.
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η απαράδεκτα χλιαρή αντίδραση, έως και αδιάφορη στάση, των κρατών – μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ έναντι της βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας, ναού – συμβόλου του Χριστιανισμού και μνημείου της παγκόσμιας κληρονομιάς, αξίου να το επισκέπτονται ακωλύτως όλοι οι άνθρωποι, περιγράφηκε με ακρίβεια και σαφήνεια από συναδέλφους. Όλοι τους επισήμαναν πως οι εν λόγω χώρες, για μιαν ακόμη φορά, απέδειξαν πως μπρος στο συμφέρον τους υποχωρούν αρχές, δίκαιο, πολιτισμός. Για του λόγου το ασφαλές περιγράφουν την εξάρτηση που έχουν από την Τουρκία, λόγω των πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ εξαγωγών, που πραγματοποιούν σε αυτήν.
Η εκ μέρους της Τουρκίας εξαγορά συνειδήσεων και η, ως εκ τούτου, αλλοίωση της περί δικαίου αντιλήψεως δεν είναι κάτι νέο. Το έπραξε η Τουρκία και κατά τον 19ο αιώνα… Είναι η περίπτωση του Λαμαρτίνου (Alphonse de Lamartine, 1790-1869), ποιητή και πολιτικού, από τα μεγάλα ονόματα του ρομαντισμού στη Γαλλία.
Ο Ροζέ Μιλιέξ, Γάλλος διανοούμενος και φιλέλληνας, στο σχετικό πόνημά του* τον κατηγορεί ευθέως ότι πούλησε τη συνείδησή του στον Σουλτάνο. Σημειώνει σχετικά: «Μερικές προσωπικότητες πάψανε να ακούνε τη φωνή της καρδιάς τους, που, στα χρόνια της άδολης νεότητας, τους έκαμε θερμούς οπαδούς του δίκαιου και της ελευθερίας, για να ανακαλύψουν, ώριμοι πια άνθρωποι, θετικά και ψυχρά επιχειρήματα, δανεισμένα από τον πιο γνήσιο πολιτικό, στρατηγικό και εμπορικό καιροσκοπισμό και χάρη σε αυτά να ρίξουν την προτίμησή τους όχι στον φτωχό, μικρό, συγγενή της ευρωπαϊκής οικογένειας, αλλά στον ισχυρό, ακόμα, αντίπαλό του…».
ΑΒΕΡΩΦ 