ΔΝΤ: Κινδυνεύει με χρεοκοπία η Σαουδική Αραβία

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Σειρά εξελίξεων με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ασφάλεια της περιοχής της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ευρώπης, τη μετανάστευση και την οικονομία αναμένεται να δρομολογήσει η πτώση των τιμών του πετρελαίου.

Όπως μας ενημερώνει το mignatiou.com στο παρακάτω κείμενο αντιμέτωπη με την χρεοκοπία κινδυνεύει να βρεθεί η Σαουδική Αραβία τα επόμενα πέντε χρόνια, λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, ανέφεραν πηγές του ΔΝΤ.

Ήδη η Σαουδική Αραβία έχει χάσει 73 δισ. δολάρια λόγω της πτώσης των τιμών του μαύρου χρυσού. Η χώρα είχε αποθεματικό ύψους 654,5 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent. Όμως καθώς το εθνικό εισόδημα της χώρας εξαρτάται σε ποσοστό άνω του 90% από τις πωλήσεις πετρελαίου το αποθεματικό αυτό έχει μειωθεί σε σημείο το Ριάντ να αποσύρει 70 δισ. δολάρια από επενδύσεις σε τρίτες χώρες.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας ανακοίνωσε δημοσιονομικό έλλειμμα που ανήλθε στα επίπεδα ρεκόρ των 367 δισεκ. ριάλ (97,9 δισεκ. δολαρίων) το 2015 λόγω των χαμηλών τιμών πετρελαίου, σύμφωνα με το Συμβούλιο Οικονομικών και Αναπτυξιακών Υποθέσεων.

ΔΝΤ: Στατιστικά «λάθη» – πλαστογραφίες στοιχείων και αίμα. Πολύ αίμα!

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Διαβάζεις και ανατριχιάζεις και οργίζεσαι και αναρωτιέσαι γιατί ο εθνοκτόνος Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται ακόμη εκτός φυλακών, γιατί με τη δήθεν αφέλειά του γνώριζε άριστα που έμπασε την Ελλάδα και τον «κυρίαρχο» λαό.

Την εικόνα του θανάτου των λαών και των κρατών μας τις δίνει καθαρά η Ν. Κλάϊν στο «Δόγμα του ΣΟΚ», παραθέτοντας αποσπάσματα από το ανώτατο οικονομικό του στέλεχος, το οποίο μετά δώδεκα έτη υπηρεσία στην κατάρτιση προγραμμάτων αποφάσισε να παραιτηθεί βλέποντας και κάνοντας τέρατα και σημεία σε βάρος των λαών.

Αυτό, λοιπόν, το στέλεχος, ο Ντ. Μπαντού, έστειλε την επιστολή παραίτησης στα 1988, στην οποία έγραφε και τι δεν έγραφε. «Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ. Έπειτα από δώδεκα χρόνια… κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας εφάρμοσα σαν γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής… έτσι ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων… Ξέρετε το αίμα είναι τόσο πολύ που κυλάει σε ποτάμια. Κι’ όταν στεγνώνει σχηματίζεται πάνω μου κρούστα.

Λύση για το πρόβλημα του χρέους

άρθρο του Κώστα Λαπαβίτσα
αναδημοσιευμένο από την Ιστοσελίδα του

.

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα ‘Χρέος και Τράπεζες’ στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65δις κατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ’ έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.

Σχετικά προς την Κινεζική «ηγεσία» στην Ασία και γενικότερα στον Κόσμο

άρθρο του Vladimir Terehov
από το New Eastern Outlook

.

Η πρόβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι, εώς το τέλος του 2014 το Κινεζικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν θα υπερβεί, για πρώτη φορά, το Αμερικανικό (με όρους ισοτιμίας αγοραστικής δυνάμεως) έχει προκαλέσει μια πολύπλευρη αναταραχή στον κόσμο των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως. Αυτό φαίνεται πραγματικά περίεργο, δεδομένης της κρίσιμης ειδικής σχέσεως της ίδιας της Κίνας με τη σημασία αυτών των προβλέψεων, η οποία άρχισε να εμφανίζεται στα μέσα της τελευταίας 10ετίας.

Στην πραγματικότητα, οι Κινέζοι ειδικοί επισημαίνουν ότι, παρά την 30ετή περίοδο συνεχούς οικονομικής προόδου, ​​με όρους τεχνολογικής αναπτύξεως και ευημερίας, η χώρα τους βρίσκεται ακόμη σε μεγάλη απόσταση από την κατάσταση που θα της επιτρέψει να μετατραπεί σε ηγέτιδα των παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών διαδικασιών. Πρόκειται για μία μάλλον αξιέπαινη (και προτύπου προς μίμηση) αυτοσυγκράτηση και νηφαλιότητα, δεδομένου του ιστορικού πολύ πραγματικών επιτευγμάτων.

Αν και φυσικά, στις εκκλήσεις, που απευθύνονται πρωτίστως προς το κοινό της βασικής χώρας – γεωπολιτικής αντιπάλου, της Κίνας, δλδ. των ΗΠΑ, να μην παρασύρεται από υπερβολικούς φόβους, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την παρουσία ενός είδους «πολιτικής πονηριάς». Αλλά ποιος, από τους σύγχρονους κορυφαίους παγκόσμιους «παίκτες», δεν έχει συμπεριφερθεί έτσι και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό;

Προκειμένου να διεκδικήσει την ιδιότητα του πολυεπίπεδου (όχι μόνο οικονομικού, αλλά και κοινωνικο – πολιτισμικού) παγκόσμιου ηγέτη, η Κίνα θα χρειαστεί μία 10ετία (ίσως και περισσότερο από μία) σχετικής, τουλάχιστον, «εξωτερικής σιωπής», ώστε να εστιάσει τις προσπάθειές της στην ευρύτερη οικονομική της ανάπτυξη. Αυτά τα σχέδια, ασφαλώς δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνουν την «πρόωρη» πρόκληση των φόβων των γεωπολιτικών της αντιπάλων. Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην επιδείνωση της καταστάσεως της εξωτερικής της πολιτικής και, κατά συνέπεια, στην ανάγκη να εκτρέψει πόρους προς την επιτάχυνση της αναπτύξεως των στρατιωτικών της δυνατοτήτων.

KΡΑΤΙΚΑ ΧΡΕΗ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ: Tι επιδιώκει στην πραγματικότητα η Τρόικα;

άρθρο του Όμηρου Αλεξάνδρου

.

Είναι, άραγε, τόσο ηλίθια η Τρόικα;

Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στην πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης.

Το 1953, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας βυθιζόταν κάτω από το βάρος των χρεών της και απειλούσε να συμπαρασύρει στην κατάρρευση και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τότε, οι 21 χώρες – πιστωτές της ΟΔΓ συναντήθηκαν στο Λονδίνο και αποφάσισαν να προσαρμόσουν τις απαιτήσεις τους στις δυνατότητες της χώρας-οφειλέτη να αποπληρώσει το χρέος της. Ως αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης, το συσσωρευμένο χρέος μειώθηκε κατά 60% και δόθηκε στη Γερμανία ένα μορατόριουμ πέντε ετών συν μια παράταση 30ετίας για την αποπληρωμή. Οι πιστωτές συμπεριέλαβαν επίσης μια ρήτρα στη συμφωνία ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία η χώρα-οφειλέτης – ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας – θα διέθετε για την αποπληρωμή του χρέους της μόνο το 1/20 των εσόδων της από τις εξαγωγές.

Και ρωτάμε: Γιατί δεν κάνει κάτι ανάλογο σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις υπερχρεωμένες χώρες της;

Ίσως γιατί ο πραγματικός στόχος και η προτεραιότητα της τρόικας δεν είναι να εισπράξει το χρέος.

Ίσως επειδή αυτό που επιδιώκεται στην πραγματικότητα είναι η πλήρης

Ο Τιτανικός του Βοσπόρου

αναδημοσίευση από το Berlin – Athen

άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου

.

Με την πλειοψηφία των επιβατών στα αμπάρια και με την πρώτη θέση να αναζητάει λάφυρα από το διπλανό πλοίο που «παραπαίει», το πλήρωμα χαζεύει την όλη διαδικασία – χωρίς να αντιλαμβάνεται το παγόβουνο, επάνω στο οποίο κινδυνεύει να συντριβεί

Η επέλαση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, με το «μανδύα» της Τρόικας (υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός πελάτης που του είχε απομείνει το 2007 ήταν η Τουρκία), έχει αφενός μεν έναν κύριο στόχο, αφετέρου αρκετούς παράπλευρους.

Ο κεντρικός στόχος του είναι ασφαλώς η εγκατάσταση της δικτατορίας της ελίτ και του χρηματοπιστωτικού τέρατος στην ήπειρο μας – με την Ελλάδα να έχει διαδραματίσει το ρόλο του πολιορκητικού κριού, του Δούρειου Ίππου καλύτερα, όσον αφορά την Ευρωζώνη.

Πρώτος παράπλευρος στόχος του είναι η ενδυνάμωση

Δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας

Στη μαύρη επέτειο των δύο ετών από την έναρξη της ‘ελληνικής κρίσης’ τα στοιχεία για την οικονομία της Ελλάδας είναι τόσο δραματικά χειρότερα απ’ ότι πριν την κρίση που μπορεί κανείς να κάνει λόγο για δύο εντελώς διαφορετικές χώρες.

Με βάση τα όσα μέχρι σήμερα έχουν γίνει γνωστά από τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, τον Οκτώβριο του 2009 η Ελλάδα αποφάσιζε, ήδη, την προσφυγή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να προετοιμαστεί ένα σχέδιο ‘διάσωσης’ της. Λίγους μήνες αργότερα το σχέδιο ‘διάσωσης’ είχε καταρτιστεί και η Ελλάδα υπέγραψε το Μνημόνιο με την Τρόικα το οποίο θα έλυνε τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας και θα άνοιγε το δρόμο της ανάπτυξης εντός δύο με τριών ετών. Σήμερα, γνωρίζουμε πως η Ελλάδα όχι μόνο δε σώθηκε αλλά βούλιαξε σε μία βαθιά ύφεση, ενώ υπέστη δραματική χρηματοπιστωτική, χρηματιστηριακή, τραπεζική και κοινωνική βλάβη.

Αποτελεί, ωστόσο, αυτό μία έκπληξη; Καταρτίστηκε πράγματι ένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας το οποίο απλά δεν εφαρμόστηκε σωστά και έτσι δεν πέτυχε; Η απάντηση την οποία θα δούμε αναλυτικά παρακάτω είναι, μάλλον, αρνητική. Μία σειρά στοιχείων δείχνουν πως στην πραγματικότητα

Νόμος – βόμβα της Σερβίας βάζει «φωτιά» στο τραπεζικό κατεστημένο!

 Αναδημοσίευση από το Madata.GR

 που αλίευσε ο Αμετανόητος

.

Βόμβα βάζει η Σερβία στο τραπεζικό κατεστημένο δημιουργώντας νέα ανατρεπτικά δεδομένα, με νόμο που ορίζει πως οι τράπεζες θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για το όφελος της χώρας και των πολιτών!

Αναλυτικότερα, οι σοσιαλιστές της Σερβίας εγκαταλείπουν το τραπεζικό σύστημα του ευρωπαϊκού μοντέλου και προκαλούν τις έντονες διαμαρτυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! Ο νόμος – βόμβα που ψήφισε η Σέρβικη Βουλή είναι και η πρώτη ανατρεπτική κίνηση – απάντηση στην Ευρώπη απέναντι στην Τραπεζική «Αυτοκρατορία». Με τον νέο νόμο η Τράπεζα της Σερβίας υποχρεώνεται να λειτουργεί σε όφελος της εθνικής οικονομίας και των αναγκών του Σερβικού λαού και να μην τηρεί τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και των διεθνών κερδοσκόπων!

Πρόκειται για ενέργεια της Σερβικής Βουλής που υπερασπίζεται το σύνολο της χώρας