Η παράξενη περίπτωση της Τούλσι Γκάμπαρντ και άλλες ιστορίες τρόμου

άρθρο του Gordon Duff*
από το New Eastern Outlook

.

Στα 1968, ο γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος Ρόμπερτ Κέννεντυ, ένας υποψήφιος που εναντιωνόταν στον πόλεμο, είχε προβάδισμα στον προεκλογικό αγώνα για τις προεδρικές εκλογές. Το κόμμα είχε εξεγερθεί εναντίον του Προέδρου Τζόνσον, υποχρεώνοντάς τον να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση του χρίσματος και η Αμερική υποστήριζε έναν υποψήφιο αντίθετο στον πόλεμο που προηγείτο στις δημοσκοπήσεις. Ο Κέννεντυ δολοφονήθηκε γρήγορα.

Εμείς οι Αμερικανοί είχαμε συνηθίσει σε αυτό το φαινόμενο, άλλωστε είχαμε χάσει τον αδελφό του Τζόν και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το πιό κακοκρυμμένο μυστικό της εποχής εκείνης ήταν ότι το οργανωμένο έγκλημα, μαζί με την πετρελαϊκή και την αμυντική βιομηχανία, διηύθηναν την Ουάσιγκτον και θα δολοφονούσαν οποιονδήποτε έμπαινε στο δρόμο τους.

Υπάρχουν κι άλλοι παίκτες που θα πρέπει να συνυπολογιστούν, αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει ελάχιστα, ή μάλλον έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Υπάρχει ένας «Ρόμπερτ Κένεντυ της εποχής μας εκεί έξω: Είναι η Τούλσι Γκάμπαρντ, που βρίσκεται υπό την επίθεση των τσακαλιών στην Ουάσιγκτον, ίσως όχι αρκετά μεγάλος στόχος, όχι ακόμη τουλάχιστον. Θα πρέπει να περιμένουμε για να το διαπιστώσουμε.

Το Ηνωμένο Βασίλειο των κακουργημάτων και της διαφθοράς

άρθρο του Martin Berger
από το New Eastern Outlook

.

Δεν είναι μυστικό ότι το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο, παρότι οι κυβερνήσεις αυτών των δύο χωρών έχουν ξεκινήσει διάφορες εκστρατείες δημοσίων σχέσεων προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες τους ότι σε καμία περίπτωση δεν εμπλέκονται σε τέτοιου είδους εγκλήματα.

Η Washington Post θα σημειώσει:

«Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, οι λογιστές και οι δικηγόροι του Λονδίνου έχουν βοηθήσει να “ξεπλυθούν” δισεκατομμύρια δολαρίων κλεμμένων χρημάτων μέσω των Βρετανικών Παρθένων Νήσων, άλλων βρετανικών υπερπόντιων εδαφών και της βρετανικής αγοράς ακινήτων  που – όπως και η αγορά ακινήτων της Νέας Υόρκης – λειτουργεί εδώ και καιρό σαν μία παλιομοδίτικη ελβετική τράπεζα, παρέχοντας ασφαλείς επενδύσεις ακινήτων για τους ιδιοκτήτες που επιθυμούν να παραμείνουν κρυφές η ταυτότητά τους και οι πηγές εισοδημάτων τους».

Στα πλούσια δυτικά κράτη, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ, οι κυβερνήσεις βοηθούν συχνά διάφορες εγκληματικές οργανώσεις οι οποίες αναζητούν τρόπους για να ξεπλύνουν χρήματα που έχουν κλαπεί από τους προϋπολογισμούς και τα προγράμματα βοήθειας διαφόρων χωρών. Προκειμένου να παρεμποδισθεί η πρόσβαση των κρατικών υπαλλήλων των εν λόγω ληστευμένων κρατών σε αυτά τα κεφάλαια, οι Δυτικές αρχές δημιουργούν συχνά μεγάλες εμπορικές οντότητες που εξυπηρετούν το μοναδικό σκοπό της αποκρύψεως αυτών των χρημάτων. Σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, όπως στο Delaware, στο Νέο Μεξικό, στη Νεβάδα και στο Wyoming, όπως και στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους – μια περιοχή που κατοικείται από 28.000 ανθρώπους – ανώνυμοι επενδυτές μπορεί να ιδρύσουν αμέτρητο αριθμό επιχειρήσεων, χωρίς να υποβάλλονται σε οποιαδήποτε μορφή ελέγχου από τις τοπικές αρχές.

Η περιφέρεια της Θάλασσας της Νοτίου Κίνας και οι Σινο – Αμερικανικές σχέσεις

του Vladimir Terehov
από το New Eastern Outlook

.

Όπως έχει αναφερθεί παλαιότερα σε ορισμένα άρθρα του New Eastern Outlook, η επιδείνωση της κατάστασης στη Θάλασσα της Νοτίου Κίνας έχει μετατραπεί σε κεντρικό θέμα στις σχέσεις μεταξύ των δύο βασικών παγκοσμίων υπερδυνάμεων – των ΗΠΑ και της Κίνας. Τρεις πρόσφατες συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ιαπωνική Ise-Shima, στη Σιγκαπούρη και στο Πεκίνο στα τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου επιβεβαίωσαν αυτή την τάση για άλλη μία φορά.

Παρά τις επίμονες προσπάθειες της Κινεζικής διπλωματίας, το θέμα της «διασφάλισης της ελεύθερης ναυσιπλοΐας» (ευφημισμός που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στις προπαγανδιστικές επιθέσεις τους σχετικά με την Κινεζική πολιτική στη Θάλασσα της Νοτίου Κίνας) κυριαρχούσε στη σύνοδο κορυφής του G7 που πραγματοποιήθηκε στις 26 – 27 Μαΐου του 2016 στην Ιαπωνία.

Δύο ακόμη σημαντικά ετήσια φόρουμ που φιλοξενήθηκαν στη Σιγκαπούρη και στο Πεκίνο στις 3 – 5 και 6 – 7 Ιουνίου αντίστοιχα, επισκιάστηκαν επίσης από την «κατάσταση στη Θάλασσα της Νοτίου Κίνας».

Η συνέλευση του ΟΠΕΚ και οι συνέπειές της για τις χώρες – παραγωγούς πετρελαίου: Η εξώθηση της Ρωσσίας από τις αγορές ενέργειας

του Vladimir Simonov
από το New Eastern Outlook

.

Τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνδιασκέψεως των χωρών – μελών του ΟΠΕΚ (σ.Π/Β: Στις 2 Ιουν. 2016) ήταν αρκετά προβλέψιμα – με όλα τα κράτη μέλη να ανακοινώνουν την απροθυμία τους να μειώσουν τα επίπεδα παραγωγής πετρελαίου, και κάποια να σχεδιάζουν ακόμη και να τα αυξήσουν. Εν τω μεταξύ, το Ιράν θέλει να πάρει πίσω το μερίδιο της αγοράς που κατείχε πριν υποστεί τις διεθνείς κυρώσεις. Με αυτά τα δεδομένα, η πρώτη χώρα που θα μειώσει την παραγωγή πετρελαίου θα απολέσει το μερίδιό της στην παγκόσμια αγορά και θα υποστεί ένα σοβαρό οικονομικό πλήγμα. Ως εκ τούτου, η Ρωσσία δεν είναι η μόνη που θα υποφέρει, δεδομένου ότι η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αντιμετωπίζουν επίσης την οικονομική στασιμότητα που προκλήθηκε από τη σοβαρή μείωση των τιμών και, συνακόλουθα, των κερδών. Επιπλέον, όλοι οι εξαγωγείς πετρελαίου αντιμετωπίζουν την προοπτική απώλειας της υποστήριξης των πληθυσμών τους, καθόσον εξαναγκάζονται να μειώσουν τις κοινωνικές παροχές που έχουν ήδη παράσχει στους πολίτες τους μέσω του πετρελαϊκού τους πλούτου.

Έτσι, το μήνυμα της συναντήσεως στη Βιέννη υπήρξε αρκετά σαφές – κάθε χώρα παλεύει για τον εαυτό της. Όσον αφορά στα μερίδια αγοράς των αποκαλούμενων «Εύθραυστων Πέντε», θα καταληφθούν αμέσως από άλλους εξαγωγείς. Είναι ξεκάθαρο ότι η Βενεζουέλα, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της πτωχεύσεως, η Νιγηρία, η οποία αντιμετωπίζει τρομοκρατία χωρίς τέλος, η Λιβύη, η οποία έχει βυθιστεί στο χάος από από την αιματηρή ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι, το Ιράκ, που αιματοκυλίζεται από το 2003, και η Αλγερία, της οποίας οι εξαγωγές πετρελαίου μειώθηκαν εξ αιτίας της εξαντλήσεως των φυσικών πόρων, δεν είναι πλέον σε θέση να λαμβάνουν μέρος σε αυτόν τον αγώνα για επιβίωση.

Κατανοώντας την πρόσφατη Τουρκο – Ιρανική προσέγγιση

άρθρο του Salman Rafi Sheikh
από το New Eastern Outlook

.

Μετά τους πειραματισμούς με την ένοπλη εμπλοκή στο Συριακή κρίση, η Τουρκία δείχνει να προσανατολίζεται ξανά προς τη διπλωματία. Αυτή η μετατόπιση είναι κατανοητή με δεδομένο ότι η επιθετικότητα της έχει προκαλέσει μεγάλο κόστος. Στο εσωτερικό μέτωπο, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια αρκετά οργανωμένη Κουρδική αντίσταση. Στο εξωτερικό μέτωπο, η περιττή επιθετικότητα της έχει κοστίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσσία, με αποκορύφωμα τις Ρωσσικές οικονομικές κυρώσεις εναντίον της.

Δύο παράγοντες φαίνεται να έχουν ωθήσει την Τουρκία προς αυτή την αλλαγή στάσεως: Κατ ‘αρχάς, ο αντικειμενικός της στόχος ως προς τη Συρία – δηλαδή η εδαφική της διάλυση και η κατάτμησή της σε «ζώνες» – δεν επετεύχθη. Κατά δεύτερον, δεν έχει κατορθώσει να εξωθήσει τη Ρωσσία από το Συριακό έδαφος – μέσω σκοπίμων προκλήσεων. Επί πλέον, οι Ρωσσικές κυρώσεις έχουν ασφαλώς περιορίσει την εύκολη προμήθεια ενέργειας στην Τουρκία, προκαλώντας ζημιά στην οικονομία της. Ως εκ τούτου, η Τουρκία στρέφεται προς το Ιράν προκειμένου να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ ΝΟ. 2: Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ

του Christopher Black*

New Eastern Outlook

Την 1η Φεβρουαρίου η εφημερίδα Νιου Γιόρκ Τάιμς δημοσίευσε ένα πρωτοσέλιδο δύο δημοσιογράφων που επιβεβαιώνει τις προθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών να εντείνουν την κατοχή και τη στρατιωτική τους παρουσία στην Ευρώπη, κυρίως στα ανατολικά. Το άρθρο με τίτλο «Οι ΗΠΑ Οχυρώνουν την Ανατολή της Ευρώπης για να Αποτρέψουν τον Πούτιν», παρουσιάζει μόνο μία από τις συνεχόμενες επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ρωσσίας. Την ίδια στιγμή που οι αμερικανοί έκαναν αυτήν την ανακοίνωση, προσποιήθηκαν ότι διαπραγματεύονταν με τη Ρωσσία στη Γενεύη για την εύρεση μιας λύσης στην επιθετικότητα της Αμερικής και των συμμάχων της εναντίον της Συρίας.

Ο Σόρος παίζει σε διπλό ταμπλό με το χάος της ‘προσφυγικής κρίσης’

του F. William Engdahl

New Eastern Outlook

Από το 1913 που ο Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ πήρε τη συμβουλή να δημιουργήσει αφορολόγητο φιλανθρωπικό ίδρυμα για να προστατεύσει την περιουσία του από τους φόρους της κυβέρνησης, οι Αμερικανοί ολιγάρχες χρησιμοποιούν τα ιδρύματα για να κρύψουν έναν κόσμο βρώμικων πράξεων υπό το κάλυμμα του «κάνω καλό στην ανθρωπότητα», τη γνωστή σε όλους μας «φιλανθρωπία» για την ανθρωπότητα που αγαπούν. Η ίδια περίπτωση είναι και αυτή του Τζωρτζ Σόρος ο οποίος πιθανότατα κρύβει κάτω από το ζωνάρι του τα περισσότερα αφορολόγητα ιδρύματα από οποιονδήποτε άλλο. Τα ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος βρίσκονται σε όλες τις χώρες που η Ουάσινγκτον θέλει να βάλει τον «δικό της άνθρωπο» ή να πετάξει έξω αυτόν που δεν χορεύει στο σκοπό της. Έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αλλαγή του καθεστώτος στην πρώην Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη μετά το 1989. Τώρα τα ιδρύματά του, όπως πριν τρία χρόνια στη Λιβύη, καίγονται να προωθήσουν την προπαγάνδα που εξυπηρετεί την πολεμική ατζέντα του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ που καταστρέφει την σταθερότητα στη Συρία, δημιουργώντας την σημερινή προσφυγική κρίση στην ΕΕ.

Κλιμακώνεται η μεγάλη αντεπίθεση στη Συρία

άρθρο του Aleksander Orlov
από το New Eastern Outlook

.

Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περασμένης εβδομάδος, η Ρωσσική πολεμική αεροπορική δύναμη στη Συρία έχει αρχίσει την εξάλειψη των θέσεων του Ισλαμικού Κράτους, της αλ-Κάιντα, της Jabhat al-Nusra και σειράς άλλων τρομοκρατικών ομάδων, διεξάγοντας έως και 65 εξόδους την ημέρα. Ο αριθμός των στόχων που καταστράφηκαν ξεπερνά τους 800, συμπεριλαμβανομένων κέντρων διοικήσεως, στρατοπέδων εκπαιδεύσεως, υπόγειων εγκαταστάσεων, μονάδων παραγωγής πυρομαχικών και εκρηκτικών, ημιφορτηγών εξοπλισμένων με βαριά πολυβόλα, τεθωρακισμένων οχημάτων και αποθηκών.

Σύμφωνα με δυτικές στρατιωτικές πηγές, τουλάχιστον 7.000 ισλαμιστές μαχητές έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων υψηλόβαθμων αξιωματικών. Αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν την εξουδετέρωση τουλάχιστον τριών ισλαμιστών πολεμάρχων που έπεσαν θύματα αεροπορικών επιδρομών της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας. Ανάμεσά τους ήταν ο Saraya al-Tawhid wal-Jihad Abu Muaz al-Sham, ηγέτης του παραρτήματος Jabhan της al-Nusra. Επτά θάνατοι επιφανών διοικητών των διαφόρων τρομοκρατικών ομάδων, στενά συνδεδεμένων με την αλ-Κάιντα, αναφέρθηκαν νωρίτερα αυτό το μήνα. Πρόκειται για τους Abu Ali al-Naimi and Ashraf Jamia al-Muhar (Harakat Ahrar al-Sham), Abu Muaz al-Shami (Jabhat al-Nusra), Saleh Sindh (Jaysh al-Islam), και Uqba Abu Ahmad (Livaa Umar al-Farooq).

Πρόσφυγες και Τρομοκράτες στην Ευρώπη

του Vladimir Platov

από το New Eastern Outlook

Όπως ανέφερε η εφημερίδα The Sunday Express στις αρχές του Σεπτεμβρίου από πηγή της τρομοκρατικής οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους, πάνω από τέσσερις χιλιάδες μαχητές έχουν ήδη εισέλθει σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσποιούμενοι τους πρόσφυγες. Οι μαχητές διεισδύουν στις ροές των παράνομων μεταναστών στις τουρκικές πόλεις Σμύρνη και Μερσίνα, απ’ όπου διασχίζουν τη Μεσόγειο προς Ιταλία, πριν μετακινηθούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στη Σουηδία και τη Γερμανία. Σύμφωνα με το μήνυμα των πηγών της εφημερίδας, η διείσδυση των μαχητών γίνεται σε αντίποινα για τις αεροπορικές επιδρομές της διεθνούς συμμαχίας με επικεφαλείς τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ. «Θέλουμε να εγκαταστήσουμε Χαλιφάτο όχι μόνο στη Συρία, αλλά και σε όλο τον κόσμο», δήλωσε η πηγή της εφημερίδας. Επιπλέον, η πηγή προέβλεψε ότι οι επιθέσεις θα στοχεύουν ειδικά τις κυβερνήσεις των δυτικών χωρών, και όχι τους απλούς πολίτες.

Ορισμένα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, σε μία προσπάθεια να σωπάσουν τον κώδωνα του κινδύνου που εξαπλωνόταν γρήγορα στον πληθυσμό, έσπευσαν να αρνηθούν αυτές τις προβλέψεις, κατηγορώντας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που δημοσιεύουν τις πληροφορίες για «τεχνητή επιδείνωση της κατάστασης».

Ωστόσο, είναι απίθανο ότι ο γενικός πληθυσμός θα πιστέψει ότι όλοι όσοι μεταναστεύουν προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχονται με μόνο κίνητρο την εύρεση μιας καλύτερης ζωής. Οι νέοι με προφανή στρατιωτική παρουσία έχουν σαφώς ξεχωρίσει ανάμεσα στα πλήθη των πραγματικά καταπιεσμένων και διωκόμενων προσφύγων. Δεν υπάρχει κανένας φόβος ή απελπισία στα μάτια αυτών των νέων, όπως υπάρχει στα μάτια των άλλων μεταναστών. Είναι ήσυχοι και ψύχραιμοι, και ίσως ήδη να λειτουργούν βάσει προεγκριμένου σχεδίου.

O Ερντογάν οδεύει προς πόλεμο με τους Κούρδους

άρθρο του Stanislav Ivanov
από το New Eastern Outlook

.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει την πιο σοβαρή εσωτερική της πολιτική κρίση των τελευταίων ετών. Κατά τα προηγούμενα έτη, ο Ερντογάν και το μετριοπαθές Ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), κατάφερε να εδραιωθεί στην τουρκική κοινωνία με νεο – οθωμανικά συνθήματα στην εξωτερική πολιτική, με την εξομάλυνση των συγκρούσεων μεταξύ των κοσμικών και των Ισλαμιστών, με την εξισορρόπηση του ρόλου του στρατού στην τουρκική πολιτική, με τον τερματισμό της ενόπλου αντιστάσεως των μαχητων του KWP (κουρδικό Εργατικό Κόμμα) και με την αναζήτηση εξευρέσεως ειρηνικής λύσεως στο Κουρδικό Ζήτημα. Τώρα όμως, η κατάσταση εντείνεται σοβαρά, για μία ακόμη φορά.

Οι τουρκικές βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2015 δεν εκπλήρωσαν τις προσδοκίες του Ερντογάν και των υποστηρικτών του. Το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους ώστε να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση, για πρώτη φορά από το 2002. Σε σύγκριση με τις εκλογές του 2011, έχασε το 10% των ψήφων του. Τα σχέδια του Ερντογάν να τροποποιήσει το σύνταγμα, με τη βοήθεια της νέας Εθνοσυνελεύσεως (medzhlis), με σκοπό να μετατρέψει την Τουρκία από Κοινοβουλευτική σε Προεδρική Δημοκρατία και να προωθήσει σειρά ριζικών μεταρρυθμίσεων στην τουρκική πολιτική έχουν αναβληθεί επ ‘αόριστον .

Οι προσπάθειες του ΑΚΡ να προβεί σε συνασπισμό στην Εθνοσυνέλευση με τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως απέτυχε επίσης. Ο Ερντογάν αναγκάστηκε να ανακοινώσει νέες βουλευτικές εκλογές την 1η Νοεμβρίου του 2015 και ανέθεσε στον σημερινό πρωθυπουργό να σχηματίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση.

H μείωση της δημοφιλίας του ΑΚΡ στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, οι αποτυχίες στην εξωτερική πολιτική, η οικονομική και η οικονομική παρακμή, η γενική κόπωση των ψηφοφόρων με τις αντιφάσεις του Ερντογάν, οι ακόμη περισσότερο περίπλοκες σχέσεις του με τους ακραίους ισλαμιστές, οι τούρκοι εθνικιστές.

Ποιός θα επουλώσει τις πληγές των Δυτικών επεμβάσεων;

άρθρο του Vladimir Odintsov
στο New Eastern Outlook

.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών ο Δυτικός κόσμος έχει προωθήσει την αλλαγή καθεστώτων και το χάος σε ολόκληρη την περιοχή της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ενδιαφερόμενος αποκλειστικά για οικονομικά οφέλη και στρατιωτικά συμβόλαια. Οι κυβερνήσεις που δεν ήταν «αρκετά υπάκουες» ανετράπησαν η μία μετά την άλλη, γεγονός που οδήγησε στην καταστροφή της ασφάλειας και των πολιτικών θεσμών. Ως αποτέλεσμα αυτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής του Λευκού Οίκου και των συμμάχων του, ολόκληρη η περιοχή έχει πλέον βυθιστεί στο χάος των εμφυλίων πολέμων και της αναρχίας που ανάγκασαν εκατομμύρια ανθρώπους να αντιμετωπίσουν την πικρή φτώχεια και την πείνα. Παρά την άνευ προηγουμένου εξάπλωση της αιματοχυσίας και της καταστροφής, ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες τα έκανε όλα «για την προώθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και το κοινό όφελος των λαών».

Όμως, αυτό το «κοινό όφελος» έχει ήδη υποχρεώσει εκατομμύρια Αφρικανούς και Άραβες να εγκαταλείψουν τις χώρες τους για να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη, διπλασιάζοντας και τριπλασιάζοντας ακόμη, τη ροή των παράνομων μεταναστών. Ενώ η περιζήτητη «δημοκρατία» δεν υπάρχει πουθενα, τα Ευρωπαϊκά κράτη, που χρησίμευσαν ως όργανο αυτοκρατορικών κατακτήσεων, είναι τώρα αναγκασμένα να υποφέρουν από τις συντριπτικές μεταναστευτικές ροές. Γι ‘αυτό και σήμερα, η παράνομη μετανάστευση είναι μακράν το πιο πιεστικό πρόβλημα των Ευρωπαίων. Σύμφωνα με το EUobserver, περισσότεροι από το 38% του συνόλου των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι το πρόβλημα αυτό είναι μεγαλύτερο απ’ όλα τα άλλα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της ανεργίας.

Το σφυρί και το καρφί: Κλώθωντας τον πόλεμο από την ειρήνη στη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν

άρθρο του Matthew Crosston
από το New Eastern Outlook

.

Αυτό είναι το απόλυτο αξίωμα που οφείλουν να γνωρίζουν όλοι οι επίδοξοι διπλωμάτες και ειδικοί σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής: Η απλή αναζήτηση για την ειρήνη είναι κάτι ανύπαρκτο. Πριν κάποιος πάθει αποπληξία από αηδία και περιφρόνηση γι αυτόν τον κυνισμό, επιτρέψτε μου να εξηγήσω: Δεν λέω πως οι διπλωμάτες και οι αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής δεν έχουν τις καλύτερες προθέσεις καθώς προσπαθούν να προωθήσουν συνθήκες, την αναζωογόνηση των σχέσεων ή να θεσμοθετήσουν μακροχρόνια συνεργασία. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς επειδή η πορεία των παγκόσμιων υποθέσεων είναι συχνά στρωμένη με τις καλύτερες προθέσεις που κάνει το παραπάνω αξίωμα πικρά αληθινό: Τίποτα δεν είναι μονόπλευρο, τα πάντα είναι πολύπλευρα.

Σε κάθε κατάσταση εμπλέκονται πολλοί παίκτες. Κατά συνέπεια, κάθε αρχική πρόθεση τελικά μετασχηματίζεται ή/και μεταλλάσσεται από άλλους σε κάτι διαφορετικό. Για να το  διαπιστώσουμε,  δεν χρειάζεται να εξετάσουμε πέρα από τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με το Ιράν, που προσπαθεί να συνάψει μία νέα συμφωνία για την πυρηνική ενέργεια.

Η έννοια των διαπραγματεύσεων ήταν να τεθούν επίσημα πλαίσια και ελεγκτικοί μηχανισμοί από την Ιρανική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αναπτύξει ένα πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας. Ασφαλώς αυτά τα πλαίσια εννοούνται αποκλειστικά, ως εξασφάλιση πως η πυρηνική ενέργεια του Ιρανικού προγράμματος θα χρησιμοποιείται μόνο για οικιακή χρήση και δεν θα υπάρξει καμιά πιθανότητα παραγωγής πυρηνικών όπλων οποιουδήποτε είδους.

Δραστηριότητες του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη (σε διατεταγμένη αποστολή των ΗΠΑ)

άρθρο του Dmitry Nechitaylo
από το New Eastern Outlook

.

Το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) οργανώθηκε στη Λιβύη, την άνοιξη του 2014. Λίβυοι μαχητές, που πολεμούσαν προηγουμένως με το ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να σχηματίσουν εκεί ένα παρακλάδι της οργανώσεως. Αυτό το παρακλάδι ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2014, από 300 επαναπατσισθέντες στην πόλη της Ντέρνα, με τη δημιουργία του Συμβουλίου της Ισλαμικής Νεολαίας της Σούρα (MSSI), που ορκίστηκαν πίστη στον ηγέτη του ISIS Abu Baqr al-Baghdadi. (Ομάδες που έχουν ορκιστεί πίστη στον Baghdadi σε διάφορες χώρες,  συχνά αποκαλούν αυτόματα τον εαυτό τους «Ισλαμικό Κράτος» χωρίς να αναφέρουν το όνομα του κράτους στο οποίο δρουν). Πολύ σύντομα, αυτός ο οργανισμός απαριθμούσε 1000 ανθρώπους. Οι συγκρούσεις μεταξύ της νεοσύστατης ομάδας και υφισταμένων τοπικών τζιχαντιστικών οργανώσεων έχουν μειωθεί. Κατά τη διάρκεια των βίαιων συγκρούσεων το καλοκαίρι του 2014, το MSSI κατάφερε να απωθήσει εκτός της πόλεως την «Ταξιαρχία των Μαρτύρων του Αμπού Σαλίμ» και την «Ansar al-Sharia», οργανώσεις ιδεολογικά ευθυγραμμισμένες με την al-Qaeda. Ως αποτέλεσμα, οι υποστηρικτές του ISIS κατόρθωσαν τελικά να αποκτήσουν πρόσβαση στη Ντέρνα.

H επίθεση του Ισραήλ στη Συρία στοχεύει τη Μόσχα.

άρθρο του Gordon Duff
από το New Eastern Outlook

.

Την 2α Απριλίου του 2015, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια από αέρος στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Συρίας: Βομβαρδιστικά αεροσκάφη εξόρμησαν εναντίον περιοχών Βορείως της Δαμασκού, κοντά στο αεροδρόμιο της Δαμασκού και εναντίoν στρατιωτικών μονάδων που πολεμούσαν εναντίον του Al Nusra Front και δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Ορισμένες από αυτές τις επιθέσεις αποτελουσαν άμεση αεροπορική υποστήριξη σε μια προσπάθεια να παρεμποδιστει η επίθεση του Συριακού στρατού εναντίον ζωτικών για το Ισλαμικό Κράτος γραμμών ανεφοδιασμού, από το Ισραήλ μέσω της Ιορδανίας.

Ωστόσο, οι επιθέσεις στόχευαν και κάπου αλλου, καθώς το Ισραήλ διεξάγει ένα παρένθετο πόλεμο κατά της Ρωσσίας, που διαρκεί εδώ κι αρκετό καιρό. Το πραξικόπημα στην Ουκρανία, φαινομενικά προγραμματισμένο από το ΝΑΤΟ, προέρχεται από μια εξτρεμιστική νεοσυντηρητική και παρασκηνιακή κλίκα εντός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η Victoria Nuland, ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος του Κιέβου, είναι σύζυγος του John Kagan, ανθρώπου με ισόβιους δεσμούς με τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.