άρθρο του Yuri Simonyan,
αρθρογράφου της «Nezavisimaya Gazeta»,
για το διαδικτυακό περιοδικό «New Eastern Outlook«
.
Η Κινεζική κυβέρνηση αναπτύσσει ένα νέο σχέδιο προκειμένου να αποκαταστήσει τον ιστορικό «Μεγάλο Δρόμο του Μεταξιού». Σύμφωνα με ορισμένες Κινεζικές πηγές, το πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει το σιδηροδρομικό της δίκτυο, επεκτεινόμενο σε μήκος έξι χιλιάδων χιλιομέτρων και με αξία 150 δισ.$. Το Πεκίνο σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα τέτοιο σιδηροδρομικό δίκτυο διαμέσω της Κιργιζίας, του Ουζμπεκιστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ιράν, με τελικό προορισμό την Τουρκία.
Το σημείο εκκινήσεως πρόκειται να βρίσκεται στην αυτόνομη Βορειο – Δυτική Κινεζική περιφέρεια Xinjang Uygur. Αυτό το σιδηροδρομικό δίκτυο ενδέχεται να συνδεθεί με το σιδηροδρομικό δίκτυο Μπακού – Τιφλίδας – Καρς (πρωτεύουσες του Αζερμπαϊτζάν, της Γεωργίας και της τουρκικής επαρχίας Kars), η κατασκευή του οποίου βρίσκεται στην τελική του φάση. Η νέα γραμμή θα έχει ολοκληρωθεί εώς το 2030, παράσχοντας τη λειτουργία επιβατηγών αμαξοστοιχιών ταχύτητας 200 χλμ./ώρα, καθώς και εμπορικών αμαξοστοιχιών ταχύτητας 160 χλμ./ώρα.
Αυτό το φιλόδοξο σχέδιο προκαλεί σκέψεις για την αφανή «οικονομική επέκταση» της Κίνας προς τη Δύση, ειδικότερα όσον αφορά στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως. Αν προσθέσουμε σε αυτό τη «δημογραφική επέκταση» μεταμφιεσμένη κατά τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να εξάγουμε μια σειρά από συμπεράσματα και διάφορες εικασίες. Χωρίς μάλιστα να συνυπολογίσουμε την πλειοψηφία των χωρών της Κεντρικής Ασίας, όπου οι πολίτες της Κίνας αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, καθώς και την πρόσφατη εγκατάστασή τους στα κράτη της Υπερκαυκασίας. Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τη Γεωργία, όπου πραγματικές Κινεζικές αστικές περιοχές εμφανίστηκαν στην πρωτεύουσα της και κάποιες άλλες τοποθεσίες – οι λεγόμενες «Chinatowns» («Κινεζικές Πόλεις»). Θα έχουμε δίκιο εάν υποστηρίξουμε ότι ενώ ορισμένες χώρες – «πρωταθλητές βαρέων βαρών» της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής προσπαθούν να εξωθήσουν ο ένας τον άλλο έξω από μια συγκεκριμένη περιοχή μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, ακόμη και με τη βία, η Κίνα κάνει ακριβώς το ίδιο, αλλά σκεπτόμενη πιο καθαρά και πολύ πιο αποτελεσματικά;