Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί περίπτωση φθίνοντος έθνους

Εικόνα από:politicalreviewgr.blogspot.com

 μας το απέστειλε η foteini4

Ένα προφητικό κείμενο, από τα ωραιότερα που έχω ποτέ διαβάσει, γραμμένο το 1992 από τον στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη για τις αιτίες της ελληνικής παρακμής και για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας που ταιριάζει απόλυτα και στην περίπτωση της Κύπρου. Κάνετε υπομονή και διαβάστε το μέχρι τέλους θα αντλήσετε φοβερά διδάγματα

 Όμηρος Αλεξάνδρου

Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει τις έμμονες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτεπίγνωση. Δεν είναι διόλου περίεργο ότι η ψυχολογική αυτή κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτεπίγνωσης είναι η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στον οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας κατά το δυνατόν νηφάλια τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογικά εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας. Όπως οι κατώτεροι ζωικοί οργανισμοί, έτσι και οι σημερινοί Έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σ’ ό,τι τους ερεθίζει άμεσα και ειδικά· οι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη ή κάποιου «μισέλληνα» στη Γροιλανδία (κι ας μη μιλήσουμε καθόλου για τα όσα παρεμφερή μαθαίνει κανείς από τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον) ευφραίνουν ή εξάπτουν, αναλόγως, τα πνεύματα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα απασχολούν τα ουσιώδη, αν και συχνά αφανή, μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας.

Η κρίση των γαϊδάρων (Βελτιωμένη έκδοση)

Εικόνα από:antikleidi.com

μας το απέστειλε η foteini4

.

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.

Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!!! Και αποχώρησε…

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Η τέχνη της διαπραγμάτευσης

μας το απέστειλε η foteini4

.

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι δανειακές συμβάσεις συνιστούν αδιάσπαστο σύνολο με μνημόνια-μεσοπρόθεσμα. Οργανώνουν την κατάλυση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας και την κοινωνικo-οικονομική καταστροφή μας.

Ανεξαρτήτως του αν η διαπραγμάτευση καταλήξει σε συμβιβασμό, η ελληνική πλευρά έχει κάθε συμφέρον να εμφανίζεται μάλλον «μαξιμαλιστική» παρά «καλό παιδί» στον τρόπο που θέτει τα ζητήματα. Μια «μαξιμαλιστική» θέση, αν είναι πολιτικά και νομικά τεκμηριωμένη, διατυπωμένη με επιχειρήματα, ύφος και τη γλώσσα του ευρωπαϊκού ορθολογισμού, αφού εκεί απευθύνεται, σου επιτρέπει να κερδίσεις περισσότερα στην τελική διαπραγμάτευση, εφόσον φτάσεις σε συμβιβασμό. Αντίθετα, αν ξεκινήσεις από κει που ενδεχομένως θέλεις ή θα δεχόσουνα να φτάσεις, το πιθανότερο είναι να αποτύχεις οικτρά, να σου πάρουν «και τα σώβρακα».

Μόνο η αυτάρκεια εγγυάται την εθνική ανεξαρτησία…

μας το απέστειλε η foteini4

.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα, απλά όλοι το γνωρίζουν αλλά κανείς, τουλάχιστον απ’ τους κυβερνώντες, δεν το πράττει.

Όταν σήμερα έχουμε απόλυτη ανάγκη τις εισαγωγές ακόμα και για να επιβιώσουμε, όταν σήμερα δεν παράγουμε σχεδόν τίποτε, τι περιμένουμε; να είμαστε εθνικά ανεξάρτητοι;

Αν δεν πάρουν μπροστά τα τρακτέρ, αν δεν καπνίσουν τα φουγάρα, αν το πρωί δεν γίνεται συνωστισμός έξω απ’ τους χώρους δουλειάς, τι περιμένουμε; να είμαστε εθνικά ανεξάρτητοι;

Η υπερφορολόγηση, τα πανάκριβα καύσιμα, οι επιδοτήσεις της Ε.Ε που έστειλαν τους αγρότες μας στα καφενεία, οι ποσοστώσεις στην παραγωγή, η αντικατάσταση της παραγωγής με τον χρηματιστηριακό τζόγο και άλλα πολλά στρεβλά οδήγησαν την Ελληνική οικονομία στον μαρασμό. Ακόμη και για να φάμε εισάγουμε.

Τι επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση; Να παράγουν λίγες πολυεθνικές εταιρείες και όλοι οι άλλοι να είναι απλά καταναλωτές.

Σουρής – Χαιρετισμός εις την Βουλήν

μας το απέστειλε η foteini4

Δύο σατυρικά ποιήματα του Γεώργιου Σουρή για την καινούρια Βουλή. Όπως και να χει εμείς ευχόμαστε καλή επιτυχία!

Σουρής – Χαιρετισμός εις την Βουλήν

Καλώς έρχεσθε καί πάλιν, Αντιπρόσωποι τού κράτους,

φορτωμένοι με μελετάς καί μέ νόμους σοφωτάτους.

Καλώς έρχεσθε καί πάλιν, εκλεκτοί μας συμπολίται,

σείς πού Σύνταγμα καί έθνος πάντοτε πιστώς φρουρείτε.

Ἡ ξενομανία

Εικόνα από:www.livepedia.gr

  μας το απέστειλε η foteini4

.

(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἡ ξενομανία», «Ὁ Νουμᾶς», ἀρ. 5, 16-1-1903)

Εἶνε ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ δημιουργία Ἑλληνικῆς ζωῆς ἐνόσῳ ὅλα τὰ πράγματα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ πρῶτον κουρέλι τοῦ λίκνου -καὶ ὅλων τῶν ἰδεῶν- μέχρι τοῦ τελευταίου κουρελίου τοῦ τάφου, εἶναι ξένα.

Τὸ κτύπημα τῆς ξενομανίας εἶνε τὸ πρῶτον κίνημα, ὁ πρῶτος ἀγὼν τῶν ποθούντων νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν ἀρχὴν Ἑλλάδος.

Ἡ ξενομανία εἶνε χωριατιά. Εἶνε προστυχιά. Εἶνε κουταμάρα. Εἶνε ἀφιλοτιμία. Εἶνε ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶνε ξυππασιά. Καὶ εἶνε ἀμάθεια.

Αὐτὸς ὁ ἀνώτερος, ὁ πλούσιος, ὁ ἀνεπτυγμένος, ὁ ταξειδευμένος, ὁ παντογνώστης, ὁ παντοκρίτης, ὁ ἰατρός, ὁ δικηγόρος, ὁ πολιτικός, ὁ παππᾶς, ὁ δάσκαλος, ὁ καθηγητής, ὁ τραπεζίτης, ὁ ἔμπορος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ πνεύματος, ποὺ ἐπῆγε εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ ἐγύρισε ξενομανής, εἶνε ἀμαθής. Ἐπῆγε καὶ ἐγύρισε κούτσουρον. Δι᾿ αὐτὸ εἶνε ξενομανής. Ἐπῆγε καὶ ἐγύρισε χωριάτης, δι᾿ αὐτὸ εἶνε ξενομανής. Ὅ,τι εἶδε, ὅ,τι ἔμαθε δὲν τοῦ ἐχρησίμευσεν εἰς τίποτε. Δὲν ἐδιόρθωσε τὸ κεφάλι, τὸ ἐχάλασε. Δὲν ἐφωτίσθη, ἀλλὰ ἐτυφλώθη διὰ πάντα. Δι᾿ αὐτὸ εἶναι ξενομανής.

Κάνει τὸν Εὐρωπαῖον, ἀλλὰ δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὸν Εὐρωπαῖον, τὸ κεφάλι του κάθε ἄλλο παρὰ νὰ ἔχῃ σχέσιν μὲ τό τωρινὸν Εὐρωπαϊκόν κεφάλι. Ὁ ἰδικός μας Ἐσπεριοειδὴς εἶνε σὰν τὸν ἀράπη ποὺ πηγαίνει εἰς τὸ Παρίσι καὶ φορεῖ Παρισινὰ ροῦχα. Εἶνε ξενομανής, διότι ἅμα τοῦ ἀφαιρέσῃς αὐτό, δὲν μένει τίποτε ἄλλο ἀπὸ αὐτόν. Ἀφαίρεσέ του τὰ ροῦχα, τὰ τέσσαρα ξένα λόγια, τὸ τσάι, τὰ δέκα ὀνόματα ποὺ ἐπαναλαμβάνει, τὰς δέκα ἰδέας ποὺ ἔμαθε καὶ βάλε τον νὰ ἐρασθῇ. Δὲν εἶνε ἰκανὸς νὰ σκεφθῇ νὰ κάμῃ τὸ παραμικρόν. Εἶνε ἕνα μυαλὸ τιποτένιον, ἕνα κεφάλι ἐντελῶς ἄχρηστον διὰ τὸ κάθε τι.

Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας.

μας το απέστειλε η foteini4

 

Φωτης Κόντογλου

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα η ν’ αποκτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τα ‘χουνε στην ανάγκη τους.

Και καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούνε την ελπίδα τους στα χρήματα και στ’ άλλα πλούτη. Άλλα τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πώς έχουνε την ελπίδα τους στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέλφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη; Στη ζωή μου είδα πώς οι τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί είναι οι περισσότεροι, κι’ απορεί κανένας πώς μπορούνε να συμβιβάσουν μία ζωή συμφεροντολογική, με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει: «Μη φροντίζετε για το τι θα φάτε και για το τι θα πιείτε και για το τι θα ντυθείτε. Κοιτάξετε τα πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, κι’ όμως ο Πατέρας τους ο ουράνιος τα θρέφει. Κοιτάξετε με πόση μεγαλοπρέπεια είναι ντυμένα τα αγριολούλουδα, που κι’ ο ίδιος ο Σολομώντας δεν στολίσθηκε σαν αυτά τα τιποτένια λουλούδια. Λοιπόν, αν για το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα λουλουδίζει κι’ αύριο το καίγουνε στον φούρνο, φροντίζει ο Πατέρας σας που είναι στον ουρανό, ποσό περισσότερο θα φροντίσει για σάς, ολιγόπιστοι;».

Αυτά είναι λογία καθαρά, απλά, σίγουρα, και δείχνουν πώς πρέπει να είναι η βάση και το θεμέλιο της διδασκαλίας του Χριστού. Γιατί πώς μπορεί να έχει πίστη στον Χριστό ένας άνθρωπος, και μαζί να είναι κολλημένος στα χρήματα και στο συμφέρον, πολλές φορές μάλιστα περισσότερο κι’ από τους άθεους; θα πει πως νομίζει πώς θα ξεγελάσει τον Θεό. Άλλα «Θεός ου μυκτηρίζεται» δηλαδή, ο Θεός δεν περιπαίζεται.

Η περιπέτεια της φιλοσοφίας στο τέλος του αρχαίου κόσμου

μας το απέστειλε η foteini4

.

των Β. Κάλφα και Γ. Ζωγραφίδη

 .

1. Νέο κρασί σε παλιά δοχεία;

Οι μετασχηματισμοί της φιλοσοφίας δεν είχαν τέλος κατά τους τελευταίους αιώνες της αρχαιότητας. Σκοπός της τώρα δεν είναι τόσο η γνώση του κόσμου, αυτού εδώ του αισθητού κόσμου· ούτε, βεβαίως, η αλλαγή του. Δεν είναι μόνο (αν ήταν κάποτε μόνο) η επιδίωξη της θεωρητικής σοφίας. Δεν είναι μόνο (όπως ήταν κάποτε κυρίως) μια αἵρεσις βίου, η επιλογή ενός τρόπου ζωής από τους πολλούς διαθέσιμους.

Οι έξι πιο αγαπητοί ορισμοί της φιλοσοφίας, που κυκλοφορούσαν στα σχολικά εγχειρίδια κατά την Ύστερη Αρχαιότητα και για τουλάχιστον χίλια χρόνια, δείχνουν ποιος ήταν ο χαρακτήρας και ο ρόλος της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία ορίζεται ως η γνώση ανθρώπινων και θεϊκών πραγμάτων, ορατών και αοράτων. Σύμφωνα με το πλατωνικό παράδειγμα, σχετίζεται με τη ζωή του ανθρώπου: είναι μελέτη θανάτου, μας προετοιμάζει για την έξοδο από αυτή τη ζωή (μήπως και για την είσοδο σε κάποια άλλη;), και ὁμοίωσις πρὸς τὸν Θεόν, πορεία μίμησης ενός ανώτερου προτύπου. Επιπλέον, κατά την αριστοτελική εκδοχή της, είναι η ύψιστη τέχνη και επιστήμη (τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν). Τέλος, κατά τον πολύ παλαιό ετυμολογικό ορισμό της, η φιλοσοφία είναι η αγάπη προς τη σοφία, η κίνηση προς αυτή, μια και η κατάκτηση της σοφίας είναι αδύνατη από τον άνθρωπο και αποτελεί προνόμιο του Θεού.

Οι χριστιανοί δέχονταν και επαναλάμβαναν τους παραπάνω ορισμούς της φιλοσοφίας, προχωρούσαν όμως και σε μια άλλη διαίρεσή της. Από τη μια πλευρά είναι η φιλοσοφία των εθνικών, η ἔξωθεν, η ματαία φιλοσοφία, και από την άλλη πλευρά η δική τους, η αληθινή, η ὄντως φιλοσοφία. Εδώ η διάκριση δεν είναι απλώς περιγραφική αλλά αξιολογική. Ο πραγματικός φιλόσοφος είναι πλέον ο χριστιανός.

«ΕΧΕΙ ΤΙ ΠΙΚΡΟΝ Ο ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΛΟΓΟΣ»

Εικόνα από:thriskeftika.blogspot.gr

μας το απέστειλε η foteini4

.

Τό ὅτι οὐδέν ἰσχυρότερον ὑφίσταται τῆς ἀληθείας, τοῦτο ὄχι μόνον τό βλέπει κανείς εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν καί τό ἐπισημαίνει εἰς πλείστας ὅσας περιπτώσεις, ἀλλά τό βεβαιώνει καί αὐτός ὁ ἀψευδής λόγος τοῦ Θεοῦ. Πρός ἐπιβεβαίωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἀλλά καί πρός ὠφέλειαν, «πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν…» (1), ἄς δοῦμε τά ὅσα ἀναφέρονται εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην καί συγκεκριμένως εἰς τό Α´ βιβλίον τοῦ Ἔσδρα, Κεφάλαια γ´ καί δ´. Εἰς τά κεφάλαια αὐτά γίνεται λόγος δι᾽ ἕνα διαγωνισμόν τριῶν νεαρῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Δαρείου. Οἱ σωματοφύλακες ἐκεῖνοι, ἐνῷ ἐφύλασσαν τόν Δαρεῖον, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε καλόν ὕπνον μετά ἀπό ἕνα συμπόσιον τό ὁποῖον εἶχε παραθέσει, συνεφώνησαν μεταξύ των ὥστε νά γράψῃ ὁ καθένας μίαν γνώμην καί εἰς τήν συνέχειαν νά τήν θέσουν ὑπ᾽ ὄψιν τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν, ὁ ὁποῖος θά τήν ἔκρινε καί θά ἐβράβευε πλουσιοπαρόχως τήν καλυτέραν ἀπό αὐτάς.

Καί ὁ μέν πρῶτος ἔγραψε ὅτι νικᾷ τά πάντα ὁ οἶνος, ὁ δεύτερος ὅτι ὑπερισχύει ὅλων ὁ βασιλεύς, ὁ δέ τρίτος ἐξ αὐτῶν ἐσημείωσε ὅτι πολλήν μεγάλην δύναμιν ἔχουν οἱ γυναῖκες, ἀλλά ἐτόνισε ὅτι καί αὐτάς ἀκόμη τάς νικᾷ ἡ ἀλήθεια.

Ὁ Ζοροβάβελ, ὁ σωματοφύλαξ, ὁ ὁποῖος ὑπεστήριξε τήν ἀλήθειαν, ὅταν ἦλθε ἡ σειρά του νά ὁμιλήσῃ, ἀπέδειξε διά λόγων καί ἰσχυρῶν ἐπιχειρημάτων, ὅτι «ἡ ἀλήθεια μεγάλη καί ἰσχυροτέρα παρά πάντα» (2). Ὁ Ζοροβάβελ δέν ὡμίλησε γενικῶς καί ἀορίστως περί ἀληθείας, ἀλλά συνδέει τήν ἀλήθειαν μέ τήν Πηγήν τῆς Ἀληθείας, δηλαδή τόν ἴδιον τόν Θεόν. Ὁ λόγος του εἶναι πολύ χαρακτηριστικός καί καταγεγραμμένος εἰς τό ἱερόν κείμενον: «Καί αὐτῇ ἡ ἰσχύς καί τό βασίλειον καί ἡ ἐξουσία καί ἡ μεγαλειότης τῶν πάντων αἰώνων.

Οἱ τρεῖς μάγοι

Οι τρεις Μάγοι, Ψηφιδωτό από τον Άγιο Απολλινάριο (Αναφέρονται τα ονομάτα ντων Μάγων) Η εικόνα από:theologosgr.blogspot.com

μας το απέστειλε η foteini4

Φώτης Κόντογλου

Πῶς τοὺς ἐπροφήτευσε ὁ μάντης Βαλαὰμ 1300 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση

Κατὰ τὴν ἁγία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἑνωθήκανε τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια. Ὁ οὐρανὸς ἔδωσε τὸν Ἀστέρα καὶ τοὺς Ἀγγέλους ποὺ δοξολογούσανε ψέλνοντας, καὶ ἡ γῆ ἔδωσε τὴν Παναγία, τὸν Ἰωσήφ, τοὺς τσομπάνηδες καὶ τοὺς μάγους.

Αὐτοὶ οἱ μάγοι εἶναι μυστήριο πὼς βρεθήκανε σὲ κεῖνο τὸ ἔρημο μέρος, ξεκινημένοι ἀπὸ τὴ μακρινὴ Χαλδαία. «Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.»

Αὐτὰ λέγει τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο. Καὶ πὼς σὰν ἄκουσε ὁ Ἡρώδης πὼς γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁ βασιλέας τῶν Ἰουδαίων, νόμισε πὼς εἶναι ἐπίγειος βασιλιὰς κι ἐπειδὴ φοβήθηκε μήπως τοῦ πάρει τὴν βασιλεία, σύναξε ὅλους τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς, καὶ τοὺς ρωτοῦσε ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός. Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ εἴπανε: Στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, γιατὶ ἔτσι εἶναι γραμμένο ἀπὸ τὸν προφήτη Ἡσαΐα, ποὺ εἶπε: «Καὶ ἐσύ, Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, δὲν εἶσαι καθόλου μικρὴ ἀνάμεσα στοὺς ἡγεμόνες τοῦ Ἰούδα. Γιατὶ ἀπὸ σένα θὰ βγεῖ ἕνας ἄρχοντας, ποὺ θὰ κυβερνήσει τὸν λαό μου τὸν Ἰσραήλ».

Καὶ παρακάτω γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Τότε ὁ Ἡρώδης φώναξε κρυφὰ τοὺς μάγους καὶ πληροφορήθηκε ἀπὸ πότε φανερώθηκε τὸ ἄστρο, καὶ τοὺς ἔστειλε στὴ Βηθλεέμ, λέγοντάς τους: ῾Πηγαίνετε καὶ ἐξετάσετε καλὰ γιὰ τὸ παιδί, καὶ σὰν τὸ βρεῖτε, εἰδοποιῆστε με γιὰ νὰ ἔρθω κι ἐγὼ νὰ τὸ προσκυνήσω᾿. Καὶ ἐκεῖνοι τὸν ἀκούσανε καὶ τραβήξανε. Καὶ νά, τὸ ἄστρο ποὺ εἴδανε στὴν Ἀνατολὴ τοὺς ὁδηγοῦσε, πηγαίνοντας μπροστά τους, ὡς ποὺ πῆγε καὶ στάθηκε ἀπάνω ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ἤτανε τὸ παιδί. Καὶ σὰν εἴδανε τὸ ἄστρο, πήρανε πολὺ μεγάλη χαρά, καὶ πηγαίνοντας στὸ μέρος ποὺ γεννήθηκε, εἴδανε τὸ παιδὶ μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του τὴ Μαρία, καὶ πέσανε καὶ τὸ προσκυνήσανε, κι ἀνοίξανε τὰ θησαυροφυλάκια τους καὶ τοῦ προσφέρανε γιὰ δῶρα, χρυσάφι καὶ λιβάνι καὶ σμύρνα. Κι ἐπειδὴ εἴδανε κάποιο σημεῖο στὸ ὄνειρό τους νὰ μὴν ξαναγυρίσουνε στὸν Ἡρώδη, ἀπὸ ἄλλον δρόμο μισέψανε στὴ χώρα τους».

«Ἐπαινῶ γλῶτταν εὔφημον φέρειν, σιγᾶν ὅπου δεῖ καί λέγειν τά καίρια»[1] (Αισχύλος)

Ο Επίκτητος σε γκραβούρα του μεσαίωνα

μας το απέστειλε η foteini4

.

Πηγή: Μαθήματα Εκθέσεων
«ἐστι φιλοσοφεῖν».

Επίλογος: Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι κοινωνική αγωγή κι ευπρέπεια επιβάλλουν σαν αναγκαίο κανόνα ζωής το «λάλει ἅ δεῖ, ὅτε δεῖ, ὑπερ ὧν δεῖ»[12]. Είναι όμως απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι η αξία του λόγου δεν είναι ανάλογη με το μέγεθος του. Όσο γι’ αυτό ας θυμηθούμε την περίπτωση του Πασκάλ, ο οποίος σε μια μακροσκελή προς έναν φίλο του επιστολή του ζητούσε συγγνώμη, γιατί δεν είχε χρόνο να του γράψει… λιγότερα.

ΕΡΓΑΣΙΑ: «Τον άνθρωπο πρέπει να τον υπολογίζεις όχι από τον τρόπο που μι­λάει, αλλ’ από τον τρόπο που σιωπά».

.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. «Λόγος ἄνευ λόγου κενός ἐστι».

2. «Πληγή ξίφους κουφότερα (=ελαφρότερη) γλώσσης· τό μέν γάρ τό σῶμα, ἡ δέ τήν ψυχήν τιτρώσκει (= τραυματίζει)».

3. «Ζευς μεγάλους κόμπους γλώττης ὑπερεχθαίρει» (Σοφοκλής).

4. «Λαλήσας πολλάκις μετενόησα, σιωπήσας οὐδέποτε».

5. «Οἱ κράτιστοι τῶν ἀνθρώπων βραχυλογώτατοι» (Επίκτητος).

6. «Πολυλογία πολλά σφάλματα ἔχει, τό δέ σιγᾶν ἀσφαλές».

7. «Ἀπιστοῦνται δ’ oἱ λάλοι κἄν ἀληθεύωσιν» (Πλούταρχος).

ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ – δημοτικό

αναδημοσίευση από τον Φιλόλογο
που μας απέστειλε η foteini4

.

.

Πολυτεχνείο, Νοέμβριος του 1973.

αναδημοσίευση από την Πραγματική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας
άρθρο του Γρηγόρη Νάκου
που μας απέστειλε  η foteini4

Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2011.

Πάνε μέρες τώρα που έψαχνα στο Διαδίκτυο ιστορικά κείμενα, σχετικά με το τί συνέβη πραγματικά στο Πολυτεχνείο εκείνο τον -όχι και τόσο μακρυνό- Νοέμβριο του ’73.
Όποιο συνδυασμό λέξεων κι άν χρησιμοποίησα στην αναζήτηση του Google, πάντα έβρισκα μπροστά μου αντίγραφα των νεώτερων «ιστοριογράφων» της εποχής μας, αυτών που αποφάσισαν να «γράψουν την ιστορία» κατά πώς τους βολεύει πολιτικά.

Τα προσωπικά μου φίλτρα, απέναντι σ” όλα αυτά τα κατασκευασμένα κείμενα που εύρισκα, ήταν δύο: (α) Το Πόρισμα Τσεβά και (β) Η στιγμή Πτώσης της Πύλης του Πολυτεχνείου.

Έχοντας ήδη μελετήσει προ πολλού το Πόρισμα Τσεβά αλλά και πάρα πολλές σελίδες στο Ίντερνετ που το αναφέρουν, γνωρίζω οτι, όταν εισέβαλε το άρμα στο Πολυτεχνείο γκρεμίζοντας την Πύλη, ουδείς θάνατος υπήρξε εξ αυτού του λόγου, παρά μόνο ένας τραυματισμός στο πόδι μιάς τότε φοιτήτριας και σήμερα καθηγήτριας, της Ρηγοπούλου, απο ένα κομμάτι μετάλλου που εκτινάχθηκε τη στιγμή της εισβολής του άρματος και την τραυμάτισε, ενώ αυτή βρισκόταν 15 μέτρα μακρυά απο την Πύλη.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

άρθρο του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως
αναδημοσιευμένο από το ιστολόγιο του Δημήτρη Συμεωνίδη
που μας απέστειλε η foteini4

.

«Προβοκάτσια», κατά τα λεξικά, είναι μία λέξη, η οποία δηλώνει την οργανωμένη υποκίνηση ενεργειών για την πρόκληση αντιποίνων. Αυτή η πρακτική είναι πολύ συνηθισμένη σε περιπτώσεις που έχουμε τεταμένη πολιτική κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες.Μία τέτοια περίπτωση αντιμετωπίζουμε κατά τις ιστορικές στιγμές που ζούμε σήμερα!

Ο λαός, ο οποίος έχει υποστεί μία εκτός λογικής μείωση τού εισοδήματός του, σε συνδυασμό με την άρνηση των κυβερνώντων να διαχειριστούν το πραγματικό χρέος και να τιμωρήσουν τους πραγματικούς ένοχους κλέφτες, που «έφαγαν» κυριολεκτικά τα χρήματα του ελληνικού λαού, μέσω του χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων, των εξοπλισμών, και της κομματοκρατίας, βγήκε στον δρόμο και διεκδικεί το δίκιο του.

Βεβαίως, τόσα χρόνια που ήταν «βολεμένος» δεν βγήκε στον δρόμο να διαδηλώσει για τα εθνικά θέματα, για την γλώσσα, για την ιστορία, για την διαφθορά, για την αξιοκρατία, να διεκδικήσει να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, να απαιτήσει να πάψουν οι διοικήσεις ανικάνων και ουτιδανών διευθυντικών κομματόσκυλων!

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι, ενώ η Ελλάς διαθέτει εκπληκτικά μυαλά, τα οποία διαπρέπουν σε κάθε διεθνή διαγωνισμό και αξιολόγηση, τα εξαναγκάζει λόγω ελλείψεως εργασίας, να φύγουν στο εξωτερικό, να τα εκμεταλλευθούν οι κυβερνήσεις των ξένων χωρών για λογαριασμό τους και ίδιον όφελος, να τα χάσει οριστικά η Ελλάδα, και να μείνουν σε αυτή την χώρα μόνο εργάτες των 300 € και λαθρομετανάστες.