Υποβρύχιο Κατσώνης: Αυτή είναι η ηρωϊκή ιστορία του υποβρυχίου (14 Σεπτεμβρίου 1943)

Βρέθηκε το υποβρύχιο »Κατσώνης Υ1» του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου βόρεια της Σκιάθου από το Υ/Γ-Ω/Κ Ναυτίλος που εκτελούσε σχετική επιχείρηση από τις 4 Ιουλίου.

Το υποβρύχιο είχε βυθιστεί από το γερμανικό ανθυποβρυχιακό πλοίο »UJ-2101» βόρεια της Σκιάθου κατά τη διάρκεια σφοδρής μάχης.

Ο Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής είχε γράψει ένα εξαιρετικό κείμενο για την ηρωϊκή δράση του υποβρυχίου ΚΑΤΣΩΝΗΣ το οποίο βυθίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1943, στο στενό Σκιάθου – Μαγνησίας.

Κλιμακώνεται η ένταση ΗΠΑ – Ρωσίας μετά το κλείσιμο του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο

Κλιμακώνεται ο πόλεμος κυρώσεων και αντιποίνων μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ με το επικείμενο κλείσιμο του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο, έπειτα από αίτημα του Λευκού Οίκου.

Η απόφαση αυτή, την οποία ανακοίνωσε χθες, Πέμπτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έρχεται την ώρα που σχεδόν τα δύο τρίτα του προσωπικού των αμερικανικών διπλωματικών αντιπροσωπειών στη Ρωσία έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Οι ΗΠΑ ζήτησαν το κλείσιμο ως αύριο, Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου, του ρωσικού προξενείου στο Σαν Φρανσίσκο και των εμπορικών αποστολών της Ρωσίας στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη στο όνομα της «ισοτιμίας», όμως η Μόσχα κατήγγειλε αμέσως την «κλιμάκωση» της έντασης στις διμερείς σχέσεις.

Το μέτρο αυτό αποτελεί απάντηση στη δραστική μείωση των 755 διπλωματών και εργαζόμενων, Ρώσων ή Αμερικανών, που βρίσκονται στις αμερικανικές αποστολές στη Ρωσία, την οποία είχε διατάξει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ως αντίποινα στις νέες οικονομικές κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στη χώρα του.
Η αμερικανική διπλωματική παρουσία στη Ρωσία περιορίστηκε στα 455 πρόσωπα, αριθμός ίσος με αυτούς της ρωσικής αντιπροσωπείας στις ΗΠΑ.

Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα: Όταν οι Γερμανοί συνάντησαν τη Νέμεση τους (22 Ιουνίου 1941)

.

του Βενιζέλος Λεβεντογιάννης

Μέχρι τον Ιούνιο του 1941, η Γερμανική πολεμική μηχανή, έδειχνε αήττητη. Καμία χώρα στην Ευρώπη και ενδεχομένως ούτε οι ΗΠΑ, έμοιαζε ικανή να αντιμετωπίσει τα Γερμανικά τεθωρακισμένα και αεροπλάνα. Οι καινοτομίες στη στρατηγική του πολέμου που εφάρμοζε η Γερμανία του Χίτλερ, ήταν πρωτοφανείς και αιφνιδίαζαν ακόμη και χώρες που παραδοσιακά διέθεταν ισχυρό στρατό (Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία).

Σαν σήμερα όμως το 1941 άρχιζε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.

Ο “αστραπιαίος πόλεμος” (Blitzkrieg) ήταν το δόγμα που ακολουθούσαν πιστά οι επιτελείς του Χίτλερ. Ευέλικτες μονάδες στρατού αποτελούμενες από άριστα εκπαιδευμένο πεζικό μαζί με άρματα μάχης τελευταίας για την εποχή, τεχνολογίας, χτυπούσαν ταχύτατα. Αιφνιδίαζαν τις γραμμές άμυνας του εχθρού τις τσάκιζαν και εισχωρούσαν αστραπιαία στο έδαφος του. Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι υπόλοιπες μονάδες που ισοπέδωναν ότι είχε απομείνει από το αντίπαλο στράτευμα. Στον αστραπιαίο πόλεμο σημαντικό μερίδιο για την επιτυχή έκβαση του, είχε και η αεροπορία (Luftwaffe).

Ψυχρός Πόλεμος – 1η Μαΐου 1960: H κατάρριψη του αμερικανικού U2 από τους Σοβιετικούς

.

1η Μαΐου  1960

ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση εισέρχονται σε μία πολύ σοβαρή κρίση. Αιτία η κατάρριψη από τους Σοβιετικούς κατασκοπευτικού αεροσκάφους U-2 ,με πιλότο τον Φράνσις Γκάρι Πάουερς.

