Σούζαν Τζώρτζ: Πως πήραν την εξουσία οι πολυεθνικές

αναδημοσίευση από το Άρδην – Ρήξη
αναδημοσίευση από το Άρδην που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

.

Η δοκιμιογράφος Σούζαν Τζωρτζ καταγγέλλει στο βιβλίο της την κυριαρχία των «δι-εθνικών» εταιρειών πάνω στο παγκόσμιο εμπόριο, πέρα από κάθε έλεγχο. Και κυρίως τον έλεγχο των πολιτικών, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση πλήρους ανικανότητας.

Η Ντελφίν Μπατό πίστευε πως ήταν υπουργός Οικολογίας. Φανταζόταν ότι οι δημοκρατικές εκλογές, τα θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, της είχαν εμπιστευθεί την εξουσία να αναλάβει δημόσια δράση προς όφελος του κοινού συμφέροντος, όπως επιθυμούσαν οι ψηφοφόροι του 2012. Πίστευε πως, ενισχυμένη με αυτή τη νομιμοποίηση, θα μπορούσε να αντιταχθεί κυρίως στις καταστροφικές γεωτρήσεις προς αναζήτηση σχιστολιθικού αερίου στη Γαλλία.

Νέος μνημονιακός θρίαμβος: κατήργησαν και τη μεταλλουργική βιομηχανία της χώρας!

Ένας απ’ τους τελευταίας εσοδείας μνημονιακούς νόμους είναι ο Ν.4262 (ΦΕΚ τ.Α΄ 114 της 10/5/2014) με τον εύηχο τίτλο «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις». Στο γραφειοκρατικό λαβύρινθο που ζούμε κάθε μέρα και ποιος δεν θα ήθελε μια «απλούστευση»!

Η «απλούστευση» αυτή λοιπόν πρόσθεσε άλλες σαράντα (40) σελίδες «ελληνικού» τύπου νομοθεσίας, ξέρετε, απ’ αυτές τις ωραίες που σου λένε πάντα ότι «η παράγραφος τάδε του άρθρου δείνα του Ν. 19τόσο του 18-και-κάτι, όπως τροποποιήθηκε απ΄ την παράγραφο δείνα του άρθρου τάδε του νόμου εκείνου και όπως ισχύει τροποποιείται ως εξής».

Κι άντε να ψάχνεις να βρεις που σε παραπέμπουν, για να ανακαλύψεις ότι κι από εκεί θα φτάσεις σε παραπέμπουν κάπου αλλού! Κάτι ίσως σαν τον 8ο «από τους 12 Άθλους του Αστερίξ», με «το Σπίτι που τρελαίνει».

Κάπου βαθιά χωμένη μέσα σ’ αυτό το νόμο, τον 4262, στη σελίδα 25, βρίσκεται η παράγραφος 4 του άρθρου 43, που λέει το εξής «αθώο»:  «Τα άρθρα 85Α, 85Β και 85Γ του ν.δ. 210 της 3/5.10.1973 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (Α΄277) καταργούνται«. Έτσι ακριβώς, σε μιαν αράδα. Και σκέφτεσαι, ίσως, «έ, το … 1973 χούντα είχαμε, αποφάσισαν επιτέλους να καταργήσουν μια χουντική διάταξη«. Μπράβο στους «μεταρρυθμιστές«! Τόσες δημοκρατικές κυβερνήσεις είχαμε στα 40 χρόνια που πέρασαν απ’ το 1974, γιατί κανένας δεν σκέφτηκε να καταργήσει αυτές τις διατάξεις;

 Πάμε λοιπόν να δούμε τι λένε αυτές οι διατάξεις και πέφτουμε πάνω σε δυο «εκπλήξεις»:

1η «έκπληξη»: ΔΕΝ είναι διατάξεις της χούντας, είναι προσθήκες που έγιναν με το Ν274/1976, και συγκεκριμένα με τα άρθρα 16, 17 και 18 αντίστοιχα. Επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, την εποχή της «σοσιαλμανίας»!