Οι απόντες αξιωματικοί Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός από το σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου

.

Θ. Μαλκίδης

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων που διανέμονται στα Ελληνόπουλα και των όσα καταγράφονται εκεί. Από την προσέγγιση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, μέχρι την αντιμετώπιση των ηρώων μας και των Αγίων μας καθώς και της μεθόδου γνώσης των «γραμμάτων», που έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γίνονται πλέον από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης καφετιέρας και επιδιόρθωσης κλιματιστικού!

Θεωρούμε ότι το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων, τα οποία τα πληρώνουμε μεταφορικά και κυριολεκτικά με μεγάλο κόστος، για να ανταποκρίνονται στις επιταγές του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας (άρθρο 16), συνεχίζει να αποτελεί μείζον στην Ελλάδα.

Ειδικότερα, είναι μείζον ζήτημα σε ό،τι έχει σχέση με την λεγόμενη και κυοφορούμενη διαπραγμάτευση με τους εισβολείς και τους κατακτητές για τις θάλασσές μας, από το Καστελόριζο μέχρι τη Ζουράφα και τις Διαπόντιες Νήσους και το πως αποδίδεται στους νέους ανθρώπους, η υπεράσπιση και εν τέλει η θυσία για τη ΓΗ και το ΥΔΩΡ.

«Ο εχθρός ηναγκάσθη εις την άνευ όρων παράδοσιν του!»

.

Την άνοιξη του 334 π.Χ., που ξεκινούσε ο Μέγας Αλέξανδρος από την Πέλλα, με σκοπό την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας, στη Χίο την εξουσία κατείχε ολιγαρχία που είχε επιβάλει η Περσία.

Γι’ αυτό, μετά τη νίκη των Μακεδόνων στο Γρανικό, ο Αλέξανδρος έστειλε τον στρατηγό Αλκίμαχο για να διώξει τις φιλοπερσικές ολιγαρχίες από τα νησιά και να τις αντικαταστήσει με δημοκρατικά πολιτεύματα. Από τότε η σπουδαιότητα του νησιού ήταν μεγάλη.

Αιώνες αργότερα, η Χίος καταλήφθηκε από τους Γενουάτες το 1346, οι οποίοι ήταν μια ανερχόμενη δύναμη και κράτησαν τους Τούρκους μακριά από το νησί μέχρι το 1566, οπότε οι τελευταίοι κατάκτησαν το νησί. Η καταπίεση του λαού συνεχίστηκε, αλλά οι νησιώτες κράτησαν τα προνόμιά τους χάρη στην παραγωγή μαστίχας.

Σχέδια για εξέγερση στη Χίο γίνονταν από τους πρώτους μήνες της Επανάστασης, το 1821, όπως προκύπτει από το ημερολόγιο του Τομπάζη. Από τις 18 Απριλίου 1821 οι Υδραίοι κάλεσαν με επιστολή τους Χιώτες να συνδράμουν οικονομικά την Επανάσταση. 

Ποιο ήταν το «παλικάρι» που μετέφερε εφόδια στη Χίο που υπέφερε στην κατοχή;

.

Η τριπλή επίθεση και ο βομβαρδισμός του πλοίου από βρετανικά αεροσκάφη.

Του Κώστα Μερούση, φιλόλογου και Προέδρου της Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής».

1944. Το τελευταίο έτος της γερμανικής κατοχής. Και στη Χίο τα θύματα της πείνας πολλά, ενώ οι μαυραγορίτες δρουν ανενόχλητοι. Πολλοί Χιώτες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το νησί ταξιδεύοντας προς τις απέναντι τουρκικές ακτές με προορισμό την Κύπρο αλλά και  χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Μοναδική ελπίδα για τους πεινασμένους Χιώτες ο Ερυθρός Σταυρός.

H βοήθεια θα ερχόταν με ένα «liberty» του Λευκού Στόλου, το «Wiril» (παλικάρι), που θα παρέδιδε σιτάρι, αλεύρι, μπιζέλια, σιμιγδάλι, ρύζι, ζάχαρη, γάλα γλυκό σε κουτιά και πετρέλαιο. Το «παλικάρι» που θα έδινε ελπίδα στους Χιώτες Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1938 στο ναυπηγείο «Oresundsvarvet» για λογαριασμό της εταιρίας «Rederi A/B Svea».

Είχε μήκος περίπου 70 μέτρα, πλάτος λιγότερο από 11, χωρητικότητα 1.230 τόνων  και έπιανε τα 12 μίλια την ώρα. Ο κατάπλους είχε προγραμματιστεί για το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 1944 από τη Σάμο, ενώ η εκφόρτωση των αγαθών προβλεπόταν μέχρι την Τρίτη 8 του μηνός.