύση αισθάνεται επίσης εξαιρετικά άβολα.

Οι Erdogan και Putin είναι φιλόδοξοι επειδή είναι άνθρωποι που κατανοούν τη γεωπολιτική. Ο Putin γνωρίζει ότι ένας υπεύθυνος Ρώσσος ηγέτης οφείλει να εξασφαλίσει κάποιου είδους «Γκρίζες Ζώνες» περί την Ρωσσία, σε μέρη όπως η Ανατολική Ευρώπη και ο Καύκασος. Ο Erdogan γνωρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αναδειχθεί σε σημαντική δύναμη στην Εγγύς Ανατολή, προκειμένου να αποκτήσει δύναμη στην Ευρώπη. Το πρόβλημα του Erdogan είναι ότι η γεωγραφία της Τουρκίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως εμπεριέχει τόσες εν δυνάμει ευπάθειες όσα και εν δυνάμει οφέλη. Αυτό είναι που εξαναγκάζει κατά καιρούς τον Erdogan να το παρακάνει. Υπάρχει όμως και μια ιστορική και γεωγραφική λογική για τις υπερβολές του.

Η ιστορία ξεκινά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Επειδή η Οθωμανική Τουρκία ήταν στην πλευρά των ηττημένων του πολέμου (μαζί με την Αυτοκρατορική Γερμανία και την Αυστρία των Αψβούργων), οι νικητές σύμμαχοι διέσπασαν την Τουρκία και τα περίχωρά της με τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, δίνοντας έδαφος και ζώνες επιρροής στην Ελλάδα, την Αρμενία, την Ιταλία , τη Βρετανία και τη Γαλλία. Η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή την ταπείνωση ήταν ο «κεμαλισμός», η φιλοσοφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (το επώνυμο «Ατατούρκ» σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), του μοναδικού αήττητου Οθωμανού στρατηγού, ο οποίος θα ηγηθεί μιας στρατιωτικής εξεγέρσεως ενάντια στις νέες κατοχικές δυνάμεις και θα δημιουργήσει έτσι ένα κυρίαρχο τουρκικό κράτος σε ολόκληρη την ενδοχώρα της Ανατολίας. Ο Κεμαλισμός παραχώρησε με προθυμία μακρινά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν ανήκαν στην Ανατολία, αλλά αντιστάθμισε αυτή του την παραχώρηση με την απαίτηση ενός εθνικά ενοποιημένου τουρκικού κράτους μέσα στην ίδια την Ανατολία. Παραδείγματος χάριν, οι «Κούρδοι», έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν. Θα ήταν πλέον γνωστοί ως «Βουνίσιοι Τούρκοι». Στην πραγματικότητα, έπρεπε να πάψει να υπάρχει ολόκληρο το πολυπολιτισμικό οικοδόμημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ-ΚΕΜΑΛ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ

Γράφει: Ο Νίκος Καρατουλιώτης, υποστράτηγος ε.α.
Μέλος Κίνησης Εθνικής Άμυνας (Κ.ΕΘ.Α)

«Τιμή σε αυτόν που λέει ότι είναι Τούρκος», αναφέρει ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας. «Σε αυτόν που λέει ότι είναι» και όχι σε αυτόν που είναι!