Η 11η Σεπτεμβρίου 2001

.

Το χρονικό

Μέσα σε λιγότερες από δύο ώρες οι πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου μεταβάλλονται σε ένα σωρό σκόνης και περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.Δεκαεννιά αεροπειρατές, μέλη της αλ Κάιντα, κατέλαβαν τέσσερα αεροπλάνα για να επιτεθούν στα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά σύμβολα των Ηνωμένων Πολιτειών.

11 Σεπτεμβρίου 2001…16 χρόνια μετά.

Δύο αεροπλάνα είχαν στόχο το World Trade Center, ένα τρίτο το Πεντάγωνο. Το τέταρτο θα έπεφτε στον Λευκό Οίκο ή στο Κογκρέσο, σύμφωνα με την επιτροπή έρευνας για την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά μετά την επέμβαση των επιβατών το αεροσκάφος κατέπεσε σε έναν αγρό στην Πενσιλβάνια.

– 08:46, Νέα Υόρκη: ένα Μπόινγκ της American Airlines που έχουν καταλάβει αεροπειρατές αμέσως μετά την απογείωσή του από την Βοστώνη πέφτει με ταχύτητα 790 χιλιομέτρων την ώρα πάνω στο βόρειο πύργο του World Trade Center (WTC). Οι πάνω όροφοι (από τον 93ο ως τον 99ο) διαλύονται και τυλίγονται στις φλόγες.

– 09:03 : ένα δεύτερο Μπόινγκ, το οποίο επίσης είχε απογειωθεί από την Βοστώνη πέφτει με ταχύτητα 950 χιλιομέτρων στο νότιο πύργο του WTC ανάμεσα στο 77ο και τον 85ο όροφο.

– 09:05, Σαρασότα, Φλόριντα : ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους μόλις έχει αρχίσει να διαβάζει ένα παραμύθι στα παιδιά ενός δημοτικού σχολείου. «Ενα δεύτερο αεροπλάνο έπεσε στον δεύτερο πυργο. Δεχόμαστε επίθεση», του ψιθυρίζουν. Ο πρόεδρος συνεχίζει να διαβάζει. Θα χρειαστούν αρκετά λεπτά για να εγκαταλείψει την τάξη.

Η ανταρσία στο θωρηκτό Ποτέμκιν (27 Ιουνίου 1905)

H ιστορία της Ρωσίας από τις απαρχές της και σε όλη τη μακραίωνη πορεία της βρίθει εξεγέρσεων, επαναστάσεων και ταραχών. Αναμφισβήτητα όμως κυρίαρχη θέση κατέχουν οι επαναστάσεις του 1917 (Φεβρουαρίου και Οκτωβρίου), η σημασία των οποίων ξεπέρασε τα στενά εθνικά όρια και επηρέασε καταλυτικά τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

H πορεία του ρωσικού λαού προς την κορύφωση υπήρξε μακρόχρονη και επίπονη. Στη διάρκεια αυτής της πολύπλοκης διεργασίας αποφασιστική θέση κατέχουν τα γεγονότα του 1905, έτους οριακού και καθοριστικού για τη μετέπειτα πορεία της Ρωσίας και του τσαρικού καθεστώτος.

Το 1904-1905 ο καταστροφικός πόλεμος κατά της Ιαπωνίας προκαλεί την απογοήτευση και την οργή του ρωσικού λαού, ο οποίος διαπιστώνει πόσο ανώφελες υπήρξαν οι πολεμικές απώλειες και πόσο ανίκανοι είναι οι κυβερνήτες του.

Παράλληλα οι συνθήκες διαβίωσης του μέσου Ρώσου, η καταπίεση ενός τυραννικού και ανάλγητου καθεστώτος ωθούν τους πολίτες στη διεκδίκηση μεταρρυθμίσεων. Ολοι αισθάνονται ότι το ρωσικό πολιτικό σύστημα όχι μόνο πρέπει να αλλάξει, αλλά και πρέπει να το κάνει γρήγορα.

Δυστυχώς όμως στην κορυφή της αχανούς αυτοκρατορίας βρίσκεται ένας ανήσυχος και αναποφάσιστος ηγεμόνας, ο οποίος «αρνείται πεισματικά να ηγηθεί», δεν αφουγκράζεται τα πολλαπλά μηνύματα της κοινωνίας και των υπηκόων του και παραγνωρίζει την ολοένα αυξανόμενη ανυπομονησία για αλλαγές. Μέσα σε αυτό το δυσάρεστο κλίμα τον Δεκέμβριο του 1904 ο τσάρος Νικόλαος B’ εκδίδει ένα ουκάζιο, με το οποίο αοριστολογώντας αναγγέλλει περιορισμένες μεταρρυθμίσεις.