Οι Αμερικανοί είχαν στείλει ήδη μια φορά το αεροσκάφος που πέταγε σε εξαιρετικά υψηλά ύψη να κατασκοπεύσει στόχους στη Σοβιετική Ένωση. Μαχητικά Mig 19 και Su 9 το εντοπίζουν και το καταδιώκουν. Καταφέρνει να διαφύγει και να προσγειωθεί στη βάση που είχαν δημιουργήσει οι Αμερικανοί στο Πακιστάν.

Πείθουν τον Πάουερς να κάνει και δεύτερη πτήση.Αυτή τη φορά να διασχίσει όλη τη Σοβιετική Ένωση και να προσγειωθεί στη Νορβηγία. Εκείνος εκφράζει τις ανησυχίες του για πιθανή κατάρριψή του. Τον διαβεβαιώνουν ότι στην ανάγκη θα μπορεί να εγκαταλείψει το αεροσκάφος. Πριν την απογείωση του ο Πάουερς έχει ανακαλύψει μόνος του -όπως έγραψε σε βιβλίο του- ότι το εκτινασσόμενο κάθισμά του ήταν παγιδευμένο με εκρηκτικά για να μην μπορεί να το ενεργοποιήσει.

872 ημέρες ο θάνατος χόρευε στο Λένινγκραντ (8 Σεπ. 1941 – 27 Ιαν. 1944)

1943…. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Πολιορκία του Λένινγκραντ: Ο Κόκκινος Στρατός σαν σήμερα το 1943 σπάει για πρώτη φορά τον κλοιό των ναζιστικών δυνάμεων. Με την Επιχείρηση Iskra καταφέρνει να ανοίξει ένα διάδρομο και ξεκινά τον ανεφοδιασμό της πόλης, ανακουφίζοντας μερικώς τους πολιορκημένους κατοίκους, οι οποίοι είχαν υποστεί τα πάνδεινα.

Την πολιορκία του Λένινγκραντ και τα όσα φριχτά συνέβησαν περιγράφει σ΄ ένα εξαιρετικό κειμενό του ο συνάδελφος Βενιζέλος Λεβεντογιάννης:

Η μικρή Τάνια Σαβίτσεβα, επιτάχυνε το βήμα της. Ήθελε να βρεθεί στο σπίτι της πριν πέσει ο ήλιος. Στους δρόμους και στις δεκάδες γέφυρες της πόλης που γεννήθηκε και έμενε, δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ένας βοριάς σάρωνε τα πάντα. Η θερμοκρασία το βράδυ άγγιζε και τους -30. Το πλακόστρωτο γλίστραγε επικίνδυνα. Το βράδυ το χιόνι γινόταν πάγος.

Τουρκία: Η σφαγή στο Reina ήταν μία ωμή τρομοκρατική επίθεση – Ανάλυση

.

του Μουράτ Γετκίν

Η Τουρκία συγκλονίστηκε για μία ακόμη φορά τις πρώτες ώρες του 2017 καθώς ένα από τα νυχτερινά κέντρα της Κωνσταντινούπολης που συγκεντρώνει όλο το τζετ σετ έγινε στόχος ενός ενόπλου, ο οποίος σκότωσε 39 ανθρώπους και τραυμάτισε 65 , τέσσερις εκ των οποίων νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.

Ο τρομοκράτης έφθασε στο κλαμπ Reina στην ακτή του Βοσπόρου στη 01.15 πμ (τοπική ώρα) με ταξί, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες.
Έβγαλε μία τσάντα από το πορτ-μπαγκάζ, πήρε από την τσάντα ένα αυτόματο όπλο, πυροβόλησε τους αστυνομικούς που βρίσκονταν μπροστά από το νυχτερινό κέντρο καθώς διέσχιζε τον δρόμο και στη συνέχεια εισέβαλε στο κέντρο πυροβολώντας αδιακρίτως εναντίον των περίπου 800 ανθρώπων (περιλαμβανομένων των υπαλλήλων) που γιόρταζαν την έλευση του νέου χρόνου.

Στη συνέχεια έβγαλε το πανωφόρι του και το καπέλο του και εξαφανίστηκε με άλλα ρούχα. Ειδικοί σε θέματα ασφαλείας μιλώντας στην τουρκική τηλεόραση δήλωσαν ότι ο δράστης συμπεριφέρθηκε με έναν «επαγγελματικό» τρόπο, πυροβολώντας «εν ψυχρώ σαν να ήταν εκπαιδευμένος» και προφανώς είχε προηγουμένως κάνει έρευνα στον τόπο της επίθεσης για να συλλέξει πληροφορίες.

Το χαμένο σμήνος.Το μυστήριο της εξαφάνισης 5 αμερικανικών αεροσκαφών,στις Βερμούδες (5 Δεκεμβρίου 1945)

.

5 Δεκεμβρίου 1945 στη θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Φλώριδας.

Ώρα 14:10 . Πέντε βομβαρδιστικά αεροπλάνα του Αμερικανικού Ναυτικού, τύπου ΤΒΜ Avenger, απογειώθηκαν από τη ναυτική βάση του Φορτ Λότερντεϊλ της Φλώριδας.
Ο καιρός τέλειος και η αποστολή δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μία δίωρη εκπαιδευτική πτήση.
14 αεροπόροι πετούσαν στο σχηματισμό με επικεφαλης τον υποπλοίαρχο Τσαρλς Τέιλορ, ένα πιλότο με 2.500 ώρες πτήσης και εμπειρία στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η περιοχή της πτήσης ήταν μεταξύ Μαϊάμι – Πουέρτο Ρίκο – Μπαχάμες – Μαϊάμι,μια περιοχή που ονομάστηκε Τρίγωνο των Βερμούδων.

Ώρα 15:45. Ο υποπλοίαρχος Ρόμπερτ Κοξ, που ήταν επικεφαλής ενός άλλου σμήνους , άκουσε από τον ασύρματο ότι το σμήνος του Τέϊλορ αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Ο Τέιλορ τον πληροφόρησε ότι και οι δύο πυξίδες του ήταν εκτός λειτουργίας και αντιμετώπιζε πρόβλημα προσανατολισμού. «Ψάχνω να βρω το αεροδρόμιο και δεν μπορώ» ακούστηκε να λέει.

Στις 18:20 ο Κοξ άκουσε για τελευταία φορά τον Τέιλορ να λέει: «Δεν έχουμε καύσιμα. Πέφτουμε».

Πολυτεχνείο: Συγκλονιστική μαρτυρία του φωτορεπόρτερ που απαθανάτισε την είσοδο του τανκ (17 Νοεμβρίου 1973)

. 

Μία από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ακουμπά στο μεγαλείο κάποιων «τρελών», κάποιων αποφασισμένων, να σταθούν μπροστά από ένα τανκ, πιστεύοντας ότι έτσι θα το κρατήσουν έξω από το Πολυτεχνείο, νομίζοντας ότι η χούντα θα λυγίσει.

Ήταν στις 17 Νοέμβρη.

Τη στιγμή αυτή απαθανάτισε μέσα από τον φωτογραφικό του φακό ο Τέλης Σαρρηκώστας. Ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ στη χώρα μας, που για 40 χρόνια μιλούσε με τη φωτογραφική του μηχανή. Σήμερα, μιλάει στο «Πρακτορείο», για όσα έζησε εκείνο το αξέχαστο τριήμερο, που είχε δώσει πάλι στους Έλληνες την περηφάνια τους.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973

«Βγαίνοντας από το Πολυτεχνείο ήξερα ότι θα γίνονταν σημαντικά, ιστορικά γεγονότα. Κοίταζαν κατάματα τον φακό κι έλεγαν τα αιτήματά τους. Από τον τόνο της φωνής τους και τα βλέμματα καταλάβαμε ότι οι φοιτητές μιλούσαν σοβαρά». Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις του Τέλη Σαρρηκώστα, αμέσως μετά τη συνέντευξη που έδωσαν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973, σχεδόν ένα 24ωρο πριν τα δραματικά γεγονότα και την οποία είχε παρακολουθήσει μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους.

Η απελευθέρωση της Χίου, 11 Νοεμβρίου 1912

Η απελευθέρωση της Χίου ήταν επεισοδιακή, ακατανόητη κι εξελίχθηκε σε αιματηρή σε μία περίοδο που οι Οθωμανοί, υποχωρούσαν ή παραδίνονταν σε όλα τα μέτωπα. 

Το 1912 ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Μακεδονία και την Ήπειρο και στη συνέχεια το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφασίζει την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Είχαν προηγηθεί ενέργειες διαφόρων Χιωτών, που είχαν έρθει σε επαφή με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, για να του ζητήσουν βοήθεια για να απελευθερωθούν.

Πως κερδίσαμε τους Ιταλούς το 40; Ποια ήταν τα όπλα του Ελληνικού Στρατού

.

Η νίκη των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών το 1940 χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα θαύμα. Τα θαύματα βέβαια έχουν συνήθως την εξήγησή τους. Στο προκειμένη περίπτωση το ηθικό των Ελληνών μαχητών ,ο πραγματικός πατριωτισμός και η αίσθηση ότι εκείνος ο πόλεμος ήταν ένας ακόμη πόλεμος εθνικής επιβίωσης αποτελούν μερικες από τις ερμηνείες του “θαύματος”. Ο άνθρωπος παίζει πάντα τον πρωταγωνστικό ρόλο.

Δεν θα παραγνωρίσουμε όμως ότι πριν από τον πόλεμο είχε γίνει μια αρκετά σοβαρή προσπάθεια συμμαζέματος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και εξοπλισμού τους τουλάχιστον με τα απαραίτητα όπλα που απαιτούσε μια πολεμική σύγκρουση.

Ποια ήταν λοιπόν τα όπλα που είχε τότε ο Ελληνικό Στρατός;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΓΕΣ:

Από το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας και για μια τριετία η μόνη σημαντική αλλαγή που έγινε στην οργάνωση του Ελληνικού Στρατού ήταν η σύσταση για πρώτη φορά του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.) τον Ιούλιο του 1923. Τρία χρόνια αργότερα, το 1926, κυρώθηκε ο πρώτος μεταπολεμικός Οργανισμός του Στρατού, ο οποίος εφαρμόστηκε μέχρι το 1929 οπότε ψηφίστηκε νέος Οργανισμός του Στρατού.

Πως η «ανυπακοή» ενός στρατηγού οδήγησε στο Έπος του 40! Η διαταγή Κατσιμήτρου

.

Το καλοκαίρι του 1940, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κλιμάκωση των ιταλικών προκλήσεων, η αληθινή δύναμη του Αξονα, η Γερμανία του Χίτλερ, προχωρούσε ακάθεκτη έχοντας καταλάβει χωρίς ουσιαστική αντίσταση σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη.

Ομως η Ιταλία του άλλου παρανοϊκού δικτάτορα, του Μουσολίνι, δεν είχε να επιδείξει επιτυχίες, παρά το πολύ σημαντικό μέγεθος της πολεμικής μηχανής της. Ο πραγματικός φόβος του Μουσολίνι ήταν ότι ο Χίτλερ θα κυριαρχούσε παντού και ότι για τη Ρώμη δεν θα έμενε τίποτα στη μοιρασιά της νέας τάξης πραγμάτων, όταν αυτή, όπως ήταν βέβαιοι οι δύο δικτάτορες, θα νικούσε.

Ετσι ήταν που οι Ιταλοί άρχισαν τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας. Για περισσότερο από ένα μήνα πριν από τον τορπιλισμό της Ελλης, ιταλικά αεροσκάφη σε αρκετές πε ριπτώσεις έβαλλαν σποραδικά εναντίον ελ ληνικών πολεμικών πλοίων, επιχειρώντας να προκαλέσουν νευρικότητα και φόβο. Ο ελληνικός εναέριος χώρος παραβιαζόταν συστηματικά. Ομως, σταθμίζοντας και το γεγονός ότι η Αγγλία δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει πραγματικά -κανείς άλλος δεν πολεμούσεεκείνη τη στιγμή τον Αξονα, η Αθήνα του Μεταξά επιχειρούσε να διατηρήσει την ουδετερότητα της. Αλλά οι Ιταλοί αποφάσισαν να κλιμακώσουν.

Στις 15 Αυγούστου τορπιλίζουν την Ελλη στην Τήνο, στους εορτασμούς της Παναγίας. Δύο ακόμα τορπίλες στόχευαν στα επιβατηγά πλοία που είχαν φέρει προσκυνητές από την Αθήνα, αλλά τελικά αστόχησαν, Ιταλικά αεροπλάνα επιχείρησαν ξανά να τα χτυπήσουν στο ταξίδι της επιστροφής, αλλά μονάδες του ελληνικού στόλου τα προστάτευσαν. Οι Ιταλοί δεν παραδέχθηκαν ότι ήταν εκείνοι που είχαν χτυπήσει. Φυσικά, όλοι γνώριζαν τα πάντα. Μα η Ελλάδα αποφάσισε να μη μιλήσει.

WikiLeaks: Πώς εξυφάνθηκε η υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον

.

Στις αρχές του 2014, μια διαρροή στον Τύπο αποκάλυπτε πως ο Ρόμπι Μουκ ήταν ένας από τους φιναλίστ για να γίνει ο διευθυντής μιας ενδεχόμενης προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία. Στην πραγματικότητα, ο 30χρονος Μουκ είχε ήδη ριχτεί στη δουλειά, περισσότερο από 34 μήνες πριν από την προεδρική εκλογή.

«Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται μακροπρόθεσμη στρατηγική όσον αφορά τον Τύπο. Είναι ανάγκη να απαντάμε σε τέτοια πράγματα», γράφει ο Μουκ τον Φεβρουάριο 2014 σε μια από τις πιστές της Χίλαρι Κλίντον, την Σέριλ Μιλς, σχετικά μ’ ένα άρθρο περί των διαφορών απόψεων μεταξύ των συνεργατών του Μπαράκ Ομπάμα και αυτών της μελλοντικής υποψήφιας.

Η Χίλαρι Κλίντον θα διατηρήσει μέχρι τον Απρίλιο 2015 το ψεύτικο σασπένς για τις πολιτικές της προσδοκίες, υποστηρίζοντας δημόσια ότι δίνει στον εαυτό της χρόνο για να σκεφτεί και ότι θέλει να χαρεί την εγγονή της.

Όμως ο WikiLeaks δημοσιεύει εδώ και μερικές ημέρες χιλιάδες μηνύματα Gmail του Τζον Ποντέστα, συνεργάτη της πρώην πρώτης κυρίας και προέδρου της ομάδας της προεκλογικής εκστρατείας της, τα οποία αποκαλύπτουν τη σχολαστικότητα των προετοιμασιών μιας υποψήφιας που φαίνεται αποφασισμένη να μην ξανακάνει τα λάθη του 2008, όταν η υποψηφιότητά της είχε υπονομευθεί από μια αόριστη διαδικασία λήψης αποφάσεων και ένα θολό μήνυμα.

Γιατί η Τουρκία θέτει εκ νέου θέμα υφαλοκρηπίδας

.

Γράφει ο Ηλίας Κουσκουβέλης*

Η αναστάτωση που προκλήθηκε καθ’όλο το προηγούμενο διάστημα στην χώρας μας εξ αιτίας των δηλώσεων Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης, με παραξένεψε…

Όχι γιατί δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά όσα λέει! Αλλά γιατί πολλοί φάνηκαν να εκπλήσσονται..! Και να πάλι που, πέραν της Λωζάνης, η Τουρκία επανέρχεται και στο συναφές ζήτημα της υφαλοκρηπίδας…

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Ερντογάν αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάνης για πολλούς λόγους.

Πρώτον, για να κατηγορήσει τον Κεμάλ και τους οπαδούς του ότι δεν ήταν ικανοί να κάνουν μία διαπραγμάτευση και «τα έδωσαν όλα» στην Ελλάδα.

Δεύτερον, για να πει ότι αν πετύχαινε το πραξικόπημα και δεν ήταν αυτός στην εξουσία, τότε η Τουρκία θα είχε την τύχη που της επιφύλασσε η Συνθήκη των Σεβρών, δηλαδή με μία μεγάλη Ελλάδα και ένα κουρδικό κράτος.

Η σφαγή στο Μπάμπι Γιάρ ( 29 Σεπτεμβρίου 1941 )

.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 ξεκίνησε η πιο φρικτή σφαγή στη ιστορία. Η σφαγή στο Μπάμπι Γιάρ.

Μπάμπι Γιάρ σε ελληνική μετάφραση σημαίνει «Φαράγγι της Γιαγιάς» είναι το όνομα χαράδρας στο Βορειοδυτικό άκρο της πρωτεύουσας της Ουκρανίας Κιέβου. Το Μπάμπι Γιάρ είναι ιστορικά συνδεδεμένο με εκτελέσεις, κυρίως Εβραίων Σοβιετικών πολιτών κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής της Ουκρανίας.

Το Κίεβο καταλήφθηκε από στρατεύματα της Γερμανικής 6ης Στρατιάς στις 19 Σεπτεμβρίου 1941. Η πόλη είχε τότε περίπου 900.000 κατοίκους, από τους οποίους 150.000 ως 200.000 ήταν Εβραίοι. Οι Σοβιετικοί, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της χώρας τους στις δυνάμεις του Χίτλερ, τις αποσυναρμολόγησαν και τις μετέφεραν σε περιοχές κοντά στα Ουράλια όρη.

Μαζί με τις βιομηχανίες που απομάκρυναν, ήταν και το ειδικευμένο προσωπικό που τις επάνδρωνε. Ανάμεσα στο προσωπικό αυτό ήταν και ανεξακρίβωτος αριθμός Εβραίων (από 30.000 έως 100.000) από το Κίεβο. Οι υπόλοιποι παρέμειναν στην πόλη, καθώς έλειπαν τελείως τα μεταφορικά μέσα, ενώ οι Γερμανοί απαγόρευσαν κάθε μετακίνηση πληθυσμού.