άρθρο των George Friedman και Marc Lanthemann
.
Η κρίση στην Ουκρανία είναι σημαντική από μόνη της, ίσως όμως είναι ακόμη σημαντικότερη η σχετιζόμενη με αυτή συμπεριφορά της Γερμανίας. Το Βερολίνο αμφισβήτησε ανοικτά τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Ουκρανίας, λόγω της αρνήσεώς του να συσφίξει τις σχέσεις της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση και λόγω της κακομεταχειρίσεως των Ουκρανών που διαμαρτυρήθηκαν γι αυτή του την απόφαση. Προκαλώντας τον Πρόεδρο Viktor Yanukovich, το Βερολίνο προκάλεσε επίσης τη Ρωσσία, επιβεβαιώνοντας το πρόσφατο θράσσος της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής.
Από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα, η Γερμανία επεδίωξε μια σχετικά ήρεμη εξωτερική πολιτική. Από την περασμένη εβδομάδα όμως, το Βερολίνο φαίνεται να αναγνωρίζει την ανάγκη για μια αρκετά δραματική αλλαγή. Οι Γερμανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων της καγκελαρίου, του Προέδρου, του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Αμύνης, έχουν απευθύνει έκκληση για ένα νέο πλαίσιο, αντίθετο προς την αυτοσυγκράτηση που έχει επιδείξει η Γερμανία εώς τώρα. Θέλουν να αναλάβει η Γερμανία μεγαλύτερο διεθνή ρόλο και να ενεργοποιηθεί περισσότερο εκτός των συνόρων της, πολιτικά και στρατιωτικά.
Για το Βερολίνο, η ανακοίνωση αυτής της υψηλού επιπέδου στρατηγικής μεταστροφής πραγματοποιείται εν μέσω μια δίνης γεωπολιτικών δεδομένων. Όντας εκ των πραγμάτων ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Γερμανία έχει να αντιμετωπίσει και να διορθώσει την Αργή αποτυχία του ευρωπαϊκού σχεδίου . Θα πρέπει να προσαρμοστεί στην πολιτική της παγκόσμιας απεμπλοκής των ΗΠΑ και θα πρέπει να διαχειριστεί μία σύνθετη, απαραίτητη και επικίνδυνη σχέση με τη Ρωσσία. Μία εξωτερική πολιτική που χαρακτηρίζεται από πραότητα, δεν είναι κατάλληλη για να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση της Γερμανίας. Εάν δεν δράσει η Γερμανία τότε Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΑΒΕΡΩΦ 