Κερδισμένος ο «επιτήδειος ουδέτερος» & χαμένος ο «πιστός και προβλέψιμος»

αναδημοσίευση από το Cosmostatus

.

Πολλά έχουν ειπωθεί, πολλά έχουν γραφεί, αλλά το αποτέλεσμα μετράει: στο τέλος, κερδίζει η Τουρκία και η Ελλάδα χάνει.

Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει χαρακτηριστεί ως απρόβλεπτη, ως χώρα που δεν ακολουθεί τη γραμμή του ΝΑΤΟ, ως χώρα που κάνει αυτό που εκείνη τη βολεύει, ασχέτως εάν με τον τρόπο αυτό πλήττονται τα συμφέροντα άλλων «συμμαχικών» χωρών. Γενικώς, η Τουρκία εξυπηρετεί μόνο τα δικά της συμφέροντα. Και καλά κάνει!

Στην πιο πρόσφατη εξέλιξη του «αντάρτικου», η Τουρκία αρνήθηκε να συνταχθεί στην γραμμή του ΝΑΤΟ και να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, αρνήθηκε να κλείσει τον εναέριο χώρο της για τα Ρωσικά αεροπλάνα και αρνήθηκε γενικώς να χαλάσει τις καλές της σχέσεις με τη Ρωσία, για χάρη της Ουκρανίας ή επειδή έτσι της ζήτησαν να κάνει οι «σύμμαχοί» της στο ΝΑΤΟ.

Η Τουρκία, με την ουδετερότητα που τήρησε και τις ίσες αποστάσεις από την Ουκρανία και την Ρωσία, με τις οποίες διατηρεί πολύ καλές σχέσεις για διαφορετικούς λόγους, χαρακτηρίστηκε ως «επιτήδειος ουδέτερος», για ακόμη μία φορά.

Χάρη στην επιτήδεια ουδετερότητά της, που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, κατάφερε να αναδειχθεί σε «διαπραγματευτή» και να δημιουργήσει τις βάσεις ώστε η Ουκρανία και η Ρωσία να βρεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να ξεκινήσει μια προσπάθεια ειρηνευτικής διαδικασίας.

Οι Δυτικές χώρες, αντί να καταδικάσουν την «ουδετερότητα» της Τουρκίας, έτρεξαν να την συγχαρούν για το επίτευγμα της συγκέντρωσης των δύο αντιπάλων χωρών στο ίδιο τραπέζι. Ομόφωνα, οι «σύμμαχοι» της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, της έπλεξαν το εγκώμιο και μόνο στα τέσσερα δεν έπεσαν οι ξεφτίλες οι ΝΑΤΟϊκοί…

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα, που διαχρονικά υποτάσσεται στις διαταγές των «συμμάχων» της, έτρεξε να υποστηρίξει την Ουκρανία ακόμη και με αποστολή όπλων, τα οποία δήθεν ήταν «άχρηστα» γι’ αυτήν, καθώς ήταν Ρωσικής προέλευσης, ενώ κατέστρεψε με κάθε τρόπο τις σχέσεις της με την «κακιά» Ρωσία.

Την εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ ζητά η Αμερικανίδα Βουλευτής Tulsi Gabbard

(σ.Π/Β. ΕΔΩ ένα άρθρο του 2017 στο New Eastern Outlook για την Tulsi Gabbard)

αναδημοσίευση από το Cosmostatus

.

Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στις 16 Οκτωβρίου 2020 η Βουλευτής από τη Χαβάη Tulsi Gabbard υπέβαλε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων το ψήφισμα 1195 για την καταδίκη της Τουρκίας για μια σειρά σοβαρών θεμάτων και την εκδίωξή της από το ΝΑΤΟ.

Στο ψήφισμα που κατατέθηκε στην Αμερικανική Βουλή, ζητείται η καταδίκη της Τουρκίας για επιθέσεις κατά των Αμερικανικών δυνάμεων και των συμμάχων τους, την συνεχιζόμενη υποστήριξη που παρέχει η Τουρκία σε τρομοκρατικές οργανώσεις.

Επίσης αναφέρεται πως η Τουρκία θα πρέπει να συμμορφωθεί με τους κανόνες του ΝΑΤΟ και τονίζεται ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης της Τουρκίας από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Στο ψήφισμα τονίζεται ότι η Τουρκία προχωρεί σε σκόπιμες ενέργειες κατά συμμάχων στο ΝΑΤΟ και σε επιθετικές ενέργειες που απειλούν την περιφερειακή σταθερότητα, υπονομεύουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και θέτουν σε κίνδυνο το ΝΑΤΟ, απειλώντας το να εμπλακεί σε μια ευρύτερη σύρραξη που θα έχει δημιουργήσει η Τουρκία.

Σε σχέση με τους S-400, αναφέρεται πως χρησιμοποιήθηκαν κατά αεροσκαφών F-16 που επέστρεφαν από άσκηση στην Κύπρο, στην οποία έλαβαν μέρος η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος, τονίζοντας πως αυτό αποτελεί αδικαιολόγητη επίθεση κατά ΝΑΤΟϊκών συμμάχων.

«Για το ΝΑΤΟ το Κοσσυφοπέδιο είναι μια περιοχή, όχι κράτος»

Πράγματι η ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ δεν αναφέρει καμία ιδιότητα από τους κυρίους που αναφέρει

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

«Παρά το γεγονός ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία σταθμεύει στο Κοσσυφοπέδιο από το 1999, τα έγγραφα της αναφέρουν ότι βρίσκονται για την ειρήνη στην περιοχή», αναφέρει στην ηλεκτρονική της έκδοση η καθημερινή εφημερίδα της Πρίστινα ‘Express’.

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι για το ΝΑΤΟ ισχύει μόνο η απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, επειδή πολλές χώρες εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.

«Στην επίσημη ιστοσελίδα του το ΝΑΤΟ, για τη χθεσινή συνεδρίαση στο Κοσσυφοπέδιο με τον επικεφαλής της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, ο πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου και ο πρωθυπουργός αναφέρονται μόνο ως ‘κύριοι’ και όχι με την ιδιότητά τους ή το έργο που επιτελούν», γράφει η ‘Express’.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ

© Photo: Vitaly Kuzmin Service combat surveillance vehicle SBRM Το Όχημα Επιτήρησης Μάχης SBRM

SPUTNIK

Το ΝΑΤΟ συνεχίζει τη στρατιωτική συγκέντρωση κατά μήκος των συνόρων της Ρωσσίας. Ωστόσο, η Ρωσσία ανταποκρίνεται σε κάθε βήμα της Συμμαχίας αναπτύσσοντας νέα αμυντικά όπλα στα σύνορά της.

Σύμφωνα με ένα άρθρο στην ιστοσελίδα ανάλυσης εξωτερικών θεμάτων Voltaire Network, η Ουάσινγκτον στην πραγματικότητα δεν θα επιτεθεί στη Ρωσσία. Η στρατιωτική συγκέντρωση περισσότερο στοχεύει στο να προκαλέσει τη Μόσχα, προκειμένου να δικαιολογήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη.

Συνεχείς οι εξελίξεις στο Συριακό εμφύλιο

αναδημοσίευση από το Defencenews
άρθρο του Κωνσταντίνου Γερμανού

.

Ανάμεικτα μηνύματα έρχονται από το Συριακό εμφύλιο πόλεμο.

Όπως ανακοινώθηκε εχθές οι κυβερνητικές δυνάμεις φαίνεται να έχασαν τον έλεγχο αεροπορικής βάσης στην περιοχή του Ιντλίμπ, στη βορειοδυτική Συρία καθώς και όλη τη γύρω περιοχή της επαρχίας του Ιντλίμπ μετά από σκληρή μάχη με μαχητές της αλ Νούσρα.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις όμως κατάφεραν, σε μία άλλη κίνηση, να ανακαταλάβουν τις πετρελαιοπηγές του αλ Τζαζέλ τις οποίες είχαν χάσει από τον έλεγχο τους δυο μέρες πριν. Οι εν λόγω πετρελαιοπηγές παρήγαγαν 2.500 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα και άλλαξαν χέρια αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες, με την ανακατάληψη τους να δίνει μια ανάσα στις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας καθώς έχουν ήδη χάσει τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών του Ντεΐτ αλ Ζουρ, καθώς και τις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές της χώρας, αυτές του Ρμαϊλάν απο το Ισλαμικό κράτος και τους Κούρδους αντίστοιχα.

H επίθεση του Ισραήλ στη Συρία στοχεύει τη Μόσχα.

άρθρο του Gordon Duff
από το New Eastern Outlook

.

Την 2α Απριλίου του 2015, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια από αέρος στρατιωτική επέμβαση εναντίον της Συρίας: Βομβαρδιστικά αεροσκάφη εξόρμησαν εναντίον περιοχών Βορείως της Δαμασκού, κοντά στο αεροδρόμιο της Δαμασκού και εναντίoν στρατιωτικών μονάδων που πολεμούσαν εναντίον του Al Nusra Front και δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Ορισμένες από αυτές τις επιθέσεις αποτελουσαν άμεση αεροπορική υποστήριξη σε μια προσπάθεια να παρεμποδιστει η επίθεση του Συριακού στρατού εναντίον ζωτικών για το Ισλαμικό Κράτος γραμμών ανεφοδιασμού, από το Ισραήλ μέσω της Ιορδανίας.

Ωστόσο, οι επιθέσεις στόχευαν και κάπου αλλου, καθώς το Ισραήλ διεξάγει ένα παρένθετο πόλεμο κατά της Ρωσσίας, που διαρκεί εδώ κι αρκετό καιρό. Το πραξικόπημα στην Ουκρανία, φαινομενικά προγραμματισμένο από το ΝΑΤΟ, προέρχεται από μια εξτρεμιστική νεοσυντηρητική και παρασκηνιακή κλίκα εντός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η Victoria Nuland, ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος του Κιέβου, είναι σύζυγος του John Kagan, ανθρώπου με ισόβιους δεσμούς με τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

Μουρλό σενάριο γεωστρατηγικής φαντασίας – συνέχεια: Η (κάπως μεγαλύτερη) εικόνα

 

το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Για λόγους που έχουν καταστεί περισσότερο από προφανείς, η Ρωσσία έχει ξεπεράσει τη φάση του «Διλήμματος του Putin» και βρίσκεται πλέον στη φάση ενός περισσότερο εξελιγμένου διλήμματος:

1. Να εγκαταλείψει τους Ρωσσικούς πληθυσμούς των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως στο έλεος της «Δύσεως», εγκαταλείποντας συγχρόνως τα ιστορικά ζωτικά της συμφέροντα στο σύνολο της στρατηγικής περιφέρειάς της. Η συνεχής αδράνειά της στις κτηνωδίες που συντελούνται στοχευμένα αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δεν θα σηματοδοτήσει απολύτως τίποτε λιγότερο.

2. Να επέμβει ανοιχτά στην Ουκρανία, είτε δια κανονικής στρατιωτικής εισβολής, είτε κλιμακώνοντας το υφιστάμενο «θερμό κλίμα», σε σύρραξη με πλήρη χαρακτηριστικά εμφυλίου πολέμου.

Στην (κατά πολύ πιθανότερη) περίπτωση μίας ανοιχτής Ρωσσικής επεμβάσεως, το σίγουρο δεδομένο είναι το πλεονέκτημα των φιλο – Ρωσσικών δυνάμεων, καθαρά για λόγους σχέσεων ισχύος και «εδάφους». Η άμεση λογική αντίδραση θα είναι η ανάπτυξη της ένοπλης δράσεως των φιλο – Δυτικών παραστρατιωτικών ομάδων και η δραματική ενίσχυσή τους με προσωπικό και εξοπλισμό . Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Ρουμανία είναι χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ και έχουν (εκτεταμένα) σύνορα με την Ουκρανία στα Δυτικά της. Τα εκτεταμένα σύνορα, μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκονται στα Καρπάθια Όρη, είναι ένα κρίσιμο δεδομένο «εδάφους» που αυξάνει τις δυνατότητες αναπτύξεως

Προετοιμάζοντας τον πόλεμο με το Πακιστάν

άρθρο του Tony Cartalucci,
γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα με βάση τη Bangkok
αποκλειστικά για το διαδικτυακό περιοδικό “New Eastern Outlook”.

.

Για μία ακόμη φορά, επαναλαμβάνονται οι προσπάθειες από στελέχη των Δυτικών Μέσων Ενημερώσεως, να χαρακτηριστεί το Πακιστάν ως ένας επικίνδυνος εχθρός της Δύσεως και πρώτη υποψήφια χώρα για στρατιωτική επέμβαση. Το πρακτορείο ειδήσεων ABC News, σε ένα άρθρο με τίτλο «Διπροσωπία: Πώς το Πακιστάν έκρυψε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν από τις ΗΠΑ και τροφοδότησε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν«, αναρωτιέται:

    Τι θα συμβεί εαν οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπολύσουν τον λάθος πόλεμο εναντίον του λάθος εχθρού στη διάρκεια των τελευταίων 13 ετών στο Αφγανιστάν;

Η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος των New York Times Carlotta Gall, η οποία καλύπτει το Αφγανιστάν από το 2001, καταλήγει σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα στο νέο της βιβλίο «Ο Λάθος Εχθρός: Οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, 2001-2014».

Η Gall ισχυρίστηκε στην εκπομπή «On the Radar» του ραδιοφωνικού σταθμού «A Better World» ότι «το Πακιστάν – και όχι το Αφγανιστάν – ήταν ο πραγματικός εχθρός των ΗΠΑ».

Και ενώ το «βιβλίο» της Gall θα μπορούσε εύκολα να απορριφθεί ως μία αλυσιτελής προβοκάτσια, απηχεί μια αφήγηση κατασκευασμένη από μερικούς από τους πιο διαβόητους φορείς χαράξεως πολιτικής στις ΗΠΑ, που προωθήθηκε ευρέως το 2011 στα Δυτικά Μέσα Ενημερώσεως. Σε αυτή την αφήγηση, συμπεριλαμβάνεται το ντοκιμαντέρ του BBC, «Το Μυστικό Πακιστάν», απ’ όπου διαφαίνεται

Ερντογάν: Η Αστραπιαία Μεταμόρφωση μιας Μαριονέτας της Αυτοκρατορίας

Της SIBEL EDMONDS

Από Δημοκρατικοί Ηγέτες σε Τύραννοι και Τρομοκράτες – Έτσι Μεταμορφώνονται οι Εγκατεστημένες από τις ΗΠΑ Μαριονέτες ‘Όταν Τελειώσουν τα Ψωμιά τους.

Έχετε ακούσει το γνωστό «Το μάρκετινγκ είναι τα πάντα … και τα πάντα είναι το μάρκετινγκ;» Γνωρίζω ότι αρχικά προοριζόταν για τις πωλήσεις προϊόντων, γιατί πρέπει να το παραδεχτείτε, μπορείτε να έχετε το καλύτερο σχεδιασμένο προΪόν, την καλύτερη οικονομική υποστήριξη και επιχειρησιακή γνώση … αλλά στο τέλος η επιτυχία του προϊόντος σας καθορίζεται από το πώς οι πελάτες σας αντιλαμβάνονται αυτό το προϊόν – το σήμα κατατεθέν σας. Αυτή η αρχή του μάρκετινγκ εφαρμόζεται εξίσου καλά στην εγχώρια πολιτική και στους πολιτικούς μας καθώς και στην παγκόσμια πολιτική και στους ηγέτες. Η αρχή αυτή διέπει μία από τις κύριες λειτουργίες της Αυτοκρατορίας των ΗΠΑ: Οικοδόμηση Καθεστώτων & Εγκατάσταση Μαριονετών. Και όχι μόνο αυτό. Χρησιμοποιείται και αντίστροφα. Σκεφτείτε το σαν αντίστροφο σχεδιασμό. Είναι παρόμοιο: Η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί την ίδια αρχή του μάρκετινγκ για να κατεβάσει καθεστώτα και να ‘ξηλώσει’ μαριονέτες. Η αναστροφή της παγκόσμιας και εγχώριας εικόνας του Τούρκου Πρωθυπουργού Ερντογάν είναι ένα τέλειο παράδειγμα του αντίστροφου μάρκετινγκ της αυτοκρατορίας.

Φιάσκο της Δύσης στη Λιβύη

Φωτογραφία από:radar-gr.blogspot.com

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
kapopoulos@pegasus.gr

.

Tα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη Λιβύη δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία της χώρας: Eιδικές δυνάμεις των HΠA απαγάγουν στέλεχος της Aλ Kάιντα εν αγνοία όπως φαίνεται της κυβέρνησης στην Tρίπολη. Xθες, με επίκληση της δήλωσης Kέρι ότι η κυβέρνηση της Λιβύης ήταν ενήμερη, απήχθη ο πρωθυπουργός της χώρας από άγνωστη μέχρι σήμερα οργάνωση.

Tα παραπάνω δεν εκπλήττουν, καθώς οι πάντες γνωρίζουν ότι μετά την πτώση του Kαντάφι -χάρη στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του NATO- το καλοκαίρι του 2011, η Λιβύη είναι ακυβέρνητη πολιτεία, με τους συσχετισμούς ανάμεσα στις φυλές να είναι κινούμενη άμμος καθώς δεν υπάρχει πλέον κεντρική εξουσία που να θέτει κάποιο πλαίσιο.

Mε άλλα λόγια, η Δύση και ειδικότερα το NATO -HΠA, Γαλλία, Bρετανία- κατέστρεψαν μια σταθερά της ιστορίας της Λιβύης από την εποχή της οθωμανικής διοίκησης, της ιταλικής αποικιοκρατίας μετά το 1911 και μεταπολεμικά από τη δυναστεία των Σενούσι, και μετά το 1969 από το καθεστώς Kαντάφι: Tην ύπαρξη μιας συγκροτημένης κεντρικής εξουσίας που συγκυβερνούσε με τις φυλές, με τη διαμόρφωση συναίνεσης που απέτρεπε εσωτερικές συγκρούσεις.

Σήμερα βλέπουμε το χάος στην Tρίπολη και τη Bεγγάζη, αλλά οι εκτός συνόρων παρενέργειες της αποσάθρωσης κάθε κεντρικής εξουσίας στη χώρα είναι ορατές από την αρχή του χρόνου σε όλη την έκταση της Yποσαχάριας Aφρικής, από το Tσαντ και το Mαλί μέχρι τον Nίγηρα και τη Mαυριτανία.