Eίναι άστεγος και έχει κάνει «σπίτι» του ένα κομμάτι πεζοδρομίου, στο κέντρο της Αθήνας. Και σαν καλός νοικοκύρης, σαν τρελλός Έλληνας, σαν στοιχειό που κυνηγάει τις νύχτες των αλητών της εξουσίας, σαν διψασμένος εκδικητής των Τροϊκανών, στόλισε το «μη έχει» του «πού την κεφαλήν κλίναι» με στολίδια χριστουγεννιάτικα!
Προφανώς, δεν ήταν έτσι προ Κατοχής (μας).
Κάποιο σπίτι είχε, κάποια οικογένεια, κάποια Χριστούγεννα παιδικά με δέντρο και φάτνη, κάποια μαμά τον ξυπνούσε για την λειτουργία των Χριστουγέννων, σε κάποια γειτονιά έχει παγώσει η φωνή του να καλαντίζει, ένα πιάτο σούπα το έχει φάει κάτω από φωτάκια που αναβοσβήνουν, κάποιος, κάπου, κάποτε του έχει πει ευχές…..
ΑΒΕΡΩΦ 