σχόλιο του Immanuel Wallerstein
κοινωνιολόγου και αναλυτή των παγκόσμιων συστημάτων
της 1ης Απρ 2019
.
Σε έναν παγκόσμιο αγώνα για την απόκτηση υπεραξίας υπάρχει πάντα μια επιλογή:
Κάποιος μπορεί να δώσει προτεραιότητα στα βραχυπρόθεσμα οφέλη. Ή μπορεί κανείς να δώσει προτεραιότητα στα μεσοπρόθεσμα οφέλη. Κανείς δεν μπορεί να κάνει και τα δύο.
Όποιος επιδιώκει βραχυπρόθεσμα κέρδη θα κερδίσει πάντα βραχυπρόθεσμα. Είναι ο δρόμος του προφαφανούς εγωκεντρισμού, επιδίωξη του ατομικού οφέλους, ανεξάρτητα από το τι παθαίνουν οι άλλοι.
Ωστόσο, μετά από λίγα χρόνια, τα βραχυπρόθεσμα κέρδη εξαντλούνται. Οι προτιμήσεις μετατοπίζονται. Ξαφνικά, έχουν σημασία τα μεσοπρόθεσμα κέρδη ως αποτέλεσμα του ταξικού αγώνα.
Τώρα, οι εγωκεντρικοί είναι οι ηττημένοι, οι θυσίες ανταμείβονται.
Επειδή βρισκόμαστε στη διαρθρωτική κρίση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, υπάρχουν συνεχείς διακυμάνσεις. Πηγαίνουμε πέρα δώθε μεταξύ του βραχυπρόθεσου και του μεσοπρόθεσμου, λες κι αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.
Επί του παρόντος, ένας σημαντικός παράγοντας, ο Πρόεδρος Τράμπ, επέλεξε μια βραχυπρόθεσμη προτεραιότητα. Μοιάζει να είναι καλό γι’ αυτόν.
Αλλά αυτός – και οι άλλοι – σύντομα θα πρέπει να μετατοπιστούν προς μια μεσοπρόθεσμη προσέγγιση.
Αυτό, σύντομα, θα δείχνει κακό γι’ αυτόν